Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB1/4511-1138/15-2/18-S/MPŁ
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 375/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 lutego 2018 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 19 stycznia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak ITPB1/4511-1138/15/MW, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży udziału (1/2) w nieruchomości nabytego w 1993 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast dochód ze sprzedaży udziału (1/2) w nieruchomości nabytego w 2013 r., będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 30e ust. 1 tejże ustawy, gdyż sprzedaż tej części nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Przychodem w tym przypadku jest 1/2 kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej nieruchomości.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 19 stycznia 2016 r. znak ITPB1/4511-1138/15/MW wniosła pismem z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 7 marca 2016 r. znak ITPB1/4511-1-5/16/AK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 19 stycznia 2016 r. znak ITPB1/4511-1138/15/MW złożyła skargę z dnia 13 kwietnia 2016 r. (złożona za pośrednictwem poczty).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 375/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 19 stycznia 2016 r. znak ITPB1/4511-1138/15/MW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 375/16, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, złożył skargę kasacyjną z dnia 20 października 2016 r. znak ITRP.46.31.2016.1.DO do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu do dnia 18 czerwca 2090 roku tj. nabyli nieruchomość gruntową zabudowaną stanowiącą działkę nr 147/53 o powierzchni 0,5978 ha (pięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt osiem metrów kwadratowych). Powyższa nieruchomość gruntowa zabudowana była budynkami magazynowo składowymi. Powyższe prawa małżonkowie nabyli do ich majątku wspólnego. W latach 1997-1998 na powyższej działce wybudowany został budynek biurowy i dodatkowe pomieszczenia przemysłowo-magazynowe. Następnie Wnioskodawczyni ww. prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność znajdujących się na tym gruncie budynków nabyła w całości do swojego majątku osobistego, od osób fizycznych na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 28 stycznia 2013 r. – umowa darowizny (poprzez przesunięcie tych praw z majątku wspólnego jej i jej męża do jej majątku osobistego), w czasie gdy pozostawała w obecnym związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwanie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową. Następnie ostateczną decyzją starosty z dnia 18 grudnia 2014 r., przekształcone zostało prawo użytkowania wieczystego opisanego powyżej gruntu w prawo własności. Wcześniej na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 października 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 15 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała spółce z ograniczoną odpowiedzialnością własność opisanej powyżej nieruchomości gruntowej zabudowanej, o powierzchni 0,5978 ha za kwotę 1.500.000,00 zł. Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta, wykorzystywana i zbyta w ramach wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt przesunięcia prawa użytkowania wieczystego (potem prawa własności) nieruchomości gruntowej i własności znajdujących się na tym gruncie budynków z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni dokonanego na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 28 stycznia 2013 r.) w czasie gdy Wnioskodawczyni pozostawała w obecnym związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwanie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową miało miejsce w dniu 28 stycznia 2013 r. nabycie w części 1/2 przedmiotowej nieruchomości a to z kolei czy powoduje konieczność rozliczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem pięciu lat od dnia jej nabycia w części dotyczącej 1/2 otrzymanej ceny za przedmiotową nieruchomość?

Czy umowa darowizny nieruchomości pomiędzy małżonkami w powiązaniu ze sprzedażą nieruchomości dokonaną w dniu 15 października 2015 r. stanowi dla obdarowanej źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ust. 1 i 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta z mężem umowa darowizny przedmiotowej nieruchomości w dniu 28 stycznia 2013 r. nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w powiązaniu z art. 30e ust. 1 i 2 obowiązku rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od tej części nieruchomości, którą Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy darowizny i sprzedała na podstawie aktu notarialnego w dniu 15 października 2015 r. Sprzedaż powyższa nie powinna być objęta regulacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż została dokonana po upływie pięciu lat od dnia nabycia. Od dnia nabycia do dnia sprzedaży minęły 22 lata. Darowizna nieruchomości otrzymana od męża spowodowała jedynie przesunięcie prawa własności przedmiotowej nieruchomości z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Od dnia nabycia powyższej nieruchomości do dziś Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwanie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że cała kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej w dniu 15 października 2015 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od dnia nabycia do dnia sprzedaży minęło więcej niż 5 lat.

Stanowisko wyrażone w orzeczeniach sądowych wydanych w niniejszej sprawie.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 375/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, wskazał że kwestią sporną w niniejszej sprawie jest rozumienie pojęcia „nabycie nieruchomości”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Sądu pojęcie „nabycia” określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. W tej sytuacji jego znaczenia należy poszukiwać na gruncie prawa cywilnego. Nie można jednak rozumieć go szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, abstrahując od charakteru czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy. Jakkolwiek brak wskazania w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. tytułów prawnych nabycia, mógłby sugerować, że chodzi tu o każde uzyskanie wymienionych w nich praw, bez względu na tytuł i formę nabycia, jednakże analiza orzecznictwa wskazuje, że nie wszystkie formy nabycia będą mieściły się w tym pojęciu. W uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96 (ONSA 1997/2, poz. 51), Sąd nie uznał za nabycie, zwrotu wywłaszczonej uprzednio nieruchomości, mimo że decyzja wydana w tym przepisie miała charakter konstytutywny. Tak więc, nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu ww. przepisu.

W ocenie WSA w Olsztynie, na gruncie niniejszej sprawy nie można badać stanu faktycznego bez uwzględnienia przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w szczególności wypracowanego przez doktrynę i orzecznictwo znaczenia i charakteru wspólności ustawowej małżeńskiej.

Zgodnie zatem z art. 31 § 3 K.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 K.r.o.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

WSA w Olsztynie podkreśla, że majątkowa wspólność małżeńska jest współwłasnością łączną (art. 196 § 1 K.c.), a ten typ współwłasności charakteryzuje się tym, że jest to współwłasność bezudziałowa, żaden z małżonków, w czasie jej trwania, nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego, jest wspólnością masy majątkowej odpowiadającej pojęciu mienia (art. 44 K.c.). Wspólność ta obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe, czy wierzytelności. Nadto współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu właścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej. Z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz jej małżonek posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie. Skoro małżonkowie nabyli raz nieruchomość do majątku wspólnego, do niepodzielnej ręki, to skarżąca nie mogła nabyć jej powtórnie.

Wobec powyższego – zdaniem Sądu – nie można też przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze darowizny od męża. Oznacza to spełnienie przesłanki wyłączającej uzyskany przychód z tytułu zbycia nieruchomości z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym naruszenie przez organ wskazanego przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., poprzez niewłaściwe zastosowanie.

Reasumując w opinii WSA uznać należy, iż nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., nabycie w drodze darowizny udziału w nieruchomości, który należał do męża skarżącej, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości. Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia udziału w nieruchomości poprzez sporządzenie umowy darowizny. Skutkiem tego brak jest możliwości opodatkowania przychodu z tytułu zbycia tej nieruchomości na podstawie tego przepisu. Odnosząc specyficzne zasady obowiązujące na gruncie prawa rodzinnego oraz skutki prawne, jakie wywołują czynności małżonków objętych wspólnością ustawową, do będącego przedmiotem sporu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., trudno funkcjonalnie obronić tezę, że nabycie własności nieruchomości w warunkach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, skuteczne wobec całej nieruchomości na gruncie prawa rodzinnego i cywilnego, dla potrzeb podatku dochodowego powinno być ustalane powtórnie, w kontekście dokonania darowizny przez męża skarżącej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając złożoną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy skargę kasacyjną, w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17 również wskazał, że kwestią sporną w rozpatrywanej sprawie jest prawidłowa wykładnia pojęcia „nabycie nieruchomości” użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, iż w pełni podziela stanowisko wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 (publ. CBOSA), która wprawdzie zapadła w odmiennym stanie faktycznym (nabycie przez małżonka nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku), jednak przyjąć należy, że tezy w niej postawione mają walor uniwersalny i z pozostają aktualne w okolicznościach rozpoznawanej sprawy. W przywołanej uchwale stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 K.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) u.p.d.o.f. od daty, czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich. Nie ma zatem podstaw prawnych, by w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez skarżącą nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez skarżącą nieruchomości datę jej nabycia do majątku wspólnego.

W dalszej części uzasadnienia podkreślono również, iż w powołanej powyżej uchwale II FPS 2/17 Naczelny Sąd Administracyjny przyjął także, że w sytuacji, gdy istnieją wątpliwości w zakresie interpretacji terminu „nabycie” użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a wynikające z rozumienia tego przepisu opodatkowanie dotyczy podatników dokonujących zbycia majątku osobistego, poza działalnością gospodarczą, w warunkach nierówności opodatkowania (podstawą jest przychód a nie dochód), a także niejasności regulacji kreującej opodatkowanie odpłatnego ich zbycia, uzasadnione jest zastosowanie zasady in dubio pro tributario. Dlatego też w realiach rozpatrywanej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny opowiedział się za takim rozumieniem terminu „nabycie”, użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., które obejmować powinno każde bez wyjątku pierwotne nabycie nieruchomości w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Stąd – w ocenie Sądu – nie można odnosić rozumienia tego pojęcia użytego w ustawie podatkowej do jego znaczenia na gruncie praw prywatnego, w tym wynikającego z przepisów K.r.o. dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych.

Zdaniem Sądu, należało odstąpić od poglądów prezentowanych w dotychczasowym orzecznictwie, w tym m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2016 r., w sprawie II FSK 3003/14 (publ. CBOSA). Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej.

Reasumując, w opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać należy, że skoro małżonkowie nabyli już raz nieruchomość do majątku wspólnego, to skarżąca nie mogła nabyć jej powtórnie w drodze darowizny. Wobec tego, nie można przyjąć, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. liczony ma być od daty nabycia nieruchomości na podstawie umowy darowizny od męża.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wydanych w niniejszej sprawie orzeczeniach, tutejszy organ dokonując merytorycznej oceny złożonego wniosku – uwzględniając stan prawny obowiązujący na dzień jego złożenia – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.