Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.179.2018.2.SR
z 23 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 27 marca 2018 r.(data wpływu 29 marca 2018 r.) oraz pismem z 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą w drodze licytacji zabudowanej nieruchomości, ze względu na wykreślenie dłużnika z rejestru czynnych podatników VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą w drodze licytacji zabudowanej nieruchomości, ze względu na wykreślenie dłużnika z rejestru czynnych podatników VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.179.2018.1.SR oraz pismem z 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.).

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 marca 2018 r. oraz pismem z 5 kwietnia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w D. prowadzi postępowanie egzekucyjne w sprawie do sygn. akt … z wniosku P. Spółka Akcyjna w W. przeciwko dłużnikowi: G. ., Pesel: …, NIP …, Regon ….

Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość składająca się z działki o nr ew. 1298 o powierzchni 0,9549 ha objętej księgą wieczystą o nr … zabudowanej budynkiem gastronomicznym – domem weselnym o powierzchni użytkowej 792,98 m². Budynek został wybudowany w latach 2011-2014. Inwestorem, a zarazem osobą prowadzącą działalność na obiekcie był ww. dłużnik. Zgodnie z oznaczeniami kodowymi PKD – przeważająca działalność gospodarcza to 56.10.A, wykonywana działalność gospodarcza to 56.10.A, 49.32.Z, 55.10.Z, 55.20.Z. Działalność gospodarczą dłużnik rozpoczął 2 czerwca 2012 r. stając się podatnikiem VAT. Firma dłużnika – ….. Decyzją organu skarbowego dłużnik wykreślony został z rejestru czynnych podatników VAT (styczeń 2018 r.). Dłużnik nie współpracuje z organem egzekucyjnym – brak możliwości uzyskania niezbędnych informacji rozliczeniowo-podatkowych. W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego ww. nieruchomość będzie przedmiotem opisu i oszacowania oraz licytacji. Komornik jako płatnik podatku VAT od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji na podstawie art. 18 ustawy o VAT jest zobowiązany do prawidłowego określenia wartości nieruchomości w protokole opisu i oszacowania (odrębnie wartość netto, wartość brutto jeżeli zachodzą przesłanki uwzględnienia VAT) oraz w konsekwencji do prawidłowego naliczenia i odprowadzenia podatku VAT do właściwego urzędu skarbowego. Przy uwzględnieniu VAT należy określić stawkę.

Pan G. został wykreślony przez tut. Organ z rejestru podatników VAT z dniem 23 stycznia 2018 roku na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity z 2016 roku, poz. 710 z późn. zm.), tj. z uwagi na niewykazanie przychodów ze sprzedaży w złożonych deklaracjach VAT-7 za okres od stycznia do listopada 2017 roku.

Budynek gastronomiczny – dom weselny został wybudowany przez Pana G. na podstawie decyzji nr … z dnia 12 września 2011 roku wydanej przez Starostwo Powiatowe w D. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla zamierzenia budowlanego obejmującego budowę: domu weselnego wraz z wewnętrznymi instalacjami oraz dwóch zjazdów publicznych i komunikacji.

Na pytanie Organu „Proszę wskazać kiedy (w jakim dniu, miesiącu, roku) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) wybudowanego na działce nr 1298 budynku gastronomicznego – domu weselnego i jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem), a planowaną sprzedażą w drodze licytacji – czy jest to okres dłuższy niż 2 lata?”, Wnioskodawca wskazał, że „Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. decyzją z dnia 21 listopada 2014 r. znak: … udzielił G. pozwolenia na użytkowanie domu weselnego wraz z wewnętrznymi instalacjami oraz dwóch zjazdów publicznych i komunikacji na działce nr 1298 w miejscowości S. W tym okresie nastąpiło pierwsze używanie obiektu. Planowana sprzedaż nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lata.”

Przy budowie budynku gastronomicznego – domu weselnego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Pan G. nie korzystał ze zwolnienia z VAT; deklarował wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT według stawki 23%.

Nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Budynek nie był przedmiotem najmu, dzierżawy innemu podmiotowi.

Działka nr 1298 położona w S. zabudowana jest budynkiem gastronomicznym – domem weselnym oraz budowlami tj. dwoma zjazdami publicznymi i komunikacją.

Nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynku i budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości zabudowanej tj. działki o nr. ew. 1298 objętej księgą wieczystą … będzie objęta obowiązkiem podatkowym VAT, czy też będzie podlegać zwolnieniu od jego uiszczenia? W przypadku obligatoryjności uiszczenia podatku VAT – w jakiej stawce podatkowej należy uwzględnić płatność?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Określenie wartości nieruchomości, jej licytacyjna sprzedaż nie powinna uwzględniać podatku VAT.

