Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.376.2017.1.AS
z 15 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego umowy darowizny nabyła nieruchomość utworzoną z niezabudowanej działki. W dniu 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego sprzedała ww. działkę za kwotę 61.800 zł. Sprzedaż nastąpiła przed upływem pięciu lat od nabycia. Sprzedając ww. nieruchomość Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej. W złożonym zeznaniu podatkowym PIT-39 za 2015 r. Wnioskodawczyni zadeklarowała, że osiągnięty przychód w wysokości 61.800 zł przeznaczy na własne cele mieszkaniowe.

W dniu 5 maja 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisali w formie aktu notarialnego umowę deweloperską z Towarzystwem Budownictwa Społecznego. Wnioskodawczyni z mężem mają małżeńską wspólność majątkową. Przedmiotem ww. umowy deweloperskiej jest nabycie lokalu mieszkalnego.

Z własnością tego lokalu związany jest udział w nieruchomości wspólnej stanowiącej prawo własności części działki oraz części i urządzenia wspólne budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

Sprzedający mieszkanie oświadczył w ww. umowie deweloperskiej, że planowanym terminem zakończenia prac budowlanych przedmiotowego przedsięwzięcia budowlanego jest III kwartał 2017 roku.

W 2016 r. Wnioskodawczyni z mężem wpłacili na poczet zakupu mieszkania kwotę w wysokości 61.800 zł według następujących faktur vat:

• dnia 30 kwietnia 2016 r. w kwocie 150.000 zł,
• dnia 31 grudnia 2016 r. w kwocie 73.107 zł 50 gr.

Cena lokalu mieszkalnego wynosiła 223.107 zł 50 gr brutto. W związku z powyższym wymagana kwota związana z zakupem lokalu mieszkalnego została zapłacona w całości. Na podstawie ww. umowy deweloperskiej strony zobowiązały się do dnia 30 listopada 2017 r. podpisać umowę przenoszącą własność lokalu mieszkalnego.

Dnia 15 listopada 2017 r. na podstawie aktu notarialnego została podpisana zmiana umowy deweloperskiej z dnia 5 maja 2016 r., dotycząca zmiany terminu zawarcia umowy przenoszącej własność przedmiotu ww. umowy uzgadniając, że umowa przenosząca własność lokalu zostanie zawarta do dnia 30 czerwca 2018 roku. Przesunięcie terminu wynika z wyłącznej winy sprzedającego, który oświadczył, że z uwagi na rozwiązanie umowy z dotychczasowym wykonawcą, wystąpiła konieczność wybrania nowego wykonawcy celem dokończenia budowy, w tym lokalu mieszkalnego określonego powyższym aktem prawnym. W związku z powyższym zakończenie budowy nastąpi w miesiącu kwietniu 2018 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione w 2016 r. wydatki na nabycie lokalu mieszkalnego, zgodnie z zawartą umową deweloperską, tj. pokrycie w całości wymaganej kwoty związanej z zakupem mieszkania, spełniają warunki określone w art. 21 ust.1 pkt 131 w powiązaniu z art. 21 ust 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą zostać odliczone od przychodów ze sprzedaży działki budowlanej przed upływem 5 lat od jej zakupu?
2. Czy przesłanki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy spełnia wydatek poniesiony zgodnie z postanowieniami umowy z deweloperem przed upływem terminu 2 lat od końca roku, w którym nastąpiło odpłatne zbycia nieruchomości przez podatnika, jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje po upływie 2-letniego terminu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, uważa się wydatki określone w art. 21 ust. 25.

Podjęte przez Wnioskodawczynię działania uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z PIT. Ustawodawca wymaga bowiem wyłącznie celowości działania podatnika dla spełnienia przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Nie wymaga natomiast, aby podatnik nabył określone prawo we wskazanym w tym przepisie terminie.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawczyni, gdyż przepis ten w żaden sposób nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego zakupu.

