Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.674.2017.1.AP
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem wolnostojącym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem wolnostojącym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej, tj. jednostki organizacyjnej mającej osobowość prawną, której na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwaną dalej Ustawą o VAT) przyznaje się przymiot podatnika podatku VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja domów prefabrykowanych, a następnie ich budowa/sprzedaż dla klientów indywidualnych. Wnioskodawca projektuje domy, wytwarza prefabrykaty do ich montażu, kompletuje niezbędne materiały budowlane i wykończeniowe oraz transportuje je na place budowy. Budynki mieszkalne wznoszone są na nieruchomościach gruntowych należących do Inwestorów, a inwestycje te są klasyfikowane w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Powierzchnia użytkowa budynków znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy zasadniczo nie przekracza 300 m².

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć swoją ofertę i umożliwić Inwestorom nabycie, w ramach usługi kompleksowej, budynku mieszkalnego wraz z garażem wolnostojącym. Obiekty wzniesione będą na jednej nieruchomości gruntowej. Garaż będzie trwale złączony z gruntem, bowiem posadowiony na wylanym fundamencie co uniemożliwi przeniesienie obiektu w inne miejsce. Przedmiotowy garaż nie będzie w jakikolwiek sposób połączony z budynkiem mieszkalnym, np. łącznikiem, wiatą itp. Garaże będą miały charakter gospodarczo-pomocniczy i w zależności od potrzeb Inwestorów, będą mogły być w nich zakładane instalacje: elektryczne, centralnego ogrzewania, wentylacyjne, wodnokanalizacyjne. Garaż będzie służył przede wszystkim zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych – przechowywania środków lokomocji – samochodu, rowerów, narzędzi oraz urządzeń. W związku z tym, że przedmiotowe domy nie będą posiadały piwnicy, garaż będzie również pełnił funkcję przechowywania zapasów spożywczych/spiżarni – pomieszczenia gospodarczego.

Wyprodukowanie budynków mieszkalnych oraz garaży z elementów prefabrykowanych, a następnie ich montaż na wylanych fundamentach odbywać się będzie w wykonaniu zawartej przez Wnioskodawcę z Inwestorem jednej umowy. Garaż będzie posadowiony na tej samej działce co budynek mieszkalny. Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży garażu samodzielnie – nie będzie możliwe nabycie garażu bez budynku mieszkalnego. To budowa/sprzedaż budynku mieszkalnego jest sednem zawarcia umowy między Wnioskodawcą a Inwestorem. Obiekty będą objęte jedną księgą wieczystą. W związku z powyższym, budynek mieszkalny wraz z garażem stanowić będą jeden przedmiot transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, kiedy przedmiotem transakcji jest wybudowanie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem wolnostojącym, zgodnie z opisanym powyżej zdarzeniem przyszłym, do całości sprzedaży jako świadczenia kompleksowego Wnioskodawca może zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 7% (8% zgodnie z art. 146a – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

a. Preferencyjna stawka podatku – budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% (23 % zgodnie z art. 146a – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.), z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 7% (8% zgodnie z art. 146a – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Dodatkowo, w myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m².

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Jak wynika z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy, wybudowanie budynku mieszkalnego stanowić będzie dostawę obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i podlegać będzie opodatkowaniu według obniżonej stawki VAT 7% lub 8% w zależności od dnia zawarcia umowy.

b. Garaż jako pomieszczenie gospodarcze, nie stanowiące odrębnego od budynku przedmiotu budowy/sprzedaży

W przypadku realizowanej przez Wnioskodawcę dostawy budynku mieszkalnego garaż stanowić będzie zawsze łącznie z domem przedmiot sprzedaży, będzie obiektem pomocniczym, przeznaczonym do zaspokajania potrzeb mieszkańców stawianego przez Wnioskodawcę domu.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. (I FSK 1931/09): „W aktualnych realiach projektanci nowego budownictwa mieszkaniowego pomijają coraz częściej piwnice (brak konieczności przechowywania zapasów żywności na zimę) niż garaże, które wobec trudności z parkowaniem w miastach stają się niezbędne dla mieszkańców. Zatem pogląd, że pomieszczenia garażowe nie służą zaspokojeniu potrzeb związanych z zamieszkiwaniem, w przeciwieństwie do piwnic, czy strychów lub suszarni, jest stanowiskiem anachronicznym i nieuwzględniającym aktualnego poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego”. Pomieszczenie gospodarcze nie może stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania. Tym samym pomieszczenie niemieszkalne jakim jest garaż, stanowiąc cześć składową budynku objęte jest – jako jednolity przedmiot dostawy – tą samą, obniżoną stawką podatku (analogicznie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2016 r., I FSK 1534/14).

Ponadto, nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą. Biorąc pod uwagę powyższe oraz to, że do budynku mieszkalnego zostanie przyporządkowany garaż w taki sposób, że nabycie budynku oznacza przeniesienie prawa własności do garażu – nie sposób uznać, że garaż stanowić będzie odrębny od tego budynku przedmiot nabycia.

Należy mieć na uwadze, że zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/4512-1-911/15-2/RW „Dla ustalenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży garażu nie ma natomiast znaczenia fakt, czy garaż jest obiektem wolnostojącym, czy jest w jakikolwiek sposób połączony z obiektem mieszkalnym, np. poprzez łącznik lub jest elementem składowym obiektu mieszkalnego”. W związku z tym, że garaż nie może być przedmiotem „odrębnej własności”, do całego przedmiotu budowy/sprzedaży (budynku mieszkalnego i sprzedawanego łącznie garażu) zastosowanie znajdzie preferencyjna stawka podatku – 8%.

Podkreślić należy, że zgodnie z obowiązującą linią orzeczniczą sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z garażem (lub miejscem postojowym) położonym w podziemiu budynku mieszkalnego lub poza nim, ale w granicach nieruchomości gruntowej, w której wyodrębniono dany lokal mieszkalny traktowana jest jako jedno świadczenie i opodatkowana według stawki właściwej dla lokalu mieszkalnego – np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2010 r. (I FSK 967/09), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2015 r. (III SA/Wa 2153/14). Przyjąć należy, że w analogicznej sytuacji, gdy budowany/sprzedawany jest budynek mieszkalny (dom) wraz z garażem stojącym w granicach tej samej nieruchomości gruntowej zastosowanie będą miały te same zasady.

c. Dostawa budynku mieszkalnego z garażem jako czynność kompleksowa

Zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise w pkt 15 i 27, państwo członkowskie w żadnym wypadku nie może poddawać jednej dostawy towarów różnym stawkom podatku. Pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie – Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lipca 2006 r., I FSK 945/05, wskazał, że przy czynnościach o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa, będąca celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej. Bez wątpienia, w przedstawionym w sprawie zdarzeniu przyszłym, to dostawa budynku mieszkalnego jest czynnością podstawową, zaś dostawa garażu jedynie towarzyszy tej czynności i ją uzupełnia, gdyż jak wspomniano wyżej Wnioskodawca nie przewiduje realizacji transakcji, której przedmiotem byłby wyłącznie garaż. To przede wszystkim dom będzie zaspokajał potrzeby mieszkaniowe oraz wpływał na decyzję Inwestorów o zawarciu umowy z Wnioskodawcą.

Powyższe potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2012 r. (III SA/Wa 1174/11), zgodnie z którym: „Transakcję sprzedaży posadowionego na działce gruntu budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wraz z garażem stanowiącym odrębny budynek (w odniesieniu do którego nie zostało ustanowione prawo odrębnej własności lokalu o charakterze niemieszkalnym) i infrastrukturą towarzyszącą należy traktować jako transakcję kompleksową, z której nie można wyłączyć tych elementów, które wprawdzie same w sobie dostawy budynku mieszkalnego nie stanowią, lecz z dostawą związane są w taki sposób, iż można mówić o czynności kompleksowej”.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy w ramach realizacji jednej umowy jaką Wnioskodawca zawiera z Inwestorem następuje sprzedaż/wybudowanie budynku mieszkalnego o powierzchni poniżej 300 m² wraz z garażem wolnostojącym i oba obiekty mają być posadowione na nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a oraz z art. 41 ust. 12 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu 7% (odpowiednio 8%) stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z treścią art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy np. symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy – w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Z objaśnień tych wynika ponadto, że w przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe) budynek jest budynkiem samodzielnym jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejście, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Zgodnie z powołanym rozporządzeniem dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne – grupa 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – grupa 112,
• Budynki zbiorowego zamieszkania – grupa 113.
  
  

W dziale 11 PKOB, grupa 111 sklasyfikowane zostały „Budynki mieszkalne jednorodzinne” (PKOB 1110). Jak wynika z objaśnień do klasyfikacji, klasa ta obejmuje:

• samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domy wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp.;
• domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.
  
  

Zastrzeżono przy tym jednocześnie, że klasa ta nie obejmuje:

• Budynków gospodarstw rolnych (1271),
• Budynków o dwóch mieszkaniach (1121),
• Budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122).
  
  

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami innych ustaw.

