Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.51.2018.2.AR
z 28 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z 26 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.51.2018.1.AR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 26 lutego 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki gruntowej o pow. 4,3472 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr X, położonej w K. w 1/8 jej części. Przedmiotowa działka jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne (RIIIa) i drogi (dr) i stanowi działkę niezabudowaną. Na działce tej nie były ponoszone żadne nakłady na jej ulepszenie. Teren, na którym położona jest działka na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast po jego uchwaleniu ma zostać zakwalifikowana jako teren zabudowy usługowej (oznaczony symbolem U5).

Wnioskodawca zamierza dokonać podziału przedmiotowej działki. W wyniku podziału mają powstać dwie nowe działki o planowanej powierzchni 2,8472 ha oraz 1,500 ha. Mniejszą działkę Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza sprzedać nabywcy – czynnemu podatnikowi VAT. Działka została nabyta uprzednio bez podatku VAT. Przyszły nabywca działki (inwestor) zamierza zwrócić się z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, wnosząc o umożliwienie wybudowania na przedmiotowej działce budynku użytkowego handlowo-usługowego. Tym samym ww. działka wraz z uprawomocnieniem się planu zagospodarowania przestrzennego zmieni przeznaczenie z rolnego na budowlany pod zabudowę i jako taka będzie przedmiotem przyszłej sprzedaży nabywcy. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Tylko i wyłącznie na potrzeby sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca zarejestruje się jako podatnik czynny VAT.

W uzupełnieniu wskazano, że:

Wnioskodawczyni weszła w posiadanie udziału w nieruchomości gruntowej oznaczonej nr X w dniu 7 lipca 2016 r. poprzez jego zakup. Transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni nabyła działkę X dla celów osobistych.

Wnioskodawczyni od momentu nabycia nie wykorzystywała w żaden sposób udziału w nieruchomości gruntowej.

W całym okresie posiadania nieruchomości Wnioskodawczyni nie miała potrzeby korzystania z nieruchomości w żaden sposób.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym w myśl stosownych przepisów. Posiadany przez wnioskodawczynię udział w nieruchomości nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Przedmiotowa działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni nie czerpała w ten sposób korzyści z posiadanego udziału w nieruchomości.

Przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży udziału była potrzeba uzyskania dodatkowych środków pieniężnych.

Wnioskodawczyni występowała jedynie o zmianę przeznaczenia działki w planie zagospodarowania przestrzennego z oznaczenia 4U na 5U.

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości lub uatrakcyjnienia posiadanej nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych działań inwestycyjnych oraz marketingowych odnośnie przedmiotowej działki.

Działka będzie objęta prawomocnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy. Przeznaczenie działki będzie pod zabudowę usługową.

Działka będzie przeznaczona pod zabudowę usługową (U5).

W momencie sprzedaży dla działki będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy. Zabudowa oznaczona symbolem U5.

Działka w ogóle nie była wykorzystywana.

Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie posiada nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy sprzedaż przedmiotowej działki jako przeznaczonej pod zabudowę będzie korzystała ze zwolnienia w świetle artykułu 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, czy też jest opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej, tj. 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przedmiotowej działki powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%. Za stanowiskiem tym przemawia fakt, że pomimo iż działka jest niezabudowanym gruntem rolnym, to objęcie jej planem zagospodarowania przestrzennego oraz uzyskanie pozwolenia na budowę pozwolą traktować ją jako działkę przeznaczoną pod zabudowę komercyjną. Ustawa o podatku VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny przeznaczone pod zabudowę i budowlane. Wynika z tego, że fakt uzyskania przez Podatnika warunków zabudowy i sprzedaż działki jako działki pod zabudowę, mimo iż w klasyfikacji gruntów jest to w dalszym ciągu grunt rolny, powoduje konieczność opodatkowania sprzedaży podatkiem VAT 23% i wyklucza zwolnienie od podatku na podstawie przytoczonego powyżej przepisu ustawy o podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami rolnymi czy leśnymi w planie zagospodarowania przestrzennego, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Istnieje co prawda definicja ustawowa terenu budowlanego, bowiem w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowalne rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Niemniej jednak celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W sprawie nie znajdzie również zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, bowiem wskazane zwolnienie stosuje się do gruntu zabudowanego budynkami, budowlami lub ich częściami pod warunkiem, że posadowione na gruncie budynki, budowle lub ich części spełniają przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy nabywca jako czynny podatnik VAT będzie miał prawo odliczenia podatku naliczonego od nabywanej nieruchomości kupowanej w celu wykorzystywania jej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej ustawą o VAT , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, grunt jest towarem, a jego sprzedaż stanowi dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analiza powyższych przepisów pozwala na stwierdzenie, że dostawa towaru podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatkiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem działki gruntowej o pow. 4,3472 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr X , w 1/8 części. Wnioskodawczyni weszła w posiadanie udziału w nieruchomości gruntowej oznaczonej nr X w dniu 7 lipca 2016 r. poprzez jego zakup. Przedmiotowa działka jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne (RIIIa) i drogi (dr) i stanowi działkę niezabudowaną. Wnioskodawczyni zamierza dokonać podziału przedmiotowej działki. W wyniku podziału mają powstać dwie nowe działki o planowanej powierzchni 2,8472 ha oraz 1.500 ha. Mniejszą działkę Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza sprzedać nabywcy – czynnemu podatnikowi VAT.

Wnioskodawczyni występowała jedynie o zmianę przeznaczenia działki w planie zagospodarowania przestrzennego z oznaczenia 4U na 5U. Działka w momencie sprzedaży będzie objęta prawomocnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy. Przeznaczenie działki będzie pod zabudowę usługową (U5). W momencie sprzedaży dla działki będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni od momentu nabycia nie wykorzystywała w żaden sposób udziału w nieruchomości gruntowej. W całym okresie posiadania nieruchomości nie miała potrzeby korzystania z niej w żaden sposób. Jak wskazała działka w ogóle nie była wykorzystywana, została nabyta dla celów osobistych.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabyła działkę X dla celów osobistych. Od momentu nabycia nie wykorzystywała w żaden sposób udziału w nieruchomości gruntowej. Wnioskodawczyni nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym w myśl stosownych przepisów. Posiadany przez wnioskodawczynię udział w nieruchomości nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Przedmiotowa działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni nie czerpała w ten sposób korzyści z posiadanego udziału w nieruchomości. Przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży udziału była potrzeba uzyskania dodatkowych środków pieniężnych. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości lub uatrakcyjnienia posiadanej nieruchomości, nie prowadziła żadnych działań inwestycyjnych oraz marketingowych odnośnie przedmiotowej działki. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, jak również nie posiada nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości.

Z przytoczonego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika by Wnioskodawczyni podejmowała działania, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Analiza powyższych okoliczności pozwala na stwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W ocenie tut. organu wystąpienie o zmianę przeznaczenia działki w planie zagospodarowania przestrzennego z oznaczenia 4U na 5U, jak również dokonanie jej podziału, a następnie planowana sprzedaż wydzielonej działki o pow. 1,500 ha, w celu uzyskania dodatkowych środków pieniężnych nie może wskazywać na aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Tym samym, biorąc pod uwagę orzeczenia TSUE C-180/10 i C-181/10 wystąpienie o zmianę przeznaczenia działki oraz dokonanie podziału przedmiotowej działki nie przesądza o konieczności opodatkowania jej dostawy. Wnioski płynące z ww. orzeczeń prowadzą do stwierdzenia, że Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż udziału w działce nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z tym brak jest podstaw do określenia stawki podatku lub zwolnienia od podatku dla sprzedaży ww. udziału.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że do pozostałej części wniosku (pyt. nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.