Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.47.2018.2.ES
z 3 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 marca 2018 r. Nr 0014-KDIP3-1.4011.47.2018.1.ES (data nadania 12 marca 2018 r., data odbioru 16 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

1. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
   • wydatków poniesionych na opłaty za zaoczne studia magisterskie – jest prawidłowe,
   • wydatków poniesionych na materiały naukowe – jest prawidłowe,
2. prawidłowości wystawionych faktur - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W związku z planowaniem rozpoczęcia działalności gospodarczej polegającą na oferowaniu usług ubezpieczeniowych, z dniem 1 października 2016 r., Wnioskodawczyni rozpoczęła studia magisterskie na kierunku FINANSE, RACHUNKOWOŚĆ I UBEZPIECZENIA.
Celem podjęcia studiów było zdobycie potrzebnej wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych, aby móc oferować usługi w zakresie ubezpieczeń skierowanych do firm i osób fizycznych.

Z dniem 1 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie świadczenia w/w usług - PKD 66.22.Z - Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Działalność opodatkowania jest na zasadach ogólnych. Koszty związane z uzyskaniem potrzebnej wiedzy do prowadzenia tego typu działalności, Wnioskodawczyni zaczęła ponosić już w 2016 r. Były to: opłaty za naukę (czesne), wydatki na dojazd, zakup materiałów naukowych. Aktualnie jest studentem II roku, 3 semestru studiów na kierunku FINANSE RACHUNKOWOŚĆ UBEZPIECZENIA.

Na potrzeby działalności, w miarę możliwości i uzyskanych środków, Wnioskodawczyni regularnie poszerza swoją wiedzę, aby móc kontynuować swoją działalność.

Program realizowanych przez studiów obejmuje przedmioty: system ubezpieczeń, ubezpieczenia społeczne, prawo finansowe, strategia organizacji, teoria ryzyka finansowego.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 marca 2018 r. Nr 0014-KDIP3-1.4011.47.2018.1.ES Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty ewidencjonuje według metody kasowej.

Tematyka studiów jest ściśle związana z profilem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i jest niezbędna do prowadzenia tej działalności oraz zarządzania firmą.

W związku kontynuowaniem nauki na w/w kierunku Wnioskodawczyni ponosi koszty typu: opłaty za naukę (czesne), wydatki na dojazd, zakup materiałów naukowych.

Oprócz kosztów związanych z podnoszeniem wiedzy związanej z działalnością agentów ubezpieczeniowych, Wnioskodawczyni ponosi dodatkowo inne koszty tj. zakup materiałów biurowych, wyposażenia, paliwa i inne.

W dniu 16.10.2017 r. Wnioskodawczyni dokonała opłaty (czesne) za w/w studia za rok akademicki 2017/2018 semestr I. Opłatę zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów na podstawie wystawionej faktury w 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłatę za Zaoczne studia magisterskie rok akademicki 2017/2018 semestr I , którą Wnioskodawczyni opłaciła 16.10.2017 r. po rozpoczęciu działalności gospodarczej i opłaty pozostałe do zakończenia studiów Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia?
2. Czy w związku z poszerzaniem wiedzy na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni może do kosztów uzyskania przychodu zakwalifikować również wydatki na materiały naukowe, zgodnie z wymogiem programu studiów, wykorzystywane też w prowadzonej działalności gospodarczej?
3. Czy w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych prawidłowym będzie uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodów faktur wystawionych na imię i nazwisko a nie na nazwę firmy ?
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 1, Nr 2 i Nr 3 w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na czesne, dojazd, materiały naukowe do kosztów uzyskania przychodów oraz prawidłowości ich dokumentowania stanowi przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia. Odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków zostanie udzielona odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na edukację w postaci studiów wyższych (czesne) , które umożliwiają jej nabycie wiedzy i umiejętności koniecznych w prowadzeniu firmy, są kosztami uzyskania przychodu , gdyż przyczyniają się do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

Kosztami uzyskania przychodu będą mogły być także wydatki na literaturę fachowa, prasę branżowa czy książki, ponoszone zgodnie z programem studiów, gdyż przyczyniają się do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo -skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodu oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów magisterskich nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do stwierdzenia, czy wydatki o charakterze edukacyjnym mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty. Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.
  
  
  

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli zdobyta w trakcie studiów wiedza ma (będzie miała) odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej (np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Wnioskodawcę usług) lub na zachowanie albo zabezpieczenie tego źródła przychodów, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki o których mowa we wniosku ponoszone po rozpoczęciu działalności gospodarczej, tytułem opłat za czesne, opłat za materiały naukowe, można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże pod warunkiem ich należytego udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Również wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup pomocy naukowych, związane ściśle z kierunkiem studiów, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność (zwolniona z VAT) powinna zamieszczać na dokumentach obowiązkowo swoje imię i nazwisko. Dodatkowo można zamieszczać również nazwę firmy. Nie będzie błędem jeśli na fakturze dokumentującej wydatek za czesne będzie zawarte tylko imię i nazwisko. Fakturę tak wystawioną można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Wydatki na dokształcanie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  
  

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni z dniem 1 października 2016 r. rozpoczęła studia magisterskie na kierunku FINANSE, RACHUNKOWOŚĆ I UBEZPIECZENIA. Natomiast z dniem 1 czerwca 2017 r. rozpoczęła prowadzenie działalności w zakresie usług ubezpieczeniowych. Tematyka studiów jest ściśle związana z profilem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. W związku kontunuowaniem nauki na w/w kierunku Wnioskodawczyni ponosi koszty typu: opłaty za naukę (czesne), wydatki na dojazd, zakup materiałów naukowych.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przyjąć zatem należy, że podjęte przez Wnioskodawczynię studia wpływają na zwiększenie oraz zabezpieczenie źródła przychodu z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wobec tego, wydatki na czesne, podręczniki i dojazdy poniesione w związku ze studiami, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione po rozpoczęciu tej działalności i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017, poz. 728).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in.:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że regulacje dotyczące tego, co powinna zawierać faktura przedstawione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710). I tak zgodnie z treścią ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m. in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.
   
   

Z ww. uregulowań wynika, że faktura bezwzględnie powinna zawierać m. in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

W związku z tym prawidłowym będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów faktur wystawionych na imię i nazwisko Wnioskodawczyni.

Reasumując stanowisko Wnioskodawczyni w tej części uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.