Na mocy art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.) – przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem garaż taki jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892, z późn. zm.) – samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jak wynika z powyższego, ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego – zgodnie pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu – należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze – pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11) lub ich części, w sytuacji gdy obiekty te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Obiektem takim jest np. garaż, który – w świetle przepisów ustawy o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – jest lokalem użytkowym, służy bowiem w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Co do zasady zatem dla dostawy garaży nie można stosować stawki VAT w wysokości 8%.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy w ramach jednej transakcji nastąpi sprzedaż obiektu budownictwa mieszkaniowego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, to w przypadku, gdy garaż ten stanowić będzie pomieszczenie integralnie związane z prawem własności budynku jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego i nie będzie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży, to taka transakcja na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy, będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT.

Powyższe wynika z tego, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja domów prefabrykowanych, a następnie ich budowa/sprzedaż dla klientów indywidualnych. Budynki mieszkalne wznoszone są na nieruchomościach gruntowych należących do inwestorów, a inwestycje te są klasyfikowane w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Powierzchnia użytkowa budynków znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy nie przekracza 300 m².

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć swoją ofertę i umożliwić inwestorom nabycie, w ramach usługi kompleksowej, budynku mieszkalnego wraz z garażem wolnostojącym. Obiekty wzniesione będą na jednej nieruchomości gruntowej. Garaż będzie trwale złączony z gruntem, bowiem posadowiony na wylanym fundamencie co uniemożliwi przeniesienie obiektu w inne miejsce. Przedmiotowy garaż nie będzie w jakikolwiek sposób połączony z budynkiem mieszkalnym, np. łącznikiem, wiatą itp. Garaże będą miały charakter gospodarczo-pomocniczy i w zależności od potrzeb inwestorów, będą mogły być w nich zakładane instalacje: elektryczne, centralnego ogrzewania, wentylacyjne, wodnokanalizacyjne. Garaż będzie służył przede wszystkim zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych – przechowywania środków lokomocji – samochodu, rowerów, narzędzi oraz urządzeń. W związku z tym, że przedmiotowe domy nie będą posiadały piwnicy, garaż będzie również pełnił funkcję przechowywania zapasów spożywczych/spiżarni – pomieszczenia gospodarczego.

Wyprodukowanie budynków mieszkalnych oraz garaży z elementów prefabrykowanych, a następnie ich montaż na wylanych fundamentach odbywać się będzie w wykonaniu zawartej przez Wnioskodawcę z inwestorem jednej umowy. Garaż będzie posadowiony na tej samej działce co budynek mieszkalny. Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży garażu samodzielnie – nie będzie możliwe nabycie garażu bez budynku mieszkalnego. To budowa/sprzedaż budynku mieszkalnego jest sednem zawarcia umowy między Wnioskodawcą a inwestorem. Obiekty będą objęte jedną księgą wieczystą. W związku z powyższym, budynek mieszkalny wraz z garażem stanowić będzie jeden przedmiot transakcji.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować w odniesieniu do dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem wolnostojącym.

Jak wskazano wyżej, ustalenie właściwej stawki podatku VAT w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest budynek mieszkalny i garaż wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT dla sprzedaży garażu ma bowiem sposób jego sprzedaży i przynależność do budynku mieszkalnego. Analizie poddać należy zatem okoliczność, czy garaż może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, czy też garaż, jako że stanowi pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego i jest integralnie związany z prawem własności obiektu mieszkalnego, może być sprzedawany tylko i wyłącznie z tym obiektem mieszkalnym. Dla ustalenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży garażu nie ma natomiast znaczenia to, czy garaż jest obiektem wolnostojącym, czy jest w jakikolwiek sposób połączony z obiektem mieszkalnym, np. poprzez łącznik lub jest elementem składowym obiektu mieszkalnego.

W okolicznościach sprawy będącej przedmiotem zapytania – jak wskazał Wnioskodawca – sprzedaży podlegać będzie budynek mieszkalny wraz z garażem wolnostojącym. Przedmiotowe budynki mieszkalne są sklasyfikowane w dziale 11 PKOB, a ich powierzchnia nie przekracza 300 m². Zarówno budynek mieszkalny jak i garaż wolnostojący będą objęte jedną księgą wieczystą. Wnioskodawca będzie sprzedawał ww. budynek łącznie z garażem i nie będzie możliwe przeprowadzenie transakcji sprzedaży oddzielnie. Wyprodukowanie budynków mieszkalnych oraz garaży z elementów prefabrykowanych, a następnie ich montaż na wylanych fundamentach odbywać się będzie w wykonaniu zawartej przez Wnioskodawcę z inwestorem jednej umowy. Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy zatem stwierdzić, że w analizowanym przypadku sprzedaż garażu podlegać będzie opodatkowaniu stawką VAT właściwą dla dostawy budynku mieszkalnego, tj. stawką w wysokości 8%.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie do całości sprzedaży, tj. dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem wolnostojącym, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 i art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu oraz interpretacja nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.