Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.44.2018.2.MC
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie z tej Spółki – jest prawidłowe,

• powstania przychodu z tytułu wydania przez Spółkę Komandytową Majątku tej Spółki tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy z tej Spółki – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu otrzymania i wydania Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy z tej Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce, od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest jednym ze wspólników w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce, w której pełni rolę komandytariusza („Spółka Komandytowa”). Drugim komandytariuszem Spółki Komandytowej jest inna spółka komandytowa („Spółka Osobowa”) z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest również jedynym komandytariuszem w Spółce Osobowej. Innymi słowy, Wnioskodawca jest komandytariuszem w Spółce Komandytowej oraz jedynym komandytariuszem w Spółce Osobowej. W celu uporządkowania i uproszczenia struktury kapitałowej, Wnioskodawca rozważa wystąpienie ze Spółki Komandytowej („Wystąpienie”). Wystąpienie nastąpi na mocy postanowień umowy Spółki Komandytowej określających procedurę wystąpienia. Wystąpienie nastąpi za wynagrodzeniem. Wnioskodawca złoży oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki i otrzyma w zamian wynagrodzenie rzeczowe w postaci składników majątku Spółki Komandytowej tj. „Majątek”. Wspólnicy Spółki Komandytowej dokonają zmiany umowy spółki by dostosować ją do nowego składu wspólników. W konsekwencji składniki majątkowe Spółki Komandytowej w postaci Majątku zostałyby wydane Wnioskodawcy. Na Majątek mogą składać się papiery wartościowe, wierzytelności oraz nieruchomości (bądź udziały w nieruchomościach).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę i wydanie przez Spółkę Komandytową Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej, spowoduje powstanie przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Wnioskodawcę i wydanie przez Spółkę Komandytową Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sprawie zastosowanie znajdą następujące przepisy – art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT: „Do przychodów nie zalicza się wartości innych niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 3a ustawy o CIT składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji; przychodem jest jednak w przypadku: a) odpłatnego zbycia tych składników majątku – ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, b) spłaty otrzymanej wierzytelności - przychód uzyskany z tej spłaty”.

Na podstawie tych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli otrzyma od Spółki Komandytowej Majątek w związku z wystąpieniem ze Spółki Komandytowej, to nie wykazuje przychodu na moment otrzymania Majątku. Przychód ten, powstałby dopiero w momencie, ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku wystąpienia ze spółki składników majątku lub spłaty otrzymanej wierzytelności.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast art. 14a ust. 1 i 2 ustawy o CIT: „1. W przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną." Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Wnioskodawca stosując ten przepis wykazuje przychody z udziału zarówno ze Spółki Komandytowej, jak i ze Spółki Osobowej (w części nieuwzględnionej ze Spółki Komandytowej). Gdyby więc przekazanie wspólnikowi przez spółkę osobową składnika majątku, które ma miejsce na skutek jego wystąpienia ze spółki, miałoby być przychodem spółki osobowej na podstawie art. art. 14a ust. 1 wz. z ust. 2 ustawy o CIT Wnioskodawca musiałby wykazać przychód. Zdaniem Wnioskodawcy tak nie będzie. Po pierwsze art. 14a ust. 1 wz. z ust. 2 ustawy o CIT należy uznać za przepisy ogólne, odnoszące się do wszystkich możliwych sytuacji uregulowania zobowiązania świadczeniem niepieniężnym. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 3b ustawy o CIT są natomiast przepisami szczególnymi. Opodatkowanie wspólnika występującego ze spółki osobowej jest odrębnie i kompleksowo uregulowane (m.in. art. 12 ust. 4 pkt 3b oraz art. 16 ust. 8f ustawy o CIT). Nie należy więc do tych zjawisk stosować przepisów ogólnych, jak art. 14a ust. 1 wz. z ust. 2 ustawy o CIT.

Po drugie, zdaniem Wnioskodawcy ewentualny przychód w świetle art. 14a ust. 1 wz. z ust. 2 ustawy o CIT tj. z tytułu wykonania przez spółkę osobową świadczenia niepieniężnego może wystąpić tylko dla wspólników pozostających w spółce. Natomiast sytuację wspólnika występującego ze spółki reguluje przepis szczególny tj. art. 12 ust. 4 pkt 3b ustawy o CIT, który stanowi o wyłączeniu z przychodów wartości składników majątkowych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki. Odmienna interpretacja, stanowiąca o konieczności opodatkowania takiego przychodu tylko z uwagi na posiadanie przez Wnioskodawcę pośredniego udziału w Spółce Komandytowej (tj. poprzez Spółkę Osobową) oznaczałaby że wartość składnika majątkowego byłaby wprawdzie wyłączona z opodatkowania na moment jej otrzymania przez Wnioskodawcę, ale równocześnie opodatkowana na moment jej przekazania przez Spółkę Komandytową. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest to celem ustawodawcy. Celem ustawodawcy, który wprowadził regulację art. 14a ust. 1 i 2 ustawy o CIT, było zapobieżenie niepodatkowania przychodu wynikającego ze zbycia składnika majątku przez spółkę osobową, a nie podwójne opodatkowanie tej samej wartości na poziomie występującego ze spółki osobowej wspólnika – raz na moment przekazania składnika majątku, drugi raz na moment jego zbycia przez tego samego wspólnika.

