Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.72.2018.2.WM
z 22 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodu z obrotu kryptowalutami w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodu z obrotu kryptowalutami w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą.

Przedmiotem działalności jest 6311Z - przetwarzanie danych, zarządzanie stronami internetowymi, hosting i podobna działalność. W 2017 r. przychody Wnioskodawcy uzyskane z działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 1 078 425 zł.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytwarza walutę cyfrową, która zostaje wystawiona na sprzedaż za pośrednictwem firm zajmujących się obrotem - pośrednictwem w sprzedaży kryptowaluty - tzn. serwisach internetowych oferujących usługi polegające na kojarzeniu osób zainteresowanych kupnem i sprzedażą walut cyfrowych (dalej: „Giełdy kryptowalut"). Reasumując Wnioskodawca staje się nabywcą cyfrowaluty w wyniku tzw. „wydobycia” jednostek cyfrowaluty (nabycie pierwotne). Wnioskodawca wystawiając na sprzedaż cyfrowalutę nie zamierza wykonywać usług pośrednictwa finansowego w jej sprzedaży.

Sprzedaż jednostek bitcoin lub innych cyfrowalut w ramach profesjonalnego obrotu jest realizowana za pośrednictwem Giełd cyfrowalut zlokalizowanych na obszarze UE i poza nim. Ze specyfiki działalności ww. giełd wynika, że nie wiadomo kto jest nabywcą cyfrowaluty (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą z punktu widzenia nabywcy. Dlatego też Wnioskodawca nie wie na czyją rzecz sprzeda cyfrowalutę. Analogiczna sytuacja ma miejsce na giełdzie papierów wartościowych, gdzie zbywca papierów nie wie na czyją rzecz realizuje daną sprzedaż. Po dokonaniu sprzedaży cyfrowaluty przez firmę pośredniczącą na konto Wnioskodawcy wpływają kwoty pomniejszone o prowizję pobraną przez pośrednika finansowego z tytułu sprzedanej cyfrowaluty.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca informuje co następuje:

1. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polega na przetwarzaniu danych, dokonywaniu obliczeń z wykorzystaniem mocy obliczeniowej jednostek komputerowych za obliczanie, rozwiązywanie których Wnioskodawca otrzymuje płatność generowaną jako kryptowaluta. Jest to odpowiadająca Wnioskodawcy forma wynagrodzenia za wykorzystanie mocy obliczeniowej jednostek komputerowych Wnioskodawcy. Działalność ta jest działalnością czysto informatyczną i nie nosi znamion pośrednictwa pieniężnego w żadnym aspekcie.
2. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie będzie prowadził żadnych działań związanych z inwestowaniem w kryptowaluty, udzielaniem lokat, czy świadczeniem jakichkolwiek usług związanych z pozyskiwaniem klientów do swojej działalności odnośnie obrotu kryptowalutami. Z pełną odpowiedzialnością Wnioskodawca może oświadczyć, iż prowadzona przez niego działalność jest działalnością legalną, wykorzystującą legalny sprzęt i oprogramowanie komputerowe, którego jedynym użytkownikiem i jednocześnie pracownikiem jest Wnioskodawca.
3. Wnioskodawca jest inżynierem, osobą posiadającą wiedzę i wykształcenie w zakresie prowadzonej działalności. Wnioskodawca do prowadzenia działalności gospodarczej nigdy nie potrzebował i nie będzie potrzebował pozyskiwania klientów, czy świadczenia jakichkolwiek usług zewnętrznych, ponadto obliczone dane pobierane zostają z ogólnodostępnej sieci internetowej. Wygenerowana przez Wnioskodawcę kryptowaluta może być zamieniona na walutę tradycyjną (PLN) za pomocą giełdy, która takie usługi świadczy - lecz Wnioskodawca w żaden sposób nie obraca kryptowalutą wśród innych osób, ani nie dokonuje jej zamiany na inną kryptowalutę, niż tę wygenerowaną dla niego samego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stwierdza:

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie stanowi ,,czynu nieuczciwej konkurencji" zdefiniowanego w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 2003, nr 153, poz. 1503 z póżn. zm.).
   
   W tym miejscu Wnioskodawca informuje, że jego zamiarem nie jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie zagraża i nie narusza interesu innego przedsiębiorcy lub klienta w szczególności nie jest to działanie: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama, organizowanie systemu sprzedaży lawinowej oraz prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym.
   
2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie wpisuje się w definicję „nieuczciwych praktyk rynkowych” o których mowa w ustawie z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. 2007, nr 171, poz. 1206).
   
