Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.236.2017.3.BK
z 8 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 13 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym 23 i 26 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.780.2017.1.KO, 0111-KDIB1-1.4011.236.2017.2.BK, 0111-KDIB4. 4014.2017.2.PM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 i 26 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowana będąca stroną postępowania (dalej: „Wnioskodawca 1”) oraz Zainteresowana niebędąca stroną postepowania (dalej: „Wnioskodawca 2”) w 2003 r. nabyły wspólnie (w równych udziałach) na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży lokal mieszkalny o pow. 61 m² za kwotę 200.000 zł. Transakcja nie była objęta podatkiem VAT, gdyż sprzedającymi były wówczas osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT, lecz podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ww. lokal został w 2003 r. przystosowany do prowadzenia w nim przez obie Zainteresowane (dalej również: „Wnioskodawczynie”) kancelarii notarialnych, po poprzednich użytkownikach (najemcy kwaterunkowi), prace polegały na położeniu podłóg, naprawie ścian, wymianie okien, malowaniu, cyklinowaniu, zmianie armatury w łazienkach i kuchni, przy czym wydatki na ten cel nie przekroczyły 30% ceny zakupu lokalu - tj. suma wydatków poniesionych przez obie Wnioskodawczynie nie przekroczyła 60.000 zł netto. Wnioskodawczynie otrzymywały z tego tytułu faktury - każda z nich odrębnie na siebie - od których odliczały VAT. Lokal nie został przerobiony na lokal stricte użytkowy, tj. pomimo prowadzenia w nim działalności notarialnej, w lokalu można byłoby mieszkać i taka możliwość istnieje również teraz.

Innymi słowy obecnie lokal mógłby być sprzedany zarówno komuś, kto chciałby w nim mieszkać, jak też komuś, kto chciałby wykorzystywać go na potrzeby działalności gospodarczej.

Obie Wnioskodawczynie były czynnymi podatnikami VAT w związku ze świadczeniem usług notarialnych podlegających temu podatkowi w momencie nabycia lokalu i w późniejszym okresie. Wnioskodawczyni 1 zakończyła swoją działalność notarialną we wrześniu 2017 r., wyrejestrowała się z rejestru podatników VAT i nie jest już czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni 2 jest nadal czynnym podatnikiem VAT (i prowadzi kancelarie notarialną w tym samym lokalu).

Wnioskodawczyni 1 wprowadziła prawo współwłasności ww. lokalu do ewidencji środków trwałych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Strony zamierzają znieść współwłasność ww. lokalu, za wynagrodzeniem (spłatą) należnym z tego tytułu Wnioskodawczyni 1 od Wnioskodawczyni 2.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 22 stycznia 2018 r. wskazano m.in., że:

1. Każda z Wnioskodawczyń opłaca podatek dochodowy na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg stawki 19% (tzw. podatek liniowy) - z tym zastrzeżeniem, że obecnie Wnioskodawczyni 1 już nie prowadzi działalności gospodarczej i rozlicza podatek wyłącznie od otrzymywanej emerytury. Podatek 19% Wnioskodawczyni 1 płaciła do czasu zakończenia działalności gospodarczej.
   
2. Ponadto Wnioskodawczyni 2 płaci podatek ryczałtowy z tytułu tzw. prywatnego wynajmu mieszkania, odziedziczonego po rodzicach - innego niż lokal.
   
3. Wnioskodawczynie nie tworzyły ani nie tworzą jakiejkolwiek spółki (osobowej ani kapitałowej) - pomimo wykonywania działalności przez każdą z nich w tym samym lokalu. Każda z Wnioskodawczyń prowadziła w lokalu indywidualną działalność gospodarczą w postaci indywidualnej kancelarii notarialnej.
   
4. Lokal był ujęty w ewidencji środków trwałych (u obu Wnioskodawczyń) zgodnie z KŚT 110 (PKWiU 2008 41.00.10.0) i amortyzowany stawką 1,5%, jako lokal mieszkalny w budynku mieszkalnym przez każdą z Wnioskodawczyń.
   
5. Wnioskodawczyni 2 ujęła udział we współwłasności lokalu w swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych. W konsekwencji każda z Wnioskodawczyń dokonywała odpisów amortyzacyjnych od połowy wartości lokalu (gdyż każda z Wnioskodawczyń była współwłaścicielem lokalu). Obie Wnioskodawczynie prowadziły działalność gospodarczą w tym lokalu - każda Wnioskodawczyni odrębnie, w postaci swoich kancelarii notarialnych.
   
6. Lokal został nabyty przez Wnioskodawczynie z myślą o prowadzeniu w nim indywidualnej działalności gospodarczej przez każdą z Wnioskodawczyń i żadna Wnioskodawczyni w nim nie zamieszkiwała, choć lokal nie został przerobiony na lokal stricte użytkowy, tj. pomimo prowadzenia w nim działalności notarialnej, w lokalu można byłoby mieszkać i taka możliwość istnieje również teraz. Innymi słowy obecnie lokal mógłby być sprzedany zarówno komuś, kto chciałby w nim mieszkać, jak też komuś, kto chciałby wykorzystywać go na potrzeby działalności gospodarczej - biurowej.
   
7. Wnioskodawczynie nie tworzą spółki (osobowej ani kapitałowej) i każda z nich nabyła udział we współwłasności lokalu samodzielnie jako prywatna osoba fizyczna (tj. w umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży na rzecz obu Wnioskodawczyń z 2003 r. żadna z Wnioskodawczyń nie występuje jako osoba prowadząca działalność gospodarczą), wskutek czego Wnioskodawczynie są współwłaścicielkami lokalu - mimo, że nie są wspólniczkami jakiejkolwiek spółki.
   
8. Wnioskodawczynie nie występowały o przekształcenie lokalu z mieszkalnego na użytkowy. Gmina sama z siebie pobiera od Wnioskodawczyń podatek jak od lokalu wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej, po otrzymaniu od Wnioskodawczyń w 2003 r. informacji, że każda z Wnioskodawczyń będzie prowadziła w Lokalu indywidualną kancelarię notarialną - mimo, że w ewidencji gruntów i budynków oraz w księdze wieczystej lokal jest ujawniony jako lokal mieszkalny.
   
9. W decyzji wymierzającej podatek od nieruchomości lokal ma symbol BI „budynki związane z działalnością gospodarczą”
   
10. Wszystkie wydatki związane z remontem lokalu były u obu Wnioskodawczyń księgowane w koszty prowadzonej działalności gospodarczej i rozliczane w połowie.
    
11. Wnioskodawczyni 2 będzie prowadziła w lokalu kancelarię notarialną.
    
12. Wynagrodzenie należne Wnioskodawczym 1 od Wnioskodawczyni 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu nie będzie objęte VAT, lecz PCC oraz nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, lecz będzie objęte zwolnieniem z podatku dochodowego, ze względu na zniesienie współwłasności lokalu po upływie ponad 6 lat od zakupu lokalu przez obie Wnioskodawczynie.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy wynagrodzenie należne Wnioskodawczyni 1 od Wnioskodawczyni 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu będzie przychodem Wnioskodawczyni 1 z działalności gospodarczej, czy też będzie zwolnione z podatku dochodowego, ze względu na to, że zniesienie współwłasności nastąpi po upływie ponad 6 lat od zakupu lokalu w 2003 r.?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Zainteresowanych, wynagrodzenie należne Wnioskodawczyni 1 od Wnioskodawczyni 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, lecz będzie objęte zwolnieniem z podatku dochodowego, ze względu na zniesienie współwłasności lokalu po upływie ponad 6 lat od zakupu lokalu przez obie Wnioskodawczynie.

Uzasadniając powyższe Zainteresowane wskazały, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), źródłami przychodów są m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 ustawy o PIT, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
2. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o PIT, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zdaniem Zainteresowanych, z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż budynku czy lokalu mieszkalnego może być dochodem z działalności gospodarczej, jeśli sprzedawca zajmuje się obrotem nieruchomościami, nabywa mieszkania w tym celu, w sposób zorganizowany i ciągły, czyli, jeśli nabywane lokale, obiektywnie oceniając, powinny być traktowane, w pewnym uproszczeniu, jako „towary handlowe”.

Jeśli natomiast lokal mieszkalny nie został nabyty w celu odsprzedaży, jeśli nabywca nie zajmuje się faktycznie tego rodzaju działalnością, lecz jedynie wykorzystywał nabyty lokal mieszkalny dla celów działalności gospodarczej, jak w analizowanym przypadku, to zbycie takiego mieszkania lub udziału w nim, czy też zniesienie współwłasności za wynagrodzeniem, zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o PIT, nie będzie przychodem z działalności gospodarczej. W konsekwencji zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8, tj. przychód ze sprzedawanego lokalu /udziału w lokalu (w tym także poprzez odpłatne zniesienie współwłasności) nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, więc ewentualny dochód, o ile wystąpi, będzie opodatkowany, jeśli sprzedaż lokalu mieszkalnego lub udziału w nim nastąpi przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie.

Jak twierdzą Zainteresowane, w analizowanej sytuacji zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego - czyli zbycie udziału w tym lokalu na rzecz Wnioskodawczyni 2 - nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawczyni 1 nabyła udział w omawianym lokalu mieszkalnym. Wobec tego, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, ewentualny dochód z tego tytułu byłby opodatkowany tylko jeśli sprzedaż omawianego lokalu nastąpiłaby w wykonaniu przez Wnioskodawczynię 1 działalności gospodarczej. Art. 14 ust. 2c przesądza zaś, że samo wykorzystywanie lokalu mieszkalnego do działalności gospodarczej nie oznacza, że sprzedaż tego lokalu jest przychodem z działalności gospodarczej. Potwierdzają to także stanowiska doktryny, przykładowo: Janiak Barbara, Kosieradzki Tomasz, Piekarz Radosław, w: Opodatkowanie nieruchomości, Rozdział 1. pkt 1.3.1 „Przedsiębiorca będący osobą fizyczną - przychody z tytułu zbycia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej”; czy Adam Bartosiewicz i Ryszard Kubacki w PIT Komentarz, Wydanie V - komentarz do art. 14 oraz np. Szymocha Marcin, w: Doradztwo Podatkowe 2015/4/42-44 „Odpłatne zbycie budynków i lokali mieszkalnych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych - źródło przychodu”, cz. 2.

Zdaniem Zainteresowanych, prezentowane przez nie stanowisko potwierdzają również organy podatkowej - np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 10 kwietnia 2013 r. Znak: IPTPB1/415-59/13-2/KO.

W ocenie Zaineresowanych, w analizowanej sytuacji wynagrodzenie uzyskane przez Wnioskodawczynię 1 od Wnioskodawczyni 2 z tytułu zniesienia współwłasności omawianego lokalu mieszkalnego będzie zwolnione z PIT, gdyż nie będzie ono stanowiło przychodu z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni 1, czyli będzie podlegało regułom takim samym, jak zbycie lokalu mieszkalnego nie wykorzystywanego do działalności gospodarczej - zatem, ponieważ nastąpi ono po upływie 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawczyni 1 nabyła udział w lokalu mieszkalnym, przychód Wnioskodawczyni 1 z tego tytułu będzie zwolniony z podatku dochodowego.

W szczególności dodatkowo Zainteresowane podkreślają, iż zwłaszcza dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych nie ma znaczenia, na jakie cele Wnioskodawczyni 2 przeznaczy Lokal, którego stanie się jedynym właścicielem po zniesieniu współwłasności. Ustawa o PIT nie wprowadza bowiem takiej przesłanki, jak „wykorzystanie lokalu przez nabywcę”, jako warunku zwolnienia z PIT sprzedaży lokalu czy zniesienia współwłasności (za wynagrodzeniem). Wystarczy, że którakolwiek z tych czynności nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpił zakup lokalu lub udziału w nim. Natomiast wg art. 14 ust. 2c ustawy o PIT do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Powyższy przepis w ogóle nie posługuje się pojęciem „przeznaczenia / wykorzystania” lokalu mieszkalnego przez nabywcę, stąd nie można stosować warunku nieznanego ustawie, by od jego spełnienia uzależniać skutek wskazany w przepisie nie zawierającym takiego warunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ww. ustawy, może stanowić przychód ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do odrębnego źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z ww. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, które są ujęte lub winny podlegać ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym, tj. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość stanowi przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in. Wnioskodawczyni 1 i Wnioskodawczyni 2 w 2013 r. nabyły na współwłasność lokal mieszkalny, który przystosowały do prowadzenia w nim działalności gospodarczych odrębnie przez obie Zainteresowane. Stosownie do posiadanego udziału w tym lokalu obie Zainteresowane uznały lokal za podlegający ujęciu w ewidencji środek trwały i dokonywały odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej w stosownych proporcjach. Lokal był ujęty w ewidencji środków trwałych (u obu Wnioskodawczyń) zgodnie z KŚT 110 (PKWiU 2008 41.00.10.0) i amortyzowany stawką 1,5%, jako lokal mieszkalny w budynku mieszkalnym przez każdą z Wnioskodawczyń. Wnioskodawczyni 2 ujęła udział we współwłasności lokalu w swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych. W konsekwencji każda z Wnioskodawczyń dokonywała odpisów amortyzacyjnych od połowy wartości lokalu (gdyż każda z Wnioskodawczyń była współwłaścicielem lokalu). Obie Wnioskodawczynie prowadziły działalność gospodarczą w tym lokalu - każda Wnioskodawczyni odrębnie, w postaci swoich kancelarii notarialnych. Lokal został nabyty przez Wnioskodawczynie z myślą o prowadzenia w nim indywidualnej działalności gospodarczej przez każdą z Wnioskodawczyń i żadna Wnioskodawczyni w nim nie zamieszkiwała, choć lokal nie został przerobiony na lokal stricte użytkowy, tj. pomimo prowadzenia w nim działalności notarialnej, w lokalu można byłoby mieszkać i taka możliwość istnieje również teraz. Innymi słowy obecnie lokal mógłby być sprzedany zarówno komuś, kto chciałby w nim mieszkać, jak też komuś, kto chciałby wykorzystywać go na potrzeby działalności gospodarczej - biurowej. Wnioskodawczynie nie tworzą spółki (osobowej ani kapitałowej) i każda z nich nabyła udział we współwłasności lokalu samodzielnie jako prywatna osoba fizyczna (tj. w umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży na rzecz obu Wnioskodawczyń z 2003 r. żadna z Wnioskodawczyń nie występuje jako osoba prowadząca działalność gospodarczą), wskutek czego Wnioskodawczynie są współwłaścicielkami lokalu - mimo, że nie są wspólniczkami jakiejkolwiek spółki. Wnioskodawczynie nie występowały o przekształcenie lokalu z mieszkalnego na użytkowy. Gmina sama z siebie pobiera od Wnioskodawczyń podatek jak od lokalu wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej, po otrzymaniu od Wnioskodawczyń w 2003 r. informacji, że każda z Wnioskodawczyń będzie prowadziła w Lokalu indywidualną kancelarię notarialną - mimo, że w ewidencji gruntów i budynków oraz w księdze wieczystej lokal jest ujawniony jako lokal mieszkalny. W decyzji wymierzającej podatek od nieruchomości lokal ma symbol BI „budynki związane z działalnością gospodarczą”

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie lokal, o którym mowa we wniosku jest w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, lokalem mieszkalnym (nie nastąpiło jego przekwalifikowanie na lokal użytkowy) i jako lokal mieszkalny został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (wskazanie Zainteresowanych w tym zakresie przyjęto za niepodlegający ocenie element opisu zdarzenia przyszłego), to z uwagi na wyłączenie określone przepisem art. 10 ust. 3 i art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia na rzecz Wnioskodawczyni 2 przez Wnioskodawczynię 1 w drodze zniesienia współwłasności będzie, co do zasady, zaliczany ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, nie zaś do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego powstaje w sytuacji zbycia nieruchomości (lokalu) dokonanej przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W związku z powyższym, mając na względzie okres jaki upłynął między nabyciem wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego (2003 r.), a planowanym jego zbyciem w drodze zniesienia współwłasności między Zainteresowanymi, a więc następującym po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w ww. przepisie, stwierdzić należy, że zbycie to nie będzie dla Wnioskodawczyni 1 generować przychodu, o którym mowa w tym przepisie i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zauważyć należy, że ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nie przewiduje, jak twierdzą Zainteresowane, zwolnienia podatkowego lecz wskazuje jedynie, że zamiana m.in. lokalu po upływie określonego terminu (5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie) nie generuje przychodu, o którym mowa w tym przepisie. Zważywszy jednak, że niezależnie od tego czy przychód podatkowy nie powstaje, czy też powstaje, lecz jest zwolniony od podatku, skutek dla podatnika jest ten sam – nie płaci on podatku – odstąpiono od stwierdzenia nieprawidłowości stanowiska Zainteresowanych w ww. zakresie.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Zainteresowanych, z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowane i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić także należy, że okoliczności w jakich nie dojdzie do uzyskania przez Zainteresowaną przychodu podatkowego przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, mogą zostać zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.