Podsumowując, z uwagi na to że Wnioskodawca będzie wspólnikiem występującym ze Spółki Komandytowej, zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT przewidujące wyłączenie z przychodów wartości składników majątkowych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie przez Wnioskodawcę i wydanie przez Spółkę Komandytową Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko jest potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych przez nich interpretacjach indywidualnych np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB1/4511-1-759/15-2/AP z dnia 1 sierpnia 2015 r. czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB1/4511-1208/15-2/KS1 z dnia 9 grudnia 2015 r. Takie same stanowisko prezentują również sądy administracyjne w wydanych wyrokach np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2016 r. o sygn. I SA/Gl 1264/15 czy też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1239/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• powstania przychodu z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę Majątku Spółki Komandytowej tytułem wynagrodzenia za wystąpienie z tej Spółki – za prawidłowe,
  

• powstania przychodu z tytułu wydania przez Spółkę Komandytową Majątku tej Spółki tytułem wynagrodzenia za wystąpienie Wnioskodawcy z tej Spółki – za nieprawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że otrzymanie od Spółki Komandytowej Majątku tej Spółki (na który mogą składać się papiery wartościowe, wierzytelności oraz nieruchomości, bądź udziały w nieruchomościach) tytułem wynagrodzenia za wystąpienie z niej wspólnika – Wnioskodawcy – nie będzie generować u niego – na moment wystąpienia ze Spółki – przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wynika to wprost z treści art. 12 ust. 4 pkt 3b lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: updop), zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się wartości innych niż wymienione w pkt 3a składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji; przychodem jest jednak w przypadku odpłatnego zbycia tych składników majątku – ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Jednakże w pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, gdyż pomija obowiązek wykazania przychodu na podstawie art. 14a ust. 1 updop przez wspólnika pozostającego w Spółce Komandytowej, która reguluje swoje zobowiązanie z tytułu wypłaty wynagrodzenia występującemu z niej wspólnikowi w sposób niepieniężny. Wspólnikiem pozostającym w Spółce Komandytowej jest Spółka Osobowa, w której Wnioskodawca również jest wspólnikiem.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1577 – dalej: „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Zgodnie z definicją zawartą w art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Kwestię wystąpienia wspólnika ze Spółki reguluje przepis art. 65 § 1 – § 5 k.s.h. Zgodnie z – mającym zastosowanie na podstawie art. 103 k.s.h. do spółki komandytowej – art. 65 k.s.h.: w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki (§ 1). Jednocześnie § 3 stanowi, że ów udział kapitałowy powinien być wypłacony w pieniądzu. Należy więc podkreślić, że ustawodawca postanowił, że na wypadek wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego tego wspólnika w majątku spółki ustala się na podstawie odrębnie (specjalnie) na ten cel sporządzonego bilansu. Bilans z kolei, jest to usystematyzowane zestawienie wyrażonych w mierniku pieniężnym składników majątku oraz źródeł ich finansowania, sporządzone na określony dzień i w ściśle określonej formie (A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych. Tom I. Komentarz do art. 65; LEX, teza 1). Po drugie udział występującego wspólnika ze spółki komandytowej na podstawie art. 103 w związku z art. 65 § 3 k.s.h. powinien być wypłacony w postaci pieniężnej. Orzecznictwo sądowe dopuszcza jednak aby umowa spółki (jak w analizowanym przypadku) przewidywała możliwość uregulowania przez wspólników kwestii wzajemnych rozliczeń, odmiennie niż to wynika z art. 65 § 3 k.s.h. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 grudnia 2012 r., I ACa 1196/12, Lex nr 1293625).

Zatem jeżeli dopuszcza się możliwość dokonania wzajemnych rozliczeń pomiędzy wspólnikami spółki (odmiennie niż przewiduje to art. 65 k.s.h.), to wykonanie świadczenia rzeczowego w miejsce wykonania zobowiązania pieniężnego stanowi odrębny tytuł od pierwotnego zobowiązania, co prowadzi do zwolnienia dłużnika z długu. Dozwala na to art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (zdanie 1), zgodnie z którym jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in solutum) jest umową, mocą której obie strony wyrażają zgodę na umorzenie dotąd istniejącego zobowiązania, jeśli dłużnik spełni zamiast pierwotnie ustalonego inne świadczenie.

Na podstawie umowy datio in solutum dochodzi zatem do wygaśnięcia istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż świadczenie pierwotne – tj. świadczenie objęte treścią zobowiązania wynikającego z pierwotnej umowy. Zobowiązanie wygasa wówczas tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (tj. spełnienie świadczenia pierwotnego), przy czym ze względu na realny charakter datio in solutum konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania jest rzeczywiste spełnienie świadczenia (zastępczego) przez dłużnika.

