Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.8.2018.1.BK
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą składników majątku - innych działek niż działka oznaczona we wniosku jako „A/B” oraz możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych przez zbywającego:

• wartości nominalnej udziałów przypadających na nieruchomość gruntową, opłat notarialnych, kosztów sądowych, kosztów ogłoszeń w prasie i MSIG, kosztów wyceny i opłaty skarbowej (do której poniesienia na mocy przepisów prawa zobowiązany jest sprzedający) – jest prawidłowe,
• podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty skarbowej (do której poniesienia na mocy przepisów prawa zobowiązany jest kupujący) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą składników majątku - innych działek niż działka oznaczona we wniosku jako „A/B” oraz możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych przez zbywającego wartości nominalnej udziałów przypadających na nieruchomość gruntową, opłat notarialnych, kosztów sądowych, kosztów ogłoszeń w prasie i MSIG, kosztów wyceny i opłaty skarbowej oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem dla celów podatkowych, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka została zawiązana aktem notarialnym z 20 listopada 2000 r. Zgodnie z aktem założycielskim, kapitał zakładowy Spółki wynosił „X” zł i dzielił się na udziały o równej i niepodzielnej wartości nominalnej. Jedynym wspólnikiem Spółki została osoba fizyczna (dalej również jako: „Wspólnik”), która objęła całość udziałów pokrywając je wkładem pieniężnym. Spółka została wpisana do rejestru handlowego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 24 listopada 2000 r.

W dniu 11 grudnia 2000 r. uchwałą nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki (Wnioskodawcy), podjętą w formie aktu notarialnego, podwyższono kapitał zakładowy spółki z kwoty „X” zł, o kwotę „Y” zł, do kwoty „XY” zł (zgodnie z aktem założycielskim Spółki, podwyższenie to nie wymagało zmiany umowy spółki), poprzez utworzenie nowych udziałów, każdy o jednakowej (równej) wartości nominalnej (takiej samej, jak udziały utworzone wcześniej). Łączna wartość nominalna nowo utworzonych udziałów wyniosła „Y” zł. Całość udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym objął dotychczasowy Wspólnik, który na ich pokrycie wniósł wkład niepieniężny w postaci niezabudowanych nieruchomości gruntowych, stanowiących kilkadziesiąt działek ewidencyjnych, wyspecyfikowanych w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego co do numeru i powierzchni oraz obrębu, o łącznej powierzchni „P” i o łącznej wartości „Y”. Działki składające się na aport były zlokalizowane w bezpośrednim sąsiedztwie albo w zbliżonym rejonie. Działki ujęte były w różnych księgach wieczystych, przy czym w skład poszczególnych ksiąg wieczystych wchodziła jedna lub większa liczba działek.

W związku z zamiarem wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki, na dzień 20 listopada 2000 r. sporządzona została przez rzeczoznawców majątkowych wycena wartości rynkowej nieruchomości (operat szacunkowy). Wycena ta stanowiła załącznik do protokołu zgromadzenia wspólników w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego. Wycena została dokonana w ten sposób, że rzeczoznawcy ustalili sumy powierzchni działek według kryterium przeznaczenia terenu (tereny mieszkaniowe, tereny zieleni, tereny usług i produkcji) oraz ustalili wartość rynkową jednostki powierzchni gruntu (m²) oddzielnie dla każdego z trzech ww. sposobów korzystania (przeznaczenia) nieruchomości. Następnie przemnożono ustalone wartości rynkowe gruntu przez powierzchnie nieruchomości będących przedmiotem aportu, uwzględniając różne przeznaczenie gruntów. W ten sposób wyceniono zbiorczo wartość gruntów mających określone przeznaczenie (tj. tereny mieszkaniowe, tereny zieleni, tereny usług i produkcji), a następnie wartości te zsumowano i w ten sposób uzyskano wartość całości wniesionych aportem nieruchomości. Nie sporządzano odrębnej wyceny dla poszczególnych działek. Na podstawie treści operatu szacunkowego istnieje jednak możliwość ustalenia wartości każdej z działek, albowiem w operacie podano powierzchnię całkowitą poszczególnych działek, a także jaka część powierzchni poszczególnych działek leży na terenach w obszarze mieszkaniowym, obszarze usług komercyjnych, obszarze zieleni publicznej. Jednocześnie biegli ustalili wartość rynkową jednostki powierzchni gruntu (m²) oddzielnie dla każdego z trzech ww. sposobów korzystania (przeznaczenia) z nieruchomości. Przyjęta przez biegłych rzeczoznawców w operacie szacunkowym wartość wszystkich nieruchomości wyniosła „Y- 1000” zł (była o ok. 1.000,00 zł niższa niż wartość określona w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego i w akcie notarialnym przenoszącym własność nieruchomości). Wycena biegłych rzeczoznawców miała charakter pomocniczy, tj. potwierdzający ustaloną przez Wnioskodawcę i wspólnika wartość aportu równą wartości nominalnej obejmowanych udziałów.

Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zostały objęte przez Wspólnika po wartości nominalnej. Wartość wydanych przez Wnioskodawcę (Spółkę) udziałów była równa, określonej w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego, wartości przedmiotu aportu. Wkład niepieniężny na pokrycie udziałów został w całości wniesiony na kapitał zakładowy Spółki. Nie wystąpiła nadwyżka emisyjna (równa wartości rynkowej) udziałów w Spółce nad ich wartość nominalną. Koszty sporządzenia aktu notarialnego (opłaty skarbowej, taksy notarialnej z podatkiem VAT) dotyczącego podwyższenia kapitału zakładowego poniósł Wnioskodawca.

Tego samego dnia, tj. 11 grudnia 2000 r. Wnioskodawca (Spółka) i Wspólnik zawarli w formie aktu notarialnego umowę przenoszącą na Wnioskodawcę własność nieruchomości stanowiących przedmiot aportu. W umowie strony podały wartość łączną przedmiotu umowy i wartość przedmiotu aportu na kwotę „Y” zł, czyli kwotę równą wartości nominalnej utworzonych udziałów. W dacie przeniesienia własności nieruchomość była wolna od obciążeń i praw osób trzecich. Jednocześnie złożono wniosek o urządzenie księgi wieczystej dla działek stanowiących przedmiot aportu i wpisanie własności na rzecz Wnioskodawcy. Koszty sporządzenia umowy (taksy notarialnej wraz z podatkiem VAT) poniósł Wnioskodawca. Wniosek do sądu rejestrowego o zarejestrowanie podwyższenia kapitału zakładowego został złożony w dniu 13 grudnia 2000 r. Wpis podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy w sądzie rejestrowym został dokonany 18 grudnia 2000 r. Wspólnik jest nieprzerwanie jedynym udziałowcem Wnioskodawcy od momentu zawiązania Spółki z o.o. w 2000 r. do chwili obecnej. Działki wniesione jako wkład niepieniężny do Spółki, od momentu wniesienia były ujmowane w Spółce jako środek trwały. Wnioskodawca nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych w stosunku do działek, ponieważ stanowią one nieruchomości gruntowe niezabudowane, a więc nie podlegają amortyzacji ani podatkowej ani bilansowej. Niektóre działki zostały sprzedane przez Wnioskodawcę. Część działek została podzielona geodezyjnie na mniejsze działki lub połączona z innymi działkami lub wydzielona pod drogi.

W skład wkładu niepieniężnego, który został wniesiony w 2000 r. do Spółki wchodziła m.in. działka „A”. W 2005 r. działka ta została podzielona na dwie działki, a następnie, w 2010 r., jedna z powstałych z podziału działek uległa dalszemu podziałowi, w wyniku czego została utworzona m.in. działka „A/B”.

Wszystkie nieruchomości wniesione aportem, w tym działka „A/B”, zostały w 2017 roku przekwalifikowane ze środków trwałych i obecnie są ujmowane w bilansie jako aktywa obrotowe, w związku z planami ich sprzedaży.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać:

1. sprzedaży prawa własności działki „A/B” przy jednoczesnym odłączeniu tej działki z dotychczasowej księgi wieczystej i założeniu dla niej nowej księgi wieczystej,
2. sprzedaży, w późniejszym terminie, innych działek obejmujących grunty wniesione do Spółki aportem w 2000 r.
   
   

Nieruchomość, w skład której, na dzień dzisiejszy wchodzi jeszcze działka „A/B”, jest obciążona hipotekami przymusowymi, ustanowionymi w czasie kiedy nieruchomość była już własnością Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodu z tytułu zbycia w drodze sprzedaży składników majątku innych działek otrzymanych aportem w 2000 r.?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów przy odpłatnym zbyciu nieruchomości gruntowej, wniesionej uprzednio do Spółki aportem, należy ustalić w odniesieniu do wartości nominalnej udziałów otrzymanych przez Wspólnika w zamian za aport.

Powołując się na uzasadnienie prawne do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem w przypadku zbycia innych działek obejmujących grunty wniesione jako aport do Spółki w 2000 r. koszty uzyskania przychodu należy ustalić, w ten sam sposób, jak to zostało przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1 - brana będzie pod uwagę wartość nominalna udziałów wydanych za grunt będący przedmiotem sprzedaży.

