Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.108.2018.1.DS
z 20 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka F. Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży systemów mocowań. W związku z profilem działalności Spółka zatrudnia pracowników zajmujących się m.in. handlem.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy istotne jest tworzenie właściwych więzi zarówno pomiędzy pracownikami, jak również na linii Spółka – pracownicy. W związku z powyższym, Spółka nabyła usługę organizacji spotkania integracyjnego dla swoich pracowników. Organizacją spotkania zajęła się profesjonalna agencja eventowa. Głównym celem spotkania było zbudowanie pozytywnych relacji w zespole, w dalszym zakresie wpływające na dalej idącą identyfikację pracowników ze Spółką, zwiększenie efektywności pracy w zespole i wydajności pracowników, a przez to realizację głównego celu Spółki, którym jest rozwój gospodarczy oraz jak największa sprzedaż Jej produktów, a w efekcie uzyskanie przychodu. Ponadto zorganizowane spotkanie miało przyczynić się do pogłębienia przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, poprawy wzajemnych relacji pomiędzy pracownikami, usunięcia nieporozumień i ograniczeń w komunikacji w ramach zespołu oraz zmotywowania pracowników do sumiennego wykonywania obowiązków służbowych.

W trakcie imprezy integracyjnej uczestnikom zapewniono następujące świadczenia:

• zakwaterowanie,
  

• zajęcia integracyjne,
  

• drobne gadżety związane z wyjazdem,
  

• napoje i wyżywienie,
  

• ubezpieczenie oraz zapewnienie zaplecza sanitarnego i technicznego.
  
  

Wnioskodawca nie prowadził szczegółowej ewidencji, pozwalającej na ustalenie, która osoba skorzystała z dostępnych świadczeń i w jakim zakresie. Nabycie usługi organizacji spotkania integracyjnego udokumentowane zostało fakturą wystawioną przez organizatora. Organizator wystawił fakturę VAT na kwotę ryczałtową, tj. bez rozbicia na poszczególne świadczenia. Jednym z punktów spotkania integracyjnego był konkurs, na potrzeby którego uczestnicy podzieleni zostali na konkurujące ze sobą grupy. Zwycięska grupa pracowników otrzymała nagrodę rzeczową w postaci szkolenia jazdy (z mistrzem rajdowym na torze z Poznaniu). Koszt nagrody poniosła Spółka na podstawie odrębnej faktury, nie zostało to objęte fakturą za organizację imprezy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do zrealizowanych świadczeń na rzecz pracowników w postaci zorganizowania spotkania integracyjnego, jak również nabycia nagrody rzeczowej, Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zrealizowanych świadczeń na rzecz pracowników w postaci organizacji spotkania integracyjnego, jak również nabycia nagrody rzeczowej, nie powstaje po Jego stronie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści ww. przepisu wynika zobowiązanie płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od osób, które uzyskują od tego płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego nie sposób natomiast uznać, że udział pracowników w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie integracyjnej, jak również nabycie nagrody rzeczowej skutkować będzie powstaniem po ich stronie przychodu ze stosunku pracy w postaci innego nieopłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy opiera się na rozumieniu pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” wskazanym w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. K 7/13. W wyroku Trybunał wskazał na przesłanki, których wystąpienie jest konieczne, aby można było przypisać pracownikowi przychód z tytułu innych nieodpłatnych świadczeń.

W ślad za wyrokiem, za przychód pracownika zgodnie z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą zostać uznane tylko takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które zmuszony byłby ponieść we własnym zakresie,
3. powstała po stronie pracownika korzyść jest wymierna, uchwytna w jego majątku,
4. korzyść może zostać przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Wykładnia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” dokonana przez TK jest obecnie stosowana oraz akceptowana przez organy podatkowe. Jak podkreślił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2017 r. znak: 0112-KDIL3 1.4011.264.2017.2.AGR, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację”.

Na tle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego powyższe przesłanki nie zostały spełnione. Przede wszystkim spotkanie integracyjne odbyło się w interesie pracodawcy, w celu przyniesienia korzystnych skutków dla obrotu Spółki w przyszłości. Wszystkie zajęcia przygotowane zostały właśnie pod kątem umocnienia więzi miedzy pracownikami oraz polepszenia ich komunikacji, co skutkować ma poprawą wzajemnych relacji na polu służbowym. Nie można również zakładać, że gdyby Wnioskodawca nie zorganizował i nie sfinansował odbytego spotkania, to osoby w nim uczestniczące zmuszone byłyby we własnym zakresie ponieść koszty uczestnictwa w tego rodzaju spotkaniu. Udział w spotkaniu integracyjnym nie skutkował powstaniem po stronie pracowników korzyści w postaci powiększenia ich aktywów lub uniknięcia wydatków.

Ponadto nie jest możliwe przypisanie pracownikom indywidualnie uzyskanej, konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić ich przychód. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w żaden sposób Wnioskodawca nie weryfikował który z pracowników i w jakim zakresie ze spotkania skorzystał. Warunkiem powstania przychodu w postaci świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, jest natomiast ich otrzymanie. Nie jest wystarczająca sama możliwość otrzymania świadczenia wynikającą z udziału w spotkaniu integracyjnym. Skoro warunkiem jest realne przysporzenie po stronie podatnika, to musi ono być wymierne i przypisane mu indywidualnie, a nie wynikające z ogólnej dostępności dla wszystkich uczestników spotkania.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, fundamentalną zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. W przypadku zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezy integracyjnej, nie ma możliwości ustalenia podstawy opodatkowania indywidualnych osób z tytułu udziału, gdyż nie sposób ustalić czy i w jakim zakresie skorzystali oni z poszczególnych oferowanych przez organizatora świadczeń. W przytoczonym już wyroku TK wskazano również, że w takim przypadku całkowicie nieadekwatna byłaby metoda wskazana w art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie sposób bowiem ustalić wysokości przychodu uczestnika przez podzielenie ogólnych kosztów spotkania przez liczbę biorących w nim udział.

Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w zorganizowanym spotkaniu integracyjnym nie powstanie z tego tytułu po ich stronie przychód ze stosunku pracy.

Analogiczne stanowisko zaprezentował również NSA w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 2770/14, NSA w składzie 7 sędziów z dnia 13 października 2014 r., sygn. II FPS 6/14.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie nagrody rzeczowej przez niektórych pracowników, jako konsekwencja ich uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym nie skutkującym powstaniem po ich stronie przychodu, również nie będzie skutkować po ich stronie powstaniem takiego przychodu. Z uwagi, że nie sposób uznać, że zarówno samo uczestnictwo przez pracowników w spotkaniu integracyjnym, jak również potencjalna możliwość nabycia nagrody rzeczowej, stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po stronie Wnioskodawcy nie postanie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

Stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest z aktualnym kierunkiem orzekania organów podatkowych, przykładowo:

• interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2017 r. znak 0112-KDIL3-1.4011. 264.2017.2.AGR,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 7 kwietnia 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-2.4511.117.2017.1.KK,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 31 marca 2016 r. znak: ITPB2/4511-21/16/BK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.