Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.18.2018.2.GG
z 23 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących najmu mieszkania na cele prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących najmu mieszkania na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 6 lutego 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.18.2018.1.GG, na podstawie art. 13 § 2a i art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 lutego 2018 r. (data doręczenia 12 lutego 2018 r.).

Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 19 lutego 2018 r. (data nadania za pośrednictwem …. S.A. dnia 19 lutego 2018 r., data wpływu 20 lutego 2018 r.), z zachowaniem ustawowego terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawczyni działalność gospodarczą prowadzi od 15 marca 2014 r. Jej stałym miejscem zamieszkania jest L , gdzie ma dom, rodzinę, a prowadzona działalność jest jedynym źródłem dochodów jako matki samotnie wychowującej dziecko.

Zgodnie z wnioskiem CEIDG:

1. jest to działalność jednoosobowa wykonywana osobiście.
2. miejscem wykonywania działalności jest …. i …...
3. przedmiotem prowadzenia działalności jest:
   • 6920Z – działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe,
     
   • 6831Z – pośrednictwo w obrocie nieruchomościami
     
   • 6832Z – zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie,
   • 8211Z – działalność usługowa związana z administracyjną obsługa biura,
     
   • 9609Z – pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana,
   • 7490Z – pozostała działalność profesjonalna, naukowa, techniczna gdzie indziej niesklasyfikowana,
     
   • 68202Z – wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.
   
   
   

Obecnie wykonuje usługi w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz prowadzi księgowość i administrowanie Wspólnoty Mieszkaniowej. Zarówno siedziba Wspólnoty Mieszkaniowej i Biura Nieruchomości mieszczą się z W :

• Wspólnota W , ul. J ..nr … , kod … W ;
  

• D.. P.. N , ul. W … …nr.., kod….W (siedziba Biura).
  
  

Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni podlega obowiązkowemu opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

Dokumentację rachunkową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zaliczka na podatek dochodowy odprowadzana jest co kwartał, rozliczenie podatku na zasadach ogólnych z Urzędem Skarbowym w L . Usługi wykonywane zarówno w pośrednictwie, jak i we Wspólnocie nie mają określonych ram czasowych i wymagają dyspozycyjności. Świadczone są niejednokrotnie po 10-12 godz. dziennie. Praca w Biurze Nieruchomości poza obowiązkami, często biurowymi to również spotkania na terenie całego miasta w różnych porach również wieczornych nie tylko w dni robocze ale i w weekendy. Praca na rzecz Wspólnoty jako administrator, wymaga osobistego bywania na osiedlu w różnych porach. Obowiązki księgowe Wspólnoty wykonuje zarówno w …. lub …. (jako miejscu zamieszkania.). W związku ze znaczną odległością między miejscem zamieszkania, a miejscem świadczenia usług (160) km jest zmuszona wynajmować mieszkanie. W wynajmowanym mieszkaniu od 15 listopada 2017 r. (przedtem u rodziny) przebywa na czas wykonywania usług, zazwyczaj poniedziałek-piątek lub według potrzeb. W roku 2018 nie planuje zmiany miejsca zameldowania. Mieszkanie wynajmuje jako osoba fizyczna. Umowa zawarta wstępnie (planuje przedłużać) na czas jednego roku.

Wnioskodawczyni wskazuje, że poza czynszem są dodatkowe opłaty za prąd, gaz rozliczane dwa razy w roku na podstawie faktur. Za wynajem mieszkania płaci co miesiąc przelewem na rachunek bankowy wskazany w umowie najmu. W wynajmowanym mieszkaniu ma zawartą również umowę z dostawcą internetu (UPC) na czas nieokreślony jako osoba fizyczna. Płatność na podstawie faktury co miesiąc przelewem na wskazany rachunek bankowy dostawcy. W wynajmowanym mieszkaniu nie przyjmuje interesantów. Służy ono do wykonywania księgowych Wspólnoty (głównie) oraz innych biurowych Wspólnoty i pośrednictwa oraz nocuje. Mieszkanie nie ma statusu apartamentu, jest to kawalerka o średnim standardzie.

Na potrzeby biurowe potrzebne jest miejsce na biurko (u Wnioskodawczyni stół) z krzesłem, ma szafkę, kontener na dokumenty oraz dostęp do łazienki. Pozostała część mieszkania to funkcje mieszkalne.

Obowiązki księgowe wykonuje również częściowo w miejscu zameldowania. Kosztów energii elektrycznej i internetu Wnioskodawczyni nie wlicza w koszty prowadzonej działalności. Są to ogólne koszty utrzymania domu. Prowadzona działalność – usługi wykonywane w W są obecnie jedynym źródłem dochodów Wnioskodawczyni i Jej rodziny – córka studentka …..roku na ….., nie pracuje. W miejscu zameldowania Wnioskodawczyni nie może dostać zleceń ani stałej pracy. Za usługi wykonywane uzyskuje dochody stałe, niewielkie i prowizyjne, za konkretny efekt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), miesięczny czynsz najmu, koszty energii i internetu są konieczne, są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów jako jedynego źródła dochodu rodziny. Są kosztami udokumentowanymi: umowa najmu lokalu, umowa na dostawę internetu, przelewy na wskazane rachunki bankowe.

Koszty nie znajdują się na liście wydatków nieuzasadnionych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności.

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko te, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 powoływanej ustawy i które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przy czym ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo -skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Zauważyć należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub wynajmowanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik może sporadycznie, korzystać z pomieszczenia lub znajdujących się w nim rzeczy przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych prowadząc jednocześnie w odrębnym pomieszczeniu działalność gospodarczą.

W przypadku zatem, gdy mieszkanie (lokal) lub jego część, służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem, że część ta jest wyodrębniona oraz zostaną właściwie udokumentowane, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Z kolei wydatki związane z utrzymaniem tych części mieszkania, które nie służą tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a wykorzystywane są przede wszystkim na własne cele mieszkaniowe nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 15 marca 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem m. in. jest działalność rachunkowo -księgowa, doradztwo podatkowe, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie. Miejscem wykonywania działalności jest L i W . Obecnie wykonuje usługi w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz prowadzi księgowość i administrowanie Wspólnoty Mieszkaniowej. Zarówno siedziba Wspólnoty Mieszkaniowej i Biura Nieruchomości mieszczą się z W .

W związku ze znaczną odległością między miejscem zamieszkania, a miejscem świadczenia usług (160) km jest zmuszona wynajmować mieszkanie. W wynajmowanym mieszkaniu od dnia 15 listopada 2017 r. (przedtem u rodziny) przebywa na czas wykonywania usług, zazwyczaj poniedziałek-piątek lub według potrzeb.

W roku 2018 nie planuje zmiany miejsca zameldowania. Mieszkanie wynajmuje jako osoba fizyczna. Umowa zawarta wstępnie (planuje przedłużać) na czas jednego roku. W miejscu zameldowania Wnioskodawczyni nie może dostać zleceń ani stałej pracy. Za usługi wykonywane uzyskuje dochody stałe, niewielkie i prowizyjne, za konkretny efekt.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro wynajmowany lokal, służy celom prowadzenia działalności gospodarczej, to wydatki związane z najmem lokalu, jak: czynsz najmu mieszkania, koszty energii elektrycznej oraz koszty internetu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo nadmienić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zakwalifikowania poniesionych wydatków dotyczących najmu lokalu mieszkalnego na cele prowadzonej działalności gospodarczej może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

W świetle powyższego, w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawczyni na tle wskazanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.