Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.87.2018.2.PG
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 13 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży części nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży części nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 kwietnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i sformułowanie własnego stanowiska do przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na dzień złożenia niniejszego wniosku prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną pod numerem REGON oraz NIP. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz rozlicza podatek dochodowy na zasadzie liniowej.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości. W skład wskazanej nieruchomości wchodzą działki o numerach 1368/7 oraz 1370/2 oraz posadowione na nich budynki i budowle. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gruntu poprzez darowiznę otrzymaną od swoich rodziców.

Darowizna została dokonana w formie dwóch aktów notarialnych:

• z dnia 24 listopada 2006 r., kiedy to Wnioskodawca otrzymał 1/4 omawianej nieruchomości, wycenionego na moment aktu na wartość 72.500,00 zł,
• z dnia 31 lipca 2007 r., kiedy to Wnioskodawca otrzymał 1/4 omawianej nieruchomości, wycenionego na moment aktu na wartość 72.500,00 zł wraz z infrastrukturą techniczną wycenioną na moment aktu na wartość 5.130,78 zł.
  
  

Na wskazanym gruncie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handlowo-usługową), jednakże wskazany grunt nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Znajdują się jednak na nim następujące środki trwałe, wykazane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy:

• pawilon handlowy (wartość początkowa 350.989,00 zł, data przyjęcia dnia 2 stycznia 1998 r.),
• pawilon handlowy (wartość początkowa 52.620,59 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• warsztat ogumienia (wartość początkowa 37.982,36 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• warsztat samochodowy (wartość początkowa 16.212,83 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• hala magazynowa (wartość początkowa 28.280,00 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.).
  
  

Na wskazane środki trwałe (budynki/budowle) w okresie od dnia oddania do użytkowania nie zostały dokonane jakiekolwiek nakłady modernizacyjne – zwiększające wartość środków trwałych.

Z tytułu użytkowania nieruchomości Wnioskodawca ponosi obciążenia z tytułu podatku od nieruchomości.

W związku z planami zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza sprzedać swoją część opisanej nieruchomości obejmującą wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Pawilon handlowy (wartość początkowa 350.989,00 zł, data przyjęcia dnia 2 stycznia 1998 r.):
   1. w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny obiekt znajdował się na nieruchomości,
   2. Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowego budynku w formie darowizny nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT,
   3. obiekt był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cele działalności zwolnionej.
2. Pawilon handlowy (wartość początkowa 52.620,59 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.):
   1. w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny obiekt znajdował się na nieruchomości,
   2. Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowego budynku w formie darowizny nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT,
   3. obiekt był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cele działalności zwolnionej.
3. Warsztat ogumienia (wartość początkowa 37.982,36 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.):
   1. w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny obiekt znajdował się na nieruchomości,
   2. Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowego budynku w formie darowizny nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT,
   3. obiekt był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cele działalności zwolnionej.
4. Warsztat samochodowy (wartość początkowa 16.212,83 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.):
   1. w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny obiekt znajdował się na nieruchomości,
   2. Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowego budynku w formie darowizny nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT,
   3. obiekt był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cele działalności zwolnionej.
5. Hala magazynowa (wartość początkowa 28.280,00 zł, data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.):
   1. w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny obiekt znajdował się na nieruchomości,
   2. Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowego budynku w formie darowizny nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT,
   3. obiekt był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cel działalności zwolnionej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 11 kwietnia 2018 r.).

W związku z przedstawioną sytuacją Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy na gruncie podatku od towarów i usług (VAT) sprzedaż przez niego (dostawa) posiadanej części opisanej nieruchomości obejmującej grunt wraz z zabudowaniami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej UPTU), w korespondencji z art. 29a ust. 8 UPTU?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 11 kwietnia 2018 r.), zgodnie z art. 29a ust. 8 UPTU, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem zasadą jest, że grunt, na którym posadowione są sprzedawane budynki lub budowle przejmuje stawkę właściwą dla samych obiektów.

Zatem w celu określenia jaką stawką VAT opodatkowana winna być transakcja (obejmująca dostawę gruntu wraz z budynkami/budowlami) kluczowe jest określenie stawki dla znajdujących się na tym gruncie budynków/budowli.

Jak to zostało przedstawione w opisie sprawy posiadane przez Wnioskodawcę budynki/budowle pochodzą z 2006 r./2007 r., zatem 2-letni okres od pierwszego zasiedlenia wymagany art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU z pewnością upłynął. Równocześnie, jak to zostało zaznaczone, w okresie użytkowania budynków/budowli, nie były dokonywane na nie żadne nakłady na ich ulepszenie.

W tej sytuacji niewątpliwym jest, że dostawa budynków/budowli będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU.

Biorąc powyższe pod uwagę, w korespondencji z regulacją przewidzianą art. 29a ust. 8 UPTU należy stwierdzić, że dostawa/sprzedaż posiadanej przez Wnioskodawcę części nieruchomości obejmująca zarówno grunt, jak i posadowione na nim budynki i budowle, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na podstawie wskazanych przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu, w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei, na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba, że budynki, budowle lub ich części, w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych, pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki na ulepszenie wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe, kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest współwłaścicielem nieruchomości w skład, której wchodzą działki o numerach 1368/7 oraz 1370/2 oraz posadowione na nich budynki i budowle. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gruntu poprzez darowiznę otrzymaną od swoich rodziców w formie dwóch aktów notarialnych, tj. z dnia 24 listopada 2006 r. oraz z dnia 31 lipca 2007 r. Na wskazanym gruncie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handlowo-usługową), jednakże wskazany grunt nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Znajdują się jednak na nim następujące środki trwałe, wykazane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy:

• pawilon handlowy (data przyjęcia dnia 2 stycznia 1998 r.),
• pawilon handlowy (data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• warsztat ogumienia (data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• warsztat samochodowy (data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.),
• hala magazynowa (data przyjęcia dnia 1 września 2007 r.).
  
  

Na wskazane środki trwałe (budynki/budowle) w okresie od dnia oddania do użytkowania nie zostały dokonane jakiekolwiek nakłady modernizacyjne – zwiększające wartość środków trwałych. W momencie nabycia na nieruchomości znajdowały się ww. obiekty (budynki/budowle). Wnioskodawcy w momencie nabycia przedmiotowych obiektów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż darowizna nie podlegała przepisom podatku VAT. Obiekty te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nie na cele działalności zwolnionej. W związku z planami zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza sprzedać swoją część opisanej nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy sprzedaż przez niego posiadanej części opisanej nieruchomości obejmującej grunt wraz z zabudowaniami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie stawką podstawową, należy najpierw rozstrzygnąć, czy względem opisanych we wniosku budynków/budowli, nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z opisu sprawy w momencie nabycia nieruchomości w formie darowizny znajdowały się na niej wskazane we wniosku obiekty, które były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek ulepszeń zwiększających wartość przedmiotowych obiektów. Zatem w odniesieniu do ww. budynków/budowli pierwsze zasiedlenie nastąpiło najpóźniej w momencie wykorzystywania ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (2006 r./2007 r., tj. w momencie ich przyjęcia). Tym samym od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż części nieruchomości wraz z zabudowaniami będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż udziału w gruncie, na który posadowione są przedmiotowe budynki/budowle korzystać będzie ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, w analizowanej sprawie bezprzedmiotowe stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę posiadanej przez niego części nieruchomości obejmującej grunt wraz z zabudowaniami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla współwłaściciela przedmiotowej nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.