   W tym miejscu Wnioskodawca informuje, że prowadzona przez niego działalność nie spełnia warunków określonych w art. 4 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy po pierwsze jego praktyka nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, po drugie nie zniekształca w sposób istotny i nie mogłaby w żaden sposób zniekształcić zachowania rynkowego przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu. De facto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jego działalności nie można zaliczyć do katalogu czarnych i szarych praktyk opisanych w art. 7 i 9 ustawy oraz do praktyki wymienionej w art. 10, polegającej na prowadzeniu działalności w systemie konsorcyjnym.
   
3. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie narusza ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. 2017, nr 171, poz. 1206).
   
4. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie narusza ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768).
   
5. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest legalna, tj. zgodna z przepisami obowiązującymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
   
6. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytwarza walutę cyfrową, która zostaje wystawiona na sprzedaż za pośrednictwem firm zajmujących się obrotem - pośrednictwem w sprzedaży kryptowaluty - tzn. serwisach internetowych oferujących usługi polegające na kojarzeniu osób zainteresowanych kupnem i sprzedażą walut cyfrowych (dalej: „Giełdy kryptowalut”). Reasumując Wnioskodawca staje się nabywcą cyfrowaluty w wyniku tzw. „wydobycia” jednostek cyfrowaluty (nabycie pierwotne). Wnioskodawca wystawiając na sprzedaż cyfrowalutę nie zamierza wykonywać usług pośrednictwa finansowego w jej sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie wykonywał wymiany „wydobytej kryptowaluty” na inną kryptowalutę.
   
7. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane we wniosku czynności są związane z wykonywaniem (zawieraniem) prawnie skutecznych umów. Wnioskodawca zawiera umowę z firmami zajmującymi się obrotem - pośrednictwem w sprzedaży kryptowaluty - tzn. serwisach internetowych oferujących usługi kupna i sprzedaży walut cyfrowych (dalej: „Giełdy kryptowalut”).
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo opodatkować przychody uzyskane w ramach prowadzonej działalności ryczałtem ewidencjonowanym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do opodatkowanie uzyskanych przychodów w ramach prowadzonej działalności ryczałtem ewidencjonowanym.

Na wstępie Wnioskodawca informuje, że cyfrowe waluty (Bitcoin, litecoin, ether, iota) pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod jedną nazwą: Bitcoin. Niemniej jednak Bitcoin, jako system wirtualnej waluty, nie posiada uregulowania w przepisach prawa. Waluta ta nie ma żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nią nadzór. Na gruncie polskiego prawa waluty Bitcoin nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Waluty „cyfrowe” nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz U. z 2017 r. poz. 2003) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1768).

W świetle obowiązujących przepisów prawa Bitcoin nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy. Nie jest również stosowana w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się tym żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu cyfrowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej, tradycyjnych środków płatniczych.

Zatem, gdy do zbycia cyfrowej waluty dochodzi w ramach prowadzonej przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych działalności gospodarczej polegającej na obrocie cyfrowalutą, to walutę tą należy uznać za towar handlowy stanowiący obrotowy składnik majątku tego podmiotu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność" odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z ww. źródła przychodów.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h - 1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień

1. wystawienia faktury albo
   
2. uregulowania należności.

Zgodnie z art. 14 ust. 1e cyt. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Z kolei w myśl art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1 h. za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, iż przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku zbycia towarów handlowych powstaje w dniu wydania rzeczy nabywcy. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż faktyczne wydanie tej rzeczy - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
• uregulowanie należności przed wydaniem rzeczy - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obrotu cyfrowalutą, którą nabywa poprzez tzw. „wydobycie” jednostek cyfrowaluty (nabycie pierwotne).

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stwierdza, iż w sytuacji, gdy w pierwszej kolejności Wnioskodawca wyda nabywcy cyfrową walutę (stanowiącą w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej towar handlowy), a następnie otrzyma z tego tytułu należne środki pieniężne, w uznawanej za środek płatniczy walucie, Wnioskodawca zobowiązany będzie rozpoznać przychód z tego tytułu w dniu wydania waluty nabywcy, natomiast jeśli wydanie waluty nastąpi dopiero po dokonaniu wpłaty na jego konto, czy to na konto elektroniczne, czy też na rachunek bankowy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodów w dacie wpływu środków na rachunek elektroniczny, niezależnie od faktycznej daty przekazania tych środków na rachunek bankowy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca zauważa przy tym, że przychód, po jego stronie powstanie nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do zamiany kryptowaluty na walutę tradycyjną lub zamiany cyfrowaluty na wskazany we wniosku towar, czy usługę, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, ale także wtedy, gdy ma miejsce zamiana jednej cyfrowaluty na inną cyfrowalutę. Nie można bowiem utożsamiać „przewalutowania" jednej cyfrowaluty na inną, z przypadkiem przewalutowania tradycyjnej waluty (np. euro na PLN). Zamianę walut cyfrowych należy traktować analogicznie jak zamianę jakichkolwiek praw majątkowych (np. wierzytelności).

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny(t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Oznacza to, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana, to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian - nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr. Nie zmienia to jednak faktu, że zamieniane rzeczy/prawa majątkowe maja swoją wartość, którą można określić (np. w przypadku zamiany bitcoin na ETH na giełdzie cyfrowalut - giełda ta określa wartości zarówno bitcoin, jak i ETH wyrażone w walucie tradycyjnej).

Powyższe oznacza, że także w przypadku, gdy w dokonywanej transakcji nie występuje element zamiany tradycyjnej waluty na kryptowalutę lub do nabycia towarów, czy usług za cyfrowalutę, a jedynie dochodzi do zamiany cyfrowaluty na inna cyfrowalutę - po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1 e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. b ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca stwierdza, że przysługuje mu prawo do korzystania z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że „waluty” wirtualne nie są emitowane ani gwarantowane przez bank centralny państwa, nie są pieniądzem, tj. nie są prawnym środkiem płatniczym, ani walutą, nie mogą być wykorzystane do spłaty zobowiązań podatkowych oraz nie spełniają kryterium powszechnej akceptowalności w punktach handlowo-usługowych. W dniu 7 lipca 2017 r. Komisja Nadzoru Finansowego i Narodowy Bank Polski wydały ostrzeżenie dla potencjalnych użytkowników przed ryzykami związanymi z „walutami” wirtualnymi.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zawarto definicję legalną pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tak skonstruowanej definicji wynika, że w sytuacji, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągane z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychody z działalności gospodarczej zostały zdefiniowane w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Podkreślić należy, że u osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest m.in. uzależniona od niewystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W art. 8 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

1. prowadzenia aptek,
2. działalności w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenie lombardów),
3. działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
4. prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wolnych zawodów innych niż określone w art. 4 ust. 1 pkt 11,
5. świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,
6. działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Załącznik Nr 2, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e ustawy, zawiera Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. W poz. 26 tego załącznika, jako wyłączone z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zostały wymienione Usługi Finansowe i Ubezpieczeniowe - Sekcja K.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez działalność usługową, należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753)(1) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3;

Z informacji zamieszczonej na stronie Głównego Urzędu Statystycznego http://stat.gov.pl/ metainformacje/interpretacje- klasyfikacji/interpretacje-informacje-o-zmianach/ wynika, że „W związku z przyjętymi w wyniku ustaleń państw członkowskich UE rozstrzygnięciami, dotyczącymi sposobu klasyfikowania działalności/usług według klasyfikacji NACE i CPA, których odpowiednikami na poziomie krajowym są Polska Klasyfikacja Działalności (PKD), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. (Dz. U. Nr 251, poz. 1885 z późn. zm.), Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) oraz Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r, poz. 1676), od dnia 1 grudnia 2016 r. niżej wymieniona działalność/usługa klasyfikowana jest, przez służby statystyki publicznej, w następujący sposób:

emisja waluty elektronicznej i handel nią (kupno, sprzedaż), za pośrednictwem Internetu

• PKD - 64.19.Z „Pozostałe pośrednictwo pieniężne”
• PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane" – wg PKWiU 2008 i PKWiU 2015.”

Zatem od 1 grudnia 2016 r. emisja waluty elektronicznej i handel nią (kupno, sprzedaż), za pośrednictwem Internetu klasyfikowane są w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU 64.19.30.0 jako „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” .

Pozarolnicza działalność gospodarcza o wskazanym nr PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług mieści się więc w sekcji K Usługi Finansowe i Ubezpieczeniowe.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wydobytych kryptowalut, która to działalność, zgodnie z cyt. informacją GUS sklasyfikowana jest pod nr PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” mieszczącym się w Sekcji K Usługi Finansowe i Ubezpieczeniowe. Świadczenie tych usług wyłącza więc Wnioskodawcę z możliwości opodatkowania uzyskiwanych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych - na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W konsekwencji, uzyskane dochody z ww. pozarolniczej działalności gospodarczej winny być opodatkowane według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca może również złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania tych dochodów podatkiem liniowym określonym w art. 30c ww. ustawy, którego wybór jest możliwy o ile nie wystąpią u Wnioskodawcy ustawowe przesłanki, o których mowa w art. 9a ust. 3 tej ustawy uniemożliwiające opodatkowanie dochodów w tej formie i Wnioskodawca dokona wyboru tej formy opodatkowania w terminie określonym w art. 9a ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.