Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.171.2018.1.AK
z 30 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do możliwości odliczenia od kwoty sprzedaży spłaty spadkobiercy,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 20 grudnia 2002 r. ojciec Wnioskodawcy, przyjął spadek po swoim zmarłym ojcu (postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku). Przedmiotem spadku była nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym. Drugim spadkobiercą była jego siostra, która przekazała w formie darowizny udziały w spadku swojemu synowi – Jędrzejowi S. (akt notarialny, sporządzony 18 grudnia 2008 r.).

Następnie na mocy ugody sporządzonej 29 lipca 2011 r. (Sąd Rejonowy) ojciec Wnioskodawcy zobowiązał się przekazać określoną kwotę pieniędzy na rzecz Jędrzeja S., stając się jedynym właścicielem nieruchomości.

W wyniku niedotrzymania warunków porozumienia, Jędrzej S. rozpoczął egzekucję komorniczą (…).

Dnia 16 sierpnia 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, a egzekucja toczyła się dalej.

W związku z tym Zainteresowany przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza 11 sierpnia 2015 r. Pozostali spadkobiercy to Irena K., Dawid K. oraz małoletnia Marianna K.

W związku z innymi długami ciążącymi na zmarłym ojcu Wnioskodawcy konieczne było ich uregulowanie, co skutkowało włączeniem ich do postępowania działu spadku w formie umowy pomiędzy wszystkimi spadkobiercami i wierzycielem. Porozumienie zakładało również przeniesienie własności z małoletniej Marianna K. na pozostałych spadkobierców, którzy zobowiązali się zrekompensować wartość udziału w spadku określoną sumą pieniędzy, pomniejszoną o poniesione koszty oraz wartość długu wobec wierzyciela.

W wyniku przeprowadzonego postępowania działu spadku zatwierdzonego postanowieniem z dnia 5 października 2016 r., jedynymi właścicielami przedmiotu spadku zostali Irena K., Dawid K. oraz Wnioskodawca.

Zgodnie z treścią porozumienia, wierzyciel wystąpił o umorzenie postępowania komorniczego, którego koszty zostały uregulowane, przez matkę Wnioskodawcy, co zostało ujęte w aneksie do wcześniejszego porozumienia.

Spłata wierzyciela miała nastąpić ze środków udzielonych przez bank. W związku z niewystarczającym terminem na spłatę zobowiązania, wierzyciel ustnie zobowiązał się go wydłużyć nie zmieniając warunków aneksu do porozumienia.

Tymczasem rozpoczął egzekucję komorniczą wymuszając sprzedaż nieruchomości.

W obecnej sytuacji Zainteresowany wraz z pozostałymi współwłaścicielami jest w trakcie podziału nieruchomości i podejmują próbę sprzedaży na wolnym rynku, w celu pokrycia zadłużenia.

Wnioskodawca nadmienia, iż nieruchomość proponowana jest potencjalnym nabywcom w 3 wariantach:

• działka 2039 m² wraz z domem do remontu 211 m² w cenie ofertowej 700 000,00 zł,
• działka po podziale 485 m² wraz domem 390 000,00 zł,
• sama działka po podziale 1400 m² w cenie 390 000,00 zł.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od kwoty sprzedaży wartość długu (kwota w przybliżeniu, może ulec zmianie) oraz pozostałe poniesione koszty, tj. spłatę spadkobiercy, oraz pozostałe już uregulowane długi spadkodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadnym jest pomniejszenie podstawy opodatkowania od sprzedaży nieruchomości o poniesione koszty wynikające z:

• postanowienia Sądu,
• aneksu do porozumienia, oraz kwotę należną wierzycielowi wraz z kosztami egzekucji komorniczej.
  
  

Wnioskodawca ocenę swoją uzasadnia tym, że zysk z planowanej sprzedaży został już umniejszony o poniesione przez współwłaścicieli koszty oraz zostanie przeznaczony na całkowitą spłatę zobowiązania wobec wierzyciela. Tym samym podstawą opodatkowania powinna być różnica wynikająca z odjęcia wszelkich kosztów związanych z nabyciem nieruchomości, od kwoty sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do możliwości odliczenia od kwoty sprzedaży spłaty spadkobiercy,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany w 2014 r. nabył w spadku po zmarłym ojcu udział w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w stosunku do którego komornik sądowy prowadzi egzekucję komorniczą.

