Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.158.2018.1.DJ
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nadwyżki kwoty partycypacji zwróconej nad wpłaconą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nadwyżki kwoty partycypacji zwróconej nad wpłaconą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z zamianą mieszkania w zasobie TBS na większe dokonano rozliczenia partycypacji z pierwszego mieszkania i został wydany PIT-8C.

• rozliczenie I mieszkania partycypacji – 15 753,96 zł;
• wpłata partycypacji na II mieszkanie – 41 043,20 zł;
• wpłacona rzeczywista kwota (różnica) – 25 289,24 zł.
  
  

W załączeniu Wnioskodawca przesyła:

• PIT-8C wystawiony przez TBS,
• informację do PIT-8C z TBS,
• rozliczenie partycypacji z TBS,
• umowę partycypacji na II mieszkanie – zamiana, z której wynika, że należało dopłacić różnicę kwoty partycypacji – dowód wpłaty,
• umowę najmu lokalu z TBS, na który została przekazana partycypacja z mieszkania I.
  
  

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, że 21 grudnia 2017 r. podpisał umowę na lokal mieszkalny oraz umowę na kwotę partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego na kwotę 41.043,20 zł.

Wcześniej partycypujący mieszkali w tym samym bloku, czyli w mieszkaniu z zasobu TBS, w dniu 29 grudnia 2017 r. opuścili mieszkanie i otrzymali klucze do nowego mieszkania oraz protokół rozliczenia kwoty partycypacji mieszkania, który na dzień 29 grudnia 2017 r. wygląda następująco:

• kwota partycypacji wpłacona 10.450,00 zł na dzień 30 listopada 2006 r.,
• kwota partycypacji do zwrotu 15.753,96 zł na dzień 31 grudnia 2017 r.,
• różnica wynikająca ze wskaźnika wartości odtworzeniowej wynosi 5.303,96 zł, wykazana w PIT-8C.
  
  

Kwota 15.753,96 zł (czyli kwota rozliczenia pierwszego mieszkania) nie została Wnioskodawcy zwrócona przez TBS, lecz przekazana na rzecz partycypacji nowego mieszkania, resztę Zainteresowany musiał dopłacić z własnych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy zamieniono mieszkanie i rozliczona partycypacja została zaliczona na pokrycie wpłaty na drugie mieszkanie należy zapłacić podatek od różnicy wykazanej w PIT-8C, jeśli fizycznie go nie otrzymano, bo został dalej przekazany na cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykazana nadwyżka partycypacji nad wpłaconą z mieszkania nie podlega podatkowi, gdyż została dalej przekazana na cele mieszkaniowe (zamiana mieszkania na większe). W rzeczywistości nie można uznać tego za przychód Wnioskodawcy, gdyż fizycznie go nie otrzymał.

Zainteresowany uważa, iż w obecnej sytuacji nie powinien płacić podatku, gdyż fizycznie nie otrzymał żadnego zwrotu pieniędzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 tejże ustawy).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do postanowień art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2017 r., poz. 79, z późn. zm.), przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Mieszkania te są własnością Spółki a najemcy jedynie płacą czynsz, jednocześnie spłacając kredyt zaciągnięty przez Spółkę na ich budowę. Nawet po spłaceniu kredytu zaciągniętego przez towarzystwo na budowę mieszkania nie można go sprzedać, podarować ani wykupić na własność.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna może zawrzeć z towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą.

Kwota partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego uzyskana od osób, o których mowa w ust. 1, w przypadku lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego, nie może przekroczyć 30% kosztów budowy tego lokalu (art. 29a ust. 2 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

Zgodnie z art. 29a ust. 3 ww. ustawy, w przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu mieszkalnego wybudowanego przy wykorzystaniu kredytu udzielonego przez Bank (…) na podstawie wniosków o kredyt złożonych do dnia 30 września 2009 r. lub przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego, kwota partycypacji, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi najemcy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu.

Z powyższych regulacji wynika więc, że osoba partycypująca w kosztach budowy realizowanej przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego nie nabywa prawa własności do lokalu mieszkalnego wybudowanego w ramach popierania budownictwa mieszkaniowego, lecz prawo do korzystania z niego na zasadach najmu. Dopiero po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 33e-33k ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, osoba, która zawarła umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego budowanego przez TBS, będąc jednocześnie najemcą przedmiotowego lokalu, może stać się jego właścicielem.

Zatem, gdy po jakimś czasie np. najemca uzna, że chce zmienić mieszkanie na większe – tak jak to ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy – wypowiada umowę i otrzymuje zwrot zwaloryzowanej partycypacji. Waloryzacji dokonuje się w oparciu o aktualny wskaźnik odtworzeniowy określany na podstawie danych Głównego Urzędu Statystycznego. Zwolniony lokal zajmuje kolejna osoba z listy chętnych, która wpłaca partycypację na zasadzie kontynuacji.

W świetle powyższego, w oparciu o ustawę o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, Towarzystwo Budownictwa Społecznego prowadzi procesy inwestycyjne polegające na budowie budynków mieszkalnych z przeznaczeniem na wynajem. Inwestycje finansowane są ze środków własnych Towarzystwa Budownictwa Społecznego, partycypacji osób fizycznych oraz często środków zewnętrznych (w szczególności finansowanie udzielane przez Bank (…)). W przypadku rozwiązania umowy z dotychczasowym partycypantem, Towarzystwo Budownictwa Społecznego dokonuje zwrotów wpłaconych kaucji i wkładów mieszkaniowych (kwot partycypacji) w kwotach zwaloryzowanych, zgodnie z przepisami ustawy o popieraniu niektórych form budownictwa mieszkaniowego. W sytuacji, gdy kwoty zwrotu kaucji oraz wpłaty partycypacyjnej są wyższe od kwot wpłaconych, osoba fizyczna osiąga przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z powyższego wynika więc, że nabywając udziały w kosztach budowy realizowanej przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego podatnik nie nabywa prawa własności do lokalu mieszkalnego, lecz jedynie prawo do korzystania na zasadach najmu z mieszkania wybudowanego w ramach popierania budownictwa mieszkaniowego. Osoba decydując się na zawarcie umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego budowanego przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego jest jedynie najemcą przedmiotowego lokalu a nie jest jego właścicielem. Oznacza to, iż partycypacja stanowi jedynie udział w kosztach budowy, a nie stanowi natomiast udziału we własności lokalu.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Termin pięcioletni o którym mowa powyższym przepisie odnosi się wyłącznie do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy.

Rezygnacja z prawa do lokalu mieszkalnego będącego w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego nie jest jednak równoznaczna z jego odpłatnym zbyciem. Oznacza to zarazem, że w przedstawionym stanie faktycznym otrzymanie zwrotu kosztów partycypacji w związku z rozwiązaniem umowy najmu lokalu, którego właścicielem jest Towarzystwo Budownictwa Społecznego nie może być przyporządkowane do zbycia praw, które ustawodawca wymienił w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy.

