Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.104.2018.2.JC
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 28 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniach 5 i 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży obiektów i wyposażenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 5 i 11 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży obiektów i wyposażenia.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat … jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Począwszy od 1 stycznia 2017 r. Powiat oraz jego jednostki budżetowe (w tym Z.) prowadzą bieżące rozliczenia VAT w sposób scentralizowany, jako jeden podatnik występujący pod numerem identyfikacji podatkowej nadanym Powiatowi: ….

Nieruchomość (Ośrodek …) położona jest w obrębie … miasta …. Nieruchomość została wybudowana w 1939 roku. Po wojnie do 2008 roku, należała do Ministerstwa … (Skarbu Państwa). Następnie w 2008 roku została przekazana na mienie Powiatu.

Baza obiektów składa się z:

• budynku administracyjno-gastronomicznego o pow. użytkowej 866,… m2,
• budynków letniskowych o łącznej pow. użytkowej 624,… m2,
• budynku wczasowo-administracyjnego o pow. użytkowej 766,… m2,
• budynku portierni o pow. użytkowej 16,… m2,
• budynku hotelowego leśniczówka o pow. użytkowej 102,… m2,
• budynku kawiarni o pow. użytkowej 324,… m2,
• budynku przepompowni ścieków o pow. użytkowej 51,… m2,
• budynku oczyszczalni ścieków o pow. użytkowej 122,… m2,
• budynku hydroforni o pow. użytkowej 27,… m2,
• budynku stacji transformatorowej o pow. użytkowej 53,… m2,
• budynku zaplecza socjalnego w budowie (brak aktualnego pozwolenia na budowę) o pow. użytkowej 153,… m2,
• budynku hotelowo-gospodarczego w budowie (brak aktualnego pozwolenia na budowę) o pow. użytkowej 548,… m2,
• budynku „agregatorowni” o pow. użytkowej 24,… m2,
• budynku sanitariatów o pow. użytkowej 102,… m2,
• budynek hangaru o pow. użytkowej 139,… m2,
• pomostu kąpielowego o powierzchni 150,… m2.

Obiekt hotelowo-gospodarczy w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.) jest budynkiem. Pomost kąpielowy oraz hangar są budowlami w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Natomiast obiekty letniskowe to małe budynki.

W budynkach Ośrodka znajduje się wyposażenie ruchome i przedmioty nietrwałe. Przekazanie wyposażenia w 2008 roku przez Wojewodę na mienie Powiatu …, nie było potwierdzone fakturą z wykazanym podatkiem VAT, tylko decyzją.

W dniu 30 grudnia 2010 r. Zarząd Powiatu … decyzją przekazał Z. część obiektów w trwały zarząd. Zarząd Powiatu orzekł, że nieruchomość będzie wykorzystywana na cele związane z realizacją zadań Z., a w szczególności na prowadzenie warsztatów szkoleniowych oraz jako ośrodek dokształcania zawodowego służący kształceniu ustawicznemu.

Z. poniósł następujące koszty:

1. w dniu 7 września 2012 r. - wymiana kotła c.o., montaż instalacji i urządzeń kotłowni (…),
2. w dniu 12 października 2012 r. - wykonanie podciągu w pomieszczeniu składu opałowego (…),
3. w dniu 12 października 2012 r.- wymiana uszkodzonych pionów i grzejników oraz uruchomienie c.o. (…),

Poniesione nakłady nie przewyższają 30% wartości początkowej obiektu, stanowią jedynie 7,50 % jego wartości. Na wydatki poniesione w 2012 roku zostały wystawione faktury z wykazanym podatkiem VAT. Z. posiadał prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na to „ulepszenie” obiektu, ponieważ był czynnym podatnikiem VAT i nakłady były poniesione na część dzierżawioną. Jednak podatnik (Z. …) nie skorzystał z prawa do odliczenia.

Ośrodek jest zaniedbany. Powiat nie ponosił żadnych nakładów finansowych na remont obiektów.

W momencie przekazania wyposażenia w 2008 roku i poniesienia kosztów w 2012 roku (będących przedmiotem planowanej sprzedaży) dla Powiatu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyposażenie wykorzystywane było podczas praktycznej nauki zawodu w zakresie gastronomii i hotelarstwa w ramach funkcjonowania GP przy Z. … (czynność zwolniona z podatku VAT). GP przy Z. prowadziło działalność gospodarczą jako czynności opodatkowane podatkiem VAT do dnia 31 grudnia 2010 r. NIP ….

