Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.515.2017.1.MBD
z 28 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2017 r. (data wpływu 16 listopada 2017 r.) uzupełnionym 3 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wymienionych rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, koszty materiałów takich jak literatura fachowa (pytanie we wniosku oznaczone nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wymienionych rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, koszty materiałów takich jak literatura fachowa. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.421.2017.1.MBD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 3 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna, której przeważającym rodzajem działalności jest wynajem własnych nieruchomości, planuje zwiększyć konkurencyjność swojej oferty na rynku. W tym celu planowane jest utworzenie aplikacji mobilnej dla najemców Spółki.

Wśród planowanych do wprowadzenia funkcji aplikacji można wymienić:

• powiadamianie o istotnych zdarzeniach (np. awariach lub pracach konserwacyjnych i związanych z tym przerwach w dostawie mediów),
• powiadamianie o zaległych płatnościach,
• funkcja marketingowa polegająca na aktualizacji oferty wynajmu nieruchomości - istotna szczególnie dla najemców chcących dostosować ilość wynajmowanej powierzchni do własnych potrzeb.
  
  

Powyższe funkcje stanowią jedynie zarys planowany do wprowadzenia, przy czym jeśli Spółka napotka znaczące problemy (np. techniczne), funkcje te mogą ulec modyfikacji. Spółka zaznacza jednak, że cel tworzenia aplikacji, tj. poprawa jakości świadczonych usług pozostanie bez zmian. Możliwe jest także stworzenie dodatkowych funkcjonalności, jeśli będzie to możliwe pod względem technicznym oraz zwiększy to atrakcyjność aplikacji mobilnej.

Tworząc aplikację Spółka rozpoczęła prace badawczo-rozwojowe. Prace te mają określony harmonogram oraz wyznaczony cel. Do projektu przypisane są odpowiednie zasoby ludzkie. Z przeprowadzonych działań Spółka sporządza raporty i analizy. Głównym celem stworzonej aplikacji będzie poprawa komunikacji pomiędzy najemcami a Spółką oraz marketing. W rezultacie, poprawie ulegnie jakość świadczonych przez Spółkę usług wynajmu. Dodatkowo, funkcja przypomnienia o płatnościach powinna zwiększyć ściągalność przeterminowanych należności.

W pierwszym etapie prac Spółka koncentrować się będzie głównie na opracowaniu funkcjonalności aplikacji, wyborze języka programowania oraz zdobyciu niezbędnej wiedzy z zakresu programowania. Kolejny etap to wytworzenie gotowej aplikacji oraz jej dystrybucja wśród najemców. W przypadku pomyślnego zakończenia prac, możliwa jest także komercjalizacja aplikacji i sprzedaż wśród podmiotów zajmujących się wynajmem nieruchomości.

Mimo dołożenia staranności Spółka nie może wykluczyć, że prace badawczo-rozwojowe nie przyniosą zakładanego efektu. Może mieć to związek z natrafieniem na problemy natury naukowo-technicznej lub ekonomicznej, dyskwalifikujące dane projekty z dalszego etapu badań bądź wdrożenia. W takim przypadku prace zostaną przerwane i zakończone.

Po wstępnym rozeznaniu rynku, Spółka nie znalazła aplikacji o podobnej funkcjonalności, co daje również możliwość sprzedaży aplikacji w przyszłości. W związku z tym, że Spółka dotychczas nie zajmowała się wytwarzaniem aplikacji mobilnych, nowo powstała aplikacja będzie innowacyjna na skalę przedsiębiorstwa. Innowacyjność aplikacji na skalę przedsiębiorstwa nie będzie uzależniona od tego czy zostanie udostępniona wyłącznie dla najemców, czy też skomercjalizowana w szerszym zakresie (sprzedawana innym podmiotom).

W związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi Spółka ponosi m.in. następujące koszty:

1. Wynagrodzenia pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe wraz ze składkami od tych wynagrodzeń określonymi w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, finansowane przez płatnika (pracodawcę). Pracownicy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Spółka nie posiada wyodrębnionego działu badawczo-rozwojowego, pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie prac badawczo-rozwojowych zostali wyznaczeni na podstawie polecenia przełożonego. W umowach o pracę tych pracowników, nie jest wskazane wprost, że „są zatrudnieni w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej”, czy też że „wykonują działalność badawczo-rozwojową”. Poza wykonywaniem prac badawczo-rozwojowych pracownicy wykonują także inne prace. Każdy z pracowników jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji czasu pracy, jaki poświęca na prace badawczo-rozwojowe. Ewidencja jest następnie zatwierdzana przez bezpośredniego przełożonego oraz Prezesa Spółki. Na podstawie ewidencji wyznaczany jest poziom wynagrodzeń oraz składek dotyczący prac badawczo-rozwojowych.
2. Koszty uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach (w tym w razie zaistnienia takiej potrzeby koszty dojazdu na szkolenia, konferencje, koszty noclegów i wyżywienia, diety). Udział w szkoleniach i konferencjach ma na celu zdobycie i podniesienie umiejętności w zakresie programowania.
3. Koszty materiałów zużytych przy wykonywaniu prac badawczo-rozwojowych takich jak np. zakup prasy czy też literatury opisującej projektowanie aplikacji mobilnych.
4. Amortyzacja komputerów w zakresie w jakim będą wykorzystywane przy pracach badawczo-rozwojowych. Komputery stanowią środki trwałe i są wykorzystywane zarówno w działalności badawczo-rozwojowej, jak też w pozostałej działalności. Podstawą do określenia zakresu w jakim komputery są wykorzystywane w działalności badawczo-rozwojowej jest ewidencja sporządzona przez pracowników. Ewidencja służy następnie do procentowego określenia jaka część amortyzacji ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.
   
   

Koszty nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśnie z 21 grudnia 2017 r. wskazano, że wydatki poniesione na udział pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe, w szkoleniach i konferencjach, na koszty dojazdu, koszty noclegów i wyżywienia, koszty delegacji, dotyczące działalności badawczo-rozwojowej są zaliczane do przychodów ze stosunku pracy po stronie pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka do kosztów kwalifikowanych wymienionych rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, może zaliczyć koszty materiałów takich jak literatura fachowa? (pytanie we wniosku oznaczone nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów kwalifikowanych opisanych w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, można także zaliczyć koszty materiałów takich jak zakup literatury fachowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Zdaniem Spółki, przytoczony przepis pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów (stanowiących koszty uzyskania przychodu) niezbędnych do zakończenia prac rozwojowych sukcesem. Jeżeli wykorzystanie tych materiałów jest niezbędne do realizacji projektu (a tym samym pozytywnego zakończenia prac badawczo-rozwojowych), to należy uznać, że zachodzi bezpośredni związek tych materiałów i surowców z działalnością badawczo-rozwojową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2015 r., poz. 1767) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), zostały wprowadzone zmiany, które odnoszą się do tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z przepisami updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi” (art. 18d ust. 1 updop).

Ustawą z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej, od 1 stycznia 2018 r. zmieniono brzmienie przepisów art. 18d updop.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 ww. ustawy doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są m.in. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 18d. ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Natomiast, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w art. 18d ust. 5 updop, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z art. 9 ust. 1b updop, wynika, jednakże ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych na potrzeby tzw. „ulgi badawczo-rozwojowej”, kosztów materiałów jak literatura fachowa, zasadnym jest ponowne przywołanie art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, zgodnie z którym kosztami kwalifikowanymi uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Z wniosku wynika, że w związku z prowadzonymi pracami badawczo-rozwojowymi, Spółka będzie ponosić m.in. koszty materiałów zużytych przy wykonywaniu prac badawczo-rozwojowych takich jak zakup prasy czy też literatury opisującej projektowanie aplikacji mobilnych. Ww. koszty są niezbędne do realizacji projektu, a tym samym do zakończenia prac badawczo-rozwojowych sukcesem.

W związku z powyższym, podnieść należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty materiałów takich jak literatura fachowa, które będą wykorzystywane przez Spółkę bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych, będą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, tylko wówczas, gdy przedmiotowe materiały spełnią wyżej omówione kryteria.

Zatem jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18d, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność „badawczo-rozwojową”, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Natomiast, za koszty kwalifikowane uznaje się wydatki na nabycie materiałów bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć koszty materiałów takich jak literatura fachowa do kosztów kwalifikowanych wymienionych rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2017 r. oraz w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3, 4 i 6 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.