2018.04.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.109.2018.2.MP
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 21 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 22 marca 2018 r. (doręczone 28 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń Producenta i Kooproducenta oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń Producenta i Kooproducenta oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniono w dniu 4 marca 2018 r. (data wpływu 10 marca 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 22 marca 2018 r. (doręczone w dniu 28 marca 2018 r.).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
J. spółka z o.o.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
S. spółka z o.o.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S. sp. z o.o.- zwana dalej: „Producentem” - będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz J. sp. z o.o. - dalej jako: „Koproducent” lub „Wnioskodawca” - również będąca zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT, planują podjąć współpracę przy produkcji filmu (dalej: „Film”) na warunkach ustalonych w umowie (dalej: „Umowa”) zawartej pomiędzy tymi podmiotami, której kluczowe postanowienia przewidują, że: Budżet Filmu wynosi 1 499 700 zł. Wkład Producenta wynosi 1 319 700 zł, przy czym jego wkład własny wynosi 180 000 zł, zaś resztę zobowiązuje się pozyskać od podmiotów trzecich (w tym także innych koproducentów); wkład Koproducenta wynosi 180 000 zł. W zamian za swój wkład Koproducentowi przysługiwać będzie udział stanowiący 25% w autorskich prawach majątkowych do filmu - niezależnie od tego czy i w jakim zakresie film zostanie ukończony. Wspomniane prawa autorskie obejmują nie tylko sam film, ale również wszystkie utwory wytworzone na potrzeby jego produkcji - wykorzystane w filmie bądź nie.

Producentowi przysługuje wyłączne prawo do tworzenia filmu, dokonywania w nim zmian oraz dysponowania jego budżetem (z uwzględnieniem określonych włączeń i zastrzeżeń). Producentowi przysługuje również wyłączne prawo do powoływania innych koproducentów.

W przypadku, gdy kwota uzyskana przez wszystkie podmioty przekroczy założoną kwotę budżetu, może dojść do odmiennego ustalenia stosunkowego udziału w prawach autorskich - taka zmiana wymaga zgody Koproducenta.

Poza nabyciem udziału w prawach autorskich do filmu, Koproducentowi przysługuje również prawo do otrzymania określonej liczby zaproszeń na premiery i różne wydarzenia kulturalne oraz prawo do umieszczenia nazwy Koproducenta w napisach końcowych oraz napisach początkowych, jeśli Producent zdecyduje, że pojawią się one w filmie - wyłączna decyzja w tym zakresie należeć będzie jednak do Producenta. Koproducentowi przysługuje także prawo do kontrolowania realizacji zawartej umowy poprzez wstęp na plan filmu, wgląd do określonej dokumentacji. Koproducent jest zobowiązany do wpłaty umówionego wkładu w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy - należność zostanie udokumentowana fakturą VAT.

Producent jest jedynym podmiotem uprawnionym do decydowania o sposobach eksploatacji filmu na wszelkich polach, w kraju i za granicą, w tym w szczególności do jego dystrybucji, sprzedaży i udostępniania praw do wykonywania utworu podmiotom trzecim odpłatnie i nieodpłatnie na określonych zasadach. Wszelkie wpływy uzyskane przez Producenta od dystrybutorów, licencjobiorców, innych podmiotów eksploatujących film oraz od sponsorów, z wszelkiej działalności reklamowej, w tym product placement, promocji i inne wpływy tego tytułu pozyskane na jakimkolwiek etapie jego produkcji bądź po jej zakończeniu, stanowią zysk. Koproducentowi przysługuje prawo do udziału w zysku równym udziałowi w prawach autorskich. Zysk będzie pomniejszany o koszty produkcji filmu według ustalonych zasad, tj. o

prowizję dystrybutorów,
wartość poniesionych i udokumentowanych przez dystrybutorów kosztów w zatwierdzonej wysokości oraz
inne koszty promocji filmu poniesione przez Producenta po ich uprzednim zatwierdzeniu przez Koproducenta.

