Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.382.2017.2.ES
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 3 listopada 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 marca 2017 r., data wpływu 6 grudnia 2017 r. (data nadania 5 grudnia 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 24 listopada 2017 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.382.2017.1.AM (data nadania 27 listopada 2017 r., data doręczenia 5 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania:

• wydatków związanych z opłatą wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - jest prawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków związanych z najmem zakupionego mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z zakupem mieszkania z chęcią wynajęcia go po zakończonym wykańczaniu Wnioskodawczyni chciałaby potwierdzić, które koszty związane z transakcją zaciągania kredytu, kupowania mieszkania i wykańczania go są kwalifikowane i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni jest osobą prywatną, najem będzie przeprowadzany na cele mieszkaniowe i nie jest rezydentem Polski, ponieważ na co dzień mieszka na terenie Niemiec. Dodatkowo, informuje, że wybrana forma opodatkowania jest to opodatkowanie na zasadach ogólnych.

Wnioskodawczyni prosi o informacje, czy dane koszty kwalifikują się do rozliczania w ramach najmu (w odczuciu Wnioskodawczyni tak, gdyż są bezpośrednio z nim związane) i czy powinna je rozliczać w ramach ceny nabycia i amortyzacji czy zaś wyliczania kosztów uzyskania przychodów za dany miesiąc?

1. Koszty wysyłanych listów do Polski:
   
   1. Do banku w celu dostarczenia wniosku o kredyt na cele mieszkaniowe (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania).
      
      
   2. Do tłumacza przysięgłego w celu dostarczenia mu dokumentów, które maja być przetłumaczone przysięgłe z niemieckiego na polski i załączone w terminie późniejszym do finalnego wniosku kredytowego (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania).
      
      
   3. Koszty wysyłania listu do Urzędu Skarbowego w Polsce celem powiadomienia o nowym nabyciu wynajmującym wykończone już mieszkanie (po tym, jak się takiego nabywcę już znajdzie i podpisze z nim umowę najmu) (wydatki poniesione po oddaniu lokalu do użytkowania).
      
2. Koszty przelotu do Polski i z powrotem do Niemiec na podpisanie aktu notarialnego potwierdzającego zakup mieszkania (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania).
   
   
3. Koszty tłumaczeń przysięgłych dokonanych w celu uzyskania kredytu (dokumenty wymagane przez bank) (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania).
   
   
4. Koszty stolarza. Wnioskodawczyni otrzymała jeden zbiorczy rachunek za wykonanie zabudowanych mebli w kuchni, łazience, przedpokoju, szafy typu komandor i dwóch stołów (równowartość samych mebli kuchennych wynosiła więcej niż 3.500 zł). Czy Wnioskodawczyni poprawnie zaliczyła te wydatki zbiorczą pozycją do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu po oddaniu mieszkania w użytkowanie? (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania)
   
   
5. Aby marża kredytu Wnioskodawczyni została odpowiednio zmniejszona musiała dokonać zakupu dodatkowych produktów bankowych, które musi utrzymywać przez odpowiednio 5-11 lat (w zależności od produktu). Jeśli z nich zrezygnuje, marża kredytu natychmiast wzrośnie. Czy tego typu koszty Wnioskodawczyni może również zaliczyć jako koszty uzyskania przychodów w danym miesiącu? Do produktów, które musiała dodatkowo zakupić do kredytu hipotecznego (co jest udokumentowane w jej korespondencji z bankiem i decyzji kredytowej) zaliczają się:
   
   1. Utrzymanie karty kredytowej, która wiąże się z opłatą roczna (Czy opłatę roczną mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia tego kosztu)? (wydatki poniesione po oddaniu lokalu do użytkowania).
      
      
   2. Przystąpienie do funduszu oszczędnościowego polegającego na wpłacaniu miesięcznie kwoty 300 zł, która następnie jest wykorzystywana przez bank do inwestowania w fundusze. Wiąże się to z ryzykiem utraty środków. (Czy ten element może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w danym miesiącu i w jakiej kwocie)? (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania oraz po oddaniu lokalu do użytkowania w odstępach miesięcznych).
      
