Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.65.2018.1.BK
z 4 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca istnieje od 2010 r. Zajmuje się montażem, modernizacją urządzeń tj. windy osobowe, towarowe (hydrauliczne i elektryczne), schody ruchome, platformy dla osób niepełnosprawnych, suwnice oraz ich naprawami, remontami i konserwacją wraz z pogotowiem dźwigowym. Komplementariuszem Wnioskodawcy jest ………, który działa na tym rynku od 2002 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWiU, Wnioskodawca klasyfikuje swoje usługi do następujących grupowań:

• usługi montażu urządzeń - wykonywane na podstawie zawartych umów. Obejmują dostawę i montaż urządzenia własnymi siłami lub prze podwykonawców oraz odbiór techniczny urządzenia zgodnie z przepisami UDT – do grupowania 43.29.19 tj. pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”,
• usługi modernizacji urządzeń - wykonywane na podstawie zawartych umów. Obejmują dostawę i montaż urządzenia własnymi siłami lub przez podwykonawców oraz odbiór techniczny urządzenia zgodnie z przepisami UDT - do grupowania 43.29.19 tj. „Pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”,
• usługi konserwacji urządzeń wraz z „pogotowiem dźwigowym” - wykonywane na podstawie odrębnie zawieranych umów terminowych lub bezterminowych, gwarantujących sprawną, bezawaryjną, bezpieczną pracę urządzenia oraz zapewnienie pracy pogotowia naprawczego całodobowego - do grupowania 33.12.15 tj. „Usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”,
• usługi napraw i remontów urządzeń, które nie wchodzą w zakres konserwacji, tzn. uszkodzone na skutek wyeksploatowania, dewastacji, kradzieży na podstawie zleceń i kalkulacji - do grupowania 33.12.15 tj. „Usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”.

Klasyfikacja usług świadczonych przez Wnioskodawcę została potwierdzona przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy według stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., jeśli Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane pod grupowaniem 43.29.19 jako Podwykonawca na rzecz podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, prawidłowo stosuje mechanizm odwrotnego obciążenia?
2. Czy według stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., jeśli Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane pod grupowaniem 43.29.19 jako Wykonawca na rzecz Inwestora będącego czynnym podatnikiem VAT, prawidłowo wystawia faktury VAT z właściwą stawką VAT?
3. Czy według stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca świadcząc usługi konserwacji urządzeń wraz z pogotowiem dźwigowym lub usługi prowadzenia całodobowego pogotowia dźwigowego sklasyfikowane pod grupowaniem 33.12.15 prawidłowo wystawia fakturę VAT z właściwą stawką VAT niezależnie od relacji pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Wnioskodawca prawidłowo stosuje mechanizm odwrotnego obciążenia.
2. Wnioskodawca prawidłowo wystawia faktury VAT z właściwą stawką VAT.
3. Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę VAT z właściwą stawką VAT niezależnie od relacji pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, w brzmieniu od 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji Podwykonawcy, tu należy posłużyć się definicją słownikową. Według słownika języka polskiego Podwykonawca to podmiot wykonujący pracę na zlecenie Głównego Wykonawcy. Poprawność zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU leży w gestii świadczącego usługę. Wnioskodawca klasyfikując świadczone usługi, posiłkował się również Prawem Budowlanym oraz zasadami metodycznymi PKWiU i definicjami słownikowymi. Według zasad metodycznych PKWiU punkt 5.3.3. czynności o charakterze naprawczym i konserwacyjnym są klasyfikowane jako naprawy i konserwacje metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń zostały zaliczone do grupy 33.1.

Natomiast zgodnie z punktem 5.3.5. instalowanie i montaż maszyn i urządzeń na miejscu przeznaczenia klasyfikuje się w jednym i tym samym grupowaniu łącznie z przeprowadzonym ewentualnie przez tę samą jednostkę, rozruchem i szkoleniem personelu w zakresie rutynowych czynności związanych z użytkowaniem i konserwacją zainstalowanego wyrobu. Zdaniem Wnioskodawcy, tylko jeśli konserwacja jest przedmiotem umowy na roboty budowlano- montażowe dotyczące montażu lub modernizacji urządzenia jako część składowa całej usługi, niezbędna do prawidłowego uruchomienia i odbioru urządzenia, jest klasyfikowana pod kodem 43.29.12. Konserwacja urządzeń wraz z pogotowiem dźwigowym prowadzona na podstawie umów o świadczenie usług jest klasyfikowana pod kodem 33.12.15.

