Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.79.2018.1.IT
z 27 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym miesięczne deklaracje VAT-7. Gmina wraz z innymi jednostkami samorządu terytorialnego realizuje projekt partnerski pn.: „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)”.

Gmina występowała z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w tej samej sprawie i uzyskała interpretację wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2017 r. Stanowisko Gminy zaprezentowane we wniosku zostało uznane za prawidłowe.

Ponowne wystąpienie o wydanie interpretacji podatkowej spowodowane jest faktem, iż jeden z partnerów projektu –miasto na prawach powiatu, realizując projekt i wykorzystując zmodernizowaną bazę w taki sposób jak pozostali partnerzy, uzyskał interpretację zgodną z przedstawionym stanem faktycznym, przy czym różnica polegała na wskazaniu związku zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Partner miasto w swoim stanowisku wskazał na związek pośredni pomiędzy poniesionymi wydatkami na realizację projektu a sprzedażą opodatkowaną. Pośredni związek zdaniem partnera polega w szczególności na wykorzystywaniu danych ze zmodernizowanej bazy przez pracowników wydziału realizującego sprzedaż nieruchomości w gminie, w celu analizy wszystkich istotnych aspektów dotyczących nieruchomości. Jak podkreśla partner w swoim stanowisku, związek ten jest wyłącznie pośredni i odnosi się w tym zakresie do faktu, że „w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w wyrokach TSUE podnosi się, że dla uznania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związek ten może mieć również charakter pośredni”.

Gmina również w swoim stanowisku do wydanej dnia 23 maja 2017 r. interpretacji wskazała, że „wykorzystanie powstałego środka trwałego do celów działalności gospodarczej opodatkowanej Gminy może okazać się znikome lub w ogóle nie wystąpić. W procesie np. zbycia nieruchomości, oszacowania, obmiaru, procedury zamiany, może ewentualnie wystąpić związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi Gminy w sposób pośredni. Natomiast na chwilę obecną takiej pewności nie ma”. Gmina również uzyskała potwierdzenie swojego stanowiska, czyli za prawidłowy uznany został brak prawa do odliczenia podatku VAT.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że „zasadniczo niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami, a konkretną transakcją opodatkowaną, (…) w sytuacji, gdy mimo braku bezpośredniego związku tych wydatków z transakcją opodatkowaną, to wydatki te, jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, stanowią element cenotwórczy świadczenia, a więc winny wpływać na ceny oferowanych usług czy towarów” – wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2017 r. nr FSK 1269/15. Jeśli natomiast „brak jest jakiegokolwiek związku ekonomicznego/kosztowego/pomiędzy wydatkami, a opodatkowaną sprzedażą (…) to wyklucza to możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu ponoszenia wydatków” – wyrok NSA z dnia 29 maja 2014 r. nr I FSK 1165/13.

Przedstawiając stan faktyczny jaki ma miejsce w Gminie, a także w pozostałych jednostkach samorządu terytorialnego, które są partnerami projektu współfinansowanego ze środków unijnych należy wskazać, że: głównym celem projektu jest wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową oraz podniesienie jakości, wiarygodności i aktualności baz danych.

Celami szczegółowymi są:

• modernizacja ewidencji gruntów i budynków – w rozumieniu § 55 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 31 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1034),
• wyodrębnienie z bazy danych, prowadzonej jako numeryczna mapa zasadnicza, zbioru danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500 – 1:5000 (BDOT500), w celu utworzenia bazy danych zgodnej z modelem pojęciowym określonym rozporządzeniem Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2028),
• wdrożenie inicjalnej bazy geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, która zostanie utworzona przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii wraz z dostosowaniem do obowiązującego modelu pojęciowego,
• digitalizacja zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• digitalizacja miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego miasta,
• digitalizacja innych powiązanych informacji posiadanych w formie papierowej,
• zapewnienie jak największej liczbie baz danych otwartego dostępu do danych, w tym do danych źródłowych i surowych,
• zwiększenie ilości i jakości świadczonych e-usług, na 3, 4 i 5 poziomie dojrzałości.
  
  

W wyniku realizacji ww. projektu powstanie:

• zmodernizowana (w rozumieniu rozporządzenia) ewidencja gruntów i budynków, baza numerycznej mapy zasadniczej zostanie przekształcona w dwie nowe bazy danych: A (budowaną i wdrażaną w ramach projektu) oraz B (budowaną przez GUGiK, a wdrażaną w ramach projektu),
• wykonana zostanie ortofotomapa, numeryczny model terenu i numeryczny model pokrycia terenu wraz z produktami pochodnymi (zdjęcia ukośne, chmura punktów skaningu lotniczego),
• powstanie baza danych decyzji architektonicznych (pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę, decyzje lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu),
• rozbudowany zostanie zbiór zdigitalizowanych dokumentów zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• powstanie nowy geoportal internetowy, dedykowany do realizacji transakcji zamawiania i udostępniania danych i informacji z baz danych zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• rozbudowana zostanie infrastruktura informatyczna (serwer blade, macierze, komputery stacjonarne, laptopy).
  
  

Modernizacja, budowa i wdrażanie bazy danych służy efektowi końcowemu, którym jest zwiększenie ilości i podniesienie jakości świadczonych e-usług, wykorzystujących informacje gromadzone w tych bazach. Zmodernizowana ewidencja gruntów i budynków, zbudowana baza A i wdrożona baza B będą prowadzone jako bazy danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zdigitalizowane dokumenty będą udostępniane jako dane otwarte w sieci oraz wykorzystywane w ramach prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W wyniku realizacji ww. projektu nie będzie różnicy w wykorzystaniu informacji zasobu geodezyjnego i kartograficznego przez gminy. Efekty projektu nakierowane są na usprawnienie korzystania z danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego przy pomocy komunikacji elektronicznej, a nie na realizację zadań gminy. Udostępnianie zasobu oraz wykonywanie czynności związanych z jego prowadzeniem, np. wydawanie wyrysów i wypisów z ewidencji gruntów i budynków, co do zasady jest odpłatne. Przepisem art. 40b ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ustawodawca zobowiązał organ prowadzący zasób geodezyjny i kartograficzny do pobierania opłat za sporządzanie i wydawanie wypisów oraz wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków. Natomiast w art. 40d ust. 2 precyzuje, że wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty określa załącznik do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Jak się natomiast wskazuje, pobierane opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego spełniające kryterium dochodu określone w pkt 7 lub 8 art. 60 ustawy o finansach publicznych, stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym (vide: uchwała NSA z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt I OPS 1/14). Oznacza to, że opłaty te nie są odpłatnością za żadną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeśli chodzi o wykorzystywanie zmodernizowanej bazy przez Gminę, to najczęściej materiały zasobu oraz wyrysy i wypisy pobierane są dla celów własnych. Zgodnie bowiem z zasadami opisanymi w ustawie o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 65, z późn. zm.), właściwe organy ewidencjonują odpowiednio zasób nieruchomości Skarbu Państwa, gminy, powiatu, województwa. Ewidencje te prowadzi się w oparciu o dane ewidencji gruntów i budynków, gdyż zgodnie z art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, dane ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych. Wszelkie dane o nieruchomościach będących własnością jednostki samorządu terytorialnego, jednostka ta winna zatem zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami czerpać z ewidencji zasobu nieruchomości (powiatu, gminy, województwa).

Z kolei do sporządzanych aktów notarialnych dotyczących obrotu nieruchomościami gminnymi, powiatowymi, pobierane są z ewidencji gruntów i budynków wyrysy i wypisy. Należy jednak zaznaczyć, że brak jest jakiegokolwiek przepisu prawa kształtującego wymóg przedkładania do zawarcia aktu notarialnego wyrysu i wypisu z ewidencji gruntów. Ukształtowana praktyka wskazuje, że notariusze dla celów zawarcia umowy notarialnej i precyzyjnego określenia przedmiotu transakcji, sprawdzają zgodność oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej z oznaczeniem ewidencyjnym, jednak żaden przepis nie wskazuje, w jaki sposób ma się to odbywać. Technicznie, notariusze dokonują tego sprawdzenia w oparciu o dane wypisu, wyrys do tego celu nie jest w ogóle wykorzystywany. Co więcej, wielu notariuszy nie żąda od stron stawiających do umowy przedkładania wyrysu i wypisu z ewidencji gruntów i budynków. Wyrys i wypis z ewidencji gruntów i budynków potrzebny jest natomiast – chociaż też nie zawsze – do wpisu nowego stanu prawnego w księdze wieczystej (stosownie do § 28 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. z 2001 r., 102.1122, z późn. zm.)). Jednak wpis w księdze wieczystej dotyczy rejestracji nowego stanu prawnego – ukształtowanego w tym przypadku poprzez zawarcie aktu notarialnego – a nie samej czynności zawarcia umowy. Choć notariusz ma obowiązek wnioskować o wpis prawa w księdze wieczystej, to w księdze wieczystej rejestrowane są wyłącznie skutki umowy, która została sfinalizowana wcześniej. W tym kontekście, wyrys i wypis wykorzystywany jest do czynności sądowej, mimo, że jego złożenie w sądzie wieczystoksięgowym technicznie nastąpiło łącznie z aktem notarialnym. Gdyby zaś wyrys i wypis nie został przedłożony do aktu notarialnego przez żadną ze stron (niekoniecznie gminę, czy powiat) i doszłoby do zawarcia umowy, a w momencie rejestracji tej umowy w księdze wieczystej sąd stwierdziłby potrzebę wyrysu i wypisu dla celów dokonania wpisu w księdze, to zgodnie z obowiązującym prawem wezwałby strony do jego przedłożenia. Przy czym przyjęło się, że stroną tą jest strona nabywająca. Gdyby więc stroną nabywającą była gmina (powiat), to opłata za wydanie wyrysu i wypisu związana byłaby jedynie z czynnością sądową, a nie umową gospodarczą jako taką.

Ponadto, projekt nie będzie wpływał na zmianę zakresu i celu wykorzystywania informacji pochodzących z zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W ramach projektu zostaną usprawnione mechanizmy wykorzystywania informacji zasobu geodezyjnego i kartograficznego, ale będą to wciąż te same informacje, co przed uruchomieniem projektu.

Projekt zakłada modernizację baz danych poprzez dostosowanie ich struktury do obowiązującego modelu pojęciowego, digitalizację zasobów, rozbudowę baz danych w formie elektronicznej, jednak wszystkie te operacje prowadzone będą na już dotychczas posiadanych zbiorach danych geodezyjnych. Innymi słowy, przed uruchomieniem projektu i po jego realizacji, materiały zasobu będą wykorzystywane w taki sam sposób, zmieni się jedynie forma ich prowadzenia (z analogowej na elektroniczną) oraz sprawność realizacji e-usług opartych na tych danych.

Zadania z zakresu geodezji i kartografii realizowane są w oparciu o art. 4 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), w myśl którego powiat wykonuje określone ustawą zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie geodezji, kartografii i katastru. Aktem normatywnym w tym zakresie, określającym te obowiązki jest ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1629, z późn. zm.). Szczegółowe zadania starosty zawiera art. 7d ww. ustawy. Z kolei art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego określa cele wykorzystywania danych ewidencji gruntów i budynków (modernizowanej w ramach projektu), natomiast art. 40 ust. 1 tej ustawy określa cele wykorzystywania pozostałych materiałów zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Dane, informacje i materiały zasobu udostępniane są co do zasady odpłatnie, co wynika z art. 40a ust. 1 i art. 40b ust. 1 ustawy. Z kolei przepis art. 40d ust. 2 precyzuje, że wysokość opłaty określają przepisy rangi ustawy. Pobierane opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego spełniające kryterium dochodu określone w pkt 7 lub 8 art. 60 ustawy o finansach publicznych, stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym (vide: uchwała NSA z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt I OPS 1/14).

Jak wskazuje powyższe, towary i usługi nabyte w ramach realizowanego projektu będą wykorzystywane bezpośrednio do czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu o nazwie „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)” w przypadku braku bezpośredniego związku ponoszonych wydatków ze sprzedażą podlegająca podatkowi VAT?
2. Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu o nazwie „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)” w przypadku wystąpienia pośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wydatkami a sprzedażą opodatkowaną, nie mającego wpływu na cenę towarów i usług oraz wielkość obrotu Gminy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Gminy, nie ma ona możliwości odliczenia VAT, gdyż zakres projektu ewidentnie wskazuje na związek z działaniami Gminy jako organu władzy publicznej, w szczególności: „głównym celem projektu jest zwiększenie liczby, zakresu i jakości (poziomu) usług publicznych świadczonych drogą elektroniczną w oparciu o kompleksowy system informacji przestrzennej (...)”, „za główny cel przyjęto wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową (...)”, „cel główny przekłada się na cele szczegółowe projektu, którymi są – przeprowadzenie kompleksowej modernizacji ewidencji gruntów i budynków, – cyfryzację rejestrów, ewidencji i innych zasobów źródłowych, (...) większa dostępność e-usług publicznych”.

Analogicznie do stanowiska Gminy przedstawionego we wniosku o interpretację wydaną dnia 23 maja 2017 r., Gmina ponownie wskazuje, że wykorzystanie powstałego środka trwałego do celów działalności gospodarczej opodatkowanej Gminy może okazać się znikome lub w ogóle nie wystąpić. W procesie np. zbycia nieruchomości, oszacowania, obmiaru, procedury zamiany może ewentualnie wystąpić związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi Gminy w sposób pośredni. Natomiast na chwilę obecną takiej pewności nie ma.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usług są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Warunek odliczenia podatku VAT dotyczący wykorzystania zakupów do czynności opodatkowanych odnosi się do „zamiaru ich wykorzystania”. W momencie nabycia towarów i usług, w celu oceny, czy powstaje prawo do odliczenia VAT, należy kierować się wyłącznie zamiarem, celem, jakiemu mają służyć dane zakupy. System odliczeń podatku naliczonego bazuje bowiem na konstrukcji tzw. odliczenia bieżącego (niezwłocznego). Zasada ta oznacza, że dla powstania prawa do odliczenia nie jest konieczne wystąpienie czynności opodatkowanych, na potrzeby których nabywane są dane towary lub usługi, lecz istotna jest intencja w momencie nabycia (np. na etapie inwestycji).

Aby można było mówić o prawie do odliczenia podatku naliczonego, dane towary lub usługi powinny być nabyte przez Gminę działającą jako podatnik VAT, tj. z zamiarem wykorzystania ich w swojej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT (przynajmniej częściowo).

W przedmiotowym projekcie o takim zamiarze nie ma mowy, gdyż w tym przypadku realizowany jest wyłącznie cel publiczny, wynikający z obowiązków ustawowych Gminy, co szeroko przedstawione zostało w stanie faktycznym sprawy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz TSUE podkreśla się, że związek ten zasadniczo powinien mieć charakter ścisły i bezpośredni, gdyż warunkiem powstania prawa do odliczenia VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów i usług stanowił element ceny w ramach transakcji dającej prawo do odliczenia na późniejszym etapie (vide: TSUE w sprawie C-408/98 Abbey National).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 stycznia 2017 r. nr FSK 1269/15 podkreśla, że „zasadniczo niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną, (…) w sytuacji, gdy mimo braku bezpośredniego związku tych wydatków z transakcją opodatkowaną, to wydatki te, jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, stanowią element cenotwórczy świadczenia, a więc winny wpływać na ceny oferowanych usług czy towarów”. Jeśli natomiast „brak jest jakiegokolwiek związku ekonomicznego/kosztowego/pomiędzy wydatkami, a opodatkowaną sprzedażą (…) to wyklucza to możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu ponoszenia wydatków” co wynika z wyroku NSA z dnia 29 maja 2014 r. nr I FSK 1165/13.

W projekcie zakłada się, że dane będą udostępniane jako dane otwarte o szerokim zakresie tematycznym. Zdigitalizowane dokumenty będą udostępniane, jako dane otwarte w sieci jako e-usługi oraz wykorzystywane w ramach prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Projekt w swoich założeniach ma na celu powstanie systemu informatycznego, w ramach którego oferowane będą usługi nieodpłatnie, za wyjątkiem, gdy ograniczenia zostaną nałożone na dane do których dostęp i/lub pobranie ograniczone jest ustawowo i/lub wymaga uiszczenia opłaty urzędowej. Za takie opłaty urzędowe należy uznać opłaty wynikające z ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, dotyczące udostępniania materiałów zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz wydawania wyrysów i wypisów. Uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty nie będą wykorzystywane do świadczenia jakichkolwiek usług odpłatnych, czy chociażby usług prowadzących do uzyskiwania przychodów. Ponadto projekt zakłada zbudowanie i uruchomienie aplikacji porównywania danych ewidencyjnych z danymi podatkowymi (podatku od nieruchomości, rolnego, leśnego). Wpływy z wymienionych podatków są dochodami Gminy.

W wyniku realizacji ww. projektu nie będzie różnicy w wykorzystaniu informacji zasobu geodezyjnego i kartograficznego przez Gminę. Efekty projektu nakierowane są na usprawnienie korzystania z danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego przy pomocy komunikacji elektronicznej, a nie na realizację zadań Gminy. Udostępnianie zasobu oraz wykonywanie czynności związanych z jego prowadzeniem, np. wydawanie wyrysów i wypisów z ewidencji gruntów i budynków, co do zasady jest odpłatne. Przepisem art. 40b ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ustawodawca zobowiązał organ prowadzący zasób geodezyjny i kartograficzny do pobierania opłat za sporządzanie i wydawanie wypisów oraz wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków. Natomiast w art. 40d ust. 2 precyzuje, że wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty określa załącznik do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Jak wskazano wyżej, pobierane opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego spełniające kryterium dochodu określone w pkt 7 lub 8 art. 60 ustawy o finansach publicznych, stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym (vide: uchwała NSA z dnia 26 czerwca 2014, sygn. akt OPS 1/14). Oznacza to, że opłaty te nie są odpłatnością za żadną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeśli chodzi o samą Gminę, to najczęściej materiały zasobu oraz wyrysy, wypisy pobierane są dla celów własnych. Zgodnie bowiem z zasadami opisanymi w ustawie o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 65, z późn. zm.), właściwe organy ewidencjonują odpowiednio zasób nieruchomości Skarbu Państwa, gminy, powiatu, województwa. Ewidencje te prowadzi się w oparciu o dane ewidencji gruntów i budynków, gdyż zgodnie z art. 21 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, dane ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych. Wszelkie dane o nieruchomościach będących własnością jednostki samorządu terytorialnego, jednostka ta winna zatem zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami czerpać z ewidencji zasobu nieruchomości (powiatu, gminy, województwa).

Mając na uwadze powyższe, jeśli nawet na podstawie danych ze zmodernizowanej bazy pracownicy zajmujący się w Gminie sprzedażą nieruchomości Gminy będą dokonywać analizy różnych aspektów dotyczących sprzedaży nieruchomości, czynności takie nie mają bezpośredniego związku z dokonywaną przez tych pracowników sprzedażą opodatkowaną Gminy. Pozyskane przez pracowników dane w trybie on-line, bądź udostępnione odpłatnie za opłatą urzędową wynikającą z art. 40b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ze zmodernizowanej bazy danych, nie mają żadnego wpływu na cenę sprzedaży nieruchomości, na ilość dokonywanych transakcji itp. co przekłada się na fakt, iż nie mają wpływu na wielkość obrotu podatkowego gminy, a tym samym na wysokość realizowanych dochodów Gminy.

Zważywszy na fakt, iż nawet jeśli można by było udowodnić istnienie jakiegokolwiek związku wydatków ponoszonych na zmodernizowaną bazę danych rejestrów publicznych w ramach realizowanego projektu z czynnościami opodatkowanymi, byłby to związek wyłącznie pośredni, nie mający wpływu na cenę sprzedaży nieruchomości i wielkość obrotu Gminy. Zatem w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że zachodzą przesłanki do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego z wydatków projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie oraz w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np.: dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanego przepisu wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wraz z innymi jednostkami samorządu terytorialnego realizuje projekt partnerski pn.: „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (...)”. Celem głównym projektu jest wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową oraz podniesienie jakości, wiarygodności i aktualności baz danych.

