Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.85.2018.1.DB
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jest przedsiębiorcą zajmującym się produkcją wyrobów mięsnych. W związku z prowadzoną działalnością w 2016 r. została wystawiona faktura sprzedaży na własne wyroby gotowe dla kontrahenta zagranicznego. Ujęto ją jako przychód podatkowy. Wspomniana faktura została objęta ubezpieczeniem ryzyka niezapłacenia należności. W związku z nieuregulowaniem kwoty przez kontrahenta, faktura została oddana do windykacji do ubezpieczyciela. Spółka otrzymała odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia. Równocześnie dokonała odpisu aktualizującego tą należność, który został uznany jako koszt niepodatkowy. Nie spełniał przesłanek ustawowych uznania go za koszt podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odszkodowanie należy uznać za przychód niepodatkowy, jako zwrócony wydatek niezaliczony do kosztu uzyskania przychodu ?

Zdaniem Zainteresowanych, powstały przychód nie stanowi przychodu podatkowego, gdyż koszt związany z tym przychodem (utworzony odpis aktualizacyjny) jest niezaliczony do kosztów uzyskania przychodów (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Otrzymane odszkodowanie jest bowiem zapłatą za należność ujętą w przychodach podatkowych. Ujęcie odszkodowania w przychodach podatkowych oznaczałoby podwójne opodatkowanie w istocie tej samej transakcji. Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia również, że prawdopodobieństwo spłaty tej należności jest równe zeru, a nie spełnia ona przesłanek ujęcia jej w kosztach podatkowych zarówno jako odpis aktualizacyjny jak i koszt związany z jej spisaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera przepis art. 10 ww. ustawy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ww. ustawy– ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jest przedsiębiorcą zajmującym się produkcją wyrobów mięsnych. W związku z prowadzoną działalnością w 2016 r. została wystawiona faktura sprzedaży na własne wyroby gotowe dla kontrahenta zagranicznego. Ujęto ją jako przychód podatkowy. Wspomniana faktura została objęta ubezpieczeniem ryzyka niezapłacenia należności. W związku z nieuregulowaniem kwoty przez kontrahenta, faktura została oddana do windykacji do ubezpieczyciela. Spółka otrzymała odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia. Równocześnie dokonała odpisu aktualizującego tą należność, który został uznany jako koszt niepodatkowy. Nie spełniał przesłanek ustawowych uznania go za koszt podatkowy.

Zatem stwierdzić należy, że sama wypłata odszkodowania przez ubezpieczyciela w celu zaspokojenia wierzytelności powinna być potraktowana jako zapłata należności.

Powyższe potwierdzają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1132). W myśl art. 828 § 1 tejże ustawy, jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania (…).

Wobec powyższego, ubezpieczyciel w momencie spłaty wstępuje w prawa zaspokojonego wierzyciela w stosunku do kwoty wypłaconego odszkodowania.

Taki sposób spełnienia świadczenia można uznać za spłatę zobowiązania. W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma znaczenia, kto dokonał spłaty zobowiązania, w szczególności, że przychód należny z tego tytułu nie powstaje w momencie zapłaty, lecz z chwilą zaistnienia zdarzeń określonych w ustawie, t.j. w dniu wydania towaru, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż wypłata odszkodowania przez ubezpieczyciela w celu zaspokojenia wierzytelności powinna być potraktowana jako zapłata należności. Innymi słowy, moment uzyskania odszkodowania wpłynie jedynie na datę uznania należności za zapłaconą w wysokości uzyskanego odszkodowania. Otrzymane odszkodowanie nie spowoduje powstania przychodu, bowiem zapłata przez ubezpieczyciela należności, która została już wcześniej zaliczona do przychodów podatkowych, nie może skutkować ponownym rozpoznaniem przychodu z tego tytułu.

Reasumując, jeżeli kwota należności wynikająca z danej transakcji została zaliczona do przychodów należnych w momencie wystawienia faktury, a dokonany odpis aktualizujący wartość należności, nie został zaliczony do kosztów podatkowych, to uregulowanie tej należności przez ubezpieczyciela zgodnie z warunkami umowy, nie spowoduje obowiązku wykazania otrzymanego z tego tytułu odszkodowania jako przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy również zastrzec, że w przypadku otrzymania od ubezpieczyciela odszkodowania, którego wartość przekraczać będzie wartość należności zaliczonej uprzednio do przychodów należnych, część tego odszkodowania stanowiąca nadwyżkę nad wartością netto wierzytelności, której dotyczy, stanowić będzie przychód podatkowy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.