      
   3. Koszty związane z utrzymaniem rachunku bankowego wymaganego przez bank dla posiadanej marży (to około 12 zł miesięcznie) (wydatki poniesione przed oddaniem lokalu do użytkowania oraz po oddaniu lokalu do użytkowania w odstępach miesięcznych)
      
6. Wydatki poniesione na uzyskanie tejże interpretacji prawnej (wydatki poniesione po oddaniu lokalu do użytkowania w odstępach miesięcznych)
   
   
   

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 listopada 2017 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.382.2017.1.AM Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Najem prowadzony będzie jako najem prywatny.
2. Koszty listu wysłanego z Niemiec do Urzędu Skarbowego w Polsce z informacja o nowym wynajmującym.
3. Lokal będzie amortyzowany stałą stawką amortyzacyjną 1,5%.
4. Meble tych pomieszczeń stanowią stałe elementy zabudowy.
5. Wszystkie meble (cała kuchnia, zabudowana szafka w łazience, szafa w przedpokoju, szafa komandor w pokoju, 2 stoły i komoda) były wykonane na zamówienie, za które zapłaciła łączną kwotę 10.350 zł. W umowie ze stolarzem nie uwzględniono cen pojedynczych elementów, a jedynie łączną cenę za wykonanie usługi, w tym dostarczenie potrzebnych materiałów. Biorąc pod uwagę ilość mebli i ich łączną cenę można by stwierdzić, ze jedynie szafa typu komandor jako pojedynczy element mogłaby przekroczyć cenę 3.500 złotych, jednak ze względu na brak rozbicia łącznej ceny stolarza Wnioskodawczyni nie jest w stanie tego potwierdzić.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dane koszty kwalifikują się do rozliczania w ramach najmu i jeśli tak to czy Wnioskodawczyni powinna je rozliczać w ramach ceny nabycia i amortyzacji czy wyliczania kosztów uzyskania przychodów za dany miesiąc?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wszystkie koszty listów powinny być zaliczone do ceny nabycia mieszkania.
   
   
2. Koszty przelotu do Polski i z powrotem do Niemiec w dniu zakupu mieszkania powinna dodać do ceny zakupu mieszkania.
   
   
3. Wnioskodawczyni powinna dodać te koszty do ceny zakupu mieszkania.
   
   
4. Całą kwotę rachunku powinna dodać do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu oddania mieszkania do użytkowania.
   
5. 1. Utrzymanie karty kredytowej, która wiąże się z opłatą roczną.
      
      Opłatę roczną za utrzymanie karty powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu jej poniesienia.
      
      
   2. Przystąpienie do funduszu oszczędnościowego polegającego na wpłacaniu miesięcznie kwoty 300 zł, która następnie jest wykorzystywana przez bank do inwestowania w fundusze. Wiąże się to z ryzykiem utraty środków.
      
      Koszty 300 zł Wnioskodawczyni powinna dodać do kosztów uzyskania przychodów za każdy miesiąc ich poniesienia.
      
      
   3. Koszty związane z utrzymaniem rachunku bankowego wymaganego przez bank dla posiadanej marzy.
      Koszt rachunku powinna dodać do kosztów uzyskania przychodów za każdy miesiąc ich poniesienia.
      
6. Wydatki te powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia (wykonania przelewu bankowego).
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania:

• wydatków związanych z opłatą wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe,
• w pozostałym zakresie jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) – jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (według skali podatkowej) podatnik ma prawo do obniżenia osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo–skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl przywołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. O tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww, ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww, ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji, Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art, 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi,

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia,

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.
  
  
  

Ponadto budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Amortyzacji nie podlegają zaś grunty, czy udział w gruncie przypadający na wyodrębniony lokal mieszkalny.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
5. modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.
   
   

Zatem koszty poniesione na wykonanie zabudowanych mebli (przyjmując za Wnioskodawczynią, że jest to zabudowa stała) stanowi element składowy środka trwałego. Elementy te zostały bowiem wbudowane w konstrukcję lokalu na stałe. Wydatki te zwiększają więc wartość początkową lokalu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że usługa stolarska dotyczyła również wykonania dwóch stołów. Powyższe składniki majątku będą mogły być kwalifikowane jako odrębne od lokalu mieszkalnego środki trwałe bądź też jako wyposażenie.

