Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.829.2017.2.KO
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT od nabytego budynku i nakładów ponoszonych na jego wykończenie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT od nabytego budynku i nakładów ponoszonych na jego wykończenie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.829.2017.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

W kwietniu 2015 r. Spółka dokonała nabycia budynku mieszkalnego oraz działek, na których nowo wybudowany budynek się znajdował. Budynek liczył pięć lokali. Od faktur zakupu odliczono podatek VAT naliczony. Lokale mieszkalne zostały przeznaczone do sprzedaży opodatkowanej.

Pierwszy lokal o numerze 4 został sprzedany w miesiącu kwietniu 2015 r. i opodatkowany stawką VAT 8%.

W miesiącu czerwcu 2015 r. sprzedano lokal mieszkalny nr 5, który także został opodatkowany stawką VAT 8%.

Lokale o numerach 1 i 2 zostały sprzedane w miesiącu lipcu 2015 r.

Ostatni lokal o numerze 5 sprzedano w grudniu 2015 r. Do nich także zastosowano przy sprzedaży stawkę VAT 8%.

Od nakładów czynionych na budynek odliczono podatek VAT naliczony.

W miesiącu lutym 2016 r. z uwagi na istotne wady fizyczne właściciele lokalu numer 3 odstąpili od umowy sprzedaży i na podstawie umowy udziały w nieruchomości przeniesiono na Spółkę. Wady fizyczne to brak możliwości uzyskania członkostwa w spółce wodnej dostarczającej wodę do lokalu oraz zagrożenie brakiem możliwości użytkowania lokalu w związku z uruchomieniem procedury sprawdzającej w przedmiocie prawidłowości użytkowania lokali mieszkalnych w przedmiotowym budynku.

W sierpniu 2017 r. właściciele lokalu numer 5 odstąpili od umowy sprzedaży i udziały przeniesiono na Spółkę. Powodem odstąpienia były istotne wady prawne skutkujące na daną chwilę brakiem możliwości użytkowania tegoż lokalu.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w lipcu 2016 r. wydał postanowienie, mocą którego wstrzymał użytkowanie budynku w związku ze zmianą jego sposobu użytkowania z budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwulokalowego na budynek mieszkalny wielorodzinny z pięcioma lokalami mieszkalnymi bez zgody właściwego organu administracji architektoniczno- budowlanej.

W kwietniu 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję, na mocy której nakazano przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania budynku na budynek mieszkalny jednorodzinny dwulokalowy.

Z tych samych względów w miesiącu wrześniu 2017 r. od umowy sprzedaży odstąpili właściciele lokalu numer 2, a własność nieruchomości przeniesiono na Spółkę.

We wszystkich przypadkach odstąpienia od sprzedaży wystawiono korekty faktur VAT i dokonano korekty podatku VAT należnego.

W budynku dokonano stosownych zmian i w miesiącu wrześniu 2017 r. sprzedano lokal mieszkalny numer 3, gdzie zastosowano stawkę VAT 8%. Sprzedano także lokal numer 5 jako poddasze nie użytkowe, gdzie zastosowano zwolnienie z VAT oraz lokal mieszkalny numer 2, gdzie także zastosowano zwolnienie z VAT.

Zwolnienie w VAT zastosowano z uwagi na fakt, iż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a aktualną dostawą lokali upłynął okres dwóch lat.

Pismem z 29 stycznia 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

1. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 01.03.2015 i nadal nim pozostaje.
2. Zgodnie z informacją zawartą w części H wniosku Wnioskodawca potwierdza, że budynek nie był nigdy zaliczony do środków trwałych Spółki.
3. Zgodnie z informacją zawartą w części H wniosku Wnioskodawca potwierdza, że budynek stanowił towar handlowy Spółki.
4. W miesiącu czerwcu 2015 r. sprzedano lokal nr 5, zaś w miesiącu grudniu 2015 r. sprzedano lokal nr 3. W opisie wniosku w części G wkradł się błąd co do błędnego oznaczenia numeru lokalu sprzedanego w miesiącu grudniu 2015 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W deklaracji VAT-7K za III kwartał 2017 r. Spółka wykazała dostawę towarów na terytorium kraju zwolnioną z podatku VAT (opisana wyżej sprzedaż dwóch lokali) oraz dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT 8% (trzy lokale). Spółka nie dokonała żadnej korekty podatku VAT naliczonego od nabytego budynku oraz innych nakładów ponoszonych na jego wykończenie lub z nim związanych.

