Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.12.2018.6.AC
z 9 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) oraz pismem z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) i pismem z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 7 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 lutego 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.12.2018.1.AC 0113-KDIPT1-2.4012.100.2018.1.JSZ, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 1 marca 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 7 marca 2018 r.), zaś w dniu 19 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 14 marca 2018 r.).

Przesłane uzupełnienie wniosku nie spełniało wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym pismem z dnia 22 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.12.2018.4.AC 0113-KDIPT1-2.4012.100.2018.4.JSZ, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 22 marca 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 27 marca 2018 r.), zaś w dniu 4 kwietnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 29 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Radca prawny prowadzący działalność gospodarczą (dalej: Zleceniobiorca), w okresie od dnia 31 listopada 2011 r. do dnia 30 września 2015 r., na podstawie umowy zlecenia zawartej w dniu 31 stycznia 2011 r., świadczył na rzecz Wnioskodawcy (dalej: Zleceniodawca) kompleksową obsługę prawną.

Zgodnie z § 3 ww. umowy, Zleceniobiorca w okresie trwania umowy otrzymywał stałe wynagrodzenie miesięczne za wykonywanie przedmiotu umowy, płatne na podstawie faktury VAT wystawionej na koniec każdego miesiąca. Ponadto, zgodnie z § 4 ww. umowy Zleceniobiorca jest uprawniony do otrzymywania, niezależnie od wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 ww. umowy, kwoty zastępstwa procesowego brutto zasądzonego przez sąd lub inne organy orzekające prawomocnym wyrokiem albo przyznane ugodą, ustalone przez organ egzekucyjny – płatne po wyegzekwowaniu tej kwoty.

Zleceniobiorca w grudniu 2017 r. poinformował Zleceniodawcę, że w sierpniu 2017 r. zaprzestał wykonywać działalność gospodarczą oraz, że nie jest już podatnikiem VAT. Przed rozwiązaniem ww. umowy koszty zastępstwa procesowego na podstawie § 4 ww. umowy wypłacane były Zleceniobiorcy na podstawie wystawionej przez Zleceniobiorcę faktury VAT.

Na wystawionej z tego tytułu fakturze były ujęte: kwota brutto równa kwocie kosztów zastępstwa procesowego, kwota netto, kwota podatku VAT – 23%.

W chwili obecnej Zleceniobiorca nie wykonuje i nie będzie wykonywał w przyszłości żadnych czynności na rzecz Zleceniodawcy w związku z rozwiązaniem ww. umowy. Natomiast wymagalność zapłaty przez Zleceniodawcę na rzecz Zleceniobiorcy kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 4 umowy, nastąpiła jednorazowo w grudniu 2017 r. i może nastąpić w przyszłości wyłącznie w sytuacji, jeśli koszty te zostaną wyegzekwowane. Zatem jest to zdarzenie przyszłe i niepewne, albowiem może okazać się, że kwoty te nigdy nie zostaną wyegzekwowane. Niemniej jednak, w zakresie § 4 ww. umowy zlecenia, umowa ta dalej wiąże strony.

Według wiedzy Zleceniodawcy, Zleceniobiorca jest obecnie na emeryturze, nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest obecnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę ani na podstawie innej umowy cywilnoprawnej. Według wiedzy Zleceniodawcy, Zleceniobiorca może mieć wypłacane w przyszłości koszty zastępstwa procesowego w wyniku umów zawartych i rozwiązanych w przeszłości także z innymi niż Wnioskodawca (Zleceniodawca) podmiotami. Przy czym wypłata kosztów zastępstwa procesowego z tych umów jest również zdarzeniem przyszłym i niepewnym.

Zleceniobiorca zamieszkuje na terytorium Polski. Zleceniodawca ma siedzibę w Polsce.

