Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.17.2018.1.IP
z 7 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z planowanym projektem pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z planowanym projektem pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina realizuje projekt pod nazwą „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”. Projekt ten polega na budowie infrastruktury kajakowej rozpoczynając od miejscowości A, a kończąc na Parku Jordanowskim w B.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

• budowę 7 przystani kajakowych, w tym 6 punktów przystankowych i 1 punktu przesiadkowego służącego do przenoszenia kajaków,
• budowę urządzeń wodnych w postaci pomostów stałych drewnianych (8 kompletów – składających się z 8 podkładów drewnianych o wymiarach 80x300 m i 8 podkładów drewnianych o wymiarach 200x300 m) wraz z podkładami zejściowymi (4 komplety) i schodami zejściowymi (4 komplety) oraz rynnami do puszczania kajaków (8 kompletów),
• budowę w czterech punktach przystankowych miejsc odpoczynkowo-piknikowych.
  
  

Przystań nr 1 zlokalizowana w miejscowości A będzie przystanią „startową” dla organizowanych spływów kajakowych. W miejscowości C (przystań nr 2) konieczne jest wykonanie punktu przesiadkowego służącego do przeniesienia kajaków z uwagi na lokalizację na trasie spływu urządzeń piętrzących wodę dla elektrowni wodnych. Pozostałe przystanie będą punktami przystankowymi. Ponadto w przystani nr 2 w C oraz przystani nr 6 w D będą zlokalizowane miejsca piknikowe wyposażone w stoły, altanę, grill i miejsca na ognisko. Przystanie nr 1 i 5 wyposażone zostaną w ławostoły. Niezależnie od powyższego, przy każdej przystani zostanie utwardzony kruszywem kamiennym (tłuczeń) plac umożliwiający dojazd i rozładunek lub załadunek kajaków. Wszystkie przystanie zostaną wyposażone w kosze na odpady oraz tablicę informacyjną zawierającą nazwę i lokalizację przystani, regulamin korzystania ze szlaku wodnego, informację dotyczącą konieczności stosowania sprzętu asekuracji indywidualnej (kaski, kapoki, itp.), telefony alarmowe. Jednocześnie na starcie i mecie posadowione zostaną tablice informacyjno-promocyjne o współfinansowaniu projektu ze środków Unii Europejskiej.

Po zakończeniu robót budowlano-montażowych planuje się wydanie folderu informacyjno-promocyjnego ukazującego przebieg trasy kajakowej.

W wyniku realizacji operacji rzeka zostanie wykorzystana jako szlak kajakowy. Będzie to powiązanie turystyki kajakowej z formą wypoczynku i rekreacji. Stworzona zostanie możliwość organizowania wycieczek kajakowych, imprez turystyki kajakowej i ognisk integracyjnych. Pozwoli to również na bliski kontakt z przyrodą oraz aktywne spędzanie wolnego czasu, połączone z jednoczesną integracją społeczną.

Wybudowana w wyniku operacji infrastruktura będzie ogólnodostępna i nieodpłatna, co pozwoli mieszkańcom na swobodne korzystanie z urządzeń wodnych i zagospodarowania pól piknikowych.

Planowany czas realizacji projektu to grudzień 2017 r. – maj 2018 r. Okres ten obejmuje wyłonienie wykonawcy robót oraz narzędzi promocyjnych, a także rzeczową realizację projektu.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zadanie pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)” jest realizowane w ramach zadań własnych Gminy, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.).

Podczas realizacji projektu, Gmina będzie dokonywała płatności na podstawie wystawionych przez wykonawcę dostaw towarów i usług faktur VAT za zrealizowanie przedmiotu projektu zgodnie z dokumentacją projektową. Gmina jako jednostka realizująca projekt będzie figurowała jako nabywca na wystawionych przez wykonawcę fakturach VAT.

Projekt współfinansowany jest na podstawie umowy o dofinansowanie, zawartej w dniu 11 grudnia 2017 r. pomiędzy Gminą a Województwem w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, poddziałanie 19.2 „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”. Całkowity koszt oszacowano na poziomie 209.995,56 zł brutto, z czego otrzymane dofinansowanie będzie wynosiło 133.620,00 zł, a wkład własny beneficjenta (Gminy) – 76.375,56 zł brutto.

We wniosku o dofinansowanie projektu założono, że podatek VAT jest kosztem kwalifikowalnym, więc nie będzie możliwe odzyskanie podatku VAT, z powodu niespełnienia przesłanek art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do powyższego, Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z planowaną realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc czynnym podatnikiem VAT, nie ma on możliwości odzyskania podatku VAT, gdyż planowana inwestycja stanowi zadanie własne gminy, a sposób wykorzystania inwestycji po jej zakończeniu, w żaden sposób nie jest powiązany ze sprzedażą opodatkowaną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy:

1. nabywcą towarów i usług jest podatnik VAT oraz
2. nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
   
   

