2018.04.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.71.2018.1.AŻ
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 27 czerwca 2014 r. Pan B zakupił mieszkanie w K, dla którego prowadzona jest księga wieczysta o powierzchni 106,93 m² na mocy aktu notarialnego sporządzonego przed notariuszem.

Mieszkanie jest zlokalizowane w historycznej części miasta w kamienicy wybudowanej w okresie przedwojennym i było w tym okresie wielokrotnie zasiedlane. Mieszkanie zakupione zostało od poprzedniego właściciela jako zwolnione od podatku VAT z wyżej wymienionych okoliczności.

Dnia 4 sierpnia 2014 r. wyżej opisane mieszkanie zostało wniesione przez Pana B do Spółki aportem sporządzonym przed notariuszem. Mieszkanie nie było remontowane i nie czyniono żadnych nakładów modernizacyjnych ograniczając się do ewentualnych bieżących drobnych napraw zarówno w okresie, gdy właścicielem był Pan B jak również w okresie późniejszym, gdy mieszkanie zostało już wniesione do Spółki w sposób wyżej opisany. Mieszkanie nie podlegało również podziałowi, nie wyodrębniono innych lokali mieszkalnych lub niemieszkalnych.

Przedmiotem działalności Spółki jest:

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
77.33.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery;
77.32.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych;
73.20.Z Badanie rynku i opinii publicznej;
82.30.Z Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów;
63.99.Z Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana;
74.90.Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
70.10.Z Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych;
64.20.Z Działalność holdingów finansowych;
64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

W okresie posiadania nieruchomości Spółce nie udało się czerpać korzyści, wynająć mieszkanie w realizacji podstawowego celu prowadzonej działalności gospodarczej. Obecnie Spółka zamierza sprzedać wyżej wymienione mieszkanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż mieszkania w zaprezentowanym opisie sprawy podlega zwolnieniu od podatku VAT?
Czy sprzedaż mieszkania w zaprezentowanym opisie sprawy podlega zwolnieniu ze względu na uregulowania zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i tą podstawę prawną należy powołać, jako podstawę zwolnienia przy sprzedaży?
Czy sprzedaż mieszkania w zaprezentowanym opisie sprawy podlega zwolnieniu ze względu na uregulowania zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10a i tą podstawę prawną należy powołać, jako podstawę zwolnienia przy sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem planowanej w 2018 r. sprzedaży będzie mieszkanie mieszczące się w kamienicy wybudowanej i zasiedlonej w okresie przedwojennym. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i tą podstawę należy powołać, jako podstawę zwolnienia przy sprzedaży.

Zwolnienie zaprezentowane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT mogłoby stanowić podstawę zwolnienia od podatku VAT, ale tylko w przypadku konieczności odwołania się do tego przepisu. W naszym przypadku wystarczające jest oparcie zwolnienia o regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10.

Zwolnienia od VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT odnoszą się do dostawy budynków, budowli lub ich części. Zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia czy planowana przez Spółkę dostawa nieruchomości budynkowych (mieszkania) może korzystać ze zwolnienia od podatku, decydująca jest okoliczność, że do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT doszło wiele lat temu oraz wynikająca z tego okoliczność, że mieszkanie podlegało zwolnieniu od VAT w okresie jego zakupu przez Pana B i w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w tym okresie. W analizowanym stanie faktycznym mieszkanie, które Spółka zamierza sprzedać, było w latach: 2014-2018 w posiadaniu Spółki, a jego nabycie nastąpiło w drodze aportu w sierpniu 2014 r. Jednocześnie podkreślenia wymaga okoliczność, że pierwsze zasiedlenie mieszkania miało miejsce w okresie przedwojennym, a więc od tego momentu upłynął okres dłuższy niż dwa lata. W konsekwencji istnieje podstawa prawna do zastosowania do przyszłej dostawy mieszkania zwolnienia od podatku w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Stanowiska tego nie zmienia okoliczność, że Spółka nabyła mieszkanie w drodze aportu, ponieważ również B nie dokonywał ulepszeń w czasie paro-miesięcznego okresu posiadania mieszkania. W tej sytuacji decydujące znaczenie mają uregulowania zaprezentowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i przesłanki tam określone zostały zasadniczo wyczerpane i ta okoliczność ma decydujące znaczenie dla dalszej oceny zaprezentowanego stanu faktycznego. Analiza uregulowań zawartych w art. 43 ust. l pkt 10a ustawy o VAT nie wydaje się być konieczna z uwagi na okoliczność, że zarówno Pan B, jak również Spółka nie dokonywali modernizacji nieruchomości, co w sposób wyczerpujący zaprezentowane zostało w opisie stanu faktycznego. Jednak w omawianej sprawie można wnioskować, że spełniona byłaby również przesłanka z ustawy o VAT w przypadku konieczności dalszej analizy.

Przechodząc więc do analizy przesłanki z ustawy o VAT należy wskazać, że Spółka uzyskała tytuł prawny do przedmiotowego mieszkania w drodze aportu w sierpniu 2014 r. Wniesienie aportu zostało interpretowane przez zbywcę jako czynność zwolniona od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT), nie został naliczony VAT, w związku z czym nie można było wykazać prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż podatek ten w tym przypadku w ogóle nie wystąpił. Zgodnie ze stanem faktycznym sporządzono jedynie akt notarialny, nie została wystawiona faktura dokumentująca zbycie mieszkania w formie aportu. Tym samym Spółce nie przysługiwało uprawnienie do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu przedmiotowego mieszkania w drodze aportu. Niemniej wyżej opisana sytuacja miałaby miejsce tylko w przypadku nieobjęcia zwolnieniem sprzedaży mieszkania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, co w opisanym stanie faktycznym nie ma miejsca, ponieważ uregulowania art. 43 ust. 1 pkt 10 w pełni wyczerpują znamiona zwolnienia transakcji sprzedaży od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z ww. przepisami, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Pan B dnia 27 czerwca 2014 r. zakupił mieszkanie o powierzchni 106,93 m² na mocy aktu notarialnego. Mieszkanie jest zlokalizowane w historycznej części miasta w kamienicy wybudowanej w okresie przedwojennym i było w tym okresie wielokrotnie zasiedlane. Mieszkanie zakupione zostało od poprzedniego właściciela jako zwolnione od podatku VAT z wyżej wymienionych okoliczności. Dnia 4 sierpnia 2014 r. wyżej opisane mieszkanie zostało wniesione przez Pana B do Spółki aportem sporządzonym przed notariuszem. Mieszkanie nie było remontowane i nie czyniono żadnych nakładów modernizacyjnych ograniczając się do ewentualnych bieżących drobnych napraw zarówno w okresie, gdy właścicielem był Pan B jak również w okresie późniejszym, gdy mieszkanie zostało już wniesione do Spółki w sposób wyżej opisany. Mieszkanie nie podlegało również podziałowi, nie wyodrębniono innych lokali mieszkalnych lub niemieszkalnych.

Przedmiotem działalności Spółki jest:

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
77.33.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery;
77.32.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych;
73.20.Z Badanie rynku i opinii publicznej;
82.30.Z Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów;
63.99.Z Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana;
74.90.Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
70.10.Z Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych;
64.20.Z Działalność holdingów finansowych;
64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż mieszkania w zaprezentowanym stanie faktycznym podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 art. lub art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Tym samym, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit, a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Należy również zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zarówno w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisów Dyrektywy 2006/112/WE doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego mieszkania.

Z uwagi na fakt, że od momentu pierwszego zasiedlenia ww. lokalu mieszkalnego do momentu jego dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata to zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa przedmiotowych nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, rozpatrywanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stało się bezzasadne.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Spółkę mieszkania będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin