Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.325.2017.4.MJ
z 26 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.) oraz z dnia 14 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka zobowiązana jest do pobrania i zapłaty 20% podatku dochodowego "u źródła" od wypłat stanowiących wynagrodzenie za usługi doradcze świadczone przez spółkę z siedzibą w Szwajcarii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 24 stycznia 2018 r. oraz z dnia 14 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku „u źródła”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie produkcji kratek trawnikowych. Nabywcami produkowanych przez Spółkę towarów są w głównej mierze podmioty z Europy Zachodniej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka korzysta z usług doradczych, m.in. świadczonych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Szwajcarii. Usługi doradcze częściowo wykonywane są na terytorium Polski, (tj. w siedzibie Spółki). Przedsiębiorca ten nie posiada miejsca zarządu, filii, biura, zakładu fabrycznego, warsztatu, kopalni, źródła ropy naftowej lub gazu, kamieniołomów albo innego miejsca wydobywania zasobów naturalnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie posiada również przedstawiciela do zawierania umów w Polsce. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej wskazujący, że podmiot świadczący usługi doradcze jest rezydentem Szwajcarii.

Usługi świadczone przez szwajcarską spółkę na rzecz Spółki polegają na doradztwie biznesowym. Spółkę łączy ze szwajcarską Spółką umowa ramowa, niemniej jednak usługi świadczone na jej podstawie nie mają stałego charakteru, w tym sensie, że nie są one świadczone w regularnych odstępach czasowych. Do tej pory usługi te były świadczone kilka razy w roku, w zależności od potrzeb Spółki. Kiedy usługi te są świadczone w siedzibie Spółki, polega to na tym, że przedstawiciel szwajcarskiej spółki spotyka się z zarządem i kadrą kierowniczą Spółki w sali konferencyjnej (pokoju spotkań) znajdującej się budynku Spółki. Przedstawiciel szwajcarskiej spółki w czasie tych spotkań korzysta jednak z własnego sprzętu komputerowego. Rzeczoną salę konferencyjną Spółka wykorzystuje nie tylko do spotkań z przedstawicielem szwajcarskiej spółki, ale przede wszystkich do spotkań ze swoimi kontrahentami handlowymi oraz wewnętrznych narad.

Na terytorium kraju (w tym w siedzibie Spółki) nie istnieje żadne pomieszczenie, czy przestrzeń przeznaczone do świadczenia usług doradczych przez szwajcarską spółkę. Osoba, która występuje w imieniu szwajcarskiej spółki jest członkiem zarządu tej spółki. Spółce nie jest jednak wiadomo, jaki stosunek prawny łączy tegoż członka zarządu ze szwajcarską spółką (czy osoba ta zawarła z rzeczoną spółką kontrakt menedżerski, czy umowę o pracę). Z tego co wiadomo Spółce, szwajcarska spółka zajmuje się konsultacjami rozliczeniowymi (ekonomicznymi i rachunkowymi), doradztwem biznesowym itp. Firma ta świadczy usługi doradcze również względem innych podmiotów aniżeli Spółka. Z punktu widzenia Spółki usługi świadczone na jej rzecz przez szwajcarską spółkę mają charakter pomocniczy, zaś z punktu widzenia szwajcarskiej spółki doradztwo biznesowe stanowi podstawy przedmiot jej działalności.

Osoba występująca w imieniu szwajcarskiej spółki, jako że jest członkiem zarządu tej spółki, posiada uprawnienia do jej reprezentowania i zaciągania zobowiązań w jej imieniu. Osoba ta nie posiada jednak żadnych uprawnień ani pełnomocnictw, aby występować w imieniu Spółki i w jej imieniu zaciągać jakiekolwiek zobowiązania (tym samym osoba ta nie może zawierać żadnych kontraktów w imieniu Spółki). Osoba ta występuje wyłącznie w imieniu szwajcarskiej spółki i ramach działalności tej właśnie spółki świadczy usługi doradcze. Przedstawiciel szwajcarskiej spółki nie uczestniczy w negocjacjach, jakie Spółka prowadzi ze swoimi klientami. Ryzyko usług doradczych obciąża również spółkę szwajcarską.

Ponadto Spółka wskazała, że:

• pomiędzy szwajcarską spółką a Spółką zawarta została jedna umowa ramowa, w ramach której po dziś dzień świadczone są rzeczone usługi doradcze w zakresie odpowiadającym zapotrzebowaniu wyrażanemu przez Spółkę (usługi te co do zasady świadczone są zdalnie, bez fizycznej obecności przedstawicieli szwajcarskiej spółki na terytorium kraju, a jedynie w drodze wyjątku od tej zasady - jeżeli występuje potrzeba osobistego kontaktu - przedstawiciel szwajcarskiej spółki przyjeżdża do Polski). Osoba występująca w imieniu szwajcarskiej spółki - jako członek jej zarządu - co do zasady posiada stałe upoważnienie do zawierania umów w imieniu tej spółki tak ze Spółką jak i innymi podmiotami (taka z założenia jest rola członka zarządu - reprezentuje on podmiot, którego jest organem), niemniej jednak przedstawiciel szwajcarskiej Spółki nie przybywa do Polski po to, aby zawierać umowy w imieniu szwajcarskiej spółki, ale aby świadczyć usługi doradcze w ramach zawartej już ze Spółką umowy ramowej. Obecność przedstawiciela szwajcarskiej spółki wiąże się stricte z doradztwem biznesowym, a nie z zawieraniem jakichkolwiek kontraktów.
• według najlepszej wiedzy Spółki - szwajcarska spółka nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów na terytorium kraju (tj. Polski), ani nie ma zawartych żadnych innych umów z podmiotami z Polski.
• według najlepszej wiedzy Spółki - szwajcarska spółka nie posiada na terytorium Polski żadnych pomieszczeń, przestrzeni, miejsc lub miejsca przeznaczonych do wykonywania swoich usług. Jak już wskazywano we wcześniejszych wyjaśnieniach, spotkania z przedstawicielem szwajcarskiej spółki - w tych przypadkach, gdzie usługi doradcze są świadczone na terytorium Polski - zazwyczaj odbywają się na zaproszenie Spółki - w sali konferencyjnej znajdującej się w jej siedzibie. Niemniej gospodarzem tych spotkań jest Spółka a nie przedstawiciel szwajcarskiej spółki. Zdaniem Spółki nie sposób twierdzić, że sala konferencyjna pozostaje w takim przypadku w jakiejkolwiek dyspozycji szwajcarskiej spółki. Spółka wyraża wolę osobistego spotkania z przedstawicielem szwajcarskiej spółki i w tym też celu organizowane jest spotkanie na terytorium kraju. Przedstawiciel szwajcarskiej spółki jest wyłącznie gościem Spółki, a rzeczona sala konferencyjna pozostaje w takim przypadku zaproponowanym przez Spółkę miejscem spotkania (Spółka w żadnym zakresie nie traci władztwa nad rzeczoną salą, ani nie oddaje swojej sali konferencyjnej do dyspozycji szwajcarskiej spółki). To Spółka decyduje o godzinie i czasie trwania spotkania. Zdarzało się, że spotkania z przedstawicielem szwajcarskiej odbywały się w innych miejscach na terytorium Polski, (np. w restauracjach, do których zapraszany przez Spółkę był przedstawiciel szwajcarskiej spółki lub, do których zapraszany był przez niego personel Spółki). Przedstawiciel szwajcarskiej spółki przebywa w sali konferencyjnej Spółki w związku z usługami doradczymi świadczonymi na jej rzecz. W sali tej nie jest prowadzona przez ten podmiot żadna inna działalność gospodarcza, w tym zwłaszcza działalność na rzecz innych podmiotów aniżeli Spółka.
• według najlepszej wiedzy Spółki - na terytorium Polski szwajcarska spółka świadczy usługi wyłącznie na rzecz Spółki. Warto jednak podkreślić, że rzeczone usługi doradcze nie są świadczone na rzecz Spółki wyłącznie na terytorium kraju, (w tym względzie zdaniem Spółki usługi świadczone na terytorium kraju nie stanowią całości pod względem geograficznym). Jak już podnoszono, usługi doradcze zasadniczo są świadczone na rzecz Spółki z terytorium Szwajcarii, a tylko w przypadku zaistnienia potrzeby osobistego kontaktu przedstawiciel szwajcarskiej Spółki przyjeżdża do Polski. Poza tym częstokroć dochodzi do sytuacji, że świadczenie usługi doradczej w danym zakresie rozpoczyna się na terytorium Szwajcarii, a kończy na terytorium kraju i odwrotnie, (np. w Polsce przedstawiciel szwajcarskiej spółki zapoznaje się z dokumentacją dotyczącą danego problemu lub kwestii, a proponowane przez tę spółkę rozwiązanie jest zdalnie przedstawiane dopiero po jakimś czasie, kiedy przedstawiciel szwajcarskiej spółki jest już poza terytorium kraju, występują też sytuacje odwrotne - dokumentacja jest udostępniania szwajcarskiej spółce elektronicznie, a dopiero w Polsce odbywa się dyskusja nad możliwymi do zastosowania rozwiązaniami biznesowymi). Usługi świadczone na rzecz Spółki obejmują zatem różne rejony geograficzne (terytoria dwóch różnych państw), a usługi świadczone stricte na terytorium kraju częstokroć nie stanowią całości pod względem ekonomicznym (handlowym).
• usługi te nie są świadczone regularnie, a wyłącznie ad hoc w oparciu o zawartą pomiędzy stronami umowę ramową i dotyczą poszczególnych kwestii lub zagadnień (nie mamy zatem do czynienia z jedną usługą doradczą, a z wieloma niezależnymi usługami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobowiązana jest do pobrania i zapłaty 20% podatku dochodowego "u źródła" od wypłat stanowiących wynagrodzenie za usługi doradcze świadczone przez spółkę z siedzibą w Szwajcarii?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy. W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez podmiot zagraniczny z siedzibą w Szwajcarii przychody, osiągane z tytułu usług doradczych zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "podatkiem u źródła" w Polsce.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Oznacza to, że reguły opodatkowania zawarte w prawie krajowym ulegają modyfikacji wynikającej z zawartych umów międzynarodowych. Stanowisko to potwierdza również Naczelny Sąd Administracyjny w nowszym orzecznictwie wskazując, że: „przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Wskazanie katalogu dochodów (przychodów), mających źródło na terytorium Polski, nie ma wpływu na stosowanie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska i tym samym zakres przedmiotowy opodatkowania nierezydentów, ustalony w art. 3 ust. 3 u.p.d.o.p., może ulegać modyfikacji." (por. wyrok NSA wydany w składzie siedmiu sędziów w dniu 15 maja 2017 r., sygn. II FSK 3587/14).

W dniu 2 września 1991 r. Rzeczpospolita Polska zawarła Konwencję z Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 ze zm.). Zgodnie z art. 7 tej umowy, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład (co jednocześnie oznacza brak obowiązku podatkowego w zakresie zysków osiąganych bezpośrednio przez jednostkę macierzystą lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. umowy zawartej ze Szwajcarią, przesłanką dla stwierdzenia istnienia zakładu podmiotu zagranicznego jest posiadanie przez ten podmiot stałej placówki, poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza tego podmiotu. Z kolei ust. 2 tego artykułu wskazuje, że poprzez określenie „zakład" należy w szczególności rozumieć:

• miejsce zarządu,
• filię,
• biuro,
• zakład fabryczny,
• warsztat oraz
• kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na gruncie tego przepisu przyjmuje się, że istnieją trzy przesłanki, których łączne spełnienie jest niezbędne do uznania, iż dana działalność jest prowadzona poprzez zakład, a mianowicie: a) istnienie miejsca prowadzenia działalności (placówki działalności gospodarczej), tj. określonej powierzchni, pomieszczenia lub w pewnych przypadkach maszyn lub wyposażenia, b) miejsce prowadzenia działalności musi mieć charakter stały, tj. musi być utworzone w określonym miejscu posiadającym określony stopień trwałości, c) prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem takiej stałej placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) - oznacza to, iż osoby w taki czy inny sposób zależne od przedsiębiorstwa (personel) prowadzą działalność tego przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że podmiot świadczący usługi doradcze nie będzie posiadać w Polsce stałej placówki, poprzez którą wykonywałyby (częściowo lub całkowicie) działalność w Polsce. Skoro podmiot ten nie posiada w Polsce siedziby lub zarządu, oddziału, biura, fabryki, warsztatu ani kopalni, źródła ropy naftowej lub gazu, kamieniołomu ani też jakiegokolwiek innego miejsca wydobywania zasobów naturalnych, nie może być on postrzegany jako posiadający stałą placówkę na terytorium Polski.

Na oceną tą nie wpływa również fakt częściowego wykonywania usług doradczych w siedzibie Spółki. W takim przypadku bowiem miejsce, w którym świadczone są takie usługi, nie jest w dyspozycji usługobiorcy i jego działalność nie jest prowadzona przez to miejsce, a w rezultacie nie stanowi jego zakładu.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że zgodnie z przytoczonym powyżej art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie należy podkreślić, iż ustalenie takiego dochodu powinno być dokonane z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których Polska jest stroną. Zgodnie bowiem z art. 87 i 91 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej ratyfikowane umowy międzynarodowe, więc także umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu są, po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczpospolitej Polskiej, źródłem powszechnie obowiązującego w Polsce prawa i stosuje się je bezpośrednio. Ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Oznacza to, że w przypadku gdy zasady opodatkowania osób zagranicznych przewidziane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania są korzystniejsze dla tych osób, niż to wynika z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas stosuje się przepisy tej umowy.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 umowy międzynarodowej, zyski szwajcarskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Szwajcarii, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w Polsce poprzez położony tam zakład. Mając na uwadze powyższe oraz biorąc pod uwagę brak posiadania przez podmiot świadczący usługi doradcze zakładu i zależnego przedstawiciela w Polsce, Spółka stoi na stanowisku, iż spółka mająca siedzibę na terytorium Szwajcarii uzyskująca w Polsce przychody z tytułu świadczenia usług doradczych nie będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Oznacza to, że Spółka, dokonując wypłaty należności na rzecz zagranicznego podmiotu z tytułu usług doradczych, nie jest obowiązana, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobrania i odprowadzenia do organu podatkowego od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie ww. przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.