Tym samym należy uznać, że umowa datio in solutum ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, ponieważ wierzyciel w miejsce świadczenia, które miał otrzymać uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci np. zapłaty w naturze. Mając na uwadze powyższe należy uznać, że przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z długu jest odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

Spółka Komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, jest samodzielnym, odrębnym od wspólników podmiotem praw i obowiązków. Posiada swój własny majątek, który jest niezależny od majątków osobistych jej wspólników, może zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Nie jest natomiast samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego. To wspólnicy spółki komandytowej dokonują rozliczenia podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 updop przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przychody z zysków kapitałowych (ust.1a ustawy), przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła. Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (ust. 2).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnikami Spółki Komandytowej pełniącymi rolę komandytariuszy są: Wnioskodawca działający w formie SKA oraz inna spółka komandytowa (dla potrzeb wniosku oznaczona jako Spółka Osobowa). Wnioskodawca jest również wspólnikiem Spółki Osobowej, w której pełni rolę jedynego komandytariusza. Tak więc to w odniesieniu do dochodu Wnioskodawcy (jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych) uzyskanego ze Spółki Komandytowej w sposób pośredni, tj. poprzez udział w Spółce Osobowej (która również jest transparentna podatkowo) należy zastosować zasady opodatkowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie ww. przepisu przychodem jest – co do zasady – każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 updop. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika (względnie na jego rachunek) wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Stosownie do art. 14a ust. 1 updop, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. Przy czym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną (art. 14a ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy spółka niebędąca osobą prawną ureguluje swoje zobowiązanie poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego (np. w formie rzeczowej), u wspólnika tej spółki (proporcjonalnie do wysokości jego udziału w zysku spółki) powstanie przychód w wysokości wartości uregulowanego zobowiązania. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego (wartość rynkowa przekazanej wierzycielowi na skutek uregulowania zobowiązania rzeczy) jest wyższa niż wysokość uregulowanego zobowiązania, przychodem będzie wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego (wydanej rzeczy).

Art. 14a jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 12 ust.1 updop i w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym przychód Spółki Komandytowej dokonującej świadczenia niepieniężnego poprzez wydanie swego majątku ustalany będzie właśnie na podstawie art. 14a ust. 1 updop w zw. z ust. 2. W takiej sytuacji dojdzie bowiem do wykonania zobowiązania ciążącego na Spółce Komandytowej z tytułu wypłaty wynagrodzenia występującemu wspólnikowi w formie świadczenia niepieniężnego, a zatem do wypełnienia przesłanek wynikających z cyt. art. 14a ust. 1 i 2 updop. Skoro Spółka Komandytowa będzie dłużnikiem, występujący ze Spółki wspólnik – wierzycielem, to nakazane dłużnikowi zachowanie polegające na uiszczeniu wynagrodzenia w naturze w postaci Majątku Spółki Komandytowej – świadczeniem. Ponieważ wspólnikiem pozostającym w Spółce Komandytowej będzie Spółka Osobowa opodatkowanie należy przenieść na poziom wspólników tej Spółki Osobowej, w tym na Wnioskodawcę, który ustala ten przychód w odpowiedniej proporcji do posiadanych udziałów w Spółce Osobowej i pośrednio w Spółce Komandytowej.

Przychodem Wnioskodawcy (jako komandytariusza Spółki Osobowej będącej komandytariuszem Spółki Komandytowej), tj. wspólnika wspólnika pozostającego w Spółce Komandytowej, będzie przypadająca na niego w odpowiedniej proporcji wartość uregulowanego zobowiązania wobec wspólnika występującego ze spółki (Wnioskodawcy), bądź wartość rynkowa składników majątkowych przekazanych występującemu wspólnikowi, w przypadku gdy wartość ta będzie wyższa niż wartość uregulowanego zobowiązania.

Powyższe stanowisko organu zgodne jest z orzeczeniami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2016 r. syg. akt I SA/Gl 1264/15 oraz z dnia 6 kwietnia 2016 r. syg. akt I SA/Gl 1239/17. Na te same orzeczenia powołuje się także sam Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska, jednakże zupełnie pomija wnioski z nich płynące. Uwadze Wnioskodawcy umyka bowiem, że tylko z jednej strony pełni rolę wspólnika występującego ze Spółki Komandytowej – i w tej części nie powstaje u niego przychód inny niż określony w wyłączeniu zawartym w art. 12 ust. 4 pkt 3b lit. a) updop. Z drugiej strony poprzez udział w Spółce Osobowej, która pełni rolę wspólnika pozostającego w Spółce Komandytowej, ma obowiązek wykazać przychody na podstawie art. 14 a updop. Co warte podkreślenia, sam Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska stwierdza, że: „Zdaniem Wnioskodawcy ewentualny przychód w świetle art. 14a ust. 1 wz. z ust. 2 ustawy o CIT tj. z tytułu wykonania przez spółkę osobową świadczenia niepieniężnego może wystąpić tylko dla wspólników pozostających w spółce”. Pogląd ten pomija jednak przy ocenie skutków podatkowych planowanego zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku.

Końcowo należy zauważyć, że interpretacje indywidualne powołane w treści wniosku wydane zostały na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie dotyczą analogicznej sytuacji, tj. uczestnictwa w spółce osobowej pozostającej wspólnikiem w innej spółce osobowej po wystąpieniu jej wspólnika.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.