Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.18.2018.1.MK
z 26 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia zegarków oraz rozpoznania obowiązku podatkowego dla nieodpłatnego przekazania zegarków na rzecz pracowników (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia zegarków oraz rozpoznania obowiązku podatkowego dla nieodpłatnego przekazania zegarków na rzecz pracowników (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i nr 4). Dnia 20 lutego 2018 r. Zainteresowany powiadomił o zmianie nazwy Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej: „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów z aluminium, stopów aluminium oraz innych metali. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wykonywane przez Spółę czynności podlegają opodatkowaniu VAT.

W związku z rodzajem i rozmiarem prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników o różnych profesjach (produkcja, kierownictwo, administracja, księgowość itp.). W związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz tych osób, Spółka występuje w roli płatnika PIT.

Spółka prowadzi zakład produkcyjny w Polsce (zwany dalej: „Zakładem”). W roku 2019 Spółka będzie obchodzić jubileusz 25-lecia istnienia Zakładu. Ze względu na niepowtarzalną rocznicę, Spółka ma zamiar odpowiednio uczcić to wydarzenie. Zarząd Spółki planuje m.in. nabyć z tej okazji upominki w postaci zegarków z wygrawerowanym logiem Spółki i wręczyć je nieodpłatnie swoim pracownikom. Zegarki otrzymają wszyscy pracownicy Spółki, jeżeli tylko będą legitymować się odpowiednim stażem pracy (wszyscy zatrudnieni na dzień 30 listopada 2017 r.). Zegarki zostaną nabyte ze środków obrotowych Spółki.

Zegarki nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Otrzymywanie tego rodzaju upominków przez pracowników nie wynika z zawartych ze Spółką umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Spółki. Pracownicy nie oczekują zatem od Spółki tego rodzaju świadczeń. Intencją Spółki jest obdarować w zasadzie wszystkich pracowników, bez względu na zajmowane przez nich stanowisko i otrzymywane wynagrodzenie. Kryterium uprawniającym do otrzymania zegarka będzie jednak wskazany wcześniej minimalny staż pracy. Głównym motywem wręczenia zegarków jest uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu. Podstawą przyznania zegarków będzie natomiast jednostronna decyzja zarządu Spółki podjęta w związku z planowanym przedsięwzięciem jubileuszowym.

Spółka ocenia, iż uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu w opisanej wyżej formie będzie też mieć dodatkowy pozytywny wpływ na ogólną działalność Spółki. Tego rodzaju gest wzmocni bowiem więź Spółki z pracownikami, podkreśli, iż należą oni do liczącej się, stabilnej finansowo organizacji, co może być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy. Spółka podejmując decyzję o obdarowaniu pracowników zegarkami chce przede wszystkim uczcić w wyjątkowy sposób rocznicę istnienia Zakładu. Niemniej jednak Spółka spodziewa się, że wystąpi także dodatkowy wspomniany wyżej efekt w postaci wzmocnienia więzi z pracownikami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (w części dotyczącej podatku od towarów i usług):

1. Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia zegarków (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?
2. Czy w związku nieodpłatnym przekazaniem zegarków pracownikom, Spółka będzie miała obowiązek rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów i wykazać podatek VAT należny (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1.

Zdaniem Spółki, będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia zegarków.

Podstawową zasadę prawa do odliczenia podatku VAT reguluje art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, iż po pierwsze prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikom. Po drugie, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zdaniem Spółki przesłankę wymienioną jako druga należy rozumieć w ten sposób, iż prawo do odliczenia przysługuje, jeżeli nabyte przez podatnika towary lub usługi są związane z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Do powstania prawa do odliczenia nie musi zatem istnieć związek tego rodzaju, iż z każdego nabycia określonego towaru lub usługi musi bezpośrednio wynikać podatek należny. Istotnym jest to, aby w ostatecznym rozrachunku nabyte przez podatnika towary lub usługi stanowiły element kalkulacyjny obrotu, który sam będzie podlegał opodatkowaniu VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W wyroku z dnia z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie Ghent Coal Terminal NV v. Belgische Staat (C-37/95) TSUE stwierdził, że wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że sama ta działalność podlega VAT. W wyroku z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie Abbey National pic v. Commissioners of Customs and Excise (C-408/98) TSUE stwierdził, że jeżeli różne usługi nabyte przez przekazującego w celu dokonania przekazania mają bezpośredni związek z wyraźnie określoną częścią jego działań gospodarczych, tak że koszty tych usług stanowią część kosztów ogólnych tej części działalności, a wszystkie transakcje związane z tą częścią działalności podlegają podatkowi od wartości dodanej, może on odliczyć cały podatek od wartości dodanej nałożony na koszty nabycia tych usług. Natomiast z wyroku z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participantions S.A (C-16/00) wynika, iż warunkiem odliczenia jest to, by dany wydatek stanowił element kosztowy sprzedaży opodatkowanej.

Z powyższego orzecznictwa można wyciągnąć wniosek, iż brak konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze oznaczać, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego działalnością gospodarczą – prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT (J. Zubrzycki, Leksykon VAT, 2017).

Na tle powyższego, Spółka zwraca uwagę, iż jej działalność opiera się na wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT. Wszelkie nabycia towarów i usług, począwszy od nabycia surowców dla potrzeb produkcyjnych Zakładu po wydatki na nabycie usług związanych z funkcjonowaniem działów administracyjnych biura w ostatecznym rozrachunku stanowią element cenotwórczy oferowanych przez Spółkę produktów. Wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę, dokonywane są zatem dla potrzeb jej przedsiębiorstwa, którego sama działalność jest opodatkowana VAT. Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, również wydatki na nabycie zegarków będą związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną. Zegarki zostaną nabyte w związku z obchodami 25-lecia istnienia Zakładu Spółki – nabyte właśnie w tym konkretnym celu będą stanowiły majątek przedsiębiorstwa Spółki. Zegarki będą wprawdzie przedmiotem darowizny na rzecz pracowników Spółki, ale w ostatecznym rozrachunku nawet tego rodzaju wydatek należy jednak powiązać z opodatkowaną działalnością przedsiębiorstwa Spółki. Obchodzenie ważnych wydarzeń, rocznic w historii działalności przedsiębiorstw jest powszechnie przyjętą zwyczajową normą. Tego rodzaju przedsięwzięcia zawsze, w mniejszym lub większym stopniu, przekładają się pozytywnie na działalność przedsiębiorstw, wpisały się wręcz w przyjęte standardy działalności firm i spełniają różne funkcje – promocyjne, marketingowe, motywacyjne itp.

Z uwagi na powyższe, podatek naliczony wynikający z nabycia zegarków – jako związany z przedsiębiorstwem Spółki, którego działalność jest opodatkowana – może zostać odliczony przez Spółkę.

Pytanie nr 2.

Zdaniem Spółki, w związku z nieodpłatnym przekazaniem zegarków pracownikom, Spółka będzie miała obowiązek rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów i wykazać podatek VAT należny. Jednak przedstawiony wyżej sposób opodatkowania czynności będzie miał zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy organ podatkowy uzna za prawidłowe stanowisko Spółki zaprezentowane w odpowiedzi na pytanie nr 3, tj.: że Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia zegarków.

Na podstawie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższych przepisów wynika, iż opodatkowaniu VAT będzie podlegało co do zasady takie wydanie towarów, które przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (przenosi ekonomiczne władztwo nad towarem) i jednocześnie przeniesienie to następuje za odpłatnością. Jednak w niektórych przypadkach ustawa VAT przewiduje również opodatkowanie nieodpłatnej dostawy towaru. Jak bowiem wynika z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu VAT będzie podlegało m.in. przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste jego pracowników oraz wszelkie inne darowizny towarów. Warunkiem opodatkowania tej nieodpłatnej dostawy towaru jest jednak to, by podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towaru. Należy zauważyć, iż w ustawie VAT użyto sformułowania „przysługiwało” co oznacza, iż nie jest istotne to, czy podatnik rzeczywiście dokonał odliczenia podatku naliczonego. Istotne jest natomiast to, czy podatnik nabywając towary miał prawo do odliczenia, mógł z tego prawa skorzystać, gdyż spełnione zostały warunki do odliczenia określone w ustawie VAT.

Zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie zegarków na rzecz pracowników będzie podlegało opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy VAT, gdyż w związku z nabyciem zegarków Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przesłanki przemawiające za tym, że Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przedstawione zostały w stanowisku Spółki w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 3 niniejszego wniosku. Jeżeli zatem organ wydający interpretację indywidualną uzna to stanowisko za prawidłowe, Spółka będzie miała obowiązek opodatkować VAT nieodpłatne przekazanie zegarków na rzecz pracowników.

Jeżeli natomiast w ocenie organu wydającego interpretację, w związku z nabyciem zegarków w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, to Spółka nie będzie jednocześnie zobowiązana do opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania zegarków na rzecz pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Powyższe regulacje wskazują, że odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług, i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy istnieje związek zakupionych towarów ze sprzedażą opodatkowaną, to nabywcy tych towarów przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu.

Z wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów z aluminium, stopów aluminium oraz innych metali. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wykonywane przez Spółę czynności podlegają opodatkowaniu VAT. W związku z rodzajem i rozmiarem prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników o różnych profesjach (produkcja, kierownictwo, administracja, księgowość itp.). W roku 2019 Spółka będzie obchodzić jubileusz 25-lecia istnienia swego Zakładu. Ze względu na niepowtarzalną rocznicę, Spółka ma zamiar odpowiednio uczcić to wydarzenie. Zarząd Spółki planuje m.in. nabyć z tej okazji upominki w postaci zegarków z wygrawerowanym logiem Spółki i wręczyć je nieodpłatnie swoim pracownikom. Zegarki otrzymają wszyscy pracownicy Spółki, jeżeli tylko będą legitymować się odpowiednim stażem pracy (wszyscy zatrudnieni na dzień 30 listopada 2017 r.). Zegarki zostaną nabyte ze środków obrotowych Spółki. Zegarki nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Otrzymywanie tego rodzaju upominków przez pracowników nie wynika z zawartych ze Spółką umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Spółki. Pracownicy nie oczekują zatem od Spółki tego rodzaju świadczeń. Intencją Spółki jest obdarować w zasadzie wszystkich pracowników, bez względu na zajmowane przez nich stanowisko i otrzymywane wynagrodzenie. Głównym motywem wręczenia zegarków jest uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu. Wnioskodawca ocenia, że uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu w opisanej wyżej formie będzie też mieć dodatkowy pozytywny wpływ na ogólną działalność Spółki. Tego rodzaju gest wzmocni bowiem więź Spółki z pracownikami, podkreśli, iż należą oni do liczącej się, stabilnej finansowo organizacji, co może być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy. Spółka podejmując decyzję o obdarowaniu pracowników zegarkami chce przede wszystkim uczcić w wyjątkowy sposób rocznicę istnienia Zakładu. Niemniej jednak Spółka spodziewa się, że wystąpi także dodatkowy wspomniany wyżej efekt w postaci wzmocnienia więzi z pracownikami.

W związku z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii, czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia zegarków.

Jak twierdzi Wnioskodawca poniesione wydatki nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, a sami pracownicy nie oczekują od Spółki tego rodzaju świadczeń. Niemniej Spółka zakłada, że wręczone zegarki mogą być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy. Zasadniczo jednak Spółka podejmując decyzję o obdarowaniu pracowników zegarkami chce przede wszystkim uczcić w wyjątkowy sposób rocznicę istnienia Zakładu.

W odniesieniu do powyższego twierdzenia wskazać należy, że decyzja o wręczeniu zegarków z okazji jubileuszu jest decyzją całkowicie przez Wnioskodawcę dobrowolną. Wnioskodawca poprzez wręczenie prezentów ma bowiem na celu uczczenie zakładowego święta związanego z wieloletnim funkcjonowaniem na trudnym rynku gospodarczym i jedynie zakłada potencjalną możliwość zwiększenia zaangażowania pracowników oraz zmotywowanie do efektywnej pracy. Zatem cel wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku, jakim jest uroczysty jubileusz oraz zwiększenie motywacji zespołu, nie może przesądzać o tym, że finansowanie przez Wnioskodawcę zakupu tych towarów na rzecz pracowników będzie służyło celom prowadzonej działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie osobiste cele i korzyści pracowników ze względu na rodzaj i charakter podarków mają w tym przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

Ponadto przepisy prawa nie wymuszają na pracodawcy obowiązku wręczania pracownikom z okazji jubileuszu prezentów. Zatem obdarowanie przez Wnioskodawcę swoich pracowników w ocenie tut. organu nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od prezentów jakie z własnej woli przekazuje im pracodawca.

W świetle powyższego, w opinii tut. Organu, nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą zakupu zegarków nabywanych z okazji jubileuszu. Zakupy te ponoszone będą bowiem przede wszystkim w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb pracowników. Wydatki te nie będą miały zatem związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc nie budzący wątpliwości związek (nawet pośredni) podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W rezultacie w takiej sytuacji nie będzie przysługiwać odliczenie, gdyż nie będą spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj. nie wystąpi związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Ze względu na powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, z którego wynika, że zakupy finansowane przez Wnioskodawcę z okazji jubileuszu Zakładu będą służyły głównie celom prywatnym pracowników Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z zakupem zegarków nie będzie podlegał odliczeniu od podatku należnego, gdyż nie zostaną spełnione wymogi, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu zegarków jubileuszowych należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości w kwestii, czy w związku nieodpłatnym przekazaniem zegarków pracownikom, Spółka będzie miała obowiązek rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów i wykazać podatek VAT należny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawodawca – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – zaliczył również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika zatem, że opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zauważyć jednocześnie należy, że stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli natomiast wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań towarów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika również, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy zakupie towarów, to ich nieodpłatne przekazanie, gdyby było nieopodatkowane, w rezultacie prowadziłoby do sytuacji, gdy żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą powszechności i neutralności opodatkowania. Nieodpłatne przekazanie towarów, które nie wypełnia definicji prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy, traktowane jest jak dostawa towarów i rodzi konieczność opodatkowania podatkiem VAT.

Uwzględniając przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w kontekście powołanych przepisów prawa oraz fakt, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem zegarków wskazać należy, że niniejsze przekazanie nie spełni przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy i nie będzie uznane za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, w związku nieodpłatnym przekazaniem zegarków pracownikom, po stronie Spółki nie wystąpi obowiązek wykazania podatku należnego z tego tytułu.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać również w niniejszym zakresie za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.