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze aktywności cywilnoprawnej, np. sprzedaż, wynajem, dzierżawa nieruchomości lub ruchomości na podstawie zawartych umów prawa cywilnego. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Powyższe zadania obejmują – w myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy – również sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zgodnie z treścią wyżej wymienionych przepisów, podstawowym warunkiem, który nadaje prawo do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W przytoczonym zdarzeniu związek taki nie wystąpi, bowiem realizacja projektu odbywa się w ramach zadań własnych nałożonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, zatem w tym zakresie Gmina będzie działała w ramach reżimu publicznoprawnego, a warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji organów podatkowych, w szczególności:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.771.2017.1.AP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy o braku prawa do odliczenia podatku VAT, w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków unijnych niezwiązanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych,
• w interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. 0115-KDIT-1.4012.673.2017.1.EA, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy o braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). Zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt pod nazwą „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”. Projekt ten polega na budowie infrastruktury kajakowej. Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

• budowę 7 przystani kajakowych, w tym 6 punktów przystankowych i 1 punktu przesiadkowego służącego do przenoszenia kajaków,
• budowę urządzeń wodnych w postaci pomostów stałych drewnianych (8 kompletów – składających się z 8 podkładów drewnianych o wymiarach 80x300 m i 8 podkładów drewnianych o wymiarach 200x300 m) wraz z podkładami zejściowymi (4 komplety) i schodami zejściowymi (4 komplety) oraz rynnami do puszczania kajaków (8 kompletów),
• budowę w czterech punktach przystankowych miejsc odpoczynkowo-piknikowych.
  
  

Przystań nr 1 będzie przystanią „startową” dla organizowanych spływów kajakowych. W miejscowości C (przystań nr 2) konieczne jest wykonanie punktu przesiadkowego służącego do przeniesienia kajaków z uwagi na lokalizację na trasie spływu urządzeń piętrzących wodę dla elektrowni wodnych. Pozostałe przystanie będą punktami przystankowymi. Ponadto w przystani nr 2 oraz przystani nr 6 będą zlokalizowane miejsca piknikowe wyposażone w stoły, altanę, grill i miejsca na ognisko. Przystanie nr 1 i 5 wyposażone zostaną w ławostoły. Niezależnie od powyższego, przy każdej przystani zostanie utwardzony kruszywem kamiennym (tłuczeń) plac umożliwiający dojazd i rozładunek lub załadunek kajaków. Wszystkie przystanie zostaną wyposażone w kosze na odpady oraz tablicę informacyjną zawierającą nazwę i lokalizację przystani, regulamin korzystania ze szlaku wodnego, informację dotyczącą konieczności stosowania sprzętu asekuracji indywidualnej (kaski, kapoki, itp.), telefony alarmowe. Jednocześnie na starcie i mecie posadowione zostaną tablice informacyjno-promocyjne o współfinansowaniu projektu ze środków Unii Europejskiej. Po zakończeniu robót budowlano-montażowych planuje się wydanie folderu informacyjno-promocyjnego ukazującego przebieg trasy kajakowej. W wyniku realizacji operacji rzeka zostanie wykorzystana jako szlak kajakowy. Będzie to powiązanie turystyki kajakowej z formą wypoczynku i rekreacji. Stworzona zostanie możliwość organizowania wycieczek kajakowych, imprez turystyki kajakowej i ognisk integracyjnych. Pozwoli to również na bliski kontakt z przyrodą oraz aktywne spędzanie wolnego czasu, połączone z jednoczesną integracją społeczną. Wybudowana w wyniku operacji infrastruktura będzie ogólnodostępna i nieodpłatna, co pozwoli mieszkańcom na swobodne korzystanie z urządzeń wodnych i zagospodarowania pól piknikowych. Planowany czas realizacji projektu to grudzień 2017 r. – maj 2018 r. Okres ten obejmuje wyłonienie wykonawcy robót oraz narzędzi promocyjnych, a także rzeczową realizację projektu. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zadanie jest realizowane w ramach zadań własnych Gminy, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Podczas realizacji projektu, Gmina będzie dokonywała płatności na podstawie wystawionych przez wykonawcę dostaw towarów i usług faktur VAT za zrealizowanie przedmiotu projektu zgodnie z dokumentacją projektową. Gmina jako jednostka realizująca projekt będzie figurowała jako nabywca na wystawionych przez wykonawcę fakturach VAT. Projekt współfinansowany jest na podstawie umowy o dofinansowanie, zawartej w dniu 11 grudnia 2017 r. pomiędzy Gminą a Województwem w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, poddziałanie 19.2 „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”. Całkowity koszt oszacowano na poziomie 209.995,56 zł brutto, z czego otrzymane dofinansowanie będzie wynosiło 133.620,00 zł, a wkład własny beneficjenta (Gminy) – 76.375,56 zł brutto. Realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy będzie miał on możliwość odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z planowanym projektem pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie będzie występował. Gmina bowiem nie będzie nabywać towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym dokonując zakupów nie będzie działać w charakterze podatnika VAT.

Zatem, w analizowanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – wybudowana w wyniku operacji infrastruktura będzie ogólnodostępna i nieodpłatna, a realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca realizując przedmiotowy projekt nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a nabyte towary i usługi w celu realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem Zainteresowany nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury kajakowej (...)”, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją planowanego projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na informacji wynikającej z opisu sprawy, w szczególności, że wybudowana w wyniku operacji infrastruktura będzie ogólnodostępna i nieodpłatna, a realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią zatem źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.