Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.36.2018.2.JG
z 19 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 2 lutego (doręczone w dniu 2 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 2 lutego 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.36.2018.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 2016 r. Wnioskodawca 1 prowadzący działalność gospodarczą, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dalej: VAT wraz z drugą osobą fizyczną, dalej: Nabywca, nieprowadzącą działalności gospodarczej w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych, ale będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu najmu, nabyli wspólnie w równych udziałach, na podstawie umowy sprzedaży, nieruchomość stanowiącą jedną działkę gruntu o nr ewidencyjnym 300, o powierzchni 4.445 m² obejmującą:

1. prawo użytkowania wieczystego działki, wraz z
   
2. prawem własności posadowionych na niej budynków, tj.:
   
   • budynku mieszkalnego, jednokondygnacyjnego o powierzchni użytkowej wynoszącej 152,6 m² dalej: Budynek 1,
     
   • budynku wczasowego, którego p. u. wynosi ok. 590 m² dalej: Budynek 2 oraz
     
   • 5 domków letniskowych typu Brda o charakterze niemieszkalnym, niezwiązane trwale z gruntem, łącznie zwaną dalej: Nieruchomością.
   
   

Wnioskodawca 1 i Nabywca nabyli Nieruchomości w równych udziałach wynoszących ½ części Nieruchomości, dalej: Udział. Sprzedaż w dniu 17 czerwca 2016 r. podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca 1 nabył Udział do majątku prywatnego, a następnie wprowadził go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zakup Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 i Nabywcę nastąpił od osoby fizycznej (OF 1), OF 1 weszła w posiadanie Nieruchomości w dniu 3 listopada 2004 r. wraz z drugą osobą fizyczną (dalej: OF 2) na podstawie umowy sprzedaży Nieruchomości od spółki akcyjnej, nabycie nastąpiło do majątku wspólnego OF 1 i OF 2 w równych częściach. Sprzedaż Nieruchomości w dniu 3 listopada 2004 r. na rzecz OF 1 i OF 2 podlegała opodatkowaniu PCC. Następnie, na podstawie umowy z dnia 10 kwietnia 2008 r. o dział spadku po zmarłej OF 2, OF 1nabyła pozostałą, tj. ½ części Nieruchomości.

Wnioskodawca 1 i Nabywca po zakupie Udziałów w Nieruchomości:

1. dokonali przekształcenia prawa użytkowania wieczystego działki w prawo własności, na mocy decyzji Starosty z 19 stycznia 2017 r.,
2. zmienili sposób użytkowania Budynku 2 na mieszkaniowy (aktualnie jest to budynek mieszkalny, jednorodzinny);
3. ponieśli nakłady na Budynek 1 i 2 w wysokości ok. 11,5% wartości początkowej Nieruchomości, przy tym większość ww. nakładów została poniesiona na Budynek 2;
4. posadowione na Nieruchomości domki letniskowe typu Brda (niezwiązane trwale z gruntem) zostały rozebrane na podstawie zgłoszenia do rozbiórki.
   
   

Z tytułu poniesionych nakładów na Nieruchomość, Wnioskodawca 1 i Nabywca w rozliczeniach VAT ujmowali kwoty podatku naliczonego do odliczenia.

W dniu 20 grudnia 2017 r. Wnioskodawca 1 sprzedał Udział w Nieruchomości (w stosunku, do której wykonano wskazane w pkt 1-4 prace/czynności), na rzecz p. Dariusza S. (dalej: Wnioskodawca 2), prowadzącego działalność gospodarczą, zarejestrowanego podatnika VAT. Jednocześnie, przed dniem dokonania sprzedaży Udziału w Nieruchomości Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego (właściwego dla Wnioskodawcy 2) zgodne oświadczenie o wyborze opcji opodatkowania Udziału w Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT oraz poinformowali o planowanej na 20 grudnia 2017 r. sprzedaży.

Sprzedaż 20 grudnia 2017 r. Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 na podstawie złożonego oświadczenia została opodatkowana VAT. Wnioskodawca 1 udokumentował sprzedaż Udziału poprzez wystawienie odpowiedniej faktury. Wnioskodawca 2 planuje wykorzystać nabyty Udział do czynności opodatkowanych VAT.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zarówno w stosunku do Budynku 1, jak i do Budynku 2 (odrębnie do każdego z nich), nie były ponoszone nakłady na jego ulepszenie stanowiące w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym co najmniej 30% ich wartości początkowej. Jednocześnie, Wnioskodawca wyjaśnia, iż po sprzedaży Udziału w Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym Wniosku, ponoszone są nadal nakłady na Budynek 1, jak i Budynek 2. Nakłady na ulepszenie Budynku 1, jak i Budynku 2 nie przekroczyły 30% ich wartości początkowej (odrębnie dla każdego z nich), niemniej Wnioskodawca zaznacza, iż Budynek 1, po zakupie wykorzystywał na cele najmu mieszkalnego, natomiast Budynek 2 nie był przedmiotem najmu/bądź dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego sprzedaż Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 podlegała opodatkowaniu VAT według właściwej stawki VAT?
2. Czy Wnioskodawca 2 z tytułu zakupu Udziału w Nieruchomości od Wnioskodawcy 1 będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanej faktury od Wnioskodawcy 1?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego sprzedaż Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 podlegała opodatkowaniu VAT według właściwej stawki VAT.
2. Wnioskodawca 2 z tytułu zakupu Udziału w Nieruchomości od Wnioskodawcy 1 będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanej faktury od Wnioskodawcy 1.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy tym, towarami są w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast pod pojęciem odpłatnego świadczenia usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie usług, które nie stanowi dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawców, sprzedaż Udziału w Nieruchomości powinna być traktowana tak samo jak sprzedaż budynków lub budowli w związku z tym, czynność ta stanowi dostawę towarów. Stanowisko to znalazło potwierdzenie, w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 2/11), w której NSA stwierdził iż: „Sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zw. z art. 2 pkt 6 tej ustawy.”

Powyższa uchwała dotyczy udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, niemniej ma ona również zastosowanie w stosunku do sprzedaży Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1. W konsekwencji, sprzedaż Udziału w Nieruchomości powinna być traktowana dla potrzeb VAT, tak jak dostawa nieruchomości.

Generalnie odpłatna dostawa towarów - budynków lub budowli podlega opodatkowaniu VAT. Jednakże ustawodawca w przepisach ustawy o VAT przewidział sytuacje, w których możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wolna od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, budynków, budowli lub ich części po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, nie ma charakteru obligatoryjnego, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 10 podatnik może z niego zrezygnować i wybrać opodatkowanie pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z definicją przewidzianą w art. 2 ust. 14 ustawy VAT, aby doszło do pierwszego zasiedlenia muszą być spełnione następujące warunki (i) budynek został oddany do użytkowania (ii) w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi

• po wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej.
  
  

W opinii Wnioskodawców wymogu „oddania do użytkowania budynku” po jego wybudowaniu, nie należy ograniczać wyłącznie do sytuacji wydania (przekazania) go pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, na co mogłoby wskazywać literalne brzmienie powyższego przepisu.

Innymi słowy, przy odczytywaniu zakresu znaczeniowego pojęcia „pierwsze zasiedlenie” nie należy ograniczać się wyłącznie do sytuacji, w których podatnik przeznacza budynek na potrzeby inne niż własne, tj. umożliwia korzystanie z budynku innym podmiotom w ramach najmu/dzierżawy czy sprzedaży, tj. czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Taka interpretacja przywołanego przepisu prowadziłaby do nieuprawnionego ograniczenia zakresu zwolnienia z VAT przewidzianego dla dostaw nieruchomości w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2016 r. nr 177/9; dalej: Dyrektywa VAT).

Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z 16 listopada 2017 r. w sprawie Kozuba C-308/16, w którym TSUE stwierdził, iż: „Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który me został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawców 1 i 2 przewidziany dla pierwszego zasiedlenia wymóg „oddania budynku do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu” działa na niekorzyść podatnika, który po wybudowaniu budynku zajął go na potrzeby własnej działalności podlegającej VAT. Warunek ten bezpodstawnie różnicuje bowiem jego sytuację w porównaniu do podatnika, który oddał budynek do używania podmiotowi trzeciemu, np. w ramach umowy najmu. Z tego względu odczytywanie literalnie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nie prowadzi do rezultatów przewidzianych w Dyrektywie VAT w zakresie opodatkowania VAT dostawy nieruchomości. Stąd, konieczne staje się dokonanie wykładni ww. przepisów zgodnie z tzw. wykładnią prounijną. Przykładem wykładni prounijnej jest, np. stanowisko NSA z 14 maja 2015 r. (sygn. I FSK 382/14) w którym NSA wskazał, że: „(...) definicja zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Dla przyjęcia, iż doszło do pierwszego zasiedlenia wystarczające jest zatem stwierdzenie, że dany obiekt został faktycznie zajęty na potrzeby działalności podlegającej VAT, bez względu na to, przez kogo został zajęty (podatnika czy osobę trzecią) oraz czy wiązało się to z wykonaniem czynności podlegającej VAT. Nie jest zatem wymagane, aby budynek został oddany do używania podmiotowi trzeciemu (np. w ramach umowy najmu/dzierżawy czy też sprzedaży). Stan pierwszego zasiedlenia budynku powstaje również w momencie, w którym zostanie on zajęty przez samego podatnika, na potrzeby jego własnej działalności i nie jest konieczna w tym zakresie czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawców, pojęcie „czynności podlegające opodatkowaniu”, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT obejmuje zarówno czynności opodatkowane, przy czym ustawodawca nie określi, że konieczne jest wystąpienie VAT. Podobne stanowisko wyraził, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 lipca 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-303/16-7/IG), w której stwierdził, że „Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ww. ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie został naliczony podatek od tej czynności - może to być również czynność zwolniona od podatku.”

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanego stanu faktycznego należy wskazać, że do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT doszło najpóźniej w dniu 3 listopada 2004 r., kiedy to OF1 i OF2 nabyli wspólnie Nieruchomość od spółki akcyjnej. W tym przypadku nastąpiło bowiem wydanie Nieruchomości osobie/osobom trzecim, tj. OF 1 i OF 2, w wykonaniu czynności opodatkowanej - sprzedaży. W efekcie okoliczność tę należy uznać, za pierwsze zasiedlenie. Jednocześnie okoliczność, iż VAT nie wystąpił w przypadku sprzedaży Nieruchomości w dniu 3 listopada 2004 r. nie wpływa na fakt jej pierwszego zasiedlenia w tej dacie. Wnioskodawca 1 i 2 wskazują również, iż od chwili pierwszego zasiedlenia Nieruchomości w dniu 3 listopada 2004 r. do dnia zawarcia umowy sprzedaży Udziału w Nieruchomości (tj. do 20 grudnia 2017 r.) upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Jednocześnie, od momentu sprzedaży w dniu 3 listopada 2004 r. nie zostały poniesione nakłady, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości. Ponadto, czynności/prace (opisane w pkt 1, 2 i 4 stanu faktycznego), wykonane przez Wnioskodawcę 1 i Nabywcę po zakupie Nieruchomości w dniu 17 czerwca 2016 r. obejmujące:

• przekształcenie prawa użytkowania wieczystego działki w prawo własności, na mocy decyzji Starosty z 19 stycznia 2017 r.,
• zmianę sposobu użytkowania Budynku 2 na mieszkaniowy (aktualnie jest to budynek mieszkalny, jednorodzinny);
• rozbiórkę domków letniskowych typu Brda na podstawie zgłoszenia do rozbiórki,

pozostają obojętne z perspektywy ustalenia momentu pierwszego zasiedlenia Nieruchomości.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawców sprzedaż przedmiotowego Udziału podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Natomiast ze względu na fakt, iż Wnioskodawca 1 i 2, zarejestrowani czynni podatnicy VAT przed dniem dokonania sprzedaży Udziału w Nieruchomości złożyli właściwemu dla Wnioskodawcy 2 naczelnikowi urzędu skarbowemu, zgodne oświadczenie o wyborze opcji opodatkowania VAT, sprzedaż Udziału w Nieruchomości w dniu 20 grudnia 2017 r. prawidłowo została opodatkowana VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka VAT wynosi obecnie 23%.

Niemniej na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 do dostawy, m.in. obiektów budowlanych lub ich części objętych społecznym programem mieszkaniowym (dalej również: SPM) zastosowanie znajdzie stawka VAT 8%.

Przy czym zgodnie z ust. 12a pod pojęciem budownictwa objętego SPM rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b, który z zakresu SPM wyłącza:

• budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz
• lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²,

do których zgodnie z art. 41 ust. 12c stawka wynosząca 8% VAT ma zastosowanie jedynie w części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego SPM w całkowitej powierzchni użytkowej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W celu ustalenia właściwej stawki VAT mającej zastosowanie do sprzedaży Udziału w Nieruchomości należy ocenić, czy przedmiotowa dostawa dotyczy budynków objętych SPM, o którym mowa w art. 41 ust. l2-12c. Do budynków objętych SPM zaliczany jest budynek mieszkalny jednorodzinny lub jego część, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². W przypadku dostawy udziału w budynku wskazany limit powinien być ustalany proporcjonalnie do wysokości posiadanego udziału.

