Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.64.2018.2.JKU
z 25 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla usług polegających na tworzeniu projektów graficznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla usług polegających na tworzeniu projektów graficznych. Wniosek został uzupełniony w dniu 26 marca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich klientów szereg usług, które można podzielić na następujące kategorie:

1. Tworzenie projektów graficznych.
2. Programowanie stron internetowych.
3. Szkolenia z obsługi programów graficznych.
   
   

Większość usług Wnioskodawca świadczy na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wobec czego rozliczenie (na gruncie podatku od towarów i usług) następuje na podstawie faktury VAT.

Niniejsze pytanie dotyczy usług zaliczonych do kategorii numer 1: Tworzenie projektów graficznych.

Projekty graficzne tworzone przez Wnioskodawcę dotyczą szerokiej gamy asortymentu, tj. między innymi: projekty wizytówek, plakatów, katalogów ofertowych, okładek książek, logo, identyfikacja wizualna, czy też design stron internetowych.

Projekty graficzne tworzone przez Wnioskodawcę można podzielić na dwie grupy:

1. projekty graficzne typu A – projekty graficzne tworzone od początku do końca samodzielnie przez Wnioskodawcę na podstawie ogólnych wytycznych klienta. Projekty graficzne typu A powstają wyłącznie dzięki kreatywności Wnioskodawcy, bowiem Wnioskodawca przy ich tworzeniu nie korzysta z materiałów dostarczonych przez klienta i ma praktycznie „wolną rękę” w stworzeniu projektu, który wszakże podlega ostatecznej akceptacji przez klienta, jednakże pozostawia on Wnioskodawcy praktycznie nieograniczone możliwości w kreacji. Projekty graficzne typu A stanowią nowy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i są wynikiem wyłącznie samodzielnej pracy Wnioskodawcy. Majątkowe prawa autorskie do utworu w momencie jego stworzenia przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.
2. projekty graficzne typu B – projekty graficzne tworzone w oparciu o materiały (identyfikację wizualną) dostarczone przez klienta, który zamawia wskazany przez siebie projekt graficzny dot. określonego przedmiotu zlecenia (np. wizytówki, strona internetowa). W przypadku projektów graficznych typu B klient bardzo często wskazuje Wnioskodawcy w miarę szczegółowy sposób swoje wymagania, albo dostarcza część materiałów graficznych (np. zdjęcia), które mają być wykorzystane przez Wnioskodawcę w ostatecznym kształcie projektu graficznego (Wnioskodawca dokonuje przeróbek dostarczonych materiałów graficznych lub wkomponowuje je w tworzony przez siebie projekt graficzny). Projekty graficzne typu B mogą stanowić:
   • nowy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i być wynikiem wyłącznie samodzielnej pracy Wnioskodawcy;
   • opracowanie cudzego utworu (np. przeróbka, adaptacja) w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
   

Majątkowe prawa autorskie do projektu graficznego typu B (zarówno nowego, jak i opracowania cudzego utworu) w momencie jego stworzenia przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.

Obydwa rodzaje projektów graficznych tworzonych przez Wnioskodawcę są indywidualne i niepowtarzalne. W przypadku projektów graficznych typu B Wnioskodawca korzysta z wytycznych lub materiałów graficznych dostarczonych przez klienta, jednakże efekt końcowy jest efektem pracy Wnioskodawcy.

Obydwa rodzaje projektów graficznych (A i B) powstają na podstawie zawartej przez Wnioskodawcę z klientem umowy o dzieło, na podstawie której Wnioskodawca w ramach otrzymanego honorarium przenosi na rzecz klienta majątkowe prawa autorskie do wykonanych projektów graficznych do korzystania na wszelkich polach eksploatacji, w tym wskazanych wyraźnie w umowie.

Obecnie Wnioskodawca, w zakresie usług dot. tworzenia projektów graficznych A lub B, stosuje stawkę 23% VAT.

Wniosek został uzupełniony w dniu 26 marca 2018 r. o informację, że Wnioskodawca tworzy projekty graficzne A i B jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskimi i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jaką stawką podatku od towarów i usług (VAT) Wnioskodawca powinien opodatkować usługi tworzenia projektów graficznych w zakresie projektów graficznych typu A?
2. Jaką stawką podatku od towarów i usług (VAT) Wnioskodawca powinien opodatkować usługi tworzenia projektów graficznych w zakresie projektów graficznych typu B?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawowa stawka podatku VAT wynosi 23 %.

Natomiast stosownie do art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku VAT wynosi 8%.

Zgodnie z punktem 181 Załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług obniżoną stawkę podatku VAT (8%) stosuje się do „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania” (bez względu na numer PKWiU).

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, czyli każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Utwory muszą być zatem wynikiem działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Odnosząc się do użytego w art. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych pojęcia „przejawu działalności twórczej”, należy stwierdzić, że oznacza ono jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym (twórczym), czyli gdy efektem takiej działalności jest nowy wytwór intelektu. Tylko w razie wykonywania działalności twórczej twórcy przysługiwać będą zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe. Z kolei cecha indywidualności oznacza oryginalność, niepowtarzalność. Nie ulega zatem wątpliwości, iż aby powstał utwór w rozumieniu ww. ustawy, sam „przejaw działalności twórczej” nie wystarczy, konieczne jest aby ten efekt działalności twórczej (utwór) cechował się indywidualnością.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Z treści przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawca świadcząc usługi tworzenia projektów graficznych (pkt 1 stanu faktycznego) tworzy indywidualne i niepowtarzalne dzieła, do których majątkowe prawa autorskie są odpłatnie przenoszona na rzecz zleceniodawcy (w ramach wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za wykonanie projektu graficznego). Wszystkie projekty graficzne są dziełem indywidualnej pracy Wnioskodawcy. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a zleceniodawcą, w zakresie przeniesienia majątkowych praw autorskich, przewiduje przeniesienia tych praw na wszelkich polach eksploatacji, w tym tych wyraźnie wskazanych w umowie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że:

• Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• projekty graficzne typu A oraz typu B będące efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług worzenia projektów graficznych są utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi honorarium za przeniesienie majątkowych praw autorskich o utworu.
  
  

W efekcie usługi tworzenia projektów graficznych, zarówno w zakresie projektów graficznych typu A raz projektów graficznych typu B, podlegają opodatkowaniu wedle stawki podatku VAT, o której nowa w art. 41 ust. 2 w zw. z pkt 181 Załącznika nr 3 oraz w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (obecnie 8%).

Wnioskodawca podkreśla, że jego stanowisko zgodne jest z opinią organów skarbowych wyrażoną w sprawach o podobnym stanie faktycznym, np.:

• interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2017 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.200.2017.1.SJ;
• interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2017 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP4.4012.221.2017.2.MPE.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, i tworzącą projekty graficzne A i B jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskimi prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich klientów szereg usług, które można podzielić na następujące kategorie:

1. Tworzenie projektów graficznych.
2. Programowanie stron internetowych.
3. Szkolenia z obsługi programów graficznych.
   
   

Większość usług Wnioskodawca świadczy na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wobec czego rozliczenie (na gruncie podatku od towarów i usług) następuje na podstawie faktury VAT. Niniejsze pytanie dotyczy usług zaliczonych do kategorii numer 1: Tworzenie projektów graficznych. Projekty graficzne tworzone przez Wnioskodawcę dotyczą szerokiej gamy asortymentu, tj. między innymi: projekty wizytówek, plakatów, katalogów ofertowych, okładek książek, logo, identyfikacja wizualna, czy też design stron internetowych.

Projekty graficzne tworzone przez Wnioskodawcę można podzielić na dwie grupy:

1. projekty graficzne typu A – projekty graficzne tworzone od początku do końca samodzielnie przez Wnioskodawcę na podstawie ogólnych wytycznych klienta. Projekty graficzne typu A powstają wyłącznie dzięki kreatywności Wnioskodawcy, bowiem Wnioskodawca przy ich tworzeniu nie korzysta z materiałów dostarczonych przez klienta i ma praktycznie „wolną rękę” w stworzeniu projektu, który wszakże podlega ostatecznej akceptacji przez klienta, jednakże pozostawia on Wnioskodawcy praktycznie nieograniczone możliwości w kreacji. Projekty graficzne typu A stanowią nowy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i są wynikiem wyłącznie samodzielnej pracy Wnioskodawcy. Majątkowe prawa autorskie do utworu w momencie jego stworzenia przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.
2. projekty graficzne typu B – projekty graficzne tworzone w oparciu o materiały (identyfikację wizualną) dostarczone przez klienta, który zamawia wskazany przez siebie projekt graficzny dot. określonego przedmiotu zlecenia (np. wizytówki, strona internetowa). W przypadku projektów graficznych typu B klient bardzo często wskazuje Wnioskodawcy w miarę szczegółowy sposób swoje wymagania, albo dostarcza część materiałów graficznych (np. zdjęcia), które mają być wykorzystane przez Wnioskodawcę w ostatecznym kształcie projektu graficznego (Wnioskodawca dokonuje przeróbek dostarczonych materiałów graficznych lub wkomponowuje je w tworzony przez siebie projekt graficzny). Projekty graficzne typu B mogą stanowić:
   • nowy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i być wynikiem wyłącznie samodzielnej pracy Wnioskodawcy;
   • opracowane cudzego utworu (np. przeróbka, adaptacja) w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
   

Majątkowe prawa autorskie do projektu graficznego typu B (zarówno nowego, jak i opracowania cudzego utworu) w momencie jego stworzenia przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.

Obydwa rodzaje projektów graficznych tworzonych przez Wnioskodawcę są indywidualne i niepowtarzalne. W przypadku projektów graficznych typu B Wnioskodawca korzysta z wytycznych lub materiałów graficznych dostarczonych przez klienta, jednakże efekt końcowy jest efektem pracy Wnioskodawcy. Obydwa rodzaje projektów graficznych (A i B) powstają na podstawie zawartej przez Wnioskodawcę z klientem umowy o dzieło, na podstawie której Wnioskodawca w ramach otrzymanego honorarium przenosi na rzecz klienta majątkowe prawa autorskie do wykonanych projektów graficznych do korzystania na wszelkich polach eksploatacji, w tym wskazanych wyraźnie w umowie. Obecnie Wnioskodawca, w zakresie usług dot. tworzenia projektów graficznych A lub B, stosuje stawkę 23% VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia stawki podatku dla usług polegających na tworzeniu projektów graficznych.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych”, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jak wynika z powyższego, twórcą w rozumieniu tej ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu, w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter.
   
   

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesieniu autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystaniu z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), wg którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazano na wstępie na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Zatem w sytuacji, gdy projekty graficzne typu A i B są dziełem indywidualnej pracy Wnioskodawcy, powstają na podstawie zawartej przez Zainteresowanego z klientem umowy o dzieło, na podstawie której Wnioskodawca w ramach otrzymanego honorarium przenosi na rzecz klienta majątkowe prawa autorskie do wykonanych projektów graficznych do korzystania na wszelkich polach eksploatacji, w tym wskazanych wyraźnie w umowie, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży projektów oraz praw autorskich, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146 a pkt 2 ustawy w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Podsumowując świadczenie przez Wnioskodawcę jako twórcę, usługi polegającej na tworzeniu projektów graficznych typu A i B wraz z przeniesieniem praw autorskich, wynagradzanych w formie honorarium, będzie opodatkowane stawką w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.