przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A (dalej: Sprzedający) oraz B działający na rzecz Spółki pod firmą: (…) spółka jawna (dalej: Kupujący) chcąc zakupić nieruchomość, zawarli w dniu 20 listopada 2017 r. „przedwstępną umowę sprzedaży pod warunkiem”, na podstawie której Sprzedający w przyszłości przeniesie na rzecz Kupującego własność nieruchomości gruntowej wraz z zabudowaniami, stanowiącej działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1248/10 i 1245/2 o łącznej powierzchni gruntu 1,7258 ha, dla których Sąd Rejonowy prowadzi jedną księgę wieczystą (Sprzedający zobowiązał się sprzedać nieruchomość pod warunkiem, że Skarb Państwa nie skorzysta z prawa pierwokupu, a Kupujący zobowiązał się pod powyższym warunkiem nieruchomość kupić). Umowa przenosząca własność została jedynie w opisanej umowie przyrzeczona.

Aktualnym właścicielem nieruchomości jest A, która prowadzi działalność gospodarczą: (…). Obecna właścicielka nabyła powyższą nieruchomość na drodze przetargu organizowanego przez Zarząd Gminy. Umowa sprzedaży została zawarta dnia 12 sierpnia 1993 r., nieruchomość została zakupiona za kwotę (…) złotych ((…)– przed denominacją).

Wyżej wymieniona nieruchomość została kupiona bez podatku VAT, ponieważ Zarząd Gminy (Sprzedający) ani Kupujący nie byli wówczas podatnikami VAT czynnymi. Zakupiona nieruchomość była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia przepisów o podatku VAT – do tzw. działalności opodatkowanej (stawkami podatku).

Z wypisu rejestru gruntów według stanu na dzień 16 listopada 2017 r. wynika, iż: na działce o numerze ewidencyjnym 1245/2 wyszczególniono: lasy – LsIII (0,5181 ha), inne tereny zabudowane – Bi (03550 ha), tereny rekreacyjno-wypoczynkowe – Bz (0.2234 ha). Łączna powierzchnia działki wynosi 1,0965 ha.

Powyższa nieruchomość jest zabudowana: dwukondygnacyjnym budynkiem restauracyjno-hotelowym wybudowanym w 1974 r. z poddaszem użytkowym o łącznej powierzchni użytkowej budynku 746,34 m² i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Część restauracyjna jest podpiwniczona. Powierzchnia piwnicy wynosi 238,11 m². Przed budynkiem znajduje się parking o nawierzchni asfaltowej oraz chodniki utwardzone kostką brukową. Budynek i parking znajdują się na działce nr 1245/2. Konstrukcja budynku jest murowana, ściany parteru zostały obłożone kamieniem. Dach posiada drewnianą, wielospadową konstrukcję i jest pokryty ceramiczną dachówką. W skład zagospodarowania pomieszczeń wchodzi: wiatrołap, recepcja, korytarz, przechowywania bagażu, kącik czystości, magazyn pościeli, pokoje gościnne (w tym: 2 pokoje czteroosobowe, 6 pokoi dwuosobowych, 8 pokoi dwuosobowych z łazienkami), łazienki przy pokojach, sala bankietowa, zaplecze sali. Część restauracyjna obsługuje imprezy okolicznościowe, tj.: wesela, komunie, chrzciny, imprezy firmowe, imprezy integracyjne, bankiety itp. do 250 osób.

Powierzchnia całkowita budynku wynosi 984,45 m², przy czym powierzchnia użytkowa dla celów podatku od nieruchomości budynku wynosi 970,43 m².

W 1997 r. została dobudowana część restauracyjna o salę konsumpcyjną, na którą 17 listopada 1997 r. został wydany dziennik budowy o nr 406. Dnia 14 lipca 1998 r. została wydana decyzja na użytkowanie nowej sali konsumpcyjnej.

W tym samym okresie został wydany dziennik budowy o nr 407, który dotyczył budowy garażu 3-stanowiskowego oraz budynku gospodarczego.

Garaż stanowi odrębny budynek, który w połowie znajduje się na działce o numerze 1248/10 oraz 1245/2. Garaż jest budynkiem murowanym, nie posada instalacji i znajduje się w średnim stanie technicznym. Jego powierzchnia użytkowa wynosi 40,28 m². Pozostała zabudowa na nieruchomości obejmuje budynek gospodarczy o powierzchni 49,5 m² (działka nr 1245/2). Budynek gospodarczy został wybudowany w 1998 r. i stanowi osobno stojący budynek, który według biegłego rzeczoznawcy aktualnie nie stanowi żadnej wartości.

Dnia 19 czerwca 1998 r. została wydana decyzja na użytkowanie powstałej sali konsumpcyjnej, garażu oraz budynku gospodarczego.

Podczas prowadzonych powyższych inwestycji Właściciel (Sprzedający) będąc podatnikiem VAT czynnym skorzystał z możliwości odliczenia podatku od towarów i usług, od wydatków które poniósł podczas powyższych czynności związanych z opisaną wyżej inwestycją (rozbudową i budową budynków). Aktualny właściciel oszacował powyższe wydatki na kwotę (…) zł brutto.

Kolejną inwestycją prowadzoną na działce o numerze 1245/2 była rozbudowa budynku restauracyjno-hotelowego o nowe pomieszczenia hotelowe (kategoria obiektu XIV), na którą została wydana decyzja na rozbudowę nr 19/2010 w dniu 20 stycznia 2010 r. przez Starostę (…). Rozbudowano parter o część hotelową z dodatkowymi pokojami sypialnianymi oraz recepcję i zaplecze techniczne dla obsługi hotelu.

W nowej części hotelowej znajduje się 8 pokoi dwuosobowych z łazienkami. Rozbudowa budynku hotelowego została zakończona dnia 13 marca 2015 r. Właściciel na rozbudowę budynku poniósł wydatki w wysokości (…) zł brutto, przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na działce o numerze ewidencyjnym 1248/10 wyszczególniono (wg opisu użytku): tereny rekreacyjno-wypoczynkowe - Bz (0,5189 ha) oraz inne tereny zabudowane - Bi (0,1104 ha).

Na działce 1248/10 znajduje się muszla koncertowa, która stanowi atut całego obiektu i która również będzie wykorzystywana w prowadzeniu działalności restauracyjno-hotelowej. Muszla koncertowa została wybudowana w latach 80-tych. Jak wskazano wyżej, na tej działce znajduje się również połowa garażu wybudowanego w 1998 r. Działka ta jest integralną częścią wykorzystywaną do prowadzenia działalności restauracyjno-hotelowej. Łączna powierzchnia działki wynosi 0.6293 ha.

Na działkach wykonane jest przyłącze do sieci wodno-kanalizacyjnej, gazowej oraz energetycznej.

Istotny jest fakt, że dla obu działek, tj. 1245/2 oraz 1248/10, prowadzona jest jedna księga wieczysta, podkreśla to integralność obu działek.

Sprzedający wycenił nieruchomość na łączną kwotę, nie podając ceny za poszczególne działki lub znajdujące się na nich obiekty budowlane.

Według operatu sporządzonego dnia 23 listopada 2017 r. aktualna wartość rynkowa wynosi całej nieruchomości wynosi (…) zł. Średnia wartość 1m kw. gruntu niezabudowanego została podana przez rzeczoznawcę na kwotę (…) zł. Rzeczoznawca również nie wycenił poszczególnych działek ani znajdujących się na nieruchomości obiektów budowlanych.

Określona przez rzeczoznawcę wartość rynkowa przedmiotu wyceny w stanie na dzień wyceny ((…) zł) jest wartością rynkową dla aktualnego sposobu użytkowania, uwzględnia jej atrybuty takie jak: położenie, typ nieruchomości, stan rynku, rodzaj prowadzonej na niej działalności oraz jej usytuowanie na rynku obiektów hotelowo-gastronomicznych.

Wartość rynkową nieruchomości określono w podejściu dochodowym, metodą zysków, techniką kapitalizacji prostej netto oraz w podejściu porównawczym.

Wartość w warunkach tzw. wymuszonej sprzedaży określono na poziomie (…) zł.

Urząd Miasta i Gminy zaświadczył, że działka nr 1245/2 oraz działka nr 1248/10 nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy i nie została podjęta uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego na powyższą działkę. Nie została także wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego miasta i gminy uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 listopada 2000 r. z późniejszymi zmianami przedmiotowa nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym na rysunku Studium symbolem U – tereny usług.

Nieruchomość była i jest wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej Sprzedającego. Nieruchomość, ani jej część nie jest przedmiotem umowy najmu i nie będzie w chwili zawierania umowy przenoszącej własność na Kupującego. Nieruchomość, ani jej część, nie była również w przeszłości przedmiotem najmu.

Sprzedający zamierza opodatkować sprzedaż nieruchomości podstawową stawką podatku i wystawić fakturę w sposób następujący: cena netto (…) zł powiększona o należny podatek VAT.

Kupujący zamierza wykorzystywać nieruchomość wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i w związku z tym chciałby odliczyć cały podatek naliczony wykazany w wystawionej fakturze.

W razie uzyskania w Interpretacji stanowiska, iż sprzedaż nieruchomości jest w całości lub w części zwolniona z podatku VAT, Sprzedający chciałby zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy wszystkich budynków i budowli, a tym samym całej nieruchomości, zgodnie z art. 43 ust. 10-11. Sprzedający i Kupujący uważają, że prawidłowe opodatkowanie planowanej transakcji, w razie wskazania choćby w części zwolnienia z VAT, może rodzić wątpliwości i trudności praktyczne. Z tego względu wskazują inne możliwe rozwiązanie, które doprowadzi do opodatkowania całej dostawy oraz usunie ewentualne wątpliwości interpretacyjne.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. Wnioskodawca potwierdził, że:

• w związku z realizacją rozbudowy budynku restauracyjno-hotelowego w 1998 roku poniesiono wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które przekroczyły 30% wartości początkowej ww. budynku;
• w związku z realizacją rozbudowy budynku restauracyjno-hotelowego w 2015 roku poniesiono wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które przekroczyły 30% wartości początkowej ww. budynku;
• nabywca nieruchomości jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że parking, chodnik oraz muszla koncertowa stanowią obiekty budowlane, o których mowa w art. 3 ustawy – Prawo budowlane, przy nabyciu i wybudowaniu tych obiektów prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługiwało; nie poniesiono wydatków na ulepszenie tych obiektów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które by stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej – ściślej: nie ponoszono jakichkolwiek wydatków na ulepszenie tych obiektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji Sprzedający prawidłowo opodatkuje transakcję i wystawi fakturę, jeśli bez rezygnacji ze zwolnienia przewidzianej w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy VAT, wykaże w całości sprzedaż (dostawę) opodatkowaną stawką 23%?
2. Czy w razie uznania w interpretacji, że całość lub część dostawy podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a, Sprzedający może, na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy VAT, zrezygnować ze zwolnienia i całą dostawę opodatkować stawką podstawową 23%?
3. Czy w opisanej sytuacji nabywca (Kupujący) będzie miał prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej w sposób opisany w pytaniu nr 1 albo nr 2?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej we wniosku przedmiotem transakcji jest jedna nieruchomość, której sprzedaż będzie opodatkowana stawką podstawową.

Nieruchomość składa się z 2 działek, które stanowią jednak integralną całość i są zabudowane budynkami wybudowanymi lub rozbudowanymi (ulepszonymi) – od wydatków na budowę lub ulepszenie, zakończone odpowiednio w roku 1998 oraz 2015, przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (Sprzedający z niego skorzystał):

• budynkiem restauracyjno-hotelowym z 1974 r. (rozbudowa w 1998 r. i w 2015 r.),
• garażem 3-stanowiskowym z 1998 r. (częściowo został również postawiony na działce o numerze 1248/10),
• budynkiem gospodarczym z 1998 r. o powierzchni 49,5m².
  
  

Biorąc pod uwagę warunki zwolnienia określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i ustawową definicję pierwszego zasiedlenia, sprzedaż budynków wraz z gruntem (całej nieruchomości), będzie opodatkowana stawką podstawową. Sprzedający chciałby oprzeć się wyłącznie na treści przepisów ustawy o podatku VAT (do czego ma prawo), a tym samym całkowicie pominąć ewentualne skutki wynikające z wyroku TS WE z dnia 16 listopada 2017 r. (sygn. C-308/16).

W razie uzyskania w interpretacji stanowiska, iż sprzedaż nieruchomości jest w całości lub w części zwolniona z podatku VAT, Sprzedający będzie miał prawo zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy wszystkich budynków i budowli, a tym samym całej nieruchomości, zgodnie z art. 43 ust. 10-11.

Sprzedający (jak również rzeczoznawca) wycenił nieruchomość na łączną kwotę, nie podając ceny za poszczególne działki lub znajdujące się na nich obiekty budowlane. Do ustalonej za całą nieruchomość ceny bez podatku VAT zostanie doliczony podatek VAT według stawki 23%.

Kupujący będzie miał prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej w sposób opisany we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości przez Sprzedającego bez rezygnacji ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 10 ustawy;
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości przez Sprzedającego w sytuacji rezygnacji ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 10 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości przez Kupującego.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt jak również budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku (budowli), jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności.

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na treść art. 43 ust. 10 ustawy, zgodnie z którym, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków (budowli lub ich części) w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jak stanowi § 36 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122, z późn. zm.) część nieruchomości może być odłączona tylko wtedy, gdy zostaną przedstawione dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości zarówno co do części odłączonej, jak i co do części pozostałej. Nie narusza to ograniczeń podziału nieruchomości określonych w przepisach szczególnych. W razie odłączenia części nieruchomości zakłada się dla tej części osobną księgę wieczystą, chyba że ma ona być połączona z inną nieruchomością, dla której księga jest już prowadzona.

Zatem objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

Uwzględniając powyższe, objęta jedną transakcją może być cała nieruchomość, składająca się z kilku działek gruntów, objętych jedną księgą wieczystą, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT będzie dostawa każdej z tych działek odrębnie.

Tak więc, w przedmiotowej sprawie kwestie opodatkowania dostawy działki nr 1245/2 oraz 1248/10 należy rozstrzygnąć odrębnie.

Jak wynika z opisu sprawy działka nr 1245/2 jest zabudowana budynkiem restauracyjno-hotelowym, parkingiem, chodnikiem, garażem (w części) oraz budynkiem gospodarczym. Odnosząc się do kwestii opodatkowania działki nr 1248/10 należy zauważyć, że znajduje się na niej muszla koncertowa oraz część garażu.

Wnioskodawca wskazał, że ostatnia rozbudowa budynku restauracyjno-hotelowego została zakończono w roku 2015 r., a poniesione wówczas wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Ponadto z opisu sprawy wynika, że ww. budynek nie był po przebudowie oddany do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, ale wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że w sytuacji, gdy budynek/budowla zostały ulepszone, a wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli musi dojść do oddania ich po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem, dzierżawę).

Powyższy warunek nie zostanie spełniony w odniesieniu do budynku restauracyjno-hotelowego. Zatem sprzedaż ww. budynku będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, i nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Biorąc pod uwagę fakt, że w związku z rozbudową budynku restauracyjno-hotelowego Sprzedającemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a budynek w stanie ulepszonym był przez Sprzedającego wykorzystywany do czynności opodatkowanych mniej niż 5 lat (art. 43 ust. 7a w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy) - nie zostaną spełnione także warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ze względu na fakt, że budynek był i jest wykorzystywany przez Sprzedającego do czynności opodatkowanych nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem skoro sprzedaż budynku nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy będzie opodatkowana podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Z treści złożonego wniosku wynika, że pozostałe budynki/budowle położone na działce 1245/2 oraz 1248/10 (parking, chodnik, garaż, budynek gospodarczy oraz muszla koncertowa) nie były przedmiotem ulepszeń oraz są wykorzystywane przez Sprzedającego w prowadzonej działalności gospodarczej od ponad 2 lat.

Mając na uwadze powyższe w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowych budowli/budynków nastąpiło z chwilą rozpoczęcia ich wykorzystania do działalności gospodarczej.

Tym samym dostawa ww. budowli/budynków przez Sprzedającego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ale nastąpi po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia. Zatem przedmiotowa dostawa będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak wskazano powyżej, pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie, używanie budynku lub budowli również do celów działalności gospodarczej.

Sprzedający może jednak zrezygnować z powyższego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy jeżeli spełni warunki wymienione w tym przepisie i opodatkować dostawę parkingu, chodnika, garażu, budynku gospodarczego oraz muszli koncertowej.

Jak wskazano powyżej grunt dzieli byt prawny budowli/budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy. Zatem w sytuacji gdy Sprzedający zrezygnuje ze zwolnienia od podatku dla dostawy parkingu, chodnika, garażu, budynku gospodarczego oraz muszli koncertowej dostawa działek 1245/2 oraz 1248/10 wraz zabudowaniami będzie opodatkowania podatkiem VAT.

Ponieważ dostawa niektórych budynków i budowli położonych na działce 1245/2 oraz wszystkich obiektów położonych na działce 1248/10 spełnia warunki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy Sprzedający nie może opodatkować w całości przedmiotowej dostawy bez rezygnacji z ww. zwolnienia.

Tym samym stanowisko przedstawione we wniosku w powyższym zakresie (pytanie nr 1 wniosku) jest nieprawidłowe.

Z kolei, w przypadku, gdy Sprzedający na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy zrezygnuje ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa działki 1245/2 i działki 1248/10 wraz z posadowionymi na nich obiektami będzie opodatkowana w całości stawką podstawową w wysokości 23%.

Zatem stanowisko przedstawione we wniosku w tym zakresie (pytanie nr 2 wniosku) należy uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w związku z rozstrzygnięciem zawartym w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obowiązujących norm prawa krajowego albo może bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku C-308/16. W przypadku zastosowania wykładni prounijnej w rozpatrywanej sprawie do pierwszego zasiedlenia doszło również w odniesieniu do budynku restauracyjno-hotelowego, bowiem po poniesieniu wydatków na ulepszenie (w 2015 r.), które przekroczyły 30% wartości początkowej tego budynku, był on wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i od tego momentu do planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym czynność sprzedaży budynku restauracyjno-hotelowego, również może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Wątpliwości Kupującego w przedmiotowej sprawie budzi kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Zgodnie z treścią cyt. art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – ust. 2 ww. artykułu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz, że zamierza wykorzystywać nabytą nieruchomość wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy należy więc stwierdzić, że Kupujący spełnia przesłanki pozytywne do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Kupujący jest bowiem czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zakupiona nieruchomość będzie służyła mu wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym Kupującemu będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w związku z nabyciem nieruchomości będących przedmiotem wniosku.

Zatem stanowisko w powyższym zakresie (pytanie nr 3 wniosku) należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.