Do skorzystania ze zwolnienia wystarczy, by wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o PDOF, a jego celem winny być sytuacje określone w art. 21 ust. 25 ustawy o PDOF. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF wydatek powinien zostać poniesiony na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych. Z przepisu tego nie można jednak wywieść, że dla zastosowania zwolnienia konieczne jest, by w terminie tym nastąpiło również nabycie prawa własności rzeczy lub prawa, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o PDOF. Ustawodawca wymaga wyłącznie celowości działania podatnika dla spełniania przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF. Nie wymaga natomiast, by podatnik nabył określone prawo we wskazanym w tym przepisie terminie. W związku z powyższym nie może budzić wątpliwości, że przedstawiona we wniosku okoliczność zawarcia umowy deweloperskiej i fakt uiszczenia określonej w niej kwoty jest działaniem podatnika równoznacznym z poniesieniem wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Jeżeli zatem, jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości wydatkuje na rzecz dewelopera tytułem umowy deweloperskiej środki otrzymane ze sprzedaży otrzymanej w darowiźnie działki oraz po wybudowaniu przez dewelopera lokalu mieszkalnego na podstawie tejże umowy deweloperskiej Wnioskodawczyni ustanowi odrębną własność lokalu mieszkalnego, a prawo własności zostanie przeniesione, zostaną spełnione przesłanki uzasadniające zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF. Fakt, że przeniesienie prawa własności do lokalu na rzecz Wnioskodawczyni nastąpi po upływie terminu, wynikającego z tego przepisu, nie pozbawia prawa do tego zwolnienia.

Konkludując, należy stwierdzić, że do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF niezbędne jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o których mowa w art. 30e, na własne cele mieszkaniowe w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Przepis ten nie wymaga jednak, by nabycie prawa własności lokalu nastąpiło we wskazanym powyżej terminie.

Wnioskodawczyni swoje stanowisko popiera poniższymi wyrokami sądów. WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 514/16 uznał, że zawarcie umowy deweloperskiej oraz zapłacenie deweloperowi określonej w niej kwoty jest działaniem równoznacznym z poniesieniem wydatków na własne cele mieszkaniowe, uprawniającym do zwolnienia dochodu ze sprzedaży nieruchomości z podatku. Zdaniem WSA warunkiem uzasadniającym zastosowanie zwolnienia nie jest definitywne nabycie własności lokalu. Cytowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w żaden sposób nie uzależnia bowiem prawa do skorzystania ze zwolnienia od dokonania definitywnego nabycia prawa do mieszkania. Przyznał rację skarżącej, której to zdaniem do skorzystania ze zwolnienia wystarczy, by wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, a jego celem winny być sytuacje określone w art. 21 ust. 25 tej ustawy.

Sąd przypomniał, że celem wprowadzenia tego przepisu było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 969/15, wyrok WSA w Olsztynie z 20 października 2015 r., sygn. akt I SA/Ol 555/15). WSA podkreślił, że ustawodawca wymaga wyłącznie celowości działania podatnika dla spełniania przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia. Nie wymaga natomiast, by podatnik nabył określone prawo we wskazanym w tym przepisie terminie.

W związku z powyższym nie budzi wątpliwości, że okoliczność zawarcia umowy deweloperskiej i fakt uiszczenia określonej w niej kwoty jest działaniem podatnika równoznacznym z poniesieniem wydatków na własne cele mieszkaniowe.

„Jeżeli zatem w określonym wyżej terminie podatnik wydatkuje na rzecz dewelopera tytułem umowy deweloperskiej środki otrzymane ze sprzedaży działki oraz po wybudowaniu przez dewelopera tego lokalu mieszkalnego na rzecz wnioskodawczyni zostanie na podstawie ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego, a prawo własności zostanie przeniesione na skarżącą, zostaną wówczas spełnione przesłanki uzasadniające zastosowanie zwolnienia.

WSA podkreśla do zastosowania zwolnienia niezbędne jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego na własne cele mieszkaniowe w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Przepis ten nie wymaga jednak, by nabycie prawa własności lokalu nastąpiło we wskazanym powyżej terminie.”

Ponadto, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (wyrok z 18 października 2017 r., sygn. akt I SA/Ol 534/17) powołał się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 20 kwietnia 2006 r. (sygn. akt I ACa 1282/05), z którego wynika, że umowa deweloperska nakłada na dewelopera obowiązek wybudowania lokalu przeznaczonego dla drugiej strony umowy oraz przystąpienia do umowy przenoszącej jego własność na nabywcę. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że umowa deweloperska to umowa sprzedaży, na mocy której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i mu ją wydać. Z kolei nabywca zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić za nią sprzedawcy.

Olsztyński sąd zwrócił ponadto uwagę na to, że ustawa o PIT mówi o nabyciu nieruchomości, a nie przeniesieniu jej własności. „Uznał, że dokonane przez podatniczkę wpłaty nie były zaliczkami, a ceną za nabycie lokalu. Orzekł więc, że podatniczce przysługuje ulga mieszkaniowa, bo pieniądze ze sprzedaży nieruchomości wydała w ciągu dwóch lat na nabycie innego lokalu mieszkalnego”.