Wybór dystrybutora wymaga akceptacji Koproducenta. Koproducentowi będzie przysługiwać prawo do wynagrodzenia z tytułu zysków uzyskanych ze sprzedaży praw do wyświetlania filmu, bądź jego fragmentów, jego dystrybucji na różnych nośnikach (znanych obecnie, bądź wynalezionych w przyszłości) i innych przychodów związanych z odpłatnym wykorzystaniem praw autorskich do filmu odpowiednio do posiadanego udziału w prawach autorskich, po dokonaniu wspomnianych odliczeń. Z tego tytułu Koproducent wystawi na rzecz Producenta fakturę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanych wyżej okolicznościach należy uznać, że Producent świadczy na rzecz koproducenta odpłatną usługę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług ?
Czy Koproducent, nabywając udział w prawach autorskich do Filmu i otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w postaci udziału w zysku z tytułu wszelkich wpływów związanych z dystrybucją i wyświetlaniem filmów, będzie wykonywał czynności opodatkowane VAT ?
Czy Koproducentowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanej na fakturach wystawionych przez Producenta z tytułu wniesienia wkładu ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opisanych wyżej okolicznościach należy uznać, że Producent świadczy na rzecz koproducenta odpłatną usługę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Koproducent, nabywając udział w prawach autorskich do Filmu i otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w postaci udziału w zysku z tytułu wszelkich wpływów zwianych z dystrybucją i wyświetlaniem filmów, będzie wykonywał czynności opodatkowane VAT.
Koproducentowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanej na fakturze wystawionej przez Producenta z tytułu wniesienia wkładu.

Uzasadnienie

Czynności Producenta jako odpłatna usługa opodatkowana VAT

Przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego umowę należy postrzegać jako zobowiązanie do dwóch odrębnych rodzajów świadczeń. Jest to bowiem umowa o mieszanym charakterze, w wyniku której dochodzi do powstania kilku różnych więzi prawnych i zobowiązań jej stron. Z jednej strony jako pierwsze wystąpi świadczenie Producenta na rzecz Wnioskodawcy (Koproducenta). Świadczenie to polega na wytworzeniu określonego przedmiotu praw autorskich (utworu w postaci Filmu) i przeniesieniu na rzecz Koproducenta udziału w powstałych w ten sposób prawach do dzieła. Z drugiej strony, w dalszym etapie, wystąpi inne świadczenie (w istocie odrębne, choć warunkowane tym pierwszym), wykonywane przez Koproducenta na rzecz Producenta, którego przedmiotem będzie udział w nabytych prawach autorskich. Świadczenie to będzie polegało na umożliwieniu Producentowi wykorzystania całości utworu (całości praw autorskich do utworu), w tym także ich udziału przynależnego Koproducentowi, w sposób wskazany w umowie (udzielanie licencji itd.). Oba świadczenia będą wykonywane za ustalonym wynagrodzeniem, to jest za zapłatą tzw. Wkładu (świadczenie pieniężne Koproducenta na rzecz Producenta), oraz za zapłatą tzw. Zysku (późniejsze świadczenie pieniężne Producenta na rzecz Koproducenta).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega (m.in.) „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Określone świadczenie może być uznane za dostawę towarów, gdy polega na przekazaniu praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, bądź usługę w każdym przypadku, gdy nie stanowi dostawy towarów. Oznacza to zatem, że podział na dostawę towarów i świadczenie usług jest podziałem dychotomicznym, tj. zupełnym obejmującym każde świadczenie, z których żadne z nich nie może zostać uznane za dostawę towarów i świadczenie usług jednocześnie. Jak zauważa się w doktrynie: „Oceniając, czy świadczenie ma charakter usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. Dodatkowo podkreśla się więc powszechność opodatkowania. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Inną kwestią jest faktyczne opodatkowanie tego świadczenia, co jest uzależnione od wielu dodatkowych czynników (m.in. od jego odpłatności, od dokonania przez podatnika)” (Bartosiewicz, Adam. Art. 8. W: VAT. Komentarz, wyd. XI. Wolters Kluwer Polska, 2017).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1485/13 stwierdził, że „z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż pojęcie świadczenia usług jest szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia nie będące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Dodać trzeba, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie”.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe przykłady (reprezentatywne i powszechnie akceptowane) stanowiska doktryny i orzecznictwa stanowią potwierdzenie prawidłowości twierdzenia, że konstrukcja przepisów ustawy o VAT realizuje zasadę powszechności opodatkowania polegającą na opodatkowaniu każdego odpłatnego świadczenia na rzecz innego podmiotu. Warunkiem opodatkowania danej transakcji jest więc świadczenie jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu w zamian za wynagrodzenie, przy czym pod pojęciem świadczenia należy rozumieć takie działanie bądź zaniechanie jednego podmiotu, że jego skutki stanowią określoną korzyść dla drugiego podmiotu - to znaczy, że ten drugi podmiot jest ich beneficjentem. Przed dokonaniem kwalifikacji świadczenia będącego przedmiotem oceny w niniejszej sprawie, warto zatem odnieść się do pojęcia dostawy towarów - jest to bowiem pojęcie decydujące o uznaniu danego świadczenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Niewątpliwie aby można było mówić o dostawie towarów i przeniesieniu praw do tych towarów, przedmiotem świadczenia muszą być towary. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT ilekroć w (...) przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia rzeczy, dlatego należy się w tym zakresie odnieść do odpowiednich regulacji prawa cywilnego zajmującego się stosunkami majątkowymi. Zgodnie zatem z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z powyższego wynika zatem, że określony udział w majątkowych prawach autorskich do Filmu nie mieści się w zakresie pojęcia towarów, a zatem przeniesienie prawa do określonego udziału w autorskich prawach majątkowych stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Na gruncie rozpatrywanej sprawy oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, że przeniesienie na Koproducenta praw do udziału w majątkowych prawach autorskich do Filmu stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W wyniku tego świadczenia Koproducent nabywa bowiem konkretne prawa majątkowe, a wiec dochodzi do jego przysporzenia przez Producenta. Przy czym świadczenie Producenta na rzecz Koproducenta jest świadczeniem odpłatnym (dokonanym za wynagrodzeniem), którym jest wkład wnoszony przez Koproducenta. Oczywiście w momencie wnoszenia wkładu nie można jeszcze mówić o przeniesieniu praw autorskich do Filmu (ani tym bardziej udziału w tych prawach), bowiem na ten moment nie istnieje jeszcze utwór, którego te prawa mogą dotyczyć. W ocenie wnioskodawcy wniesienie wkładu powinno być postrzegane jako przedpłata na poczet świadczenia przyszłego, które z kolei spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w momencie otrzymania tego wkładu przez Producenta (na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

