Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.55.2018.2.ISZ
z 9 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.) uzupełnionym w dniu 13 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2018 r. (skutecznie doręczone 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 13 marca 2018 r., (data wpływu 19 marca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 5 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.
Gmina prowadzi postępowanie zmierzające do zbycia w trybie przetargu nieograniczonego nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 38 o powierzchni 504 mkw.

Przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami. Teren nieruchomości nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Nieruchomość została nabyta na rzecz Gminy od R Spółka Akcyjna na podstawie wyroków Sądu Okręgowego z dnia 24 czerwca 1948 r. oraz Sądu Apelacyjnego z dnia 30 listopada 1948 r. Zgodnie z art. 32 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. Nr 14. poz. 130) w/w Gmina przekształciła się w Skarb Państwa. Następnie na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 22 lutego 1991 r. i karty inwentaryzacyjnej przedmiotowa nieruchomość stała się własnością Gminy. Na karcie inwentaryzacyjnej został wykazany jeden budynek o wartości 392.700.000 zł (przed denominacją). Do ewidencji księgowej Gmina budynek ten został przyjęty w dniu 31 grudnia 2003 r., jako wartość wskazano kwotę 94.245,24 zł. Brak drugiego budynku w ewidencji środków trwałych Gmina.

Gmina jest w posiadaniu dokumentacji - umowa najmu lokalu użytkowego zawarta w dniu 11 czerwca 1991 r., pomiędzy Zarządem Miasta, a P (zwanym dalej P), Zarządem Wojewódzkim i Zarządem Miejskim, na cele biurowe. Zgodnie z umową Wynajmujący oddaje w najem lokal/budynek określony w § 1 składający się z 21 pomieszczeń o powierzchni 210,56 mkw wraz z przynależnymi pomieszczeniami: piwnicą, komórkom oraz korytarzem o łącznej powierzchni 229,49 mkw. Z wypisu z rejestru budynków wynika, że nieruchomość zabudowana jest dwoma budynkami o powierzchni 179 mkw i 93 mkw. Z uwagi na odległy termin zawarcia umowy trudno stwierdzić, czy przedmiotem umowy były dwa budynki, czy tylko budynek o powierzchni 179 mkw.

Ponadto zgodnie z umową Najemca został zobowiązany do zapłaty czynszu najmu w wysokości 5.737.500 zł (przed denominacją) miesięcznie oraz świadczeń z tytułu centralnego ogrzewania i wody. Dodatkowo najemca zobowiązał się do przeprowadzenia remontu budynku, a wynajmujący do zaliczenia kosztów remontu w wysokości 160.00.000 zł (przed denominacją) w poczet należnego czynszu przez okres 27 miesięcy. Czynsz płatny ponownie częściowo od października 1993 r., a od 1 listopada 1993 r., czynsz płatny zgodnie z umową. Z dniem 31 grudnia 1992 r., umowa została rozwiązana na zasadzie porozumienia stron, a związek Wojewódzki P odstąpił od roszczeń finansowych wobec Gminy z tytułu nakładów poniesionych na modernizację obiektu. W dokumentacji Gminy znajduje się pismo Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (zwanego dalej MOPS - jednostki budżetowej Gmina) z dnia 15 grudnia 1992 r. oraz protokołów z negocjacji z dnia 23 grudnia 1992 r. zgodnie z którym „proponuje się przekazanie całego obiektu w użytkowanie MOPS-u z jednoczesnym pisemnym upoważnieniem Dyrektora MOPS do nieodpłatnego podnajęcia części pomieszczeń/budynek parterowy P-owi w okresie wzajemnie wynegocjowanym”. P proponował okres 5 lat.

Od 1993 r., budynki zostały przekazane w użytkowanie do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (jednostki budżetowej Gminy). W latach 1996-2014 były wykorzystywane dla potrzeb Środowiskowego Domu Samopomocy (kiedyś jednostki pozostającej w strukturze MOPS, a następnie jednostki budżetowej Gmina - wykonującej zadania z zakresu pomocy społecznej) - na podstawie umowy użyczenia. W powyższym okresie nie były ponoszone nakłady na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 28 listopada 2014 r., została rozwiązana umowę na zasadzie porozumienia stron.

Natomiast zgodnie z informacjami uzyskanymi z MOPS w 1995 r. w budynkach mieścił się P, M.. K., które ponosiły odpłatność za media. Ponadto jedyne nakłady jakie poczynił MOPS to farby na malowanie pomieszczeń oraz papa na pokrycie dachu. Wszystkie prace wykonane były przez ekipę remontową MOPS.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez MOPS:

• P użytkował pomieszczenia biurowe o powierzchni 37,95 mkw oraz pomieszczenia magazynowe o powierzchni 142,92 mkw - na podstawie umowy użyczenia zawartej pomiędzy MOPS a P w dniu 30 października 1995 r.,
  

• K. użytkował pomieszczenie biurowe o powierzchni 78.8 mkw oraz pomieszczenie magazynowe o powierzchni 40,8 mkw - na podstawie umowy użyczenia zawartej pomiędzy MOPS a K. w dniu 9 października 1995 r. oraz aneksów do umowy.
  
  

Brak w MOPS dokumentacji w zakresie użytkowania pomieszczeń przez M., powyższe informacje zostały pozyskane od pracowników MOPS, którzy w tamtych latach pracowali.

Ponadto brak w Gmina dokumentów świadczących, że po 1992 r. Gmina była stroną umowy najmu budynków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa, o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(...) definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)”, zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub jego części (po jego/jej wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, budowli lub jego części, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub jego części - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zwolnienia tego nie można zastosować w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Mając powyższe na uwadze dostawa nieruchomości, tj. działki korzystać będzie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem jedną z przesłanek warunkujących objęcie zwolnieniem od podatku dostawy towarów na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest wykorzystywanie przez sprzedającego tych towarów (w tym nieruchomości), jedynie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Art. 43 ust. 10 ustawy stanowi, że podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zaznaczyć należy, że zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ma zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części, która nie została objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem w przypadku objęcia zwolnieniem do podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy budynków, budowli lub ich części – nie zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy nie ma zastosowania.

Z uregulowań art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, jak podniósł Wnioskodawca, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Z powyższego wynika, że zarówno w przypadku wybudowania obiektu, jak również po jego ulepszeniu pojęcie „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć w sposób tożsamy. Oznacza to, że w sytuacji dokonywania ulepszeń wykorzystanie obiektu do własnej działalności należy uznać za jego ponowne „pierwsze zasiedlenie”.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z wniosku wynika, że Gmina prowadzi postępowanie zmierzające do zbycia w trybie przetargu nieograniczonego nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 38 o powierzchni 504 mkw. Przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami. Od 1993 r., budynki zostały przekazane w użytkowanie do MOPS (jednostki budżetowej Gminy). W 1995 r. w budynkach mieścił się P, M. K., które ponosiły odpłatność za media. W latach 1996-2014 były wykorzystywane dla potrzeb Środowiskowego Domu Samopomocy (kiedyś jednostki pozostającej w strukturze MOPS, a następnie jednostki budżetowej Gminy - wykonującej zadania z zakresu pomocy społecznej) - na podstawie umowy użyczenia. W powyższym okresie nie były ponoszone nakłady na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Z wniosku wynika, też, że po tym okresie Gmina nie ponosiła nakładów przekraczających 30% wartości danego budynku.

Wnioskodawca powziął w wątpliwość, czy dostawa ww. nieruchomości korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz opisane we wniosku zdarzenie, należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych we wniosku budynków będzie korzystać ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W stosunku do ww. budynków doszło do pierwszego zasiedlenia rozumianego jako oddanie budynku do używania. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Wnioskodawca wskazał, że budynki od 1993 r., były przez Gminę używane, tj. zostały przekazane w użytkowanie do MOPS (jednostki budżetowej Gminy). Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił nakładów przekraczających 30% wartości danego budynku. Zatem zostały spełnione obie przesłanki warunkujące zastosowanie dla planowanej dostawy budynków zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym, w opisanym we wniosku zdarzeniu, sprzedaż działki gruntu nr 38 o pow. 504 mkw, będzie opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż budynków znajdujących się na tej działce.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że dostawa nieruchomości, tj. działki korzystać będzie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.