Podsumowując, rozliczanie podatku VAT mechanizmem „odwróconego obciążenia” ma zastosowanie jeśli spełnione są warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
• świadczone usługi zawierają się w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane na podstawie umów o roboty budowlano-montażowe dotyczące montażu i modernizacji urządzeń dźwigowych i dźwignicowych, mogą być objęte ww. mechanizmem (w zależności od relacji między usługodawcą i usługobiorcą).

Usługi konserwacji tych urządzeń wraz z ich naprawami, remontami wykonywane na podstawie umów o świadczenie usług, nie są ww. mechanizmem objęte.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie organ interpretacyjny zauważa, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając niniejszą interpretację organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku. Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.). Jednakże zgodnie z jego § 3 pkt 1, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W ww. załączniku zostały wymienione w pozycji 29 - PKWiU 43.29.19 – pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem, w przypadku gdy usługodawca będzie świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca generalnego wykonawcy, zastosowanie będzie miał mechanizm odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywający usługę, tj. generalny wykonawca. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, które realizowane są przez wykonawcę/generalnego wykonawcę na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę/generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa (usługi).

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Zatem na podstawie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że podatnikiem w odniesieniu do usług budowlanych jest nabywca takich usług w przypadku, gdy spełnione są łącznie cztery przesłanki:

1. usługa wymieniona jest w jednej z pozycji 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT,
2. usługodawcą jest podatnik VAT czynny, który nie korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego (ze względu na wysokość obrotów) przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9,
3. usługobiorcą jest podatnik VAT czynny,
4. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynni podatnik VAT) na podstawie zawartych umów świadczy usługi montażu i modernizacji urządzeń sklasyfikowane według PKWiU 43.29.19 tj. „Pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane” oraz usługi konserwacji urządzeń wraz z „pogotowiem dźwigowym” jak również usługi napraw i remontów urządzeń, które nie wchodzą w zakres konserwacji, tzn. uszkodzone na skutek wyeksploatowania, dewastacji, kradzieży na podstawie zleceń, sklasyfikowane w PKWiU 33.12.15 tj. W przypadku ww. usług Wnioskodawca występuje zarówno w roli podwykonawcy jak i wykonawcy.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy wykonane usługi powinien opodatkować na zasadach ogólnych czy na podstawie odwrotnego obciążenia.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawne w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przypadku gdy świadczy on usługi sklasyfikowane według PKWiU 43.29.19 „Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane” (usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT) i występuje w charakterze podwykonawcy to w tym przypadku zastosowanie znajdą zasady opodatkowania w ramach tzw. odwrotnego obciążenia, Wnioskodawca bowiem występuje jako podwykonawca w stosunku do Zleceniodawcy/Inwestora.

Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca występuje w roli wykonawcy i świadczy usługi sklasyfikowane według PKWiU 43.29.19 „Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane” (usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT) to pomiędzy Wnioskodawcą, a Zleceniodawcą/Inwestorem nie istnieje stosunek podwykonawstwa w ramach obowiązującej umowy o roboty budowlane. W związku z tym transakcja jest opodatkowana według zasad ogólnych z zastosowaniem właściwej stawki VAT.

Odnosząc się natomiast do usług świadczonych przez Wnioskodawcę sklasyfikowanych według PKWIU 33.12.15 tj. „Usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”, stwierdzić należy, że usługi te jako niemieszczące się w załączniku nr 14 do ustawy nie podlegają opodatkowaniu według zasad wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, gdyż nie została spełniona jedna z przesłanek do zastosowania tego przepisu. Tak wskazaną czynność należy opodatkować – jak słusznie przyjmuje Wnioskodawca (niezależnie od relacji pomiędzy usługodawcą a o usługobiorcą) – według zasad ogólnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.