Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1.1.4012.138.2018.1.RG
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT zajęć z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów organizowanych przez instytucję artystyczną, jaką jest teatr,
  

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego,
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT:

• zwolnienia od podatku VAT zajęć z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów organizowanych przez instytucję artystyczną, jaką jest teatr,
  

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Teatr … jest samorządową instytucją artystyczną, działającą w szczególności na podstawie m in.:

1. ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 z późn. zm.),
2. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.),
3. statutu nadanego przez organizatora to jest Województwo ….
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. i 9, zwane są dalej organizatorami.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3 ww. ustawy).

Stąd z zastosowaniem przywołanych regulacji: Teatr … posiada osobowość prawną i jest czynnym podatnikiem VAT, jest wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo … za numerem 04.

Wyjaśnienia do pytania 1

W ramach działań statutowych prowadzi działalność edukacyjną poprzez organizację i prowadzenie warsztatów tematycznych, związanych z upowszechnianiem sztuki teatralnej.

Zgodnie bowiem z § 6 Statutu: Cel statutowy Teatr osiąga w szczególności poprzez:

1. realizację i prezentację przedstawień teatralnych w oparciu o repertuar narodowy i światowy,
2. edukację i oświatę kulturalną oraz wychowanie przez sztukę teatralną widzów, a zwłaszcza przygotowanie dzieci i młodzieży do roli przyszłych odbiorców przedstawień teatralnych,
3. promocję oraz upowszechnianie sztuki teatralnej, a także rozwój twórczości teatralnej,
4. współpracę i wymianę z zawodowym i społecznym ruchem teatralnym i kulturalnym w kraju i za granicą.
   
   

Warsztaty prowadzone są w formie cyklicznej lub jednorazowo i skierowane są do różnych grup odbiorców, stanowiące programy edukacyjne dla kultury Warsztaty kierowane do osób indywidualnych.

Warsztaty są odpłatnymi zajęciami. Warsztaty prowadzone są jako dodatkowa forma aktywności statutowej Teatru, gdyż zakres podstawowy działalności to produkcja spektakli teatralnych i ich prezentacja na scenie Teatru i na scenach gościnnych. Tak np. w 2017 r. Teatr prezentował 199 spektakli w 19 tytułach, w tym w 6 premierowych i uzyskał z tego tytułu przychód ze sprzedaży biletów wynoszący 1.087.436,12 zł, zaś w zakresie Warsztatów, Teatr zorganizował 23 warsztatów, z uzyskaniem przychodu 6.221,95 zł.

Stąd ze względu na rozmiar przedsięwzięć - spektakle i warsztaty, przychodowość, liczbę zaangażowanych w produkcję tych form aktywności pracowników i koszty produkcji, stwierdzić należy, że zakres tej działalności jest uznawany za marginalny, co nie oznacza, że nie niesie wartości o dużym potencjale. Prowadząc warsztaty Teatr bowiem wychowuje przez sztukę, uczy odbioru spektakli, wzbudza wrażliwość odbiorcy, aktywizuje młodzież i osoby starsze.

Nie ma stałego planu prowadzenia warsztatów. Warsztaty organizowane są przy okazji jakiegoś zadania artystycznego realizowanego przez Teatr czy w odpowiedzi na zapotrzebowanie społeczne, czy też jako forma włączenia wydarzenia społecznego czy narodowego do aktywności kulturalnej.

Każdy cykl warsztatów w zasadzie różnił się tematycznie, jak i czasem trwania. Chociaż niektóre cykle są powtarzane, gdy jest duże nimi zainteresowanie, czego Teatr nie planuje i powyższe wynika z liczby osób zainteresowanych udziałem w kolejnej edycji.

Teatr nie przewiduje systematyczności w prowadzeniu tych warsztatów i niewątpliwie nie jest to działalność ukierunkowana na zysk co do zasady.

Każdy z warsztatów w danym cyklu jest realizowany z ułożonym własnym artystycznym programem autorskim, opartym na indywidualnym opracowanym scenariuszu zajęć. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu tworzone są np. własne kreacje artystyczne uczestników warsztatu lub uczestnicy warsztatów są biernymi odbiorcami cudzej twórczości przy włączeniu uczestników do dyskusji, dialogu z prowadzącym warsztaty.

Zgodnie z powyższą charakterystyką organizacja cyklu warsztatów artystycznych, w których dorośli, młodzież, czy dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Tak więc organizacja cyklu warsztatów artystycznych dla dorosłych, dzieci i młodzieży, stanowi zdaniem Teatru niewątpliwie usługę kulturalną, a ponadto uboczną i niesystematyczną.

Ponadto Teatr całość dochodów uzyskanych z odpłatności za warsztaty przeznacza na pokrycie kosztów działalności statutowej.

