Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.421.2017.1.MD
z 8 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 18 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest właścicielką działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Pierwszą połowę ww. nieruchomości otrzymała od babci ­ w drodze umowy darowizny, sporządzonej w dniu 6 listopada 2000 r. Drugą połowę – otrzymała od wuja na podstawie sporządzonego w formie aktu notarialnego testamentu z dnia 23 lipca 2010 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 3 marca 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła w całości spadek po zmarłym w dniu 3 lutego 2011 r. wuju, na podstawie ww. testamentu.

W 2015 r. odpłatnie zabrano Wnioskodawczyni część działki na poszerzenie drogi wojewódzkiej, z którą graniczy jej nieruchomość. Decyzją Wojewody z dnia 1 października 2015 r. ustalono odszkodowanie na rzecz Wnioskodawczyni w kwocie 6.150 zł za utracone prawo własności nieruchomości, nabytej z mocy prawa na rzecz województwa decyzją Wojewody z dnia 25 czerwca 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej położonej w obrębie miasta.

Odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Na podstawie art. 12 ust. 4f i 5, art. 18 ust. 1, 1e pkt 1, art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, a także art. 132 ust. 1 i 2, art. 134 i art. 135 ustawy o gospodarce nieruchomościami została wydana decyzja Wojewody zezwalająca na realizację inwestycji drogowej oraz nastąpiło przejęcie nieruchomości.

Na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11f, art. 12 ust. 1-4, 4c-e, art. 16 oraz art. 17 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego wydano decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Wyliczając odszkodowanie na rzecz Wnioskodawczyni za utracone prawo własności nieruchomości działki o powierzchni 0,0081 ha rzeczoznawca określił wartość gruntu w zaokrągleniu na kwotę 3.800 zł. Jednocześnie określił wartość składników budowlanych (ogrodzenie z siatki, słupki, brama 2-skrzydłowa), znajdujących się na działce, na kwotę 900 zł oraz wartość składników roślinnych (bukszpan, świerk, tuja) – na kwotę 1.450 zł. Wartość odtworzeniowa przedmiotowej nieruchomości wyniosła 6.150 zł.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że pieniądze, które wówczas otrzymała w całości i wyłącznie przekazała na wykonanie nowego ogrodzenia działki, na nowej granicy od strony bardzo ruchliwej drogi wojewódzkiej.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przyjęto, iż intencją Wnioskodawczyni jest uzyskanie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy otrzymane w 2015 r. odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane odszkodowanie w 2015 r. korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. – przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest zatem otrzymanie m.in. odszkodowania, które przyznane zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Zwolnienie nie przysługuje jednak jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem;
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, którą nabyła nieodpłatnie, tj. pierwszą część nieruchomości otrzymała w dniu 6 listopada 2000 r. na podstawie umowy darowizny od swojej babci, drugą część – otrzymała jako spadek po zmarłym w dniu 3 lutego 2011 r. wuju (na podstawie testamentu). W 2015 r. część ww. nieruchomości została przejęta w celu realizacji inwestycji drogowej – poszerzenie drogi wojewódzkiej, z którą graniczy jej nieruchomość. Decyzją Wojewody z dnia 1 października 2015 r. ustalono na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie w kwocie 6.150 zł za utracone prawo własności nieruchomości, nabytej z mocy prawa na rzecz województwa decyzją Wojewody z dnia 25 czerwca 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej położonej w obrębie miasta. Odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Z treści cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia jest uzyskanie przychodu m.in. z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Wskazana w opisie stanu faktycznego ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1496, z późn. zm.) została wymieniona w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.) jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, z późn. zm.), zwanych dalej „drogami”, a także organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. – Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 wskazanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych;
   
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

• z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej – art. 12 ust. 4a powyższej ustawy.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe – art. 12 ust. 4f tejże ustawy.

Istotne znaczenie dla ustalenia skutków podatkowych otrzymania ww. odszkodowania ma treść art. 12 ust. 5 ww. ustawy, który stanowi, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl postanowień art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że odszkodowanie za przejęcie gruntu na cele realizacji inwestycji drogowej, które Wnioskodawczyni otrzymała w 2015 r., korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W analizowanej sytuacji spełnione zostały bowiem wszystkie warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia i jednocześnie nie wystąpiły łącznie obie przesłanki, które wykluczyłyby możliwość jego zastosowania. Tym samym na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu otrzymanego odszkodowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.