2018.02.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.703.2017.2.SM
z 28 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.703.2017.1.SM z dnia 26 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania nabycia i odsprzedaży przetwarzanego oleju napędowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania nabycia i odsprzedaży przetwarzanego oleju napędowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. w dniu 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca [dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”], spółka z siedzibą działalności gospodarczej na Słowacji, nabywa surowiec (oleje mineralne) (o kodzie wg nomenklatury scalonej „CN 2710 19 43”) [dalej jako: „Olej Napędowy”] od podmiotu z siedzibą działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii, który jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii („Sprzedający”). Ww. dostawa jest opodatkowana przez Sprzedającego stawką VAT w wysokości 0%. W wyniku przedmiotowej dostawy Oleju Napędowego na Spółkę przechodzi prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel.

Olej Napędowy jest transportowany bezpośrednio z Niemiec (gdzie rozpoczyna się transport) do Polski w celu jego przetworzenia w zakładzie chemicznym przez podmiot świadczący usługi przetwarzania. Sprzedający organizuje transport i jest odpowiedzialny za transportowane towary do czasu ich dotarcia do miejsca przeznaczenia (tj. do ww. zakładu chemicznego).

W wyniku przetworzenia skład Oleju Napędowego ulega zmianie. Olej napędowy przekształcany zostaje bowiem w produkt o kodzie wg nomenklatury scalonej „CN 3403 19 80” i „CN 2710 19 91” („Produkty”).

Spółka sprzedaje Produkty podatnikom podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej („UE”), np. w Niemczech, we Włoszech, na Łotwie, w Rumunii, zarejestrowanych dla celów podatku od wartości dodanej w tych krajach oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw UE innych niż terytorium Polski („Klienci”). W wyniku przedmiotowej dostawy Produktów na rzecz Klientów przechodzi prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel.

Produkty są transportowane bezpośrednio z Polski do innych krajów UE, w których Klienci mają swoją siedzibę działalności gospodarczej (Produkty nie są transportowane do podmiotów trzecich niebędących Klientami Spółki). Spółka organizuje transport i jest odpowiedzialna za transportowane Produkty do czasu ich dotarcia do miejsca przeznaczenia.

Spółka jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej oraz zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na Słowacji.

Spółka będzie posiadała dowody, że towary dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z nabyciem przez Spółkę Oleju Napędowego, Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów?
Jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 1 jest prawidłowa i Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, czy Spółka jest uprawniona do odliczenia w Polsce podatku naliczonego od dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (w związku z nabyciem Oleju Napędowego)?
Czy w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz Klientów Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?
Jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 3 jest prawidłowa i Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz Klientów, to czy Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych na rzecz Klientów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z nabyciem przez Spółkę Oleju Napędowego, Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
Jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 1 jest prawidłowa i Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to Spółka jest uprawniona do odliczenia w Polsce podatku naliczonego od dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (w związku z nabyciem Oleju Napędowego).
Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 3 jest prawidłowa i Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz Klientów, to Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych na rzecz Klientów.
Stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w związku z nabyciem przez Spółkę Oleju Napędowego, Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 2 ustawy VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika - z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W świetle powyższego, zgodnie z ustawą VAT, do dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów dochodzi, gdy:

w wyniku dostawy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostaje przeniesione,
przemieszczenie towarów z terytorium Unii Europejskiej na terytorium kraju jest dokonywane w następstwie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
dostawca i nabywca są podatnikami VAT (podatku od wartości dodanej),
towary zostały nabyte w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez nabywcę.

Natomiast miejsce opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zostało określone w art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Wobec powyższego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli transport towarów z państwa członkowskiego, w którym miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów zostanie definitywnie zakończony w Polsce. Jeżeli w wyniku wykonania usług na towarach wywożonych z jednego państwa UE do drugiego państwa UE w celu ich przetworzenia w tym państwie powstanie nowy towar, należy uznać, że dostawa towarów została definitywnie zakończona w państwie UE, w którym mają być przetwarzane te towary w celu uzyskania nowego towaru.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wynika ze stanu faktycznego i opisu zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, w analizowanym przypadku:

w wyniku dostawy dokonanej na rzecz Spółki przez Sprzedającego, Spółka nabywa prawo do rozporządzania Olejem Napędowym jak właściciel,
Olej Napędowy jest transportowany z terytorium Niemiec na terytorium Polski,
zarówno Sprzedający jak i Spółka są podatnikami podatku od wartości dodanej,
Spółka nabywa Olej Napędowy w związku ze swoją działalnością gospodarczą (stanowi on składową wytwarzanego Produktu, który jest następnie sprzedawany przez Spółkę Klientom).

W świetle powyższego, w związku z nabyciem przez Spółkę Oleju Napędowego, Spółka powinna wykazać na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Spółka pragnie ponadto wskazać, iż dokonywane na jej rzecz dostawy Olejów Napędowych nie mogą zostać uznane za tzw. „nietransakcyjne” wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.” Warunkiem zaistnienia „nietransakcyjnego” wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest przemieszczenie towarów należących do danego podmiotu, który te towary transportuje lub na którego rzecz są one transportowane. W analizowanej sytuacji, przywóz Olejów Napędowych na terytorium Polski jest dokonywany w wykonaniu ich dostawy na rzecz Spółki. Przed przemieszczeniem Oleje Napędowe nie będą bowiem własnością Spółki. W konsekwencji, w analizowanej sprawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Prawidłowość takiego rozumowania potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-423/15-2/KT), który uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym: „Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, iż dokonywana na Jej rzecz dostawa towarów z innych krajów członkowskich oraz związany z nią transport tych towarów do Polski w celu dokonania nadruku, nie spełniają definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów własnych zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka pragnie bowiem wyjaśnić, iż przemieszczenie własnych towarów, uregulowane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, że towary, które są przemieszczane z terytorium innego kraju członkowskiego do Polski należą do podatnika, a samo przemieszczenie (transfer) tych towarów nie jest dokonywane w wykonaniu dostawy. W związku z tym, opisane powyżej nabycia towarów od zagranicznych kontrahentów dokonywane przez Spółkę nie spełniają definicji przemieszczenia własnych towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Stanowią zaś wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uregulowane w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, tj. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów [transakcyjne]”.

Stanowisko Spółki zgodnie z którym, jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 1 jest prawidłowa i Spółka powinna zadeklarować na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to Spółka jest uprawniona do odliczenia w Polsce podatku naliczonego od dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (w związku z nabyciem Oleju Napędowego)

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, co do zasady, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c).

Jednocześnie, w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Mając na uwadze, że nabycie Oleju Napędowego będzie służyło jako komponent do produkcji Produktów, które następnie będą odsprzedawane przez Spółkę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - szczegółowa argumentacja w tym zakresie w uzasadnieniu do stanowiska 3 poniżej, to Spółka będzie uprawniona do odliczenia w Polsce VAT naliczonego związanego z wewnątrzwspólnotowym nabyciem Oleju Napędowego.

Stanowisko Spółki zgodnie z którym, Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, co do zasady rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi z kolei art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą.

W analizowanej sprawie:

w wyniku przeniesienia na rzecz Klientów prawa do rozporządzania Produktami jak właściciel, dochodzi do wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innych państw członkowskich UE;
nabywcami Produktów są podmioty będące podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, realizowane przez nią dostawy Produktów na rzecz Klientów stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy o VAT.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary się znajdują w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W związku z tym, że miejscem rozpoczęcia transportu Produktów do Klientów jest Polska, miejscem ich dostawy będzie Polska.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w związku z dostawą Produktów na rzecz Klientów, Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy Produktów.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym jeżeli odpowiedź na pytanie w pkt 3 jest prawidłowa i Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz Klientów, to Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych na rzecz Klientów

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy VAT, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W ocenie Spółki, skoro dostawy Produktów są dokonywane na rzecz podatników z innych krajów UE, którzy są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, to Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw Produktów na rzecz Klientów, jeżeli Spółka posiada dowody potwierdzające wywóz Produktów na terytorium innych niż Polska krajów członkowskich UE.

Reasumując, Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT w odniesieniu do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw Produktów na rzecz Klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa.

W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, z siedzibą działalności gospodarczej na Słowacji, nabywa surowiec (oleje mineralne), o kodzie wg nomenklatury scalonej CN 2710 19 43) (Olej Napędowy) od podmiotu z siedzibą działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii, który jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii (Sprzedający). Ww. dostawa jest opodatkowana przez Sprzedającego stawką VAT w wysokości 0%. W wyniku przedmiotowej dostawy Oleju Napędowego na Spółkę przechodzi prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel.

W wyniku przetworzenia skład Oleju Napędowego ulega zmianie. Olej napędowy przekształcany zostaje bowiem w produkt o kodzie wg nomenklatury scalonej CN 3403 19 80 i CN 2710 19 91 (Produkty).

Spółka sprzedaje Produkty podatnikom podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, np. w Niemczech, we Włoszech, na Łotwie, w Rumunii, zarejestrowanych dla celów podatku od wartości dodanej w tych krajach oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw UE innych niż terytorium Polski (Klienci). W wyniku przedmiotowej dostawy Produktów na rzecz Klientów przechodzi prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel.

Spółka jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej oraz zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na Słowacji.