W opisanym stanie faktycznym Budynek 1 wchodzący w skład Nieruchomości stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny, o p. u. nieprzekraczającej 300 m², wobec czego Budynek 1 w całości zalicza się do budownictwa objętego SPM. Tym samym sprzedaż Udziału Nieruchomości w części obejmującej proporcjonalny udział w Budynku 1 będzie podlegała w całości opodatkowaniu 8% stawką.

Natomiast Budynek 2 będący również budynkiem mieszkalnym jednorodzinny przekracza limit 300 m², bowiem posiada p. u. 590 m². Tym samym sprzedaż Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 w części obejmującej proporcjonalny udział w Budynku 2 będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką VAT w części odpowiadającej udziałowi p. u. kwalifikującej do budownictwa objętego SPM w całkowitej p. u. Z kolei w pozostałej części, sprzedaż Udziału w proporcjonalny udział w Budynku 2 będzie podlegała opodatkowaniu VAT w oparciu o 23% stawkę VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT określa, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, natomiast art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a przewiduje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla których, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8, podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z kolei, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust.10 ustawy o VAT).

Natomiast art. 86 ust. l0b ust. 2 pkt 1 (zakupy krajowe) przewiduje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;

Możliwość odliczenia podatku naliczonego została wyłączona w odniesieniu do niektórych wydatków wymienionych w art. 88 ustawy o VAT. Przy tym, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona z podatku.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy 2, przysługiwało prawo do odliczenia VAT w momencie otrzymania faktury wystawionej przez Wnioskodawcę 1, należy ocenić, czy zostały spełnione niżej wymienione przesłanki wynikające z przepisów ustawy o VAT, tj.:

1. czy nabycie Udziału w Nieruchomości zostało dokonane na potrzeby działalności opodatkowanej VAT prowadzonej przez Wnioskodawcę 2,
2. czy występuje związek między nabyciem Udziału w Nieruchomości, a wykonywaną działalnością opodatkowaną VAT,
3. czy Wnioskodawca 2 jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
4. czy Wnioskodawca 2 otrzymał fakturę dokumentującą zakup towarów i usług,
5. czy po stronie Wnioskodawcy 1 powstał obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Udziału w Nieruchomości,
6. czy nie znajdują zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.
   
   

W opinii Wnioskodawców, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie powyższe przesłanki uprawniające do odliczenia VAT, tj.:

ad 1

Wnioskodawca 2 nabył od Wnioskodawcy 1 Udział w Nieruchomości, na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej VAT.

ad 2

Występuje związek pomiędzy nabyciem Udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę 2, bowiem Wnioskodawca 2 planuje wykorzystać Udział do prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawodawca nigdzie nie zaznaczył, iż związek między nabyciem a wykonywaną działalnością gospodarczą ma mieć charakter bezpośredni. Oznacza to, że z okoliczności towarzyszących danym zakupom, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wystarczającym jest to, aby zakupy były dokonane w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. A zatem, podatnik chcący skorzystać z prawa do odliczenia VAT, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

ad 3

Zarówno w momencie nabycia Udziału w Nieruchomości od Wnioskodawcy 1, jak i do tej pory Wnioskodawca 2 są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

ad 4

Wnioskodawca 2 otrzymał od Wnioskodawcy 1, fakturę dokumentującą nabycie przedmiotowego Udziału w Nieruchomości, która z perspektywy Wnioskodawcy 2, zawiera kwotę podatku naliczonego.

ad 5

Obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy 1 powstał 20 grudnia 2017 r., tj. w momencie sprzedaży Udziału Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy 2.

ad 6

Jednocześnie, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę 2 przedmiotowego Udziału w Nieruchomości nie wystąpiły negatywne przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT. W szczególności, w opisywanej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku.

Omawiany przepis, w ocenie Wnioskodawców, nie znajdzie zastosowania do faktur otrzymanych od Wnioskodawcy 2. W przedstawionym stanie faktycznym, jak wskazano wyżej, sprzedaż Udziału w Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT z uwagi na złożenie przez Wnioskodawców oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawców, spełnione zostały wszystkie ww. przesłanki umożliwiające Wnioskodawcy 2 odliczenie podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę 1, z tytułu sprzedaży Udziału w Nieruchomości i jednocześnie nie wystąpiły żadne przesłanki negatywne. Tym samym, Wnioskodawca 2 jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionych przez Wnioskodawcę 1 dokumentującej sprzedaż Udziału w Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu Stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.