Wydatki na zakup wyposażenia lokalu mieszkalnego mającego być przedmiotem wynajmu, którego wartość nie przekracza 3.500 zł – o ile w istocie nie zostanie ono zaliczone do środków trwałych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu podkreślić należy, że na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

W związku z tym, aby Wnioskodawczyni mogła zaliczyć wydatki na wytworzenie mebli do kosztów uzyskania przychodów (bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne) winna w fakturze mieć wyodrębnione poszczególne elementy usługi stolarskiej.

Niemniej jednak skoro Wnioskodawczyni nie ma wyodrębnionych cen poszczególnych elementów to nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tych wydatków.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

1. wysłanie listów do Polski:
   1. do banku w celu dostarczenia wniosku o kredyt na cele mieszkaniowe,
      
   2. do tłumacza przysięgłego w celu dostarczenia mu dokumentów, które maja być przetłumaczone przysięgłe z niemieckiego na polski i załączone w terminie późniejszym do finalnego wniosku kredytowego,
2. przelot do Polski i z powrotem do Niemiec na podpisanie aktu notarialnego potwierdzającego zakup mieszkania,
   
3. tłumaczenia przysięgłych dokonane w celu uzyskania kredytu (dokumenty wymagane przez bank),
   
3. utrzymanie dodatkowych produktów bankowych:
   1. karty kredytowej,
      
   2. wpłaty do funduszu inwestycyjnego
      
   3. rachunku bankowego
      
   - w ocenie organu nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Zauważyć należy, że poniesienie tych wydatków de facto nie powoduje powstania przychodu.

Koszty poniesione na wysłanie listu do banku, wysłanie listu do tłumacza przysięgłego, tłumaczenia przysięgłych oraz utrzymanie dodatkowych produktów bankowych nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu najmu.

Koszty te Wnioskodawczyni poniosła w celu uzyskania kredytu. W tym miejscu wskazać należy, że wydatków poniesionych na spłatę kredytu nie uważa się za koszt uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być tym bardziej wydatki poniesione na jego uzyskanie.

Wnioskodawczyni w złożonym wniosku zadała również m.in. pytanie dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wysłanie listu do Urzędu Skarbowego i na wydanie interpretacji indywidualnej.

Wskazać należy, że zwrócenie się przez podatnika z wnioskiem o wydanie interpretacji ma na celu właściwe i zgodne z prawem ujęcie zdarzeń gospodarczych.

Za taki wydatek – związany z danym źródłem przychodu jakim jest najem – należy uznać również koszt poniesiony na wysłanie listu do Urzędu Skarbowego oraz opłatę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia, wydatków na wysłanie listu i do Urzędu Skarbowego i opłaty wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej do kosztów uzyskania przychodu wskazać należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Przy czym, stosownie do treści art. 22 ust. 5d updof, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując stwierdzić należy, że wydatki poniesione na:

1. wysłanie listów do Polski:
   1. do banku w celu dostarczenia wniosku o kredyt na cele mieszkaniowe,
      
   2. do tłumacza przysięgłego w celu dostarczenia mu dokumentów, które maja być przetłumaczone przysięgłe z niemieckiego na polski i załączone w terminie późniejszym do finalnego wniosku kredytowego,
2. przelot do Polski i z powrotem do Niemiec na podpisanie aktu notarialnego potwierdzającego zakup mieszkania,
   
3. tłumaczenia przysięgłych dokonane w celu uzyskania kredytu (dokumenty wymagane przez bank),
   
3. utrzymanie dodatkowych produktów bankowych:
   1. karty kredytowej,
      
   2. wpłaty do funduszu inwestycyjnego
      
   3. rachunku bankowego
   - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Wydatki poniesione na wykonanie zabudowanych mebli w kuchni, łazience, przedpokoju, szafy typu komandor podwyższają wartość początkową środka trwałego (lokalu mieszkalnego). Wydatek poniesiony na wykonanie dwóch stołów może być kwalifikowany jako poniesiony na zakup środka trwałego bądź też wyposażenia. Skoro Wnioskodawczyni nie ma wyodrębnionych na fakturze poszczególnych mebli wydatków poniesionych za ich wykonanie nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatek poniesiony na wysłanie listu do Urzędu Skarbowego w Polsce nie podwyższa wartości początkowej mieszkania. Stanowi on koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Za prawidłowe natomiast uznano stanowisko Wnioskodawcy, że opłata za wydanie interpretacji indywidualnej stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.