Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.61.2018.1.AW
z 23 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zobowiązania Wnioskodawcy do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu nabycia usługi regranulacji tworzyw sztucznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zobowiązania Wnioskodawcy do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu nabycia usługi regranulacji tworzyw sztucznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Wnioskodawca zajmuje się hurtowym zakupem i sprzedażą tworzyw sztucznych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest na chwilę obecną produkcja tworzyw sztucznych w formach podstawowych (PKWiU 20.16). Większość surowców Wnioskodawca pozyskuje odpłatnie.

Wnioskodawca odsprzedaje surowce wtórne nadające się do ponownego użycia podmiotom gospodarczym zajmującym się ich dalszym przetwarzaniem. Sprzedawane są surowce wtórne w stanie przetworzonym przez Wnioskodawcę lub jego dostawców (takie jak: tworzywa sztuczne przemielone, granulaty, regranulaty, powstające w wyniku obróbki tworzyw sztucznych).

Kontrahenci Wnioskodawcy często zamawiają u Wnioskodawcy regranulat tworzyw sztucznych. W przypadku braku w zasobach magazynowych Wnioskodawcy zamówionego przez kontrahenta regranulatu, Wnioskodawca zleca podmiotowi trzeciemu wykonanie usługi granulacji z materiału powierzonego (przemiał tworzyw sztucznych) należącego do Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca zleca swojemu podwykonawcy wyłącznie wykonanie usługi na materiale powierzonym. Granulowanie dokonywane przez podmiot trzeci, zwane też densyflkacją, polega na przetwarzaniu i zagęszczaniu materiałów do postaci granulek. W procesie granulacji następuje sklejkowanie cząsteczek podczas kompresacji w wysokiej temperaturze. Odpowiednie urządzenia skanują oraz segregują wymaganą frakcje materiału, dzięki czemu jakość regranulatu spełnia wymagane normy. Uzyskany granulat jest także oczyszczony ze wszystkich zanieczyszczeń. Poprzez granulacje tworzyw sztucznych uzyskuje się: stały skład, stabilne parametry fizykochemiczne, zmniejszenie kosztów transportu, łatwość ich precyzyjnego stosowania. W procesie granulacji tworzyw powstaje tzw. regranulat.

Po zakończeniu usługi regranulacji, powstały w jej wyniku towar należy klasyfikować w ugrupowaniu PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”. Same usługi przetwarzania tworzyw sztucznych są klasyfikowane w ugrupowaniach PKWiU rozpoczynających się od symbolu 38.2.

W przypadku nabyć ww. usług przez Wnioskodawcę, wniosek o wydanie interpretacji dotyczy sytuacji, kiedy nabycia usług będą następowały od podmiotów, będących podatnikami o których mowa w przepisie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u których sprzedaż nie będzie zwolniona na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zleceniem podwykonawcy wykonania usługi regranulacji tworzyw sztucznych, w wyniku której powstanie towar sklasyfikowany wg PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”, podmiotem zobowiązanym do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego jest Wnioskodawca?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zleceniem podwykonawcy wykonania usługi regranulacji tworzyw sztucznych, w wyniku której powstanie towar sklasyfikowany wg PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”, podmiotem zobowiązanym do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego nie będzie Wnioskodawca a sam podmiot, który wykona usługę.

Z uwagi na przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w powiązaniu z przedstawionym stanem faktycznym należy stwierdzić, że tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia dotyczy wyłącznie nabywania towarów a nie usług obróbki tychże towarów.

Załącznik nr 11 do ustawy nie obejmuje żadnych usług. Usługi przetwarzania tworzyw sztucznych są klasyfikowane w ugrupowaniach PKWiU rozpoczynających się od symbolu 38.2, które nie występują w załączniku nr 11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. l i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Zasada tzw. „odwrotnego obciążenia” polega na tym, że to nabywca a nie dostawca rozlicza VAT od transakcji związanych z ww. towarami.

W przypadku, gdy któryś z warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku w związku z dostawą towarów spoczywa na ich dostawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Wnioskodawca zajmuje się hurtowym zakupem i sprzedażą tworzyw sztucznych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest na chwilę obecną produkcja tworzyw sztucznych w formach podstawowych (PKWiU 20.16). Większość surowców Wnioskodawca pozyskuje odpłatnie.

Wnioskodawca odsprzedaje surowce wtórne nadające się do ponownego użycia podmiotom gospodarczym zajmującym się ich dalszym przetwarzaniem. Sprzedawane są surowce wtórne w stanie przetworzonym przez Wnioskodawcę lub jego dostawców (takie jak: tworzywa sztuczne przemielone, granulaty, regranulaty, powstające w wyniku obróbki tworzyw sztucznych).

Kontrahenci Wnioskodawcy często zamawiają u Wnioskodawcy regranulat tworzyw sztucznych. W przypadku braku w zasobach magazynowych Wnioskodawcy zamówionego przez kontrahenta regranulatu, Wnioskodawca zleca podmiotowi trzeciemu wykonanie usługi granulacji z materiału powierzonego (przemiał tworzyw sztucznych) należącego do Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca zleca swojemu podwykonawcy wyłącznie wykonanie usługi na materiale powierzonym.

Po zakończeniu usługi regranulacji, powstały w jej wyniku towar Wnioskodawca klasyfikuje w ugrupowaniu PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”. Same usługi przetwarzania tworzyw sztucznych są klasyfikowane w ugrupowaniach PKWiU rozpoczynających się od symbolu 38.2.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku ze zleceniem podwykonawcy wykonania usługi regranulacji tworzyw sztucznych, w wyniku której powstanie towar sklasyfikowany wg PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”, podmiotem zobowiązanym do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym należy wskazać, że skoro przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę jest usługa, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Zatem to na usługodawcy (podwykonawcy) spoczywa obowiązek rozliczenia podatku VAT wg stawki właściwej dla wykonywanej usługi, na zasadach ogólnych.

Podsumowując, w związku ze zleceniem podwykonawcy wykonania usługi regranulacji tworzyw sztucznych (w wyniku której powstanie towar sklasyfikowany wg PKWiU 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”), podmiotem zobowiązanym do stosownego rozliczenia podatku VAT należnego nie jest Wnioskodawca, lecz usługodawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.