Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.69.2018.5.BK
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 13 i 28 marca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW …..w trybie egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW ……w trybie egzekucji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości oznaczonych w księdze wieczystej nr KW … oraz w księdze wieczystej nr KW … w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przeciwko dłużnikowi prowadzone jest postępowanie, w którym skierowano egzekucję do nieruchomości dłużnika. Dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej, ostatnia została zakończona 31 stycznia 2009 r., nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zgodnie ze złożonym przez dłużnika oświadczeniem nie zbywał on w przeszłości nieruchomości, jak również nie posiada innych nieruchomości poza będącymi przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji, które planowałby w przyszłości sprzedać. Nieruchomość, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w … prowadzi księgę wieczystą o nr KW …..pozostaje zabudowana budynkiem „Dwór w…..” o funkcji hotelowo- pensjonatowej z częścią gastronomiczną. Budynek stanowi obiekt wolnostojący, II-kondygnacyjny z poddaszem użytkowym, podpiwniczony. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika nieruchomość została przez niego nabyta w 1995 r. „bez konkretnego celu, głównie w celach mieszkaniowych i ewentualnie wynajmu na działalność hotelarsko-gastronomiczną” od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego. W momencie zakupu nieruchomość była zabudowana budynkiem dworu z II połowy XIX wieku. W chwili nabycia nieruchomości dłużnik był czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś w latach 1995 - 1998 ponosił nakłady na adaptację dworu na cele hotelarsko-gastronomiczne, które stanowiły ponad 30% wartości początkowej nieruchomości. Adaptacja budynku odbyła się w oparciu o Decyzję - pozwolenie na budowę „Adaptacja dworku zabytkowego” nr … z dnia 7 lipca 1990 r. oraz nr … z dnia 9 października 1995 r. W dniu 28 grudnia 2000 r. Starosta ….decyzją nr … udzielił „pozwolenia na użytkowanie dworu - budynku gastronomiczno-hotelarskiego w … na działce nr 131/3 w gminie….”. Budynek został wybudowany jako rekonstrukcja obiektu historycznego, przy użyciu materiałów i technologii współczesnych. Według oświadczenia właściciela obiekt jest czynny tylko sezonowo, w okresie letnim, działalność prowadzona jest przez osobę trzecią. W latach 1999 - 2006 nieruchomość była przez dłużnika dzierżawiona, w związku z czym wystawiał on faktury VAT, zaś od 2006 r. stanowi przedmiot najmu na rzecz syna dłużnika za utrzymanie obiektu w należytym stanie. Zgodnie z informacjami uzyskanymi z Urzędu Gminy…, nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według informacji uzyskanych z Urzędu Gminy….. w obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …przedmiotowy teren oznaczony jest jako: teren obiektu/obszaru wpisanego do rejestru zabytków, teren obiektu/obszaru wpisanego do gminnej ewidencji zabytków, strefa ochrony konserwatorskiej. Nieruchomość znajduje się na terenie, przez który przechodzą korytarze ekologiczne rangi subregionalnej. Na terenie nieruchomości znajdują się też pomniki przyrody. Wyceniana nieruchomość stanowi część dawnej posiadłości dworskiej i należy do zespołu działek, które Decyzją z dnia 7 sierpnia 1997 r. zostały wpisane do rejestru zabytków woj. ...pod poz. Nr … jako dobro kultury pod nazwą Park w ….gm…... W obecnym rejestrze zabytków woj. … wpis jest pod poz. … . Po 1998 r. dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku objętego księgą wieczystą nr KW …..w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których wartość stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Nieruchomość, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w ….prowadzi księgę wieczystą o nr KW ….obejmuje działkę o nr 105 oraz działkę nr 145. Działka nr 105 – Aleja…., stanowi drogę obsadzoną grabami, prowadzącą w kierunku pól, zakończoną punktem widokowym usytuowanym na sztucznie usypanym pagórku z widokiem na okoliczne pola. Działka nr 145 stanowi teren niezabudowany, zróżnicowany wysokościowo, porośnięty drzewami i krzewami. Obie działki stanowią część dawnej posiadłości dworskiej i należą do zespołu działek, które decyzją z dnia 7 sierpnia 1997 r. zostały wpisane do rejestru zabytków woj. ….pod poz. Nr … jako dobro kultury pod nazwą Park w ….gm…... W obecnym rejestrze zabytków woj. … wpis jest pod poz. … . Zgodnie z informacjami uzyskanymi z Urzędu Gminy…, nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według informacji uzyskanych z Urzędu Gminy ….w obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …przedmiotowy teren oznaczony jest jako: teren obiektu/ obszaru wpisanego do rejestru zabytków, teren obiektu/ obszaru wpisanego do gminnej ewidencji zabytków, strefa ochrony konserwatorskiej. Nieruchomość znajduje się na terenie, przez który przechodzą korytarze ekologiczne rangi subregionalnej. Na terenie nieruchomości znajdują się też pomniki przyrody. Działka nr 145 znajduje się na terenie oznaczonym jako tereny leśne i rolne. Dla działki nr 105 brak możliwości odczytania ze Studium szczegółowego przeznaczenia, poza ww. oznaczeniem terenu całej nieruchomości. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika nieruchomość została przez niego nabyta w 1988 r. od Gminy (poprzednio Gminnej Rady Narodowej). Dłużnik w chwili zakupu nieruchomości nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, nie ponosił nakładów na ulepszenie/rozbudowę nieruchomości. Obecnie nieruchomość nie jest użytkowana, nie jest przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Działka 105 stanowi zabytkową aleję grabową, działka 145 stanowi zabytkowy park i są one wpisane do rejestru zabytków. Na tych działkach nie prowadzi się żadnej działalności. Na działce 105 nie ma drogi, jest tylko ścieżka obsadzona grabami, zakończona rotundą. Nie jest to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Dłużnik nie występował o warunki zabudowy nieruchomości KW ….z uwagi na fakt że park i aleja grabowa wpisane są do rejestru zabytków. Dłużnik oświadczył, że działki nr 105 i 145 nabył łącznie z ruinami dworu. W 1988 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków w ….wydał wytyczne konserwatorskie obligujące do sprzedaży ruin dworu łącznie z ww. działkami, ponieważ stanowią one integralną część zespołu dworsko-parkowego. Dłużnik stał się ich właścicielem bez wyrażania woli nabycia. Działki nr 105 i 145 są częściami zespołu dworsko-parkowego wpisanego do rejestru zabytków, są zalesione m.in. pomnikami przyrody. Są terenem otwartym ogólnie dostępnym dla mieszkańców wsi jak i dla turystów. Dłużnik oświadczył, że od chwili nabycia w 1988 r. do chwili obecnej nie wykorzystywał tych działek na cele prywatne lub związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Według jakiej stawki VAT sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości o nr KW …oraz nieruchomości o nr KW …będzie opodatkowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości o nr KW …oraz nieruchomości o nr KW …nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT albowiem dłużnik w świetle art. 15 ustawy od towarów i usług nie jest obecnie podatnikiem podatku VAT. Aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku VAT. Zatem w przedmiotowej sprawie nie jest spełniony obligatoryjny warunek uznania danej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW …w trybie egzekucji komorniczej,
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW ….w trybie egzekucji komorniczej.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii braku opodatkowania dostawy nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW ….w drodze licytacji komorniczej.

Z treści wniosku wynika, że dłużnik w 1995 r. nabył nieruchomość zabudowaną od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego oznaczoną w księdze wieczystej nr KW … . W chwili nabycia nieruchomości dłużnik był czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś w latach 1995 - 1998 ponosił nakłady na adaptację budynku na cele hotelarsko-gastronomiczne, które stanowiły ponad 30% wartości początkowej nieruchomości. Po 1998 r. dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku które stanowiłyby ponad 30% wartości początkowej nieruchomości. W latach 1999 - 2006 nieruchomość była przez dłużnika dzierżawiona, w związku z czym wystawiał on faktury VAT, zaś od 2006 r. stanowi przedmiot najmu na rzecz syna dłużnika za utrzymanie obiektu w należytym stanie.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanego stanu prawnego prowadzi do wniosku, iż dostawa nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem nr KW ….dzierżawiona przez dłużnika w latach 1999 - 2006 po dokonanych nakładach, dokonywana będzie po pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (od pierwszego zasiedlenia upłynęły co najmniej 2 lata).

Zatem sprzedaż zajętej nieruchomości nr KW …..będzie wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia udziału gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynku będącego przedmiotem sprzedaży, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko prezentowane we wniosku w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii braku opodatkowaniu dostawy nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW ….w drodze licytacji komorniczej.

Z opisu sprawy wynika, że dłużnik nabył w 1988 r. nieruchomość składającą się z działki o nr 105 oraz działki o nr 145. Ww. działki stanowią część dawnej posiadłości dworskiej i należą do zespołu działek, które decyzją z dnia 7 sierpnia 1997 r. zostały wpisane do rejestru zabytków woj. ...pod poz. Nr ... jako dobro kultury pod nazwą Park w …gm…... Dla przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dłużnik w chwili zakupu nieruchomości nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, nie ponosił nakładów na ulepszenie/rozbudowę nieruchomości. Obecnie nieruchomość nie jest użytkowana, nie jest przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Na działce 105 nie ma drogi, jest tylko ścieżka obsadzona grabami, zakończona rotundą. Nie jest to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Dłużnik nie występował o warunki zabudowy nieruchomości KW ……z uwagi na fakt że park i aleja grabowa wpisane są do rejestru zabytków. Dłużnik stał się właścicielem nieruchomości bez wyrażania woli jej nabycia. Działki są terenem otwartym ogólnie dostępnym dla mieszkańców wsi jak i dla turystów. Dłużnik oświadczył, że od chwili nabycia w 1988 r. do chwili obecnej nie wykorzystywał tych działek na cele prywatne lub związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że zbycie nieruchomości oznaczonej w księdze wieczystej nr KW ….w drodze licytacji komorniczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z treści wniosku nie wynika, by dłużnik wykorzystywał ww. nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w opisanej sytuacji dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika, a sprzedaż licytacyjna stanowić będzie w takim przypadku sprzedaż majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

W związku z powyższym, stanowisko prezentowane we wniosku w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.