Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.57.2018.1.KB
z 16 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do zakupu mieszkań i ich remontu,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Ponadto w dniu 14 lutego 2018 r. do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie do ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej Podatnikiem) nabył spadek po zmarłej dnia 5 maja 2013 r. matce. Na podstawie testamentu Podatnik nabył nieruchomość znajdującą się w mieście A. Podatnik dnia 5 września 2017 r. sprzedał nieruchomość przed upływem 5 lat od nabycia spadku.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cel mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, a także budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Podatnik wraz z żoną posiada małe mieszkanie mieście A znajdujące się na II piętrze, bez windy. Jednakże z uwagi na problemy zdrowotne żony (I grupa inwalidzka; problemy z chodzeniem spowodowane chorobą - nowotworem kości miednicy - i operacją, potrzeba rehabilitacji), chce on kupić większe mieszkanie wraz z garażem, w mieście A, w bloku posiadającym windę i zamieszkać w nim wraz z żoną. Podatnik chce także zakupić mieszkanie w mieście B wraz z garażem i również przeznaczyć je na własne cele mieszkaniowe. W mieście B Podatnik posiada rodzinę, a także orientował się, że byłaby tam możliwość kontynuowania leczenia i rehabilitacji żony. Mieszkanie to ułatwiłoby małżonkom kwestie noclegów w przypadku odwiedzania rodziny czy wizyt lekarskich. Małżonkowie nie chcą jednak sprzedawać mieszkania, w którym obecnie mieszkają.

Podsumowując stan faktyczny i opisane zdarzenie przyszłe, podatnik z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, którą nabył w drodze spadku, chce zakupić dwa mieszkania wraz z garażem znajdujące się w dwóch różnych miejscowościach i przeznaczyć je na własne cele mieszkaniowe. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży pokryłyby również koszty remontu mieszkań, aby można było w nich zamieszkać. Nabycie tych dwóch mieszkań nastąpiłoby w przeciągu 2 lat od sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia. Obecne mieszkanie podatnika i jego małżonki, nie zostałoby sprzedane ze względów sentymentalnych.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Podatnik wskazał, że nie podsiada informacji, czy garaż, który będzie znajdował się na jednej z kondygnacji budynku wielorodzinnego, będzie przynależał do mieszkania czy też będzie stanowił samodzielny lokal niemieszkalny. Podatnik nie ma, na dzień doprecyzowania wniosku, wybranych mieszkań w miejscowości A oraz miejscowości B, które mógłby kupić. Dlatego też nie jest możliwe doprecyzowanie czy garaż będzie „przypisany” do danego lokalu mieszkalnego, czy też będzie odrębnym lokalem niemieszkalnym, Jednakże Podatnik nie wyklucza zakupu mieszkania wraz z garażem, który byłby „przypisany” do danego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Podatnik będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z zapłaty podatku w wysokości 19% w całości lub proporcjonalnie do kwoty przeznaczonej na zakup mieszkań, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze zostaną przeznaczone na zakup dwóch mieszkań wraz z garażami oraz ich remont w miejscowości A oraz miejscowości B, przy jednoczesnym zachowaniu swojego obecnego mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, oba nowo zakupione mieszkania będą traktowane jak mieszkania zakupione na własne cele mieszkaniowe. Nowe mieszkanie w miejscowości A z uwagi na problemy zdrowotne żony podatnika będzie wykorzystane do celów mieszkaniowych - codziennych, a drugie mieszkanie - to w miejscowości B - będzie pomocne przy rehabilitacji i leczeniu małżonki. Obecne mieszkanie podatnika pozostałoby w posiadaniu małżonków z uwagi na względy sentymentalne - nie zostałoby sprzedane. Stanowisko takie związane jest właśnie z sytuacją rodzinno-zdrowotną, w jakiej znalazł się Podatnik wraz z małżonką. Z uwagi na stan zdrowia małżonki Podatnika niezbędne jest, aby zamieszkać na parterze lub w bloku z windą (obecne znajduje się na II piętrze, bez windy), tym samym zakup dokonywany jest dla celów mieszkaniowych. Z kolei stan zdrowia małżonki Podatnika determinować będzie konieczność przebywania w miejscowości B celem leczenia i rehabilitacji. Podatnik (w wieku 77 lat) i małżonka (w wieku 70 lat) potrzebują więc spokojnego i stabilnego miejsca by w czasie leczenia mieszkać w miejscowości B, stąd zakup mieszkania w miejscowości B także jest uzasadniony celami mieszkaniowymi.

Dodatkowo należy wskazać, że Podatnik zmuszony był sprzedać odziedziczoną nieruchomość przed upływem okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż musiał zapłacić zachowki dla trzech osób, które byłyby powołane do spadku z ustawy, a które zostały pominięte w testamencie spadkodawcy, zgodnie z art. 991 kc.

Stanowisko swoje Podatnik opiera w głównej mierze na orzecznictwie sądów administracyjnych, a także interpretacjach podatkowych.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. w sprawie o sygnaturze II FSK 546/15, jeżeli podatnik dokonuje zakupu co najmniej dwóch lokali mieszkaniowych w dwóch różnych miejscowościach, co wynika stąd, że w jednej miejscowości pracuje, w drugiej koncentruje się jego życie rodzinne wówczas można uznać, że własny cel mieszkaniowy jest realizowany w odniesieniu do obu lokali. Wprawdzie u podatnika nie będzie miała miejsce sytuacja, gdzie jedno mieszkanie związane jest z życiem rodzinnym, a drugie z pracą zawodową. Jednak podatnik uważa, że w przypadku, gdy w jednym mieszkaniu będzie on zamieszkiwał z żoną, a w drugim będzie realizowany również własny cel mieszkaniowy związany z leczeniem i rehabilitacją żony, to sytuacja będzie analogiczna jak w powyższym orzeczeniu.

Interpretacja indywidulana 0461-ITPB2.4511.45.2017.2.AG wskazuje, że wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, dążenie, aby w tym nowym lokalu mieszkać. Niewątpliwie Podatnik, w przypadku zakupu dwóch mieszkań w różnych miejscowościach, będzie w każdym z nich zaspokajał własne cele mieszkaniowe i zapewni sobie „dach nad głową” w przypadku chociażby odwiedzin rodzinnych czy kilkudniowych pobytów związanych z leczeniem żony. O ile pojęcie „celów mieszkaniowych”, którym posłużono się w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można rozumieć szeroko - należy mieć na względzie to, że w art. 21 ust. 25 ustawy p.d.o.f. zostało ono doprecyzowane. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przez wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy p.d.o.f. należy rozumieć wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego i jego wyremontowanie, czy też rozbudowę lub remont własnego lokalu. Z prawa do ulgi może skorzystać tylko taki podatnik, który nabył nieruchomość w określonym czasie, tj. w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży nieruchomości (wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 lutego 2017 r., I SA/Sz 13/17).

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. w sprawie o sygnaturze III SA/Wa 1028/14 „ art. 21 ust. 1 pkt 131 u.o.p.d.o.f. nie uzależnia zwolnienia z PIT od tego, co dalej stanie się z kupionym mieszkaniem. Ustawodawcy nie chodziło o to, by w nabytym mieszkaniu bądź domu podatnik miał od razu zamieszkać. W art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. „a” oraz - tym bardziej - lit. „c”, ustawa wskazuje, że „realizacja własnych celów mieszkaniowych ma miejsce także wtedy, gdy podatnik za środki pochodzące ze zbycia nieruchomości nabędzie - oczywiście zawsze w stosownym terminie dwóch lat - własność lub użytkowanie wieczyste gruntu. Nabycie samego gruntu jest więc przez Ustawodawcę traktowane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego, choć przecież na samym gruncie zamieszkać nie można. Nie da się więc obronić poglądu Ministra, iż Ustawodawcy zależało na tym, aby nabyte mieszkanie (mieszkania) były (niezwłocznie po nabyciu?) zamieszkane przez podatnika, skoro ten sam Ustawodawca w tym samym przepisie zgodził się na sytuację, w której nabyta nieruchomość (grunt) z definicji nie może zrealizować potrzeb mieszkaniowych rozumianych dosłownie i wąsko, tj. nie może jeszcze służyć jako mieszkanie lub dom, gdyż to mieszkanie lub dom może być na gruncie ewentualnie wybudowane dopiero w przyszłości. Zresztą wybudowanie domu/mieszkania na tym gruncie może nie nastąpić nigdy”.