W piśmie z dnia 14 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że po rozwiązaniu umowy zlecenia jedynie w dniu 20 grudnia 2017 r. wypłacił Zleceniobiorcy – radcy prawnemu wyegzekwowane koszty zastępstwa prawnego z jednej sprawy na podstawie wystawionego przez Zleceniobiorcę – radcę prawnego rachunku. Wypłacone koszty zostały pomniejszone o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne, co zostało uzgodnione przez Strony. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany do wypłaty kolejnych kosztów, a Strony uzgodniły, że wstrzymają się z ich wypłatą do czasu uzyskania interpretacji podatkowej oraz ZUS. Wnioskodawca zwrócił się także do ZUS o wydanie interpretacji w zakresie obowiązków Wnioskodawcy w kwestii odprowadzenia do ZUS składek na ubezpieczenia społeczne od wyegzekwowanych oraz wypłaconych Zleceniobiorcy – radcy prawnemu kosztów zastępstwa procesowego, ale ZUS odmówił wydania interpretacji w związku z czym Wnioskodawca złożył do właściwego sądu skargę na odmową decyzję ZUS i sprawa jest w toku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1. Czy Wnioskodawca był i jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wyegzekwowanych kosztów zastępstwa prawnego już wypłaconych Zleceniobiorcy – radcy prawnemu oraz które zostaną wyegzekwowane i wypłacone w przyszłości Zleceniobiorcy – radcy prawnemu, a wynikające z umowy zlecenia z dnia 31 stycznia 2011 r.?
2. Na podstawie jakiego dokumentu Wnioskodawca jest zobowiązany do wypłaty wyegzekwowanych kosztów zastępstwa prawnego Zleceniobiorcy – radcy prawnemu, np. rachunku, faktury czy innego dokumentu?
   
   

W zakresie podatku od towarów i usług:

3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić Zleceniobiorcy – radcy prawnemu wyegzekwowane koszty zastępstwa prawnego, wraz z obejmującym podatkiem od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w takiej sytuacji zobowiązany będzie Zleceniodawca, tj. Wnioskodawca. Zleceniobiorca natomiast może wystawić rachunek.

W piśmie z dnia 14 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. działalność wykonywana osobiście, pozarolnicza działalność gospodarcza oraz inne źródła.

Zgodnie z art. 13 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywanych usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1 z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Z powyższych przepisów wynika, że Wnioskodawca jest płatnikiem w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz na podstawie art. 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zobowiązany jako płatnik do pobierania zaliczek na podatek dochodowy dokonując wypłaty należności osobom wskazanym z tytułu działalności określonej m.in. w art. 13 pkt 8a.

W ocenie Wnioskodawcy, Zleceniobiorca – radca prawny uzyskał przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 pkt 8a. W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie znajduje wyłączenie o którym mowa w art. 13 pkt 8a, albowiem Zleceniobiorca – radca prawny od sierpnia 2017 r. nie wykonuje pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, jest On zobowiązany do obliczenia pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kosztów zastępstwa procesowego wyegzekwowanych i wypłacanych Zleceniobiorcy – radcy prawnemu po zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej w sierpniu 2017 r. przez Zleceniobiorcę – radcę prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wśród źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 wymienia m.in. wskazane w pkt 2 i 3 tego przepisu:

• działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),
  

• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3).
  
  

W myśl definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Ponadto ustalając, czy dany przychód można zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeśli podmiot osiągał w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, że dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak już uprzednio wskazano, odrębnym źródłem przychodów, wymienionym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznym jest działalność wykonywana osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 powołanej ustawy, do przychodów tych należy zaliczyć przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Wyjątek od powyższej zasady zawiera art. 41 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zaliczenie przychodów do źródła – działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ww. ustawy, zależy od łącznego spełnienia następujących warunków:

• zleconą usługę podatnik wykona osobiście, tj. bez udziału osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które wykonywałyby czynności związane z istotą tej usługi,
  

• umowa zlecenia lub umowa o dzieło została zawarta z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą lub osobą prawną i jej jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej,
  

• zlecona usługa nie wchodzi w zakres prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
  
  

Ze złożonego wniosku wynika, że Radca prawny prowadzący działalność gospodarczą (dalej: Zleceniobiorca), w okresie od dnia 31 listopada 2011 r. do dnia 30 września 2015 r., na podstawie umowy zlecenia zawartej w dniu 31 stycznia 2011 r., świadczył na rzecz Wnioskodawcy kompleksową obsługę prawną. Zgodnie z § 3 ww. umowy, Zleceniobiorca w okresie trwania umowy otrzymywał stałe wynagrodzenie miesięczne za wykonywanie przedmiotu umowy, płatne na podstawie faktury VAT wystawionej na koniec każdego miesiąca. Ponadto, zgodnie z § 4 ww. umowy Zleceniobiorca jest uprawniony do otrzymywania, niezależnie od wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 ww. umowy, kwoty zastępstwa procesowego brutto zasądzonego przez sąd lub inne organy orzekające prawomocnym wyrokiem albo przyznane ugodą, ustalone przez organ egzekucyjny – płatne po wyegzekwowaniu tej kwoty. Zleceniobiorca w grudniu 2017 r. poinformował Wnioskodawcę, że w sierpniu 2017 r. zaprzestał wykonywać działalność gospodarczą oraz, że nie jest już podatnikiem VAT. W chwili obecnej Zleceniobiorca nie wykonuje i nie będzie wykonywał w przyszłości żadnych czynności na rzecz Zleceniodawcy w związku z rozwiązaniem ww. umowy. Natomiast wymagalność zapłaty przez Zleceniodawcę na rzecz Zleceniobiorcy kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 4 umowy, nastąpiła jednorazowo w grudniu 2017 r. i może nastąpić w przyszłości wyłącznie w sytuacji, jeśli koszty te zostaną wyegzekwowane. Niemniej jednak, w zakresie § 4 ww. umowy zlecenia, umowa ta dalej wiąże strony. Według wiedzy Wnioskodawcy, Zleceniobiorca jest obecnie na emeryturze, nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest obecnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę ani na podstawie innej umowy cywilnoprawnej.

Reasumując, w sytuacji gdy Zleceniobiorca świadczył usługi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, to przychód uzyskany z tytułu umowy zlecenia zawartej z Wnioskodawcą, podlega opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej. Dochody z tytułu wypłaconych przez Wnioskodawcę Zleceniobiorcy po likwidacji działalności gospodarczej kosztów zastępstwa procesowego winny być opodatkowane na zasadach stosowanych do rozliczenia dochodów z działalności gospodarczej bezpośrednio przed zaprzestaniem działalności przez Zleceniobiorcę (zgodnie z wybraną dla działalności formą opodatkowania).

Kosztów zastępstwa procesowego wypłaconych Zleceniobiorcy przez Wnioskodawcę nie można zaliczyć do przychodów ze źródła – działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zlecona usługa wchodziła w zakres prowadzonej przez Zleceniobiorcę działalności gospodarczej oraz umowa zlecenia pomiędzy Wnioskodawcą, a Zleceniobiorcą została zawarta w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że Wnioskodawca sam podkreślił, że mimo rozwiązania ww. umowy, w zakresie § 4 ww. umowy zlecenia, umowa ta dalej wiąże strony. Zatem, podstawą wypłaty Zleceniobiorcy kosztów zastępstwa procesowego będzie zawarta umowa. Prawo podatkowe precyzuje pojęcie rachunku w art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonania usługi. Zleceniobiorca nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem, nie ma możliwości wystawienia rachunku ani faktury VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca jako płatnik, wypłaca Zleceniobiorcy koszty zastępstwa procesowego na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy zlecenia.

Zatem, koszty zastępstwa procesowego wypłacone Zleceniobiorcy, na podstawie zawartej umowy zlecenia, przez Wnioskodawcę stanowią przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa art. 41 ust. 1 powołanej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.