Czy słusznie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że pomimo faktu, że do sprzedaży dwóch lokali zastosowano ostatecznie zwolnienie z VAT (co było konieczne w związku z tym, że poprzedni ich właściciele zasiedlili lokal, mieszkali w nim i byli tam zameldowani) żadna korekta podatku VAT naliczonego związana z nabyciem i poczynionymi w nich pracach nie powinna mieć miejsca. Od samego początku lokale stanowiły towar Spółki przeznaczony do sprzedaży opodatkowanej. Pierwotnie ich sprzedaż była opodatkowana. Z uwagi jednak na ich zwrot i ponowną sprzedaż po upływie dwóch lat Spółka musiała zastosować zwolnienie z VAT. Nie mogła z niego zrezygnować, gdyż kupujący są osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej i nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Budynek, w którym znajdowały się sprzedawane lokale nigdy nie był środkiem trwałym Spółki, gdyż zgodnie z pierwotnym założeniem był wybudowany jako towar do sprzedaży i takim pozostał do sprzedaży ostatniego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z opisu sprawy wynika, że w kwietniu 2015 r. Spółka dokonała nabycia budynku mieszkalnego oraz działek, na których nowo wybudowany budynek się znajdował. Budynek nie był nigdy zaliczony do środków trwałych Spółki. Budynek stanowił towar handlowy Spółki. Budynek liczył pięć lokali. Od faktur zakupu odliczono podatek VAT naliczony. Lokale mieszkalne zostały przeznaczone do sprzedaży opodatkowanej. Pierwszy lokal o numerze 4 został sprzedany w miesiącu kwietniu 2015 r. i opodatkowany stawką VAT 8%.W miesiącu czerwcu 2015 r. sprzedano lokal mieszkalny nr 5, który także został opodatkowany stawką VAT 8%. Lokale o numerach 1 i 2 zostały sprzedane w miesiącu lipcu 2015 r. Ostatni lokal o numerze 3 sprzedano w grudniu 2015 r. Do nich także zastosowano przy sprzedaży stawkę VAT 8%.

W miesiącu lutym 2016 r. z uwagi na istotne wady fizyczne właściciele lokalu numer 3 odstąpili od umowy sprzedaży i na podstawie umowy udziały w nieruchomości przeniesiono na Spółkę. W sierpniu 2017 r. właściciele lokalu numer 5 odstąpili od umowy sprzedaży i udziały przeniesiono na Spółkę. W kwietniu 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję, na mocy której nakazano przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania budynku na budynek mieszkalny jednorodzinny dwulokalowy. Z tych samych względów w miesiącu wrześniu 2017 r. od umowy sprzedaży odstąpili właściciele lokalu numer 2, a własność nieruchomości przeniesiono na Spółkę. We wszystkich przypadkach odstąpienia od sprzedaży wystawiono korekty faktur VAT i dokonano korekty podatku VAT należnego.

W budynku dokonano stosownych zmian i w miesiącu wrześniu 2017 r. sprzedano lokal mieszkalny numer 3, gdzie zastosowano stawkę VAT 8%. Sprzedano także lokal numer 5 jako poddasze nie użytkowe, gdzie zastosowano zwolnienie z VAT oraz lokal mieszkalny numer 2, gdzie także zastosowano zwolnienie z VAT. Zwolnienie w VAT zastosowano z uwagi na fakt, iż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a aktualną dostawą lokali upłynął okres dwóch lat.

A zatem w analizowanej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabył budynek. Zakładając, że cała inwestycja zostanie wykorzystana wyłącznie do czynności opodatkowanych (sprzedaż), Zainteresowany skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem budynku i poniesionych na jego wykończenie lub z nim związanych nakładów. Jednak dwa z trzech lokali znajdujących się w budynku zostały sprzedane jako zwolnione od podatku VAT.

Jak wynika z powyższego w analizowanym przypadku nastąpiła zmiana przeznaczenia wykorzystania towarów i usług nabytych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji polegającej na sprzedaży dwóch ww. lokali. Pierwotnie ponoszone przez Zainteresowanego ww. wydatki miały bowiem mieć związek wyłącznie z wykonaniem czynności opodatkowanych (sprzedaż wszystkich lokali opodatkowana stawką 8%), ale sprzedaż dwóch lokali jako zwolnionych od podatku VAT spowodowało, że są one wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Zmiana przeznaczenia w wykorzystaniu dwóch lokali w budynku powoduje zmianę w zakresie prawa do odliczenia i w konsekwencji nakłada na podatnika obowiązek skorygowania odliczonego podatku z odpowiednim zastosowaniem przepisów art. 91 ustawy.

Wynika to jednoznacznie z treści przywołanego wyżej przepisu art. 91 ust. 7 ustawy stanowiącego, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ustalenia jedynie wymaga, który przepis spośród przewidzianych w ust. 7a do ust. 7d tego artykułu, stanowiących uszczegółowienie przepisu ust. 7, będzie miał zastosowanie w analizowanej sprawie.

Przepis art. 91 ust. 7a ustawy, reguluje kwestię korekty podatku w odniesieniu do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. W niniejszym przypadku przepis ten nie znajdzie zatem zastosowania, jak wynika bowiem z opisu sprawy budynek stanowił towar handlowy Spółki i nie był nigdy zaliczony do środków trwałych Spółki.

W badanej sprawie nie będzie miał również zastosowania przepis art. 91 ust. 7b ustawy oraz związany z nim ust. 7c.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że ww. przepis art. 91 ust. 7b ustawy, stanowi że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak wyjaśniono wyżej, art. 91 ust. 7a ustawy odnosi się do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł.

Tak więc ww. art. 91 ust. 7b ustawy, jako że nie ma w tym przepisie stwierdzenia, że dotyczy tylko środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, lecz jedynie, że dotyczy „towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a”, należy przyjąć, że przepis ten dotyczy wszelkich towarów i usług, w tym również środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, oczywiście za wyjątkiem tych, które objęte są przepisem ww. ust. 7a. Co istotne, i na co w analizowanej sprawie należy zwrócić szczególną uwagę, przepis ten odnosi się tylko do towarów i usług „wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej”.

Do sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę odnosi się przepis art. 91 ust. 7d ustawy i właśnie w oparciu o ten przepis Spółka zobowiązana jest dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego na etapie nabycia budynku i ponoszonych nakładów.

Przywołany przepis reguluje kwestie korekty w odniesieniu do towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i ust. 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany.

W rozpatrywanej sprawie budynek stanowi w działalności gospodarczej Wnioskodawcy towar handlowy (lokale przeznaczone na sprzedaż). Budynek, jak i również towary i usługi wykorzystane do wytworzenia ww. lokali zostały przez Wnioskodawcę nabyte z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego (sprzedaż lokali). Nastąpiły jednakże okoliczności, w których Zainteresowany zmienił przeznaczenie (sposób wykorzystania) dwóch lokali i zostały one wykorzystane do wykonywania czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje (sprzedaż lokali jako zwolnionych od podatku VAT).

W zaistniałej sytuacji – zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy – wystąpi zatem obowiązek korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego, przy czym korekty należy dokonać w całości jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą dwóch lokali jako zwolnionych od podatku – na podstawie art. 91 ust. 7d ustawy – Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego VAT, który odliczył przy nabyciu budynku i nakładów poniesionych w związku z tymi lokalami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.