Czynności Koproducenta jako odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT.

Zgodnie z Umową Producent będzie jedynym podmiotem uprawnionym do dystrybucji Filmu i pobierania z tego tytułu opłat - w tym także od części przynależnej Koproducentowi, w związku z posiadanym przez niego udziałem w prawach autorskich. W zamian za to, Koproducentowi należne będzie wynagrodzenie odpowiadające jego udziałowi w majątkowych prawach autorskich do Filmu, które to wynagrodzenie zostanie przekazane przez Producenta po pomniejszeniu o określone w umowie koszty. Wynagrodzenie to zostało w umowie określone jako zysk. W ocenie Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie przez Koproducenta Producentowi praw do dystrybucji Filmu w odniesieniu do przysługującego mu udziału w prawach autorskich i czerpania z tego tytułu zysków, również stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT sprzedaż dokonywana przez podatnika na rzecz podatnika podlega udokumentowaniu fakturą.

Opisana w niniejszym opisie zdarzenia przyszłego współpraca będzie podejmowana przez Strony Umowy w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, w związku z czym oba te podmioty występować będą przy jej realizacji w charakterze podatników. Podsumowując , w ocenie Wnioskodawcy, zarówno odpłatne przekazanie przez Producenta na rzecz Koproducenta określonego udziału w majątkowych prawach autorskich do Filmu, jak też odpłatne przekazanie przez Koproducenta Producentowi wyłączności do dystrybucji całości Filmu (zrzeczenia się na rzecz Producenta uprawnienia do dystrybucji swojego udziału w Filmie) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług i jako takie podlegać będzie opodatkowaniu i udokumentowaniu fakturą.

Prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przez Koproducenta.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi tego podatku przysługuje prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, w zakresie, w jakim te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego stanowi natomiast przede wszystkim suma kwot podatku wykazana na fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy warunki do istnienia prawa do odliczenia VAT w opisanym zdarzeniu przyszłym będą spełnione. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny), a usługi nabyte od Producenta (udział w prawach autorskich) są ściśle związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunkuje zakres odliczenia podatku naliczonego zakresem „wykorzystywania” nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawca jako Koproducent będzie wykorzystywał nabyty udział w prawach autorskich do Filmu w ten sposób, iż umożliwi Producentowi jego dystrybucję i czerpanie pożytków (otrzymywanie wynagrodzenia) z określonych praw (np. licencji). Inaczej mówiąc - po wytworzeniu przedmiotu praw autorskich (utworu w postaci Filmu) i nabyciu udziału w tych prawach przez Koproducenta w zamian za wniesiony Wkład, będzie wykonywana odrębna czynność przez Koproducenta na rzecz Producenta.