Wyjaśnienia do pytania 2:

W ramach działalności statutowej Teatr prezentuje własne spektakle także i na innych scenach, niż własna. Teatr realizuje powyższe w oparciu o zaproszenia ze strony innych teatrów, jak i w ramach festiwali. Wówczas sprzedaż biletów jest po stronie organizatora, który prowadzi sprzedaż przez swoje kasy biletowe, pod swoim szyldem, i dochód ze sprzedaży biletów jest dochodem organizatora, nie teatru.

Teatr otrzymuje wynagrodzenie od organizatora jako wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie ustalonej w umowie, jeszcze przed ustaleniem dochodowości ze sprzedaży biletów ze strony organizatora.

Prezentowanie spektakli na innych scenach, niż własna scena w …, w ramach zaproszeń innych teatrów, czy w czasie festiwali, jest działalnością dodatkową, bez możliwości ustalenia częstotliwości udziału w tych przedsięwzięciach. Tak np. w 2017 r. Teatr prezentował 6 spektakli poza własną sceną, przy 193 spektaklach granych na własnej scenie. Widocznym jest więc, że działalność kulturalna polegająca na wystawianiu spektakli poza sceną w … z wynagrodzeniem opartym na honorarium ryczałtowym, jest niesystematyczna, bez możliwości jej przewidzenia i zaplanowania.

Całość zaś dochodu uzyskiwanego z wystawiania spektakli poza sceną w …, to jest uzyskiwane wynagrodzenie ryczałtowe jest przekazywane jest na cele statutowe Teatru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług odpłatnie organizowane zajęcia z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów przez instytucję artystyczną, jaką jest teatr, w osobie wnioskodawcy, korzystają ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a cytowanej ustawy?
2. Czy Teatr otrzymując opłatę ryczałtową za realizację spektaklu, dokonując sprzedaży usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego np. podczas festiwalu, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, czy też otrzymana od kontrahenta należność za wystawienie spektaklu może być potraktowana jako wstęp na przedstawienie teatralne gdzie zastosowanie ma 8% stawka podatku od towarów i usług na mocy art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi, jakie świadczy Teatr w formie odpłatnych warsztatów - zajęć edukacyjnych, mających na celu popularyzowanie i upowszechnianie wiedzy o sztuce (pytanie 1), jak i dochód uzyskiwany ze sprzedaży spektakli wystawianych poza siedzibą Teatru z wynagrodzeniem ryczałtowym (pytanie 2), należy objąć zwolnieniem z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi, a wśród podmiotów wymienionych w przywołanym pkt 33 wymienia się podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną (za lit a).

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa m.in. w ust. 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie m.in. z ust. 1 pkt 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa m.in. w ust. 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa m.in. w ust. 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
   
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego, wesołych miasteczek,
      
   2. parków rozrywki, cyrków, dyskotek sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   

Wnioskodawca analizując powołane wyżej regulacje, prezentując swoje stanowisko, wziął pod uwagę nie tylko swój status to jest dokonał oceny spełnienia przesłanki podmiotowej, gdyż zgodnie z art. 43 ustęp 18 ustawy, podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wnioskodawca jest bowiem instytucją kultury, samorządową instytucją artystyczną województwa … i Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy regulującego zasady zwolnienia od podatku VAT. Ponadto warsztaty są organizowane niesystematycznie, i nie jest to główna działalność Teatru. Wnioskodawca wziął pod uwagę i przesłankę przedmiotową zwolnienia, to jest fakt, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest świadczeniu usług kulturalnych.

Spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Mimo okoliczności, że ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”, to pomocniczo sięgając do art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, można dokonać interpretacji usług kulturalnych poprzez odniesienie do definicji „działalności kulturalnej” polegającej na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W świetle art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Podkreślić należy cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako:

• podmioty prawa publicznego;
  

• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
  

• indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
  
  

Zatem podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy – podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi, że działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ww. ustawy, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 państwowe instytucje kultury i art. 9 samorządowe instytucje kultury, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest instytucją wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo …. W ramach działań statutowych prowadzi działalność edukacyjną poprzez organizację i prowadzenie warsztatów tematycznych, związanych z upowszechnianiem sztuki teatralnej, które są odpłatnymi zajęciami. Warsztaty prowadzone są jako dodatkowa forma aktywności statutowej Teatru, gdyż zakres podstawowy działalności to produkcja spektakli teatralnych i ich prezentacja na scenie Teatru i na scenach gościnnych. Ze względu na rozmiar przedsięwzięć - spektakle i warsztaty, przychodowość, liczbę zaangażowanych w produkcję tych form aktywności pracowników i koszty produkcji, stwierdzić należy, że zakres tej działalności jest uznawany za marginalny. Teatr nie przewiduje systematyczności w prowadzeniu tych warsztatów i niewątpliwie nie jest to działalność ukierunkowana na zysk co do zasady. Organizacja cyklu warsztatów artystycznych, w których dorośli, młodzież, czy dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Jak wskazał Wnioskodawca organizacja cyklu warsztatów artystycznych dla dorosłych, dzieci i młodzieży, stanowi usługę kulturalną, a ponadto uboczną i niesystematyczną.

Teatr całość dochodów uzyskanych z odpłatności za warsztaty przeznacza na pokrycie kosztów działalności statutowej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem nr 1 dotyczą kwestii dotyczącej zwolnienia z podatku VAT zajęć z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów organizowanych przez instytucję artystyczną, jaką jest teatr.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy nie budzi wątpliwości, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w ww. przepisie, ponieważ jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego przez Województwo … i działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ponadto odnosząc się do opisu sprawy należy wskazać, że zgodnie z powyższą charakterystyką terminu „kultura”, organizacja zajęć z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną a ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Tak więc organizacja zajęć takich z zakresu edukacji i kultury w formie warsztatów, stanowi niewątpliwie usługę kulturalną świadczoną przez podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury.

Jednocześnie należy podkreślić, że - jak wskazał Wnioskodawca - z tytułu organizowania zajęć w formie warsztatów nie osiąga zysków - nie jest to działalność ukierunkowana na zysk co do zasady, a Teatr całość dochodów uzyskanych z odpłatności za warsztaty przeznacza na pokrycie kosztów działalności statutowej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, związane z organizowaniem zajęć w formie warsztatów artystycznych dla dorosłych, dzieci i młodzieży, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, ponieważ Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo …, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto w analizowanej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy - jak wskazał Wnioskodawca – nie jest to działalność ukierunkowana na zysk.

Podsumowując, dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na prowadzeniu warsztatów artystycznych dla dorosłych, dzieci i młodzieży, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, w ramach działalności statutowej Teatr prezentuje własne spektakle także i na innych scenach, niż własna w oparciu o zaproszenia ze strony innych teatrów, jak i w ramach festiwali, za które otrzymuje wynagrodzenie od organizatora jako wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie ustalonej w umowie, jeszcze przed ustaleniem dochodowości ze sprzedaży biletów ze strony organizatora. Prezentowanie spektakli na innych scenach, niż własna scena w …, w ramach zaproszeń innych teatrów, czy w czasie festiwali, jest działalnością dodatkową, bez możliwości ustalenia częstotliwości udziału w tych przedsięwzięciach. Działalność kulturalna polegająca na wystawianiu spektakli poza sceną w … z wynagrodzeniem opartym na honorarium ryczałtowym, jest niesystematyczna, bez możliwości jej przewidzenia i zaplanowania. Całość zaś dochodu uzyskiwanego z wystawiania spektakli poza sceną w …, to jest uzyskiwane wynagrodzenie ryczałtowe jest przekazywane na cele statutowe Teatru.

W związku z powyższym opisem sprawy przedmiotem wątpliwości objętych zakresem pytania nr 2 jest kwestia - czy Teatr otrzymując opłatę ryczałtową za realizację spektaklu, dokonując sprzedaży usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego np. podczas festiwalu, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, czy też otrzymana od kontrahenta należność za wystawienie spektaklu może być potraktowana jako wstęp na przedstawienie teatralne, gdzie zastosowanie ma 8% stawka podatku od towarów i usług na mocy art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku Nr 3 do ustawy o VAT, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 182 zawarto m.in. usługi - bez względu na symbol PKWiU – „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych”;
   
   

Z powyższego wynika, że stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi kulturalne i rozrywkowe, wyłącznie w zakresie wstępu.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne sprawy oraz treść powołanych w tym zakresie przepisów prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego uprawniony jest do korzystania ze zwolnienia od podatku, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, gdyż zostaną spełnione przesłanki określone w art. 43 ust. 18 ustawy. W tym przypadku bowiem, Wnioskodawca - jako instytucja kultury, wpisana jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo … i świadczy usługi kulturalne, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury. Co więcej, w przedmiotowej sprawie działalność kulturalna polegająca na wystawianiu spektakli poza sceną w … z wynagrodzeniem opartym na honorarium ryczałtowym jest niesystematyczna, a całość dochodu jest przekazywana na cele statutowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy że „(…) dochód uzyskiwany ze sprzedaży spektakli wystawianych poza siedzibą Teatru z wynagrodzeniem ryczałtowym (pytanie 2), należy objąć zwolnieniem z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług” należało uznać za prawidłowe, bowiem usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego nie można zaliczyć do usług wstępu wymienionych w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy, które korzystałyby z preferencyjnej stawki podatku VAT 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 również należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.