Celami szczegółowymi są:

• modernizacja ewidencji gruntów i budynków,
• wyodrębnienie z bazy danych, prowadzonej jako numeryczna mapa zasadnicza, zbioru danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500 – 1:5000 w celu utworzenia bazy danych,
• wdrożenie inicjalnej bazy geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu,
• digitalizacja zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• digitalizacja miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego miasta,
• digitalizacja innych powiązanych informacji posiadanych w formie papierowej,
• zapewnienie jak największej liczbie baz danych otwartego dostępu do danych, w tym do danych źródłowych i surowych,
• zwiększenie ilości i jakości świadczonych e-usług, na 3, 4 i 5 poziomie dojrzałości.
  
  

W wyniku realizacji ww. projektu powstanie:

• zmodernizowana ewidencja gruntów i budynków, baza numerycznej mapy zasadniczej zostanie przekształcona w dwie nowe bazy danych,
• wykonana zostanie ortofotomapa, numeryczny model terenu i numeryczny model pokrycia terenu wraz z produktami pochodnymi,
• powstanie baza danych decyzji architektonicznych,
• rozbudowany zostanie zbiór zdigitalizowanych dokumentów zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• powstanie nowy geoportal internetowy, dedykowany do realizacji transakcji zamawiania i udostępniania danych i informacji z baz danych zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
• rozbudowana zostanie infrastruktura informatyczna.
  
  

Modernizacja, budowa i wdrażanie bazy danych służy efektowi końcowemu, którym jest zwiększenie ilości i podniesienie jakości świadczonych e-usług, wykorzystujących informacje gromadzone w tych bazach. Zmodernizowana ewidencja gruntów i budynków, zbudowana baza A i wdrożona baza B są prowadzone jako bazy danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zdigitalizowane dokumenty są udostępniane jako dane otwarte w sieci oraz wykorzystywane w ramach prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W ramach projektu zostały usprawnione mechanizmy wykorzystywania informacji zasobu geodezyjnego i kartograficznego, ale są to wciąż te same informacje, co przed uruchomieniem projektu. Projekt zakłada modernizację baz danych poprzez dostosowanie ich struktury do obowiązującego modelu pojęciowego, digitalizację zasobów, rozbudowę baz danych w formie elektronicznej, jednak wszystkie te operacje prowadzone są na już dotychczas posiadanych zbiorach danych geodezyjnych. Zarówno przed uruchomieniem projektu i po jego realizacji, materiały zasobu wykorzystywane są w taki sam sposób, zmienia się jedynie forma ich prowadzenia (z analogowej na elektroniczną) oraz sprawność realizacji e-usług opartych na tych danych. Zadania z zakresu geodezji i kartografii realizowane są w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie powiatowym. Dane, informacje i materiały zasobu udostępniane są co do zasady odpłatnie. Wysokość opłaty określają przepisy rangi ustawy. Pobierane opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego spełniające kryterium dochodu stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868) – powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy – powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. geodezji, kartografii i katastru.

W myśl art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2101, z późn. zm.) – przez pojęcie państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny rozumie się zbiory danych prowadzone na podstawie ustawy przez organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, utworzone na podstawie tych zbiorów danych opracowania kartograficzne, rejestry, wykazy i zestawienia, dokumentację zawierającą wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych lub dokumenty utworzone w wyniku tych prac, a także zobrazowania lotnicze i satelitarne.

Stosownie do art. 6a ust. 1 powołanej ustawy – Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią:

1. organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego:
   1. Główny Geodeta Kraju;
   2. wojewoda wykonujący zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jako kierownika inspekcji geodezyjnej kartograficznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie;
2. organy administracji geodezyjnej i kartograficznej:
   1. marszałek województwa wykonujący zadania przy pomocy geodety województwa wchodzącego w skład urzędu marszałkowskiego;
   2. starostwa wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.
   
   

Zgodnie z art. 6a ust. 3 ww. ustawy – zadania organów określonych w ust. 1 pkt 2 wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej.

Kwestie związane z poborem opłat regulują przepisy art. 40a-40j ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

W myśl art. 40a ust. 1 cyt. ustawy – organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny udostępniają materiały zasobu odpłatnie.

Zgodnie z art. 40b ust. 1 powoływanej ustawy – organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny pobierają opłaty za:

1. umożliwienie korzystania z usług teleinformatycznego systemu ASG-EUPOS umożliwiającego udostępnianie danych podstawowej osnowy geodezyjnej, zwanego dalej „ASG-EUPOS”;
2. sporządzanie i wydawanie wypisów oraz wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków;
3. uwierzytelnianie dokumentów opracowanych przez wykonawców prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, co do zgodności tych dokumentów z danymi zawartymi w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. la oraz 1b, lub z dokumentacją przekazaną przez tego wykonawcę do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;
4. wysłanie materiałów zasobu pod wskazany adres;
5. udostępnianie rzeczoznawcom majątkowym do wglądu zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków;
6. uzgadnianie usytuowania projektowanej sieci uzbrojenia terenu.
   
   

Wysokość opłat pobieranych za udostępnienie danych z państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego reguluje art. 40d ww. ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że wykonywane przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej czynności, polegające na udostępnieniu danych z zasobu geodezyjnego i kartograficznego należą do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej.

Organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. Wprawdzie art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny. Opłaty pobierane za wykonywanie tych czynności stanowią daninę publiczną w rozumieniu art. 217 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). Opłaty te zostały bowiem nałożone ustawą i mają charakter powszechnych, jednostronnych ustalanych świadczeń pieniężnych, od których wniesienia uzależnione jest dopiero świadczenie organu władzy publicznej. Opłaty te są świadczeniami pieniężnymi o charakterze przymusu. Powyższe opłaty są dochodami własnymi budżetu jednostki samorządu terytorialnego, co oznacza, że należą do dochodów publicznych, a ich wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa.

W kontekście powyższego należy uznać, że Gmina działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności związanych z udostępnianiem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz pobieraniem opłat za ww. czynności nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym uregulowane przepisami prawa opłaty pobierane za ww. czynności nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 4 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Podkreślenia raz jeszcze wymaga jednak to, że nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim z dokonywaniem świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezpośredniość tego powiązania z dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Zauważyć bowiem należy, że jeżeli wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego ich wpływu na działalność opodatkowaną VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim, daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie tutejszego organu, w omawianej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Gmina realizując opisany projekt pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej poprzez rozbudowę i modernizację referencyjnych baz danych (...)” nie działa w charakterze podatnika VAT, a opracowane w ramach projektu e-usługi – jak wynika z wniosku – bezpośrednio wykorzystywane są do wykonywania czynności poza zakresem działalności gospodarczej. W analizowanym przypadku należy zaznaczyć, że o ile nie można wykluczyć, że wykorzystanie zmodernizowanej bazy danych przez Gminę w celu zbywania nieruchomości z użyciem e-usług może być prawdopodobnie w jakimś stopniu wykorzystywane w związku z dokonywaniem przez Gminę sprzedażą nieruchomości, a więc do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże samych produktów wytworzonych w ramach przedmiotowego projektu (e-usług) Gmina nie wykorzystuje dla celów działalności gospodarczej. Zatem związek ten nie jest ani bezpośredni, ani jednoznaczny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Gminę prawa do odliczenia z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją opisanego we wniosku projektu. W omawianej sprawie – zdaniem organu – nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z realizowanym projektem. Opodatkowane czynności, które mogą mieć miejsce w przyszłości z wykorzystaniem danych z ww. dokumentów, dotyczą działań, które mogą być podejmowane po zakończeniu przedmiotowego projektu, jednakże nie temu celowi służy projekt. Opracowanie w ramach projektu e-usług, nie wiąże się zatem bezpośrednio z ww. działaniami podejmowanymi po zakończeniu przedmiotowego projektu. W konsekwencji powyższego – w oparciu o przepis art. 86 ust. 1 ustawy – Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej (…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.