Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.88.2018.1.SJ
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w lipcu 2008 r., aktem notarialnym nabyła, umową przeniesienia własności, nieruchomość gruntową, niezabudowaną, składającą się z: 2 działek o powierzchni łącznej 4,6243 ha znajdujących się jedna na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, druga poza tym terenem, obie w województwie. Sprzedający ww. sprzedaż nieruchomości opodatkował podatkiem VAT w wysokości 22%. W lipcu 2011 r. na podstawie art. 93 ust. 1-2a, art. 96 ust. 1 oraz art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.) oraz rozporządzenia RM z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu dokonywania podziałów ruchomości (Dz. U. z 2004 r. Nr 268, poz. 2663) oraz art. 104 par. 1 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku właściciela zatwierdzono projekt podziału geodezyjnego i prawnego nieruchomości. Nowo wydzielone działki posiadały następujące oznaczenia i funkcje: dwie P, S, U – tereny przemysłu, składów, usług, jedna SGK – strefa kontrolowana przełożonego gazociągu, jedna SG – strefa ochronna gazociągu wysokiego ciśnienia oraz pas drogi wewnętrznej.

W między czasie Spółka zmieniła nazwę na A, powyższe zostało ujawnione w KRS. W styczniu 2018 r. Urząd Gminy odpowiedział w sprawie funkcji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działek omawianej nieruchomości. Główne oznaczenia to P, S, U – tereny przemysłu, składów, usług oraz Dww – droga wewnętrzna dojazdowa na bazie istniejącej drogi polnej, SG – strefa ochronna gazociągu. W roku bieżącym, tj.: 2018 r. na początku stycznia właściciel nieruchomości spółka A w oparciu o akt notarialny zawarła przedwstępną umowę sprzedaży wyżej omawianej nieruchomości. W akcie notarialnym wskazano, że sposób korzystania z poszczególnych działek nieruchomości został opisany w księdze wieczystej w dziale I jako „R – grunty orne”. Nieruchomość jest niezabudowana, posiada dostęp do drogi publicznej, położona jest na terenie, który jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie została nabyta od Skarbu Państwa, ani jednostki samorządu terytorialnego, a także nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu art. 46 § 1 kc. Umowa sprzedaży zostanie zawarta po spełnieniu kilkunastu warunków dotyczących stosownych zaświadczeń, czynności biegłych, itp. między innymi strona sprzedająca zobowiązała się do wystąpienia w terminie 30 dni od zawarcia umowy przedwstępnej z wnioskiem o interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego dla sprzedającego mające na celu ustalenie opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości. Strony chcą mieć pewność czy czynność należy opodatkować stawką 23%, czy też ww. czynność podlegać będzie zwolnieniu i należy ją opodatkować podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i rozlicza VAT na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą podlegająca opodatkowaniu VAT w szczególności, Wnioskodawca odliczył VAT od zakupu obecnie sprzedawanej nieruchomości. Nieruchomość nie jest zabudowana, nie znajdują się na niej żadne naniesienia, w szczególności budynki, budowle lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie Nieruchomość. Sprzedaż nie będzie obejmowała jakichkolwiek składników niematerialnych, w tym zobowiązań, ani wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo składników majątku, które mogłyby stanowić przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące działania gospodarcze. Przedmiotem sprzedaży nie będzie zatem przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła sprzedaż gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane i jako taka będzie podlegała opodatkowaniu VAT według obowiązującej stawki, w konsekwencji do jej dostawy nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), dalej : Ustawa VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary zostały zdefiniowane w art. 2 pkt 6 Ustawy VAT jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak wskazuje orzecznictwo organów podatkowych, w przypadku sprzedaży prawa własności nieruchomości każda działka ewidencyjna gruntu stanowi „towar” w rozumieniu przepisów Ustawy VAT i stanowi odrębny przedmiot dostawy (por. np. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2017 r. Nr 0114-KDIP4.4012.311.2017.2.KR). Biorąc pod uwagę powyższe, w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła dostawę towarów w rozumieniu Ustawy VAT. Co do zasady stawka podatku VAT wynosi 22% na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy VAT (z zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie). Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 Ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Ustawa VAT oraz przepisy wykonawcze do ustawy przewidują jednocześnie możliwość stosowania stawek obniżonych lub zwolnienie z opodatkowania dla określonych czynności. I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zwolnieniem o charakterze przedmiotowym zostały więc objęte tereny, które spełniają łącznie poniższe warunki:

• są niezabudowane,
• mają charakter inny niż tereny budowlane.
  
  

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane dla potrzeb opodatkowania tym podatkiem należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Niemożliwe jest zatem zastosowanie omawianego zwolnienia w stosunku do terenów niezabudowanych, które:

• zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego kwalifikowane są jako przeznaczone pod zabudowę albo
• zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu są przeznaczone pod zabudowę, jeśli dla danego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
  
  

A zatem w przypadku braku podstaw dla stosowania omawianego zwolnienia dostawa gruntu przez podatnika VAT czynnego w ramach działalności gospodarczej jest opodatkowana VAT z zastosowaniem 23% stawki. Terenem budowlanym będzie więc tylko grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z:

• miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, albo
• decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
  
  

Są to akty prawne przewidziane w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi uchwałę właściwej rady gminy wydawaną w celu ustalenia przeznaczenia terenów (art. 14 wskazanej ustawy). Z kolei, w świetle art. 59 ust. tej ustawy, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest wymagane w celu zmiany zagospodarowania danego terenu albo w celu budowy na nim obiektu budowlanego, gdy miejscowy planu zagospodarowania przestrzennego nie został wydany.

Należy zaznaczyć, że jeżeli w odniesieniu do danego gruntu nie ma, ani miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to należy go traktować jako teren inny niż budowlany (dostawa którego jest zwolniona z podatku). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomość co prawda nie jest zabudowana, nie znajdują się na niej naniesienia typu budynki, budowle lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Spółka zakupiła Nieruchomość w roku 2008. Transakcja podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 22%. Spółka odliczyła VAT naliczony z tytułu zakupu Nieruchomości. Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Spółka zamierza dokonać sprzedaży Nieruchomości. Zgodnie z założeniami, w dacie sprzedaży opisany powyżej stan faktyczny będzie aktualny, tj. na Nieruchomości nadal nie będą znajdowały się jakiekolwiek naniesienia, w szczególności budynki, budowle lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, a ponadto Nieruchomość będzie nadal objęta MPZP z przeznaczeniem, jakie opisano powyżej. Przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie Nieruchomość. Sprzedaż nie będzie obejmowała jakichkolwiek składników niematerialnych, w tym zobowiązań, ani wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo składników majątku, które mogłyby stanowić przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące działania gospodarcze. Przedmiotem sprzedaży nie będzie zatem przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa. W konsekwencji, do dostawy Nieruchomości nie będzie miał zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT, a tym samym dostawa Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy VAT.

Zatem mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że planowana przez spółkę sprzedaż niezabudowanej nieruchomości, stanowiącej tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy w konsekwencji, do dostawy Nieruchomości nie będzie miał zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT.

Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko w odniesieniu do zadanego pytania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.