W chwili szacowania nieruchomości dłużnik – właściciel nieruchomości nie był czynnym podatnikiem VAT, faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej. Konsekwencją wykreślenia z rejestru czynnych podatników VAT jest brak podstaw do wystawiania przez podatnika faktur VAT, a także brak możliwości odliczania podatku przez podmiot otrzymujący fakturę. W przypadku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości przez komornika fakturę w imieniu dłużnika sporządza komornik – płatnik podatku. Nabycie towaru od podmiotu wykreślonego z rejestru czynnych podatników VAT z uwzględnieniem naliczonego podatku VAT prowadzi do zakwestionowania odliczenia tegoż podatku. W wyjątkowych przypadkach, gdy doszło do transakcji z istniejącym podmiotem, a nabywca nie posiadał stosownej wiedzy – prawo do odliczenia VAT może być możliwe (orzeczenie TSUE z 12 stycznia 2006 r. sygn. akt C-354/03, C-355/03, C-484/03 i NSA – wyrok z dnia 14 marca 2013 roku sygn. akt I FSK 429/12).

Komornik dysponując wiedzą, iż dłużnik jest wykreślony z czynnych podatników VAT nie powinien uwzględnić tegoż podatku w oszacowaniu nieruchomości, a co za tym idzie w licytacyjnej sprzedaży i w konsekwencji nie odprowadzać podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty oraz budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma więc charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany co do zasady za podatnika podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego – stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy – wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

W myśl art. 96 ust. 9a ustawy pkt 3 wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których nie wykazał sprzedaży lub nabycia towarów lub usług z kwotami podatku do odliczenia, z zastrzeżeniem ust. 9b-9f.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro dłużnik – jak wskazano we wniosku – był inwestorem i zarazem osobą prowadzącą działalność w obiekcie – budynku gastronomicznym, to dostawa przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej w ramach tej działalności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, uwzględniając, że w związku z opisaną transakcją dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, w analizowanej sprawie Wnioskodawca – komornik z tytułu transakcji sprzedaży nieruchomości, w trybie postępowania egzekucyjnego, zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, będzie płatnikiem podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że sam fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że komornik nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem egzekucji jest nieruchomość składająca się z działki o nr ew. 1298. Działka nr 1298 zabudowana jest budynkiem gastronomicznym – domem weselnym oraz budowlami tj. dwoma zjazdami publicznymi i komunikacją. Budynek gastronomiczny – dom weselny został wybudowany przez dłużnika na podstawie decyzji z dnia 12 września 2011 roku wydanej przez Starostwo Powiatowe w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla zamierzenia budowlanego obejmującego budowę: domu weselnego wraz z wewnętrznymi instalacjami oraz dwóch zjazdów publicznych i komunikacji. Inwestorem, a zarazem osobą prowadzącą działalność na obiekcie był ww. dłużnik.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że sprzedaż ww. budynku gastronomicznego – domu weselnego wraz z budowlami tj. dwoma zjazdami publicznymi i komunikacją na działce nr 1298 nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż ww. obiekt został już zasiedlony. Jak wskazał Wnioskodawca, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 21 listopada 2014 r. udzielił dłużnikowi pozwolenia na użytkowanie domu weselnego wraz z wewnętrznymi instalacjami oraz dwóch zjazdów publicznych i komunikacji na działce nr 1298 i w tym okresie nastąpiło pierwsze używanie obiektu. Dłużnik prowadził w ww. obiekcie działalność. Z opisu sprawy wynika również, że nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynku i budowli. W związku z powyższym do pierwszego zasiedlenia ww. budynku i budowli doszło w momencie, gdy po wybudowaniu dłużnik przyjął je do użytkowania. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku i budowli, a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W konsekwencji sprzedaż ww. budynku gastronomicznego – domu weselnego wraz z budowlami tj. dwoma zjazdami publicznymi i komunikacją na działce nr 1298 będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A tym samym sprzedaż ww. obiektu będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Konsekwentnie, skoro sprzedaż ww. obiektu tj. budynku gastronomicznego – domu weselnego wraz z dwoma zjazdami publicznymi i komunikacją będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również dostawa gruntu (działki nr 1298), na którym posadowiony jest ww. obiekt – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy należy wskazać, że sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości zabudowanej, tj. działki o nr ew. 1298 będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania podatku VAT w związku z ww. sprzedażą.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca wywodzi brak obowiązku odprowadzania podatku VAT w związku ze sprzedażą w drodze licytacji ww. nieruchomości z faktu wykreślenia dłużnika z rejestru czynnych podatników VAT, a nie w związku ze zwolnieniem od podatku transakcji sprzedaży ww. nieruchomości.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.