Spółka będzie posiadała dowody, że towary dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest uznanie nabycia Oleju Napędowego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 2 października 2014 r. C-446/13 w sprawie Fonderie 2A.

W uzasadnieniu wyroku TSUE wyjaśnił, że: „(…) W tym względzie należy w pierwszej kolejności odwołać się do brzmienia art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, na mocy którego za miejsce dostawy towarów uważa się »miejsce, gdzie towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do odbiorcy«. Literalna wykładnia tego przepisu nie pozwala uznać, aby miejsce dostawy, takie jak pomiędzy skarżącą w postępowaniu głównym a nabywcą, znajdowało się w państwie członkowskim siedziby dostawcy. Rozpatrywane towary zostały bowiem najpierw wysłane do usługodawcy mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, a ten następnie, po wykonaniu robót wykończeniowych, wysłał je nabywcy mającemu siedzibę w tym ostatnim państwie członkowskim. Tylko towary będące przedmiotem umowy zawartej między dostawcą a nabywcą, czyli wykończone towary, znajdowały się zatem już »w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do odbiorcy« w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy w państwie członkowskim siedziby nabywcy. (…) W drugiej kolejności tę literalną wykładnię wspiera ogólna struktura rozpatrywanego przepisu. Miejsce »dostawy towarów« w rozumieniu art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, czyli miejsce przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, powinno być bowiem określone na podstawie zasad ustanowionych w art. 8 ust. 1 szóstej dyrektywy. Dostawca towarów, w sytuacji skarżącej w postępowaniu głównym, gdy wysyła je usługodawcy, któremu powierzono roboty wykończeniowe, nie przenosi na nabywcę prawa do rozporządzania danymi towarami jak właściciel. Taka wysyłka ma na celu wyłącznie doprowadzenie danych towarów do stanu zgodnego ze zobowiązaniami umownymi dostawcy, aby mogła nastąpić późniejsza dostawa do nabywcy. (…) W tym względzie należy jeszcze przypomnieć, że art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy oznacza istnienie dostatecznego czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą spornych towarów i ich wysyłką oraz ciągłości w przeprowadzaniu transakcji. (…) Brak jest takiego związku i takiej ciągłości, jeżeli wysyłka towarów przez dostawcę usługodawcy ma na celu ich przetworzenie przed ich dostawą do nabywcy, aby doprowadzić je do stanu zgodnego ze zobowiązaniami umownymi między dostawcą a nabywcą. W tych okolicznościach za miejsce dostawy w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy uważa się miejsce, gdzie znajdują się towary, które stały się zgodne ze zobowiązaniami umownymi między tymi dwiema stronami”.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE „Artykuł 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że miejsce dostawy towaru sprzedanego przez spółkę z siedzibą w jednym państwie członkowskim nabywcy z siedzibą w innym państwie członkowskim, w odniesieniu do którego to towaru sprzedawca zlecił usługodawcy mającemu siedzibę w tym innym państwie członkowskim roboty wykończeniowe mające na celu uczynić ów towar zdatnym do dostawy przed wysłaniem go przez rzeczonego usługodawcę nabywcy, należy uważać za znajdujące się w państwie członkowskim siedziby nabywcy”.

Zatem zgodnie z orzeczeniem TSUE warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest to, by towar wywożony z terytorium jednego państwa członkowskiego (dostawcy) na terytorium innego państwa członkowskiego (nabywcy) był tożsamy z towarem, w stosunku do którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel z dostawcy na nabywcę – będący przedmiotem umowy zawartej między dostawcą a nabywcą.

W analizowanym przypadku Olej Napędowy o kodzie CN 2710 19 43 jest transportowany bezpośrednio z Niemiec (gdzie rozpoczyna się transport) do Polski w celu jego przetworzenia w zakładzie chemicznym przez podmiot świadczący usługi przetwarzania. Sprzedający organizuje transport i jest odpowiedzialny za transportowane towary do czasu ich dotarcia do miejsca przeznaczenia (tj. do ww. zakładu chemicznego). Na terytorium Polski w wyniku przetworzenia skład Oleju Napędowego ulega zmianie. Olej napędowy przekształcany zostaje w produkt o kodzie wg nomenklatury scalonej CN 3403 19 80 i CN 2710 19 91 (Produkty). Produkty Spółka sprzedaje podatnikom podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, np. w Niemczech, we Włoszech, na Łotwie, w Rumunii, zarejestrowanych dla celów podatku od wartości dodanej w tych krajach oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw UE innych niż terytorium Polski.

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy na terytorium Polski dochodzi do zakończenia transportu nabywanego przez Wnioskodawcę Oleju Napędowego, który jest transportowany z Niemiec.

Jednocześnie mając na uwadze, że:

w wyniku dostawy dokonanej przez Sprzedającego (podmiot z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii) Spółka nabywa prawo do rozporządzania towarem (Olejem Napędowym) jak właściciel,

przemieszczenie Oleju Napędowego (z terytorium Niemiec na terytorium Polski) następuje w wyniku ww. przeniesienia prawa do rozporządzania,

Sprzedający jak i Spółka są podatnikami podatku od wartości dodanej,

Spółka nabywa Olej Napędowy w związku ze swoją działalnością gospodarczą (stanowi on składową wytwarzanego Produktu, który jest następnie sprzedawany przez Spółkę Klientom),

spełnione są przesłanki do uznania transakcji nabycia Oleju Napędowego, który po przetworzeniu na Produkt zostanie sprzedany Klientom z innych krajów Unii Europejskiej, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w ww. art. 9 ust. 1 ustawy.

Zatem Spółka powinna zadeklarować wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski w związku z nabyciem Oleju napędowego w myśl uregulowań art. 9 ustawy.

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2.

Wątpliwości Spółki dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Oleju Napędowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów - kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10g-h ustawy, w przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin.

Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.

Zgodnie z art. 86 ust. 13a ustawy, w przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Natomiast w myśl uregulowań art. 88 ust. 6 ustawy, nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikowi również w przypadku zaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazała Spółka, nabywa Olej Napędowy o kodzie CN 2710 19 43 od podmiotu z Wielkiej Brytanii, który jest transportowany bezpośrednio z Niemiec do Polski w celu jego przetworzenia w zakładzie chemicznym przez podmiot świadczący usługi przetwarzania. W wyniku przetworzenia skład Oleju Napędowego ulega zmianie. Olej napędowy przekształcany zostaje w produkt o kodzie wg nomenklatury scalonej CN 3403 19 80 i CN 2710 19 91. Spółka sprzedaje Produkty podatnikom podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, np. w Niemczech, we Włoszech, na Łotwie, w Rumunii, zarejestrowanych dla celów podatku od wartości dodanej w tych krajach oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw UE innych niż terytorium Polski.

Spółka będzie zatem nabywać Olej Napędowy w celu dokonania czynności opodatkowanych na terytorium Polski – wewnątrzwspólnotowej dostawy Produktów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej na terytorium innych krajów UE (szczegółowa argumentacja w tym zakresie zostanie przedstawiona w odpowiedzi na pytanie nr 3 niniejszego wniosku).

Tym samym Spółka będzie mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia Oleju Napędowego (przetwarzanego na ww. Produkty) z uwzględnieniem ww. przepisów art. 86 ustawy i ograniczeń wynikających z art. 88 tej ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ad 3.

Odnosząc się do kwestii obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy przez Spółkę w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz jej Klientów należy wskazać, że w myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 13 ust. 1-2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Z uwagi zatem na fakt, że w wyniku przeniesienia na rzecz Klientów prawa do rozporządzania Produktami jak właściciel dochodzi do wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innych państw członkowskich UE, a nabywcami Produktów są podmioty będące podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, ww. transakcja będzie wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 13 ustawy.

W myśl ww. art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z ww. orzeczeniem TSUE w sprawie C-446/13 z dnia 2 października 2014 r. warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest to, by towar wywożony z terytorium jednego państwa członkowskiego (dostawcy) na terytorium innego państwa członkowskiego (nabywcy) był tożsamy z towarem, w stosunku do którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel z dostawcy na nabywcę – będący przedmiotem umowy zawartej między dostawcą a nabywcą.

Tym samym miejscem rozpoczęcia transportu (a tym samym miejscem dostawy) w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę Klientom Produktów jest Polska (kraj, z którego wywożone są Produkty, tj. towar tożsamy z tym, w stosunku do którego przenoszone jest prawo do rozporządzania jak właściciel).

Zatem Spółka będzie obowiązana do zadeklarowania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku ze sprzedażą Produktów na rzecz Klientów.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Ad 4.

Odnosząc się do kwestii zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy wskazać, że w myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, że zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uzależnione jest od udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Ponadto wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, gdy jest dokonana na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej oraz podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak wynika z opisu przedstawionego w złożonym wniosku, Spółka będzie posiadała dowody, że towary dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zatem skoro Spółka sprzedaje Produkty podatnikom podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, np. w Niemczech, we Włoszech, na Łotwie, w Rumunii, zarejestrowanych dla celów podatku od wartości dodanej w tych krajach oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw UE innych niż terytorium Polski oraz Spółka będzie w momencie składania deklaracji zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, będzie mieć prawo do zastosowana stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw Produktów na rzecz swoich Klientów.

Stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin