Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.90.2018.2.KK
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 16 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.90.2018.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 marca 2017 r.). W dniu 27 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni nabyła w całości zabudowaną nieruchomość na podstawie dwóch postanowień Sądu Rejonowego. Udział w wysokości 3/48 Wnioskodawczyni nabyła na zasadzie dziedziczenia po zmarłym w dniu 19 listopada 1967 r. mężu. Postanowienie o nabyciu spadku z dnia 2 czerwca 2011 r. uprawomocniło się w dniu 19 1ipca 2011 r. Udział w wysokości 45/48 Wnioskodawczyni nabyła w drodze zasiedzenia, postanowieniem z dnia 16 marca 2017 r., które uprawomocniło się w dniu 7 kwietnia 2017 r. Z treści postanowienia wynika, że udziały w wysokości 45/48 Wnioskodawczyni nabyła z dniem 20 listopada 1987 r. Mając na uwadze powyższe fakty, Wnioskodawczyni stała się właścicielem całej nieruchomości. Zarówno w przypadku dziedziczenia jak i nabycia przez zasiedzenie wystąpił obowiązek podatkowy, który przez Wnioskodawczynię został dopełniony.

Wnioskodawczyni zdecydowała się sprzedać budynek i zgromadziła wszystkie niezbędne do sprzedaży dokumenty, w tym bezwzględnie wymagane zaświadczenia z Urzędu Skarbowego, że podatek od nabycia spadku jak i podatek o nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia, zostały zapłacone w całości.

W dniu 4 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała wszystkie posiadane udziały w nieruchomości (całość).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości i związanym z tym uzyskaniem przychodu z jej zbycia, występował będzie obowiązek podatkowy określony w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawartym we wniosku i jego uzupełnieniu, na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także podstawowych zasad prawa spadkowego, znaczenie dla opodatkowania zbycia nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia ma faktyczna data zasiedzenia, a nie data uprawomocnienia się postanowienia w tej sprawie. Postanowienie dotyczące zasiedzenia jest wtóre w stosunku do faktu nabycia nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że pięcioletni termin, dotyczący zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży udziału 45/48 w nieruchomości, liczy się od daty nabycia nieruchomości, tj. 20 listopada 1987 r. Zdaniem Wnioskodawczyni, termin skutkujący zapłatą podatku upłynął w dniu 31 grudnia 1992 r.

W opinii Wnioskodawczyni, również w przypadku zbycia udziału 3/48 w nieruchomości upłynął pięcioletni termin wymieniony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, liczony od nabycia tych udziałów w dniu 19 listopada 1967 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w zabudowanej nieruchomości na podstawie dwóch postanowień Sądu Rejonowego. Udział w wysokości 3/48 Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłym w dniu 19 listopada 1967 r. mężu, na podstawie postanowienia o nabyciu spadku z dnia 2 czerwca 2011 r., które uprawomocniło się w dniu 19 1ipca 2011 r. Udział w wysokości 45/48 Wnioskodawczyni nabyła w drodze zasiedzenia, postanowieniem z dnia 16 marca 2017 r., które uprawomocniło się w dniu 7 kwietnia 2017 r. Z treści postanowienia wynika, że udział w wysokości 45/48 Wnioskodawczyni nabyła w dniu 20 listopada 1987 r.

W dniu 4 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała całość zabudowanej nieruchomości.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw. Zatem, aby ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż zabudowanej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy określić od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni udział 3/48 części w zabudowanej nieruchomości nabyła w drodze spadku i do tego nabycia będą miały zastosowanie odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabyła udział 3/48 części zabudowanej nieruchomości w drodze spadku po zmarłym mężu w dniu 19 listopada 1967 r., tj. w dniu jego śmierci. W związku z tym, ustawowo określony 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 1972 r. Zatem, zbycie tego udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię w dniu 4 grudnia 2017 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości nabytych w drodze zasiedzenia, należy wskazać, że zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, w szczególności zawartymi w Dziale III Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń.

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi dowód nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, że datą nabycia własności nieruchomości jest data wskazana w treści postanowienia sądu jako data nabycia własności nieruchomości, a nie data widniejąca na postanowieniu jako dzień wydania albo sporządzenia postanowienia, bądź też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni z dniem 20 listopada 1987 r., na podstawie postanowienia Sądu, nabyła przez zasiedzenie udział 45/48 części w zabudowanej nieruchomości. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 1987 r. i upłynął on w dniu 31 grudnia 1992 r. W związku z tym, sprzedaż tego udziału w nieruchomości w dniu 4 grudnia 2017 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Mając na przestawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości nabytej częściowo w spadku, a częściowo przez zasiedzenie, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie będzie musiała zapłacić z tego tytułu podatku dochodowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że opisany we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.