Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.96.2018.1.AA
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania uzyskanego za wywłaszczenie nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania uzyskanego za wywłaszczenie nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców m.in. nieruchomość, stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu rolnego oznaczoną numerem 731, w ewidencji gruntów.

Od powyższej darowizny podatku nie pobrano na podstawie art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 93, poz. 768 ze zm.).

Zawiadomieniem z dnia 21 listopada 2016 r. Wojewoda poinformował Wnioskodawcę, że na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: Budowa drogi (…). Zawiadomienie określało jednocześnie obszar inwestycji ze wskazaniem działek przeznaczonych pod planowaną inwestycję, co wiązało się z koniecznością wywłaszczenia (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.).

Opisane postępowanie administracyjne zostało zakończone wydaniem przez Wojewodę decyzji z dnia 14 grudnia 2016 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej: Budowa drogi (…). Zawiadomieniem z dnia 24 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca został poinformowany o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość, oznaczoną jako działka nr 731/1 o pow. 0,1217 ha.

Powyższa nieruchomość powstała z podziału działki nr 731 i stała się własnością Skarbu Państwa na mocy ostatecznej decyzji Wojewody z dnia 14 grudnia 2016 r. znak o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. Budowa drogi (…). Decyzja ta po rozpatrzeniu odwołań stała się ostateczna z dniem 29 maja 2017 r. tj. z dniem wydania decyzji przez organ II instancji - Ministra Infrastruktury i Budownictwa, (Zawiadomieniem z dnia 30 maja 2017 r. Wnioskodawca został poinformowany o tym, że Minister Infrastruktury i Budownictwa wydał decyzję z dnia 29 maja 2017 r. uchylającą w części i orzekającą w tym zakresie co do istoty sprawy, a w pozostałej części utrzymującą w mocy decyzję Wojewody z dnia 14 grudnia 2016 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. Budowa drogi (…)).

Decyzja ta zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji ww. inwestycji drogowej. W przedmiotowej sprawie dotyczy to podziału nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 731 o pow. 1,5938 ha, na działki nr 731/1 o pow. 0,1217 ha i nr 731/2 o pow. 1,4721 ha.

Decyzją z dnia 21 lipca 2017 r. Wojewoda ustalił przysługujące Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 30.869,00 zł z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości gruntowej, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 731/1 o pow. 0,1217 ha. Zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w przypadku gdy dotychczasowy właściciel wyda tę nieruchomość niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

1. doręczenia zawiadomienia o wydaniu decyzji o której mowa w art. 17,
2. doręczenia postanowienia o nadaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności albo
3. w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna - wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości.
   
   

W związku z faktem, iż przedmiotowa nieruchomość została wydana przed upływem terminu o którym mowa w powołanym powyżej przepisie odszkodowanie zostało powiększone o kwotę 1.543,45 zł, stanowiącą 5% wartości działki nr 731/1. Łączna kwota odszkodowania wyniosła 32.412,45zł. Powyżej wskazane odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawcy w dniu 24 sierpnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przejęciem na rzecz Skarbu Państwa własności powyżej wskazanej części nieruchomości Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu uzyskanego odszkodowania w łącznej kwocie 32.412,45 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, korzysta on ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w powyżej wskazanym artykule nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość została odpłatnie zbyta na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Z ww. przepisu wynika również, iż przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeśli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
   
   

Zatem w przypadku gdy spełniony zostanie jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W przedstawionym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego w stosunku do powyżej opisanych części nieruchomości nastąpiło po upływie 2 lat od nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę. Nabycie to nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), zobowiązanie podatkowe nie wystąpi. Wnioskodawca wskazuje, iż nie wystąpi sytuacja, w której cena nabycia będzie niższa niż 50% ceny zbycia, czyli nie są spełnione warunki wyłączające przedmiotowe zwolnienie. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny „Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku”. Z przepisu tego wynika, że przy nabyciu w drodze darowizny, z uwagi na jej nieodpłatny charakter, cena nie stanowi elementu umowy darowizny. Zatem w przypadku darowizny obdarowany nie uiszcza na rzecz darczyńcy żadnej odpłatności. W konsekwencji nie można mówić o jakiejkolwiek zapłacie i cenie, zatem wyłączenie od zwolnienia określone w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy nie ma zastosowania w tej sprawie.

W związku z powyższym na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa, że uzyskana przez niego kwota 32.412,45 zł z tytułu odszkodowania za przejęcie własności części nabytej w drodze darowizny nieruchomości, na cele uzasadniające ich wywłaszczenie, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w 2016 roku na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: Budowa drogi (…).

Decyzja po rozpatrzeniu odwołań stała się ostateczna z dniem 29 maja 2017 r. Decyzja ta zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji inwestycji drogowej. W przedmiotowej sprawie dotyczy to podziału nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 731 o pow. 1,5938 ha, na działki nr 731/1 o pow. 0,1217 ha i nr 731/2 o pow. 1,4721 ha.

Decyzją z dnia 21 lipca 2017 r. Wojewoda ustalił przysługujące Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 30.869,00 zł z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości gruntowej, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 731/1 o pow. 0,1217.

Nieruchomość będąca przedmiotem rozstrzygnięcia stała się własnością Wnioskodawcy w drodze darowizny dokonanej w dniu 18 kwietnia 2014 r. przez rodziców.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wypłacone odszkodowanie za przyjęcie przez Skarb Państwa własności opisanej we wniosku nieruchomości korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego należy wskazać, że odszkodowanie stanowi – co do zasady – przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania są opodatkowane tym podatkiem. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Jednak zwolnienie z opodatkowania przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Zatem, w przypadku gdy spełniony zostaje tylko jeden z ww. warunków albo nie zostanie spełniony żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1496, z późn. zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440, 1920, 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 191 i 1089), zwanych dalej „drogami”.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11a ust. 2a ustawy, wojewoda albo starosta wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla inwestycji objętej wnioskiem właściwego zarządcy drogi, w tym dla wszystkich elementów, o których mowa w art. 11f ust. 1. Natomiast ust. 3 stanowi, że decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydaje się w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.

W myśl art. 11b ust. 1 ustawy, właściwy zarządca drogi składa wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej po uzyskaniu opinii właściwych miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 5 i 6 cytowanej ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności: zatwierdzenie podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 12 ust. 1 (pkt 5) oraz oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego (pkt 6).

W rozdziale 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych uregulowane zostały zasady nabywania nieruchomości pod drogi.

I tak, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Stosownie do zapisów art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

− z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 4a ww. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy). Jeżeli decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nadany został rygor natychmiastowej wykonalności, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 60 dni od dnia nadania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 12 ust. 4g).

Istotne znaczenie dla ustalenia skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę odszkodowania ma treść art. 12 ust. 5 powołanej ustawy, który stanowi, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie natomiast z treścią art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale (tj. rozdziale 3 – Nabywanie nieruchomości pod drogi) stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.), jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami. Jedocześnie w tym samym przepisie zaznaczono, że ustawa o gospodarcze nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Należy wskazać, że w ustawie o gospodarce nieruchomościami w Dziale III – Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości (rozdział 5), a także w dziale IV, uregulowano kwestie związane z ustaleniem wysokości i wypłatą odszkodowania.

Wnioskodawca wskazał, że decyzja zezwalająca na realizację inwestycji drogowej pn. Budowa drogi (…).) po rozpatrzeniu odwołań stała się ostateczna z dniem 29 maja 2017 r.

Wojewoda w zawiadomieniu poinformował Wnioskodawcę, że na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej. Zawiadomienie określało jednocześnie obszar inwestycji ze wskazaniem działek przeznaczonych pod planowaną inwestycję, co wiązało się z koniecznością wywłaszczenia zgodnie (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.).

Wnioskodawca został poinformowany o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość położoną w obrębie geodezyjnym 12 S, gmina K, oznaczoną jako działka nr 731/1 o pow. 0,1217 ha.

Wojewoda decyzją z dnia 21 lipca 2017 r. ustalił przysługujące Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości gruntowej. Odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawcy w dniu 24 sierpnia 2017 r.

Nieruchomość będącą przedmiotem rozstrzygnięcia Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od rodziców dokonanej w dniu 18 kwietnia 2014 r.

Z analizy powyższego wynika zatem, że przedmiotowe odszkodowanie wypłacone zostało Wnioskodawcy na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto należy zauważyć, że wywłaszczenie w przypadku Wnioskodawcy również zostało wszczęte i przeprowadzone stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, bowiem ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych do tych przepisów należy, na co wskazuje powołany wcześniej art. 2 pkt 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego nastąpiło po upływie 2 lat. Oznacza to, że pierwszy warunek wyłączający możliwość skorzystania ze zwolnienia nie został spełniony.

Nie został również spełniony drugi z warunków wyłączający skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, dotyczący ceny nabycia, ponieważ Wnioskodawca nabył przedmiotową działkę w drodze darowizny, co nie pozwala na ustalenie ceny nabycia.

Stosownie bowiem do uregulowań zawartych w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Skoro zatem przy nabyciu w drodze darowizny – z uwagi na jej nieodpłatny charakter – cena nie stanowi elementu tej umowy, nie będzie spełniony drugi warunek wyłączający przedmiotowe zwolnienie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawcy w 2017 r. odszkodowanie w związku z przejęciem przez Skarb Państwa własności działki, którą to Wnioskodawca nabył w drodze darowizny w 2014 r., korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W analizowanej sytuacji spełnione zostały bowiem wszystkie warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia i jednocześnie nie wystąpiły łącznie obie przesłanki, które wykluczyłyby możliwość jego zastosowania. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu uzyskanego odszkodowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.