Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.91.2018.2.BS
z 29 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towarów, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towarów, o których mowa we wniosku.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży (opodatkowanej) towarów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie zawiera umów z kontrahentami, które regulowałyby przeniesienie prawa do dysponowania towarem czy odpowiedzialności za ryzyko utraty towaru, nie posiada również regulaminu określającego takie kwestie. Towary do nabywców dostarczane są przez spółkę własnym transportem. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży towarów, które będą dostarczane do nabywców za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy (kuriera prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu przesyłek) na zlecenie i koszt Wnioskodawcy. W razie utraty towaru przez kuriera, będzie on ponosił odpowiedzialność względem Wnioskodawcy. Kurier będzie odbierał zapakowany towar wraz z fakturą VAT (dla nabywcy) z magazynu Wnioskodawcy i dostarczał go do nabywcy w ciągu 24 godzin. Wnioskodawca ma wątpliwość w przypadku gdy zdarzy się transakcja dostawy towaru na przełomie miesiąca w sytuacji, w której towar wraz z fakturą VAT odbierany byłby przez kuriera w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, a dostarczony fizycznie do nabywcy w pierwszych dniach miesiąca następnego. W takim wypadku data wystawienia faktury VAT dla nabywcy (np. 31 marca 2018 r.) będzie różnić się od daty fizycznej dostawy tego towaru do nabywcy (2 kwietnia 2018 r.). Za zamówiony towar nabywca będzie płacił przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność za towar nastąpi po fizycznym otrzymaniu towaru przez nabywcę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dla sprzedającego towar momentem uzyskania przychodu będzie data wystawienia faktury?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych art. 12 pkt 3a za moment uzyskania przychodu uważa się datę wydania towaru nie później niż data wystawienia faktury, albo uregulowania należności. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że przychód powstanie w dacie wystawienia faktury albowiem tego samego dnia nastąpi wydanie towaru z magazynu kurierowi celem dostarczenia go do nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a–3g tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c–3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

W świetle ww. przepisu o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Wyżej powołany przepis art. 12 ust. 3a ww. ustawy jako jeden z momentów, z którego wystąpieniem ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże powstanie przychodu podatkowego, okoliczność „wydania rzeczy”.

„Wydanie rzeczy” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego też zasadnym jest, aby dokonując interpretacji tego pojęcia, przyjąć znaczenie słów jakie wynika z ich potocznego rozumienia. Słowo „wydać” oznacza „dać, przydzielić coś komuś” (por. Słownik Języka Polskiego – http://sjp.pwn.pl). Jak wynika z powyższego „wydanie rzeczy” nie jest tożsame z „przeniesieniem własności”. Chcąc ustalić wzajemne relacje między tymi pojęciami należy stwierdzić, że pojęcie „wydanie rzeczy” jest pojęciem szerszym niż pojęcie „przeniesienie własności”. Wydanie rzeczy jest nie tyle przeniesieniem prawa własności, co przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży (opodatkowanej) towarów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie zawiera umów z kontrahentami, które regulowałyby przeniesienie prawa do dysponowania towarem czy odpowiedzialności za ryzyko utraty towaru, nie posiada również regulaminu określającego takie kwestie. Towary do nabywców dostarczane są przez spółkę własnym transportem. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży towarów, które będą dostarczane do nabywców za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy (kuriera prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu przesyłek) na zlecenie i koszt Wnioskodawcy. W razie utraty towaru przez kuriera, będzie on ponosił odpowiedzialność względem Wnioskodawcy. Kurier będzie odbierał zapakowany towar wraz z fakturą VAT (dla nabywcy) z magazynu Wnioskodawcy i dostarczał go do nabywcy w ciągu 24 godzin. Wnioskodawca ma wątpliwość w przypadku gdy zdarzy się transakcja dostawy towaru na przełomie miesiąca w sytuacji, w której towar wraz z fakturą VAT odbierany byłby przez kuriera w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, a dostarczony fizycznie do nabywcy w pierwszych dniach miesiąca następnego. W takim wypadku data wystawienia faktury VAT dla nabywcy (np. 31 marca 2018 r.) będzie różnić się od daty fizycznej dostawy tego towaru do nabywcy (2 kwietnia 2018 r.). Za zamówiony towar nabywca będzie płacił przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność za towar nastąpi po fizycznym otrzymaniu towaru przez nabywcę.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku, wystawienie faktury przez Wnioskodawcę następuje w tym samym dniu co wydanie towaru, to przychód podatkowy z tytułu sprzedaży tych towarów powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie wystawienia faktury. Nawet w sytuacji gdyby wydanie towaru nastąpiło później niż wystawienie faktury to o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wystawienia faktury.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.