Mając na uwadze powyższe, podatnik stoi na stanowisku, że oba nowo zakupione mieszkania wraz z garażami oraz ich wyremontowaniem, będą przeznaczone na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych i jest możliwość skorzystania z ulgi na podstawie art. 121 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do zakupu mieszkań i ich remontu,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego przepisu należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku Zainteresowany wskazał, że nabył nieruchomość w dniu 5 maja 2013 r. w drodze spadku, natomiast zbycie wskazanej nieruchomości miało miejsce dnia 5 września 2017 r. Zatem należy zauważyć, że w analizowanym przypadku doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tj. w 2013 r., a więc uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Mając na względzie powyższe przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl art. 22 ust. 6e ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zauważyć należy, że ustawodawca poza wskazaniem w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów regulujących sposób opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości przewidział dla tej grupy zwolnienie przedmiotowe. Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy zwalnia się od podatku dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
   
   

W myśl art. 21 ust. 26 przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e) rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Analiza całości wskazanych powyżej przepisów pozwala stwierdzić, że osoba fizyczna, która dokona sprzedaży nieruchomości, a następnie uzyskany przychód przeznaczy na cele mieszkaniowe, określone w ustawie, zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych w tym zakresie.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wydatki na zakup dwóch mieszkań w miejscowości A i miejscowości B oraz ich remont będą wydatkami na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, o których mowa w art. 21 ust. 25. Nie ma przy tym znaczenia, że będą to dwa lokale mieszkalne, gdyż będą one potrzebne Zainteresowanemu jednocześnie ze względów opisanych w stanie faktycznym i w obu będzie realizował swoje cele mieszkaniowe. Ponadto bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca zamierza zachować mieszkanie, w którym obecnie mieszka.

Powyższe potwierdza również wyrok NSA z 17 maja 2017 r. o sygn. akt II FSK 1053/15, w którym stwierdzono: „skarżący we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w wyraźny sposób stwierdził, że „oba mieszkania kupione zostały na własne potrzeby mieszkaniowe” oraz, iż „oba mieszkania pozostaną własnością wnioskodawcy i będą służyły jego celom mieszkaniowym”. Taka deklaracja podatnika w postępowaniu o wydanie interpretacji podatkowej jest dla organu wiążąca, a organ ten w toku postępowania nie ma możliwości ustalenia okoliczności faktycznych w kontekście przepisu stanowiącego przedmiot wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Ewentualna ocena, czy podatnik realizuje własne cele mieszkaniowe, a więc czy zostały spełnione przesłanki warunkujące przyznanie omawianego zwolnienia, może być dokonana jedynie w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji, do czego Dyrektor IS działający z upoważnienia Ministra Finansów w postępowaniu o wydanie interpretacji, nie ma umocowań”.

W odniesieniu do garaży, które Zainteresowany zamierza zakupić wraz z mieszkaniami należy zauważyć, że nie są one lokalami mieszkalnymi zatem wydatki w tej części nie podlegają pod katalog własnych celów mieszkaniowych wskazanych w art. 21 ust. 25. Garaż niezależnie od tego czy znajdowałby się w bryle budynku wielorodzinnego czy też nie, jest lokalem użytkowym, niemieszkalnym. Mieszkalny charakter lokalu predysponuje funkcja jakiej ma on służyć, czyli w tym wypadku funkcja mieszkalna i tylko wydatki związane z nabyciem takiego rodzaju nieruchomości (lokalu) uprawniają do zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131. W związku z tym wydatków poniesionych na zakup garaży nie można uznać za wydatki przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącznie w związku z wydatkowaniem środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na nabycie i remont mieszkań w miejscowości A i miejscowości B.

Zainteresowany nie będzie mógł natomiast skorzystać z ww. zwolnienia w związku z przeznaczeniem kwoty uzyskanej ze zbycia nieruchomości na zakup garaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.