Kosztem uzyskania przychodu będzie wartość nominalna udziałów, otrzymanych przez Wspólnika w zamian za aport, przypadająca na tę część powierzchni nieruchomości gruntowej, która będzie przedmiotem zbycia, a która uprzednio została wniesiona aportem. Jeżeli zatem Wnioskodawca dokona zbycia w drodze sprzedaży nieruchomości gruntowej, stanowiącej część powierzchni gruntów wniesionych do Spółki aportem w 2000 r., to kosztem uzyskania przychodów będzie wartość nominalna udziałów przypadających na ten zbywany grunt.

Ponadto, koszty te mogą zostać ewentualnie powiększone o poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane ze zbyciem nieruchomości, takie jak opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, koszty ogłoszeń w prasie i MSiG, koszty wyceny itp.

Odnośnie różnicy między wartością aportu wynikającą z uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego a operatem szacunkowym, aktualne pozostaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione do pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się, w części za prawidłowe, w części za nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do kwestii wyceny wartości aportu. Jako element zdarzenia przyszłego (niepodlegającego ocenie przez tut. Organ) przyjęto okoliczność, którą wskazał Wnioskodawca, że „Wartość wydanych przez Wnioskodawcę (Spółkę) udziałów była równa, określonej w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego, wartości przedmiotu aportu.”

Podkreślić także należy, że w kontekście zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą składników majątku - innych działek niż działka oznaczona we wniosku jako „A/B” oraz możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych przez zbywającego wartości nominalnej udziałów przypadających na nieruchomość gruntową, opłat notarialnych, kosztów sądowych, kosztów ogłoszeń w prasie i MSIG, kosztów wyceny i opłaty skarbowej oraz podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie była tym samym przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia oceny okoliczności zaistniałych w sprawie dotyczących możliwości uznania za towar handlowy nieruchomości wniesionych do Spółki aportem w 2000 r. uznanych uprzednio przez Wnioskodawcę za środki trwałe i wykorzystywanych przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej dłużej niż rok.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej ,,updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Konstrukcja przedmiotowego przepisu oparta została na założeniu odroczenia w czasie uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

• nabycie gruntów i prawa użytkowania wieczystego gruntów,
• nabycie lub wytworzenie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych,
• ulepszenia zwiększające wartość środków trwałych.
  
  

Dokonując wykładni art. 15 ust. 1 updop zauważyć należy, iż ustawodawca nie zdefiniował użytego w nim pojęcia ,,koszty poniesione”. W przepisie tym postanowiono jedynie, że warunkiem uznania kosztu za koszt podatkowy jest jego poniesienie przez podatnika. Przez ,,poniesienie” kosztu należy w takim wypadku rozumieć zarówno poniesienie wydatku jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Będzie to więc faktycznie dokonany odpis, niebędący wydatkiem w znaczeniu kasowym czyli rozchodem pieniężnym, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów danego podmiotu. W związku z powyższym uznać należy, iż wydanie udziałów w zamian za aport stanowi szczególną formę wydatku Spółki na nabycie składnika majątku (w przedmiotowej sprawie nieruchomości gruntowych innych niż działka oznaczona we wniosku jako „A/B”). Uznać bowiem należy, iż wniesienie do Spółki aportem nieruchomości w zamian za udziały wydane do zbywcy jest transakcją ekwiwalentną. Po stronie wnoszącego aport (tj. zbywcy) dochodzi bowiem do zbycia przedmiotu aportu, a po stronie otrzymującego aport (tj. Spółki) dochodzi zaś do nabycia przedmiotu aportu. W przypadku wniesienia aportem wkładu niepieniężnego mamy więc do czynienia z transakcją odpłatną - w przedmiotowej sprawie po stronie zbywcy dochodzi bowiem do otrzymania zapłaty w postaci udziałów w zamian za wydany wkład niepieniężny, zaś po stronie Spółki dochodzi do utworzenia kapitału o wartość otrzymanych aportem składników majątkowych.

Wskazać należy, iż w świetle powyższego Spółka w zamian za uzyskanie możliwości dysponowania przedmiotem aportu poniosła efektywny wydatek (koszt), rzeczywiste obciążenie po stronie pasywów w postaci wydania wspólnikowi własnych udziałów. Wydatek ten jest określony w sposób jednoznaczny ponieważ wartość nominalna udziałów jest zawsze wielkością stałą i wynika ona wprost z umowy lub statutu danej spółki w związku z czym nie ulega zmianie i nie podlega mechanizmom rynkowym.