W świetle powyższego przychód wynikający z rozwiązania umowy najmu oraz zwrotu partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego winien być zakwalifikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do innych źródeł, a nie do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Kwota partycypacji stanowi warunek zawarcia przez osobę fizyczną z Towarzystwem Budownictwa Społecznego umowy najmu. Zakończenie umowy najmu powoduje zwrot wspomnianej kwoty, lecz z uwagi na szczególny sposób wyliczenia jej wartości – powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu – to kwota ta może być wyższa od kwoty wpłacanej. Powstałą różnicę z uwagi na brak możliwości kwalifikacji do źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł. Zatem stwierdzić należy, że jeżeli kwota zwrotu wpłaty partycypacji jest wyższa od kwoty wpłaconej – z wniosku wynika, że Towarzystwo Budownictwa Społecznego zwraca zwaloryzowaną kwotę partycypacji, a więc kwotę wyższą od wpłaconej – wówczas osoba fizyczna osiąga przysporzenie majątkowe w wysokości różnicy kwoty partycypacji zwróconej nad wpłaconą, które stanowi dla tej osoby przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zauważyć, że podobnie wypowiadały się już wielokrotnie sądy administracyjne. I tak, np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. II FSK 1147/13 wskazał, że: (…) za prawidłowe należy uznać stanowisko Sądu I instancji, że nadwyżka zwróconej kwoty partycypacji stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. Prawidłowe jest też stanowisko Sądu I instancji w kwestii zakwalifikowania tego przychodu do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. I SA/Gd 1027/12 uznał, że: (…) W sytuacji, jak opisywana we wniosku, gdy kwota zwrotu wpłaty partycypacyjnej jest wyższa od kwoty wpłaconej należy zauważyć, że dana osoba fizyczna otrzymuje przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować w kategorii przychodu stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu (art. 9 updof). Obłożenie dochodu daniną publiczną w postaci podatku jawi się zatem jako reguła, natomiast wyjątkiem jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Zgodne jest to również z ogólną zasadą powszechności opodatkowania, w myśl której wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie prawa podatkowego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) - (A. Bartosiewicz, R. Kubacki Komentarz do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, LEX 2010). Biorąc pod uwagę fakt, że kategoria otrzymanego przychodu nie jest kategorią przychodu wyłączonego, zwolnionego lub od którego przysługuje zaniechanie poboru podatku, należy uznać, że przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. (…) Mając na uwadze powyższe, Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zawarte w wyroku z dnia 23 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1146/11, i stwierdza, że trudno jest przypisać spornej kwocie charakter prawa majątkowego. Kwota partycypacji nie jest prawem, na podstawie którego osobie uprawnionej przysługują korzyści majątkowe. Stanowi ona warunek zawarcia przez osobę fizyczną z TBS umowy najmu. Zakończenie umowy najmu powoduje zwrot wspomnianej kwoty lecz z uwagi na szczególny sposób wyliczenia jej wartości - powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu - to kwota ta może być wyższa od kwoty wpłacanej. Powstałą różnicę z uwagi na brak możliwości kwalifikacji do źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 updof należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł. Wspomniana instytucja zbliżona jest w swym charakterze do wkładu mieszkaniowego wpłacanego przez członka celem ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przewidzianego w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1116 ze zm.). W orzecznictwie sądów administracyjnych nadwyżka pomiędzy uzyskanym przychodem a wniesionym wkładem została uznana za przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 1122/10).

Z przepisu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z kolei na mocy art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Reasumując: ponieważ na gruncie niniejszej sprawy zwrócona Zainteresowanemu kwota wpłaty partycypacyjnej jest wyższa od kwoty wpłaconej, Zainteresowany osiągnął przysporzenie majątkowe w wysokości całej nadwyżki ponad uprzednio wniesioną kwotę wpłaty partycypacyjnej, stanowiące podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rzeczony przychód winien zostać rozliczony w zeznaniu podatkowym za rok, w którym doszło do zwrócenia Zainteresowanemu ww. kwoty wpłaty partycypacyjnej, tj. za rok 2017 i w konsekwencji – w zależności od wyniku rozliczenia za tenże rok – na Wnioskodawcy będzie ciążył ewentualny obowiązek zapłaty podatku dochodowego, stosownie do uregulowań wynikających z art. 45 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy podatkowej.

Nie ma racji Wnioskodawca, twierdząc, że nadwyżka partycypacji nad wpłaconą z mieszkania nie podlega podatkowi, gdyż została dalej przekazana na cele mieszkaniowe. Fakt że rozliczona partycypacja z I mieszkania została zaliczona na pokrycie wpłaty na II mieszkanie w Towarzystwie Budownictwa Społecznego pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie, ponieważ przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wiążą takiego faktu z możliwością zwolnienia od podatku dochodowego. Tym samym, brak jest przepisu konstytuującego zwolnienie podatkowe z takiego tytułu. Zauważyć bowiem należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł zwolnienie przedmiotowe w związku z wydatkowaniem środków na cele mieszkaniowe, jednakże odnosi się ono wyłącznie do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa, w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rezygnacja z prawa do lokalu mieszkalnego będącego w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego – jak już wcześniej nadmieniono – nie jest jednak równoznaczna z jego odpłatnym zbyciem.

Natomiast przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje, że zwolnieniu podlegają jedynie dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Brak jest prawnej możliwości „zastępowania” tych dochodów środkami pochodzącymi z innych źródeł w przypadku ich wydatkowania na inne cele, niestanowiące własnych celów mieszkaniowych podlegających zwolnieniu (tutaj: rozliczona partycypacja z pierwszego mieszkania została zaliczona na pokrycie wpłaty na drugie mieszkanie).

Wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają być przez podatnika spełnione łącznie, jeśli chce korzystać ze zwolnienia regulowanego tym przepisem. Elementarna przesłanka dotyczy zaś pochodzenia środków, z których ponoszone mają być wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika. Nie budzi żadnych wątpliwości, że wydatkowany na własne cele mieszkaniowe ma być przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości (praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c). A więc nie jakikolwiek przychód pozyskany z jakiegokolwiek źródła, ale środki uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości (powyżej wymienionych praw). Warunek ten zdaje się pozostawać poza jakimkolwiek sporem. Skoro zwolnienie ma dotyczyć przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (lub praw, o których mowa wyżej), to jest oczywiste, że wydatkowanie ma dotyczyć tych właśnie przychodów, z czym w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia.

Ponadto, nadmienić należy, że stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określającego cele mieszkaniowe, których realizacja stanowi przesłankę do zastosowania zwolnienia z opodatkowania) w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży, względnie w okresie jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży, musi być spełniony warunek określony tym przepisem, czyli musi nastąpić nabycie lokalu na własność lub współwłasność przez podatnika (a więc podatnikowi musi przysługiwać tytuł własności lub współwłasności do lokalu). Taka zaś sytuacja nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie, bowiem Wnioskodawca nie nabył prawa własności do lokalu mieszkalnego, lecz prawo do korzystania z niego na zasadach najmu.

Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zawarte w tym przepisie wyliczenie wydatków na cele mieszkaniowe, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Brak jest zatem podstaw, aby do tego katalogu zaliczyć także inne wydatki pozostające poza tymi wyliczeniami. Do zwolnienia uprawnia więc wydatkowanie uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie. Z zacytowanych przepisów wynika, że nawet uiszczając kwotę z tytułu rozliczenia partycypacji z I mieszkania na poczet kosztów budowy realizowanej przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego nie nabywa się prawa własności do lokalu mieszkalnego, lecz jedynie prawo do korzystania na zasadach najmu z mieszkania wybudowanego w ramach popierania budownictwa mieszkaniowego, które nie stanowi udziału we własności lokalu. Zatem nie jest to własny cel mieszkaniowy Wnioskodawcy, uprawniający do zwolnienia z opodatkowania nadwyżki zwróconej zwaloryzowanej kwoty partycypacyjnej ponad uprzednio wniesioną.

W obliczu powyższych wyjaśnień nie ma racji Wnioskodawca twierdząc, że wykazana nadwyżka partycypacji nad wpłaconą z mieszkania nie podlega podatkowi, gdyż została dalej przekazana na cele mieszkaniowe.

Końcowo, wskazać należy, że dokumenty dołączone przez Zainteresowanego do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wyjaśnić bowiem należy, że specyfika postępowania interpretacyjnego polega na tym, że upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej organ podatkowy orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej.

Ponadto, wskazać należy, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z uwagi na powyższe, tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko osoby Wnioskodawcy (Jego sytuacji prawnopodatkowej), nie dotyczy natomiast sytuacji prawnopodatkowej innego partycypującego (innych partycypujących). Wskazać również należy, że pozostali partycypujący, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej wydanie, spełniającymi wszystkie niezbędne wymogi formalne, o których mowa w ustawie Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.