W dniu 11 sierpnia 2015 r. Zainteresowany wraz z pozostałymi spadkobiercami przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Z uwagi na fakt, że spadkodawca posiadał inne długi spadkobiercy rozpoczęli postępowanie dotyczące działu spadku. W związku z prowadzonym postępowaniem zawarto porozumienie pomiędzy spadkobiercami a wierzycielem, który wystąpił o umorzenie postępowania komorniczego. Koszty postępowania egzekucyjnego zostały uregulowane przez matkę Wnioskodawcy. W wyniku prowadzonego postępowania dotyczącego działu spadku postanowieniem z dnia 5 października 2016 r. Wnioskodawca wraz z Ireną K. oraz Dawidem K. stał się współwłaścicielem nieruchomości, jednocześnie zobowiązując się do zapłaty określonej sumy pieniężnej małoletniej Marianny K. celem zrekompensowania wartości jej udziału w spadku.

Wnioskodawca wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami zamierzają dokonać odpłatnego zbycia przysługujących im udziałów w nieruchomości.

W celu rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tj. określenia podstawy opodatkowania przy zbyciu przysługującego Zainteresowanemu udziału w nieruchomości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy sprzedaż ww. udziału stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy ustaleniu natomiast tej kwestii konieczne jest określenie daty nabycia udziału w nieruchomości.

W tym celu, w rozpatrywanej sprawy należy odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadkobrania.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, to zgodnie z art. 1035 Kodeksu, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Skoro w rozpatrywanej sprawie w wyniku działu spadku Wnioskodawca nabył od małoletniej Marianny K. należące do niej udziały w nieruchomości, to dzień dokonania działu spadku utożsamiać należy z nabyciem przez Wnioskodawcę udziałów należących uprzednio do spadkobierczyni.

Z powyższych rozważań wynika zatem, że udziały w przedmiotowej nieruchomości zabudowanej Wnioskodawca nabył w różnym czasie i w różny sposób:

• w 2014 r. w spadku po zmarłym ojcu,
• w 2016 r. w wyniku działu spadku.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że odpłatne zbycie udziałów w przedmiotowej nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (odpowiednio 2014 i 2016 roku), będzie stanowiło dla Zainteresowanego źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Na podstawie ww. przepisu art. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d wspomnianej ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą oba zaprezentowane przepisy, bowiem Wnioskodawca udziały w przedmiotowej nieruchomości nabył zarówno odpłatnie (dział spadku) jak i nieodpłatnie (w spadku).

Zdaniem Wnioskodawcy ustalając podstawę opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia udziałów, kwotę uzyskaną ze sprzedaży będzie mógł pomniejszyć o wartość długu, spłatę spadkobiercy, pozostałe uregulowane długi spadkowe oraz o koszty egzekucji komorniczej.

Z cytowanych wyżej art. 22 ust. 6c i art. 22 ust. 6d ustawy wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że kosztami, które można ewentualnie odliczyć od przychodu, przy ustalaniu podstawy podatkowania są:

• udokumentowane koszty nabycia,
• udokumentowane nakłady poniesione na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn.
  
  

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości nabytych odpłatnie ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tych udziałów.

Kwestią bezsporną jest, że w momencie przeprowadzenia działu spadku Wnioskodawca nabył na własność udział w nieruchomości zabudowanej, który to udział należał do małoletniej Marianny K. Małoletnia spadkobierczyni utraciła prawo własności posiadanego udziału za określoną odpłatnością.

Wobec powyższej okoliczności stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia udziału nabytego w wyniku działu spadku, kosztem uzyskania przychodu może być udokumentowana kwota faktycznie dokonanej spłaty na rzecz małoletniej Marianny K., ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, kwota spłaty będzie kosztem nabycia przyrostu udziału w majątku spadkowym Wnioskodawcy.

W odniesieniu natomiast do wszelkich długów spadkowych, zarówno uregulowanych jak i nieuregulowanych oraz kosztów egzekucji komorniczej tut. Organ zauważa, że nie należą one do kategorii kosztów, o których mowa zarówno w art. 22 ust. 6c jak i ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez wątpienia długi spadkowe czy koszty egzekucji komorniczej nie stanowią podatku od spadku i darowizn, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ustawy. Zatem należy rozważyć kwestię, czy można je zakwalifikować do nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustawy.