Jak wynika z wniosku, wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki zostały objęte przez Wspólnika Spółki po wartości nominalnej. Wartość wydanych przez Spółkę udziałów była równa określonej w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego, wartości przedmiotu aportu. Wkład niepieniężny na pokrycie udziałów został w całości wniesiony na kapitał zakładowy Spółki. Nie wystąpiła nadwyżka emisyjna (równa wartości rynkowej) udziałów w Spółce nad ich wartość nominalną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa explicite jak należy skalkulować koszty uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży innych niż środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne składników majątkowych otrzymanych tytułem wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości. Zdaniem tut. Organu należy w tym przypadku odnieść się do ogólnej zasady wyrażonej w ww. art. 15 ust. 1 updop.

Jak to zostało wskazane powyżej w przypadku otrzymania przez Spółkę aportem nieruchomości, kosztem nabycia jej po stronie Spółki jest wartość nominalna udziałów wydanych w zamian za wkład niepieniężny wniesiony przez zbywcę. W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży części nieruchomości otrzymanej uprzednio tytułem wkładu niepieniężnego powinna być wartość nominalna wydanych w zamian za aport udziałów, proporcjonalnie do udziału części zbywanej w całości nabytej jako wkład nieruchomości.

Odnosząc się natomiast do pozostałych wskazanych we wniosku wydatków, których poniesienie Wnioskodawca zamierza zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych ze zbycia nieruchomości wniesionych do spółki aportem w 2000 r., wskazać należy, iż wydatki związane z opłatami notarialnymi, opłatami skarbowymi, opłatami sądowymi, podatkiem od czynności cywilnoprawnych, kosztami ogłoszeń w prasie i MSiG oraz kosztami wyceny, nie zostały ujęte w katalogu zawartym w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli wydatki te zostaną faktycznie poniesione przez Spółkę. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

O ile bowiem wątpliwości tut. Organu nie budzi zasadność zaliczenia przez Spółkę do kosztów podatkowych wydatków związanych z publikacją zmian w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, wydatków związanych z ogłoszeniem informacji o zamiarze sprzedaży nieruchomości w prasie, czy opłat skarbowych, sądowych i notarialnymi (w przypadku których Wnioskodawca bądź ponosi solidarną odpowiedzialność za ich uiszczenie, bądź jest zobowiązany do ich poniesienia jako strona postępowania), bowiem wydatki te bez wątpienia spełniają, co do zasady, przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to w świetle odrębnych przepisów, niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, lecz mających istotne znaczenie w sprawie, wątpliwości te budzi zasadność zaliczenia do kosztów podatkowych przez Spółkę zbywającą nieruchomości gruntowe wydatków związanych z podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zauważyć bowiem należy, iż w myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl zasady wynikającej z art. 4 pkt 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży - na kupującym. Przy czym, stosownie do treści art. 5 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Powyższe oznacza, iż w sytuacji, gdy na mocy odrębnych przepisów, zawarta zostaje umowa sprzedaży, to na kupującym, a nie na sprzedającym, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilno-prawnych.

Reasumując, w świetle wyżej wskazanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż skoro Spółka nie będzie na mocy ww. przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zobowiązana do poniesienia wynikającego z tej ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie można uznać, iż wydatek z tego tytułu będzie związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Natomiast pozostałe wydatki, o ile faktyczne na mocy odrębnych przepisów prawa Spółka będzie obowiązana do ich poniesienia, mogą zostać uznane za poniesione przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania istniejącego źródła przychodów), pod warunkiem wykazania, że są one racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz wykazują związek przyczynowo – skutkowy z przychodami oraz zostaną odpowiednio udokumentowane.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą składników majątku - innych działek niż działka oznaczona we wniosku jako „A/B” oraz możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych przez zbywającego:

• wartości nominalnej udziałów przypadających na nieruchomość gruntową, opłat notarialnych, kosztów sądowych, kosztów ogłoszeń w prasie i MSIG, kosztów wyceny i opłaty skarbowej (do której poniesienia na mocy przepisów prawa zobowiązany jest sprzedający) – jest prawidłowe,
• podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty skarbowej (do której poniesienia na mocy przepisów prawa zobowiązany jest kupujący) – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Niemniej jednak ostateczna ocena dopuszczalności przekwalifikowania działek innych niż działka „A/B”, stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w środki obrotowe (towary handlowe), leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Karków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.