Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.369.2017.2.MH
z 13 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 8 grudnia 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z budyniem usługowo-mieszkalnym wybudowanym na tym gruncie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.369.2017.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 stycznia 2018 r. (data doręczenia 23 stycznia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 1997 r. aktem notarialnym w drodze darowizny otrzymała od brata działkę położoną we wsi …., gmina ….. Działka ta to obszar gruntu o pow. 48 arów, stanowiąca własność Skarbu Państwa do prawa współużytkowania wieczystego. Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła wybudować na tej działce budynek usługowo- mieszkalny. Na tej działce znajdował się mały, drewniany domek. Po załatwieniu wszelkich formalności w 2006 r. Wnioskodawczyni otrzymała ze Starostwa Powiatowego we …. pozwolenie na budowę budynku usługowo-mieszkalnego. W tym też roku, wspólnie z mężem rozpoczęła budowę. Budowa trwała powoli i sukcesywnie, każdego roku wiele robót było wykonywanych. W 2011 r. mąż Wnioskodawczyni zachorował i zmarł. Po śmierci męża Wnioskodawczyni coraz trudniej radziła sobie z dalszą budową. W końcu zdecydowała, że jest zmuszona sprzedać działkę z budynkiem nie do końca wykończonym i nie przekazanym do użytkowania. Formalności związane z przekazaniem budynku do użytkowania, Wnioskodawczyni załatwiała przed sprzedażą. W lutym 2017 r. działka wraz z budynkiem została sprzedana przez Wnioskodawczynię.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r., Wnioskodawczyni wskazała, że w 1997 r. brat …. aktem notarialnym darował Jej nieruchomość położoną we wsi …., gmina ….. Przedmiotowa nieruchomość to działka o pow. 327 m ², zabudowana jednoizbowym, drewnianym domkiem letniskowym, nr działki 434, której właścicielem jest Skarb Państwa, a współużytkownikiem wieczystym brat. W darowiźnie Wnioskodawczyni nabyła działkę z domkiem letniskowym. Domku tego nie zbyła, gdyż został rozebrany jeszcze przed rozpoczęciem budowy budynku usługowo-mieszkalnego. Był to mały, o pow. 9 m² drewniany domek letniskowy, kryty papą, jednoizbowy. Wnioskodawczyni nabyła domek wraz z działką, na której się znajdował, nie był bezpośrednio związany z gruntem, postawiony był na pustakach. Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem otrzymanej w drodze darowizny nieruchomości. Nieruchomość nabyła jako nieruchomość – prawo użytkowania wieczystego, poza wspólnotą majątkową, niebędącą wspólnotą majątkową małżonka. Przedmiotowa nieruchomość nie została włączona do wspólności majątkowej małżeńskiej. Nie było rozdzielności majątkowej na inne wspólnie nabyte nieruchomości. Budynek usługowo-mieszkalny został wybudowany na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Przed wybudowaniem budynku usługowo-mieszkalnego nie doszło do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (cały czas jest to użytkowanie wieczyste). W akcie notarialnym sprzedaży przedmiotowego budynku jest następujący zapis, cyt.: „Łączna kwota za grunt i budynek wynosi 250 000 zł. A na cenę powyższą składa się cena za udział w prawie wieczystego użytkowania w kwocie 100 000 zł oraz cena za udział w prawie własności budowli i budynków znajdujących się na tej nieruchomości 150 000 zł.”

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Budynek nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej. Decyzję udzielającą pozwolenia na budowę, Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 9 października 2006 r. i na przełomie roku 2006-2007 rozpoczęta została budowa. Budynek został sprzedany 23 lutego 2017 r. w stanie surowym zamkniętym. Do użytku został przekazany w dniu 7 lutego 2017 r. Odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej, gdyż żadnej działalności Wnioskodawczyni tam nie rozpoczęła. Oprócz przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni w 2017 r. sprzedała także nieruchomości takie jak: mieszkanie spółdzielcze własnościowe nabyte w spadku po zmarłym mężu ze wspólnoty majątkowej. W mieszkaniu tym wraz z mężem mieszkała od 1987 r. W przedmiotowej nieruchomości, w momencie sprzedaży, Wnioskodawczyni posiadała 100% udziału. Wnioskodawczyni przychodu ze sprzedaży nieruchomości nie zamierzała przeznaczać na cele mieszkaniowe. Ze względu na zły stan zdrowia zamieszkała u syna. Jeżeli według obowiązujących przepisów prawa będzie zobowiązana do zapłacenia podatku, to zmuszona będzie przychód ze sprzedaży nieruchomości przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy od sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości ..., gmina ..., usytuowanej na działce nr 434 Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych? Czy Wnioskodawczyni musi składać PIT-39 za 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, nie musi Ona zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży nieruchomości wieczystego użytkowania. Nie musi również składać PIT-39 za rok 2017, ponieważ upłynął czas pełnych 5 lat podatkowych użytkowania. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wyniku działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych osobistych po upływie pełnych 5 lat podatkowych licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest moment i forma prawna nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 1997 r. aktem notarialnym w drodze darowizny otrzymała od brata działkę o pow. 327 m2, zabudowaną jednoizbowym, drewnianym domkiem letniskowym. Właścicielem przedmiotowej działki jest Skarb Państwa, a współużytkownikiem wieczystym był brat. Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem otrzymanej w drodze darowizny nieruchomości. Nieruchomość nabyła jako nieruchomość – prawo użytkowania wieczystego, poza wspólnotą majątkową nie będącą wspólnotą majątkową małżonka. Przedmiotowa nieruchomość nie została włączona do wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła wybudować na tej działce budynek mieszkalno-usługowy. Domek letniskowy, został rozebrany jeszcze przed rozpoczęciem budowy ww. budynku. Decyzję udzielającą pozwolenia na budowę, Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 9 października 2006 r. i na przełomie roku 2006-2007 rozpoczęta została budowa. Budynek usługowo-mieszkalny został wybudowany na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Przed wybudowaniem budynku usługowo-mieszkalnego nie doszło do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (cały czas jest to użytkowanie wieczyste). Budynek nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej. Budynek został sprzedany 23 lutego 2017 r. w stanie surowym zamkniętym. Do użytku został przekazany w dniu 7 lutego 2017 r. Odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej, gdyż żadnej działalności Wnioskodawczyni tam nie rozpoczęła. W przedmiotowej nieruchomości, w momencie sprzedaży, Wnioskodawczyni posiadała 100% udziału. W akcie notarialnym sprzedaży przedmiotowego budynku jest następujący zapis, cyt.: „Łączna kwota za grunt i budynek wynosi 250 000 zł. A na cenę powyższą składa się cena za udział w prawie wieczystego użytkowania w kwocie 100 000 zł oraz cena za udział w prawie własności budowli i budynków znajdujących się na tej nieruchomości 150 000 zł.”

Aby zatem w niniejszej sprawie można było dokonać oceny, czy odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z wybudowanym na tym gruncie budynkiem usługowo-mieszkalnym spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma ustalenie momentu, od którego należy liczyć bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 47 § 1 tej ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Stosownie do art. 48 ww. ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z powyższego zatem w sposób jednoznaczny wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Zgodnie z art. 232 § 1 ustawy Kodeks cywilny, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Z kolei jak stanowi art. 235 § 1 cyt. ustawy, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Natomiast z art. 235 § 2 ustawy Kodeks cywilny wynika, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady budynki posadowione na nieruchomościach stanowią ich część składową, przez co dzielą los prawny nieruchomości. Odmiennie należy natomiast traktować budynki wzniesione na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste. Traktowane one być bowiem powinny jako odrębne nieruchomości i chociaż ściśle związane z gruntem, stanowiące oddzielny przedmiot władania. Związek nieruchomości gruntowej z budynkową wyraża się natomiast wyłącznie w tym, że żadna z nich nie może stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu prawnego.

W przypadku budowy budynku na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, o zaistnieniu przesłanek do ustanowienia odrębnej własności samego budynku można mówić dopiero wówczas, gdy obiekt ten mógłby być wpisany do księgi wieczystej, jako przedmiot odrębnej własności. Stąd też obiekt wzniesiony do stanu surowego jak też budynek, którego budowa nie została zakończona nie stanowi nieruchomości, nie jest także innym rodzajem rzeczy. Budynek mieszkalny, którego budowa nie została zakończona stanowi jedynie nakłady na działkę budowlaną, w związku z tym jest on częścią składową działki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „wybudowanie”. Jednakże zauważyć należy, że w polskim systemie prawnym funkcjonuje termin „budowa”, który przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017, poz. 1332, z późn. zm.) definiowany jest jako „wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa oraz przebudowa obiektu budowlanego”. Faktu tego nie można zatem pomijać w toku dokonywanej interpretacji, ponieważ każdy system prawny winien być postrzegany jako pewna wzajemnie uzupełniająca się całość. Stąd też, jeżeli jakieś pojęcie jest już w nim zdefiniowane, to definicja ta winna znajdować zastosowanie w innych gałęziach prawa, chyba że w konkretnym przypadku prawodawca zechce nadać mu jakieś inne, szczególne znaczenie (por. wyrok NSA z dnia 16 września 2002 r., sygn. akt I SA/Ka 367/01 - niepubl.).

Uwzględniając powyższe, z zakończeniem budowy mamy do czynienia na zasadach określonych w art. 54 i art. 55 ustawy Prawo budowlane, tj. w sytuacji uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego, bądź w razie braku obowiązku jego uzyskania - wraz z upływem 21 dni od dnia doręczenia organowi zawiadomienia o zakończeniu budowy takiego budynku.

By stwierdzić, czy odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku usytuowanego na tym gruncie stanowi źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz według jakich zasad należy opodatkować przychód z tego tytułu, należy określić dwie daty: datę nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i datę nabycia bądź wybudowania budynku. W przypadku odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku oraz budowli trwale z tym gruntem związanych, źródłem przychodu jest zawsze odrębnie odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu i odrębnie odpłatne zbycie budynku, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nabycie lub wybudowanie budynku. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest w takim przypadku liczony odrębnie – od daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i od daty nabycia bądź wybudowania budynku.

Mając na uwadze powyżej cytowane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny zakończenie budowy nastąpiło dopiero z dniem 7 lutego 2017 r., tj. w momencie otrzymania przez Wnioskodawczynię zawiadomienia o zakończeniu budowy budynku usługowo-mieszkalnego stwierdzającego, że budynek nadaje się do użytkowania i z tą datą należy utożsamiać pojęcie wybudowania budynku na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2017 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu nabytego w 1997 r. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż zostanie dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu. Oznacza to, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży ww. prawa nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, odpłatne zbycie w dniu 23 lutego 2017 r. budynku mieszkalno-usługowego stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30e ww. ustawy, bowiem sprzedaż budynku nastąpiła przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego wybudowanie.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych przepisów wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada ona wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są natomiast dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2017 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu nabytego przez Wnioskodawczynię w 1997 r. w drodze darowizny, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Natomiast, odpłatne zbycie w 2017 r., wybudowanego na tym gruncie w 2017 r., budynku usługowo-mieszkalnego, nastąpiło przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym środki uzyskane z tego tytułu stanowią źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie, podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ww. ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2017, PIT-39.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym nie jest Ona zobowiązana do zapłaty podatku od sprzedaży zarówno prawa użytkowania wieczystego gruntu, jak i budynku usługowo-mieszkalnego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ podatkowy wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.