W maju 2011 roku część Ośrodka została wydzierżawiona dla osoby prywatnej. Dzierżawca do dnia dzisiejszego używa i pobiera pożytki w zakresie usług restauracyjno-hotelowych. Zgodnie z zapisem umowy ma również obowiązek umożliwić uczniom Z. … odbywanie praktyk zawodowych na terenie przedmiotu umowy. Obiekty nie będące w dzierżawie nie są wykorzystywane.

W maju 2011 roku wyposażenie zostało przekazane dzierżawcy protokołem zdawczo- odbiorczym do umowy.

Przedmiotem sprzedaży ma być część obiektów (wraz z wyposażeniem ruchomym):

1. będących w dzierżawie:
   - budynek administracyjno-gastronomiczny znajdujący się na działce o nr geodezyjnym 1314/7,
   - budynki letniskowe znajdujące się na działce o nr geodezyjnym 1314/7,
   
2. niebędących w dzierżawie:
   - budynek hangaru znajdujący się na działce o nr geodezyjnym 1314/3,
   - pomost kąpielowy znajdujący się na działce o nr geodezyjnym 1314/3,
   - budynek sanitariatów znajdujący się na działce o nr geodezyjnym 1314/7,
   - budynek hotelowo-gospodarczy w budowie znajdujący się na działce o nr geodezyjnym 1314/2,
   
   - budynki letniskowe znajdujące się na działce o nr geodezyjnym 1314/2.

Powiat decyzją z dnia 30 grudnia 2010 r. przekazał w trwały zarząd dla Z. wszystkie obiekty Ośrodka … . Zatem obiekty będące przedmiotem planowanej sprzedaży znajdują się w trwałym zarządzie Z. … .

Działki oznaczone nr geodezyjnymi 1314/2 i 1314/3 nie są własnością Powiatu. Właścicielem działek jest S. Powiat użytkuje ww. działki na podstawie umowy dzierżawy. Działka o nr geodezyjnym 1314/7 jest własnością Powiatu i będzie przedmiotem sprzedaży.

W załączeniu uzupełnienia wniosku znajduje się pełen wykaz wyposażenia obiektu Ośrodka …, który składa się z 387 pozycji, co utrudnia przypisanie im poszczególnych symboli w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedaż obiektów i wyposażenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży budynków i budowli Ośrodka … ma zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, który zwalnia od podatku od towarów i usług. Dostawa obiektów budowlanych lub ich części (z wyjątkiem obiektów budownictwa mieszkaniowego i lokali mieszkalnych) zasadniczo podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej 23% VAT.

Dostawa budynków i budowli nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą upływa okres dłuższy niż 2 lata.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Powiat a następnie Z. … nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie przysługiwało jednostkom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym sprzedaż gruntu pod nieruchomościami (działka o nr 1314/7) powinna być zwolniona od podatku. Wynika to z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT „W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Wyposażenie, które nie było przedmiotem dzierżawy korzysta ze zwolnienia z VAT. Podatnik nie posiadał prawa do odliczenia podatku VAT. Towary były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej. Podstawą prawną może tu być art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wyposażenie będące przedmiotem dzierżawy powinno być opodatkowane stawką podstawową VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji zawartych w art. 8 ustawy wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane było świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z treści § 2 cyt. przepisu wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanej normy przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle art. 191 Kodeksu cywilnego, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, grunt jest zawsze odrębnym przedmiotem własności, natomiast budynki trwale z gruntem związane, co do zasady, stanowią części składowe takich gruntów. Jeżeli zatem ktoś wybuduje trwale związany z gruntem budynek na cudzym gruncie, budynek staje się własnością właściciela gruntu, a budowniczy budynku będzie tylko właścicielem nakładów poniesionych na wzniesienie obiektu. Wyjątek stanowi przypadek, kiedy na oddanym w użytkowanie wieczyste gruncie, użytkownik wieczysty wzniósł budynki zgodnie z umową. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli, ewentualnie ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli posadowionych na cudzym gruncie) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), a więc nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na to należy stwierdzić, że odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega ono opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%,

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Powiat zamierza zbyć działkę o nr 1314/7 wraz z budynkiem administracyjno-gastronomiczny i budynkami letniskowymi (które od maja 2011 r. zostały wydzierżawione osoby prywatnej) oraz budynek sanitariatów (niebędący w dzierżawie). Powiat dokonuje również sprzedaży budynku hotelowo-gospodarczego w budowie, budynków letniskowych oraz budowli (hangaru, pomostu kąpielowego) znajdujących się na działkach których właścicielem jest SPPGLLP, a które Powiat … użytkuje na podstawie umowy dzierżawy. Budynki/budowle te nie są przez Powiat wydzierżawione. Powiat będzie dokonywał sprzedaży budynków/budowli wraz z wyposażeniem.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że sprzedaż przez Powiat budynku administracyjno-gastronomicznego, budynków letniskowych oraz budynku sanitariatów znajdujących się na działce o nr 1314/7 będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż będzie dokonywana po upływie 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia. Z wniosku wynika bowiem, że nieruchomość w której skład wchodzą ww. budynki została wybudowana w 1939 roku i do 2008 roku należała do Ministerstwa … (Skarbu Państwa). W 2008 roku nieruchomość została przekazana na rzecz Powiatu. Od maja 2011 roku budynek administracyjno-gastronomiczny oraz budynki letniskowe zostały wydzierżawione osobie prywatnej. Dzierżawca używa i pobiera pożytki w zakresie usług restauracyjno-hotelowych. Ośrodek jest zaniedbany. Powiat nie ponosił żadnych nakładów finansowych na remont ww. obiektów. Powiat, a następnie Z. … nie ponosili również wydatków na ich ulepszenie, których wartość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej.

Oznacza to, że do dostawy gruntu (działka o nr 1314/7) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków trwale z nim związanych. Zatem do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynków będących przedmiotem zbycia – w myśl przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawne stwierdzi należy, że planowane przez Powiat zbycie hangaru, pomostu kąpielowego, budynku hotelowo-gospodarczego w budowie oraz budynków letniskowych znajdujących się na działkach o nr 1314/2 i 1314/3 (będących własnością S., które Powiat użytkuje na podstawie umowy dzierżawy), z uwagi na fakt iż Powiat nie jest właścicielem gruntu na którym posadowione są ww. obiekty, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 23%. Bowiem w tym przypadku dochodzi do zbycia specyficznego prawa o charakterze majątkowym. Należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione w budynkach czy też budowlach, w tym również na ich wybudowanie, na cudzym gruncie, stanowią część składową tego gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na cudzym gruncie, nie może odsprzedać owych nakładów, ponieważ nie ma do nich tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do takich nakładów, mianowicie może żądać od właściciela gruntu zwrotu tych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Zatem zbycie tych obiektów przez Powiat nie może być uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar, jednakże Powiat może zbyć prawo do żądania zwrotu poniesionych nakładów.

W takiej sytuacji brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku, na które w swoim stanowisku powołuje się Powiat (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT), bowiem odnosi się ono tylko do transakcji związanych z dostawą towarów, tj. budynku lub budowli.

Natomiast opisana we wniosku, planowana przez Powiat sprzedaż wyposażenia (wyposażenie ruchome i przedmioty nietrwałe) powinna zostać opodatkowana VAT według zasad ogólnych i zastosowanie znajdzie stawka 23% VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, pod warunkiem że przedmiotowe wyposażenie nie mieści się w wykazie towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, który zawiera załącznik nr 3 do ustawy.

Jak wynika z wniosku przedmiotowe wyposażenie w 2008 roku zostało przekazane Powiatowi przez Wojewodę na podstawie decyzji, czynność ta nie była potwierdzona fakturą z wykazanym podatkiem VAT. Wprawdzie Powiatowi przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jednak z wniosku nie wynika by wyposażenie to było wykorzystywane wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku. Ponadto brak prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT, wystąpi w sytuacji gdy dana czynność była opodatkowana ale podatek z niej wynikający nie podlegał odliczeniu. Zatem w przypadku sprzedaży wyposażenia nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ponadto zwrócić należy również uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy. W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.