Niewątpliwie spłata długów na skutek przyjęcia spadku po zmarłym ojcu jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą. Jednakże spłata ww. zadłużenia, jak również koszty egzekucji komorniczej nie stanowią udokumentowanych nakładów zwiększających wartość odziedziczonego udziału w nieruchomości.

W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze remontowym. Ponadto ustawa przewiduje, że wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podobnie z przedstawionym powyżej wyjaśnieniem pojęcie „nakładów” rozumieją sądy administracyjne, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w prawomocnym wyroku z 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 1084/11 stwierdził m.in. że: „ (…) słowo „nakłady” oznacza takie nakłady, które zmieniają/przeobrażają rzecz, nadając jej – poprzez proces inwestycyjny – nową jakość. Świadczy o tym konieczność udokumentowania nakładów fakturą VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ujmując rzecz inaczej, aby mówić o nakładzie na nieruchomość wpływającym na jej wartość i podlegającym zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. musi dojść do zdarzenia, warunkującego wystawienie takiej faktury, a więc do dostawy towaru lub wykonania usługi. Spłata hipotek nie wyczerpuje – w ocenie Sądu – w/w przesłanek, a co się z tym wiąże nie stanowi kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.” Uzasadnienie to zachowuje aktualność także w przypadku art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w przepisie tym podobnie jak w art. 22 ust. 6c ustawy mowa jest o nakładach zwiększających wartość nieruchomości. W obu przypadkach pojęcie nakładów będzie rozumiane jednakowo.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby od przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości odliczyć kwotę spłaconego, czy też pozostającego do spłaty zadłużenia oraz kosztów egzekucji komorniczej, jako nakłady zwiększające wartość nieruchomości.

Długów spadkowych, jak również kosztów egzekucji komorniczej nie można również zakwalifikować do kosztów nabycia, o których traktuje art. 22 ust. 6c ustawy.

Poniesienie wydatków związanych z długami oraz kosztami egzekucyjnymi nie warunkowało nabycia udziałów w nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Zainteresowany nabył część udziałów w drodze spadku (a więc nieodpłatnie) a pozostałą część w drodze działu spadku za odpłatnością w postaci spłaty dokonanej na rzecz małoletniej Marianny K.

Zauważyć należy, że długi spadkowe jakkolwiek wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw nabytych w drodze spadku czy też działu spadku. Obowiązek spłaty wierzycieli jest, na skutek przyjęcia spadku, zobowiązaniem Wnioskodawcy, które musi uregulować. Przyjmując spadek Wnioskodawca przyjął zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa, albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji otrzymania spadku, Wnioskodawca mógł spadek odrzucić.

Spłata zobowiązań nie wpływa na wysokość dochodu ze sprzedaży. Żadne długi, które obciążają sprzedającego – a takim długiem wobec wierzycieli są długi spadkodawcy – nie podlegają odliczeniu od przychodu ze sprzedaży, podobnież jak koszty egzekucji komorniczej.

Reasumując, w przypadku dokonania sprzedaży przed upływem 5 lat od daty nabycia udziałów Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od uzyskanej kwoty wyłącznie spłatę w części odnoszącej się do przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży udziału nabytego w drodze działu spadku.

Natomiast Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć jako kosztów uzyskania przychodu wszelkich długów, jak również kosztów egzekucji komorniczej, i to zarówno w odniesieniu do przychodu osiągniętego z tytułu sprzedaży udziału nabytego w drodze spadku jak i działu spadku.

Dodatkowo należy stwierdzić, że uregulowane koszty egzekucyjne – co wynika z treści wniosku - nie zostały poniesione przez Wnioskodawcę tylko przez jego matkę, więc również z tego powodu owe uregulowane przez matkę Wnioskodawcy koszty egzekucyjne nie stanowią kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy w związku z odpłatnym zbyciem udziałów w nieruchomości.

Ponadto spłata długów spadkowych oraz kosztów egzekucji komorniczej nie może być uznana za koszt odpłatnego zbycia, o którym mowa w cytowanym wcześniej art. 19 ustawy, bowiem ich dokonanie nie następuje w celu sprzedaży nieruchomości i nie jest niezbędne aby umowa sprzedaży doszła do skutku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ podkreśla, że organy podatkowe nie są uprawnione do oceny załączonych do wniosku dokumentów, bowiem to składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego – stosownie do treści ww. przepisu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.