Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.73.2018.3.SK
z 24 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 27 lutego 2018 r., nr 0113 KDIPT3.4011.73.2018.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 lutego 2018 r. (data doręczenia 14 marca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 21 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/2 części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w…, objętego księgą wieczystą nr …. Drugim współwłaścicielem tego prawa w 1/2 części jest Jego była żona. Wnioskodawca wraz z byłą żoną nabyli udziały w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na podstawie umowy sprzedaży w dniu 28 kwietnia 2014 r.

W dniu 29 września 2017 r. była żona Wnioskodawcy złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności, domagając się przyznania jej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w … na wyłączną własność, za spłatą na rzecz Wnioskodawcy. W uzasadnieniu wniosku była żona wskazała, że wraz z dziećmi mieszka w przedmiotowym mieszkaniu.

Wnioskodawca zakłada, że z uwagi na fakt zamieszkania drugiego współwłaściciela w mieszkaniu, Sąd przyzna spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w … na wyłączną własność byłej żony i zasądzi od niej na rzecz Wnioskodawcy spłatę odpowiadającą połowie rynkowej wartości mieszkania.

W piśmie z dnia 21 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że z byłą żoną pozostawał w związku małżeńskim w okresie od dnia 20 września 2003 r. (data zawarcia związku małżeńskiego) do dnia 26 kwietnia 2017 r. (data uprawomocnienia się wyroku Sądu Okręgowego z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt… w sprawie o rozwód). Była żona Wnioskodawcy złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności, korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 210 Kodeksu cywilnego. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego byłą żoną istniała wspólność majątkowa małżeńska w okresie od daty zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 20 września 2003 r. do dnia 28 maja 2007 r. (data zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej). W dniu 28 maja 2007 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną zawarli przed notariuszem w Kancelarii Notarialnej w … umowę majątkową małżeńską, którą z dniem 28 maja 2007 r. wyłączyli wspólność ustawową majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. Wnioskodawca i Jego była żona nabyli udziały w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na podstawie umowy sprzedaży w dniu 28 kwietnia 2014 r. - każdy po 1/2 części, a zatem miało to miejsce w trakcie trwania związku małżeńskiego, ale po zawarciu umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową. Wnioskodawca oraz jego była żona nabyli ww. udziały ze środków stanowiących ich majątek odrębny do swoich majątków odrębnych. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego byłą żoną ma nastąpić zniesienie współwłasności, a nie podział majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spłata, którą otrzyma Wnioskodawca od drugiego współwłaściciela z tytułu zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego i przyznania tego prawa na wyłączną własność drugiego współwłaściciela, orzeczona przez Sąd w postępowaniu o zniesienie współwłasności, przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca nabył udział w tym prawie, będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata, którą otrzyma od drugiego współwłaściciela z tytułu zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w … i przyznania tego prawa na wyłączną własność drugiego współwłaściciela, orzeczona przez Sąd w postępowaniu o zniesienie współwłasności, przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca nabył udział w tym prawie, nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy rozważanie wymaga, czy sądowe zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy inny współwłaściciel otrzymuje spłatę, jest w świetle prawa cywilnego również formą odpłatnego zbycia, wyczerpującą jednocześnie dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istota współwłasności polega na tym, że nie jest się właścicielem całości rzeczy. Zniesienie współwłasności stanowi odrębną instytucję prawa cywilnego, uregulowaną w art. 210 i art. 211 Kodeksu cywilnego. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Na podstawie art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności, a ponadto może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 ww. ustawy). Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej rzeczy osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tej rzeczy. Stąd wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak też stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak też stan jej majątku osobistego.

W świetle powyższych rozważań dotyczących zniesienia współwłasności, zastanowienia wymaga, czy przy sądowym zniesieniu współwłasności nastąpi zbycie przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego z uwagi na to, że Jego udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego ulegnie pomniejszeniu, w tym wypadku straci On w całości przysługujący Mu udział.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sądowego zniesienia współwłasności, a zatem w sytuacji, kiedy to nie On będzie zbywał udział w tym prawie, ale nastąpi to na mocy postanowienia sądu, nie można mówić o opłatnym zbyciu tego prawa w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Szczególnego zwrócenia uwagi wymaga, że w sytuacji, kiedy ze względu na brak upływu pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca nabył udział w tym prawie, będzie On sprzeciwiał się sądowemu zniesieniu współwłasności m.in. ze względu na konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, postanowienie Sądu znoszące współwłasność będzie w istocie rzeczy polegało na pozbawieniu Wnioskodawcy, w drodze orzeczenia sądowego, bez Jego zgody, udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Tak więc, sądowe zniesienie współwłasności, związane w tym wypadkiem z przymuszeniem Wnioskodawcy do zaakceptowania zniesienia współwłasności, nie powinno być kwalifikowane jako odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Reasumując, zniesienie współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, polegające na przyznaniu tego prawa jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy drugi otrzyma spłatę, nie powinno być traktowane jako forma odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że fakt pozostawania przez Niego i byłą żonę w związku małżeńskim do dnia 26 kwietnia 2017 r. i istnienia wspólności majątkowej pomiędzy Nim, a byłą żoną do dnia 28 maja 2007 r. oraz rozwodu, nie ma żadnego związku z nabyciem przez Niego i byłą żonę udziałów po 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w dniu 28 kwietnia 2014 r., a obecnie zniesieniem współwłasności tego prawa. Nabycie to nastąpiło bowiem w trakcie trwania ustroju majątkowej rozdzielności małżeńskiej, ze środków stanowiących majątek odrębny Wnioskodawcy i Jego byłej żony oraz do ich majątków odrębnych. Natomiast toczące się obecnie postępowanie przed Sądem Rejonowym dotyczy zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego i nie jest sprawą o podział majątku wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim z byłą żoną w okresie od dnia 20 września 2003 r. do dnia 26 kwietnia 2017 r. W dniu 28 maja 2007 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną zawarli przed notariuszem umowę majątkową małżeńską, którą z dniem 28 maja 2007 r. wyłączyli wspólność ustawową majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 28 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną nabyli udziały w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego – każdy po 1/2 części, ze środków stanowiących ich majątek odrębny do swoich majątków odrębnych, a zatem miało to miejsce w trakcie trwania związku małżeńskiego, ale po zawarciu umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową. W dniu 29 września 2017 r. była żona Wnioskodawcy złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności, domagając się przyznania jej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na wyłączną własność, za spłatą na rzecz Wnioskodawcy. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego byłą żoną ma nastąpić zniesienie współwłasności, a nie podział majątku wspólnego.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową. Zgodnie z art. 33 pkt 1 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 Kodeksu).

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową (np. ustanawiającą ustrój rozdzielności majątkowej),
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.
   
   

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

W omawianej sprawie bezsporny jest fakt, że prawo własności udziału 1/2 w nieruchomości Wnioskodawca nabył w 2014 r. w drodze umowy kupna-sprzedaży, do majątku odrębnego. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku ze zniesieniem współwłasności (wszczętym na wniosek drugiego współwłaściciela tej nieruchomości, tj. byłej żony) i otrzymania spłaty po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy.

Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Zauważyć należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, musi być traktowany w kategorii nabycia. Analogicznie, okoliczność, odpłatnego przekazania udziału, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób zmianie ulega zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. Określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem „odpłatnego zbycia” należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości (lub udziału w niej) za wynagrodzeniem.

Jak już wskazano wyżej „odpłatne zbycie”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Analizując zatem powyższe należy stwierdzić, że czynność zniesienia współwłasności w świetle prawa cywilnego stanowi formę zbycia, a jeżeli zniesienie współwłasności następuje ze spłatą, wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem. Tym samym zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną na rzecz drugiego z nich, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba, która otrzymuje spłatę zbywa bowiem odpłatnie przysługujący jej udział. Spłata jest w takim przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami dochodzi do wymiany dóbr majątkowych, tj. nieruchomości w zamian za środki pieniężne.

Zatem, po stronie dokonującego odpłatnego zbycia, tzn. w zamian za spłatę zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału w nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (nabytego w 2014 r. w drodze umowy kupna-sprzedaży) ze spłatą na rzecz Wnioskodawcy, w wyniku którego Wnioskodawca przeniesie na byłą żonę swój udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, a w zamian otrzyma od niej spłatę pieniężną, stanowić będzie odpłatne zbycie tego udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, przedmiotowe zbycie ww. udziału stanowić będzie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 – podatnik jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że spłata za przyznanie na wyłączną własność byłej żonie Wnioskodawcy Jego udziału w przedmiotowej nieruchomości, tj. spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, nabytego w 2014 r. w drodze umowy kupna-sprzedaży, którą otrzyma Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności tejże nieruchomości, stanowić będzie dla Niego źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Natomiast, jeżeli otrzymana przez Wnioskodawcę, w wyniku zniesienia współwłasności, spłata za przyznanie na wyłączną własność byłej żonie ww. nieruchomości, nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. po 31 grudnia 2019 r., to wówczas nie będzie stanowiła dla Niego źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.