Czynność ta będzie dokonywana za odpłatnością (nazywaną przez strony umowy Zyskiem) i będzie polegała na umożliwieniu wykorzystania całości praw autorskich, włączając w to udział przynależny Koproducentowi, w sposób wskazany w umowie. W związku z powyższym spełnione zostaną warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, determinujące prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2016 r., poz. 438 z późn. zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880 z późn. zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (Koproducent) oraz Spółka z o.o. (Producent) planują podjąć współpracę przy produkcji filmu (dalej: „Film”) na warunkach ustalonych w umowie (dalej: „Umowa”) zawartej pomiędzy tymi podmiotami, której kluczowe postanowienia przewidują, że: Budżet Filmu wynosi 1 499 700 zł. Wkład Producenta wynosi 1 319 700 zł, przy czym jego wkład własny wynosi 180 000 zł, zaś resztę zobowiązuje się pozyskać od podmiotów trzecich (w tym także innych koproducentów); wkład Koproducenta wynosi 180 000 zł. W zamian za swój wkład Koproducentowi przysługiwać będzie udział stanowiący 25% w autorskich prawach majątkowych do filmu - niezależnie od tego czy i w jakim zakresie film zostanie ukończony. Wspomniane prawa autorskie obejmują nie tylko sam film, ale również wszystkie utwory wytworzone na potrzeby jego produkcji - wykorzystane w filmie bądź nie.

Producent jest jedynym podmiotem uprawnionym do decydowania o sposobach eksploatacji filmu na wszelkich polach, w kraju za granicą, w tym w szczególności do jego dystrybucji, sprzedaży i udostępniania praw do wykonywania utworu podmiotom trzecim odpłatnie i nieodpłatnie na określonych zasadach. Wszelkie wpływy uzyskane przez Producenta od dystrybutorów, licencjobiorców, innych podmiotów eksploatujących film oraz od sponsorów, z wszelkiej działalności reklamowej, w tym product placement, promocji i inne wpływy tego tytułu pozyskane na jakimkolwiek etapie jego produkcji bądź po jej zakończeniu, stanowią zysk. Koproducentowi przysługuje prawo do udziału w zysku równym udziałowi w prawach autorskich. Zysk będzie pomniejszany o koszty produkcji filmu według ustalonych zasad, tj. o

prowizję dystrybutorów,
wartość poniesionych i udokumentowanych przez dystrybutorów kosztów w zatwierdzonej wysokości oraz
inne koszty promocji filmu poniesione przez Producenta po ich uprzednim zatwierdzeniu przez Koproducenta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT wzajemnych świadczeń Producenta oraz Koproducenta.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy o VAT, doszło bowiem do odpłatnego świadczenia usług pomiędzy stronami zawartej umowy o realizację przedsięwzięcia koprodukcyjnego (produkcji filmu).

Skutkiem działania w ramach wspólnego przedsięwzięcia koprodukcyjnego jest wytworzenie filmu, do którego uczestnicy przedsięwzięcia koprodukcyjnego posiadają prawa w autorskich prawach majątkowych oraz prawa do udziału w zyskach z tytułu wszelkich wpływów związanych z dystrybucją i wyświetlaniem filmu.

W przedstawionej sprawie wystąpią wzajemne świadczenia, w których można wskazać bezpośrednich konsumentów, odbiorców świadczeń odnoszących korzyści, którymi w przedstawionym zdarzeniu przyszłym są : Producent oraz Wnioskodawca (koproducent).

Świadczenie Producenta polega na wytworzeniu określonego przedmiotu praw autorskich (filmu) i przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz związanych z tym udziałów w zysku z tytułu eksploatacji i dystrybucji filmu.

Z drugiej strony, wystąpi świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta, którego przedmiotem będzie udział w nabytych prawach autorskich. Świadczenie to będzie polegało na umożliwieniu Producentowi wykorzystanie całości utworu (całości praw autorskich do utworu), w tym także ich udziału przynależnego Wnioskodawcy, poprzez przekazanie praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego Wnioskodawcy udziału. Oba świadczenia będą wykonywane za ustalonym wynagrodzeniem, to jest za zapłatą tzw. Wkładu (świadczenie pieniężne Koproducenta na rzecz Producenta), oraz za zapłatą tzw. Zysku (późniejsze świadczenie pieniężne Producenta na rzecz Koproducenta).

W omawianej sprawie czynności przekazania ww. zapłaty dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą i Producentem podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT, a nabyte przez niego usługi od Producenta (udział w prawach autorskich do filmu) są związane ze sprzedażą opodatkowaną. Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyty udział w prawach autorskich do filmu w ten sposób, że umożliwi Producentowi jego dystrybucję i czerpanie pożytków z tych praw.

W analizowanej sprawie spełnione zostaną warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Producenta, dokumentującej wniesiony przez Wnioskodawcę wkład na poczet produkcji filmu.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin