Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.19.2018.1.MC
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu17 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania przychodu z tytułu oddania Spółdzielni nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania przychodu z tytułu oddania Spółdzielni nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa 19 grudnia 2017 r. podpisała akt notarialny z Miastem, w sprawie umowy o oddanie Spółdzielni nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i nieodpłatne przeniesienie własności budynków oraz ustanowienie służebności gruntowych.

Zgodnie z zapisami w akcie notarialnym określone grunty przeznacza się do oddania w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym, na okres 99 lat, na podstawie art. 208, ust. 2-4 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z przeznaczeniem na cel mieszkaniowo-usługowy. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz przeniesienie prawa własności budynków i urządzeń znajdujących się na gruncie następuje bez przetargu i bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty. Opłaty roczne dla nieruchomości oddawane w użytkowanie wieczyste ustala się w wysokości 1% wartości nieruchomości.

Zgodnie z zapisami w akcie notarialnym wartość rynkowa prawa własności gruntu oddawanego w użytkowanie wieczyste została określona na kwotę 177 403 743 zł.

Opłaty roczne, w wysokości 1%, płatne przez cały okres użytkowania wieczystego, wynosić będą 1 774 037,43 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość otrzymanego prawa wieczystego użytkowania gruntu jest przychodem Spółdzielni?
2. W jaki sposób Spółdzielnia powinna ustalić wartość otrzymanego prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz w jakiej wysokości ustalić przychód Spółdzielni z tytułu otrzymanego prawa?
3. Czy może w zaistniałej sytuacji ma zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, akt notarialny pt. "Umowa o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i nieodpłatne przeniesienie własności budynków oraz ustanowienie służebności gruntowych" zawiera wartość rynkową prawa własności gruntu, która została określona na kwotę 177 403 743 zł. Nie podano wysokości pierwszej opłaty. Podano natomiast wysokość opłaty rocznej 1 774 037,43 zł. Urząd Miasta oddał grunt w użytkowanie wieczyste bez przetargu i bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty, na okres 99 lat. W ocenie Spółdzielni, w przypadku gdy nie znajdzie tu zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy, należy wycenić wartość otrzymanego prawa w następujący sposób: 1 774 037,43 zł (opłata roczna) pomnożone przez 99 lat = 175 629 705,57 zł co nie daje całkowitej ceny gruntu. 177 403 743 zł (całkowita wartość gruntu) – 175 629 705,57 zł = 1 774 037,43 zł (wysokość jednej opłaty rocznej). W związku z powyższym Spółdzielnia powinna wprowadzić do ksiąg rachunkowych wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu w wysokości 1 774 037,43 zł oraz dokonywać odpisu miesięcznego w wysokości umorzenia tego prawa w pozostałe przychody operacyjne, w podziale na przychody zwolnione na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 – dot. lokali mieszkalnych oraz na przychody podatkowe dot. lokali użytkowych, umiejscowionych na tej nieruchomości gruntowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że, wydając interpretację indywidualną organ podatkowy nie może potwierdzać wysokości konkretnych kwot przychodów czy kosztów, jak również sposobu ich rozliczenia w księgach rachunkowych wnioskodawcy. Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 października 2012 r. (sygn. akt I SA/Po 616/12): „(...) trafnie wskazuje organ podatkowy, że z powołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że nie podlegają interpretacji zasady rachunkowego określenia wielkości dochodu opodatkowanego, czy zwolnionego z opodatkowania.” Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził: „Obowiązek prowadzenia stosownej ewidencji księgowej nie stanowi bowiem obowiązku podatkowego, o którym mowa w przepisach Ordynacji podatkowej” (wyrok z dnia 30 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 192/12).

Organ podatkowy, dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy nie może więc oceniać czy wyliczenie wartości prawa wieczystego użytkowania gruntu dla potrzeb wprowadzenia go do ksiąg rachunkowych i dokonywania umorzenia tego prawa w pozostałe przychody operacyjne jest prawidłowe. Organ może tylko dokonać oceny stanowiska Spółdzielni na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: ustawa o CIT).

Tak więc wydając przedmiotową interpretację organ przyjął, że ocenie tej podlega stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uzyskania przychodu podatkowego z tytułu oddania Spółdzielni nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodami są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związkóww nieodpłatny zarząd lub używanie.

19 grudnia 2017 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa podpisała akt notarialny, na mocy którego zawarła z miastem umowę o oddanie Spółdzielni nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i nieodpłatne przeniesienie własności budynków oraz ustanowienie służebności gruntowej. Zgodnie z umową Miasto oddało Spółdzielni grunty w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat, na podstawie art. 208 ust. 2 – 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 121).

Zgodnie z art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.

Z art. 208 ust. 3 ww ustawy wynika, że w sprawach, o których mowa w ust. 2, zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków następuje bez przetargu oraz bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty.

Roszczenia, o których mowa w ust. 2, wygasły, jeżeli wnioski w tej sprawie nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r. (art. 208 ust. 4 )

Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiło bez przetargu i bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty. W umowie określono wartość rynkową gruntu oddawanego w użytkowanie wieczyste oraz opłatę roczną w wysokości 1 % wartości nieruchomości.

Podkreślić należy, że pojęcie przychodu oraz nieodpłatnego świadczenia nie jest zdefiniowane w Ustawie o podatku CIT, jednakże zdefiniowało je w praktyce liczne orzecznictwo sądów administracyjnych i doktryna prawa podatkowego.

Przez pojęcie przychodu należy rozumieć wyłącznie takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej tj. charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika (np. wyrok NSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02; Małecki P., Mazurkiewicz M. „CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz.” Wyd. IV, LEX 2013).

W wyroku z dnia 5 maja 2008 r., sygn. I SA/GI 201/08, LEX nr 469703, WSA w Gliwicach stwierdził natomiast, że: "Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenie gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

W ocenie organu podatkowego nabycie prawa użytkowania wieczystego na podstawie umowy zawartej z Miastem nie nastąpiło nieodpłatnie. Spółdzielnia jest zobowiązana do ponoszenia rocznych opłat za użytkowanie wieczyste. Wysokość należnych opłat została określona w akcie notarialnym.

W konsekwencji należy uznać, że w zamian za uzyskanie prawa użytkowania wieczystego gruntów Spółdzielnia przekazuje świadczenie wzajemne o charakterze ekwiwalentnym. W związku z powyższym Spółdzielnia nie jest zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołany przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym ponieważ nie dotyczy on zdarzenia opisanego we wniosku. Zgodnie z tym przepisem, nie zalicza się do przychodów m.in. wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.