Reasumując, kwota przekazana w 2016 r. deweloperowi na podstawie umowy deweloperskiej spełnia przesłanki zwolnienia ze wskazanego przepisu. Wystarczy aby wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości, a jego przeznaczeniem winna być realizacja sytuacji wskazanych w art. 21 ust. 25 ustawy o PDOF.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF wyraźnie wynika, że warunkiem jego zastosowania jest poniesienie wydatku rozumianego jako faktyczne dokonanie wyzbycia się środków pieniężnych odpowiadających kwocie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia. Treść wskazanego przepisu w żadnym zakresie nie odnosi się do skutku lub rezultatu np. w postaci nabycia nieruchomości. Przepis ten w żaden sposób nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego zakupu nieruchomości. Do skorzystania ze zwolnienia wystarczy, by wydatek został poniesiony. Własność lokalu mieszkalnego, rozumianego jako cel przeznaczenia wydatku może zostać definitywnie nabyta w terminie późniejszym, niż 2 lata od zbycia nieruchomości i nie prowadzi to do naruszenia warunków zwolnienia. Istotny jest bowiem moment poniesienia i cel na jakie wydatkowano środki. W sytuacji zbycia nieruchomości w 2015 r. oraz wpłacenia pozyskanych z tej transakcji środków pieniężnych w 2016 r., na podstawie umowy z deweloperem na zakup lokalu mieszkalnego, dochowano dwuletniego terminu wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF a tym samym możliwe jest skorzystanie z przewidzianego w nim zwolnienia. Fakt ostatecznego nabycia własności lokalu w 2018 r. pozostaje bez znaczenia, ponieważ przywołany przepis w żaden sposób nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego nabycia prawa do lokalu mieszkalnego.

Ponadto, przesunięcie terminu podpisania aktu notarialnego przeniesienia własności wynika z wyłącznej winy dewelopera. W umowie deweloperskiej sprzedawca zobowiązał się do dnia 30 listopada 2017 roku podpisać umowę przenoszącą własność lokalu mieszkalnego. Problemy z wykonawcą spowodowały przesunięcie terminu na 2018 rok.

Aby organ podatkowy miał możliwość zweryfikowania zasadności skorzystania ze zwolnienia podatkowego Wnioskodawczyni zobowiązuje się do dostarczenia aktu przeniesienia własności w 2018 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Zatem, aby możliwe było skorzystanie z ww. zwolnienia to poniesione wydatki na cele określone m.in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą spełniać warunki z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy.

W świetle powoływanych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, o prawie do skorzystania ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy decyduje wydatkowanie, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, dochodu ze sprzedaży nieruchomości na realizację własnych celów mieszkaniowych.

Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których ustawodawca zalicza m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Pojęcie „nabycie”, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało w niej zdefiniowane. Należy zatem odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie własności.

W związku z tym stwierdzić należy, że zarówno zawarcie umowy deweloperskiej, jak też dokonanie, stosownie do tej umowy, wpłat na poczet ceny, bez wątpienia mogą prowadzić do nabycia własności nieruchomości, ale nie są z nim równoważne. Treścią tej umowy jest jedynie zobowiązanie się stron do zawarcia umowy przenoszącej własność, lecz tej własności sama umowa nie przenosi. Brak zawartej w formie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości ma oczywisty skutek w postaci braku nabycia jej własności, a tym samym powoduje niewypełnienie warunku do skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że analiza treści normy prawnej sformułowanej w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności użyte w nim słowa „wydatki poniesione na nabycie” prowadzi do jednoznacznego wniosku, że wyłącznie wydatkowanie przychodu na definitywne nabycie lokalu mieszkalnego, to znaczy skutkujące przeniesieniem własności w terminie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia, upoważnia do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku samo wydatkowanie środków ze sprzedaży nieruchomości na nabycie lokalu mieszkalnego – bez zaistnienia faktu przeniesienia jego własności w ustawowym terminie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni nie przesądza o prawie do zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne jest bowiem zarówno wydatkowanie środków, jak i zawarcie aktu notarialnego przenoszącego własność, sporządzonego nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonym stanie faktycznym i tylko w nich są wiążące. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), wyroki sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną. Dodatkowo wskazać należy, że powołane przez Wnioskodawczynię wyroki są nieprawomocne. Stanowisko tut. organu jest natomiast zgodne m.in. z wyrokami: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 25 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1030/17, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 23 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 13/17, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 października 2017 r., sygn. akt I SA/Po 482/17, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1478/16.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym organ interpretacyjny nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.