Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.149.2018.1.MW
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. W dniu 28 marca 2018 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła w roku 1995, w drodze wniesionego aportu do Spółki przez jedynego udziałowca Gminę Miejską, zajezdnię autobusową, na którą składały się posadowione na działkach gruntu nr 429/4, 429/10, 429/22 następujące budynki:

1. budynek biurowy, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 105,
2. budynek biurowo - gospodarczy, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 105,
3. budynek stacji paliw, sklasyfikowany wg KŚT w Grupie 103,
4. budynek hali obsługi napraw (warsztat), sklasyfikowany wg KŚT w grupie 103,
5. budynek portierni, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 109,
6. budynek punktu kontrolnego, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 109,
7. budynek garaży, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 102,
8. budynek kotłowni, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 104, wykorzystywany jako magazyn,
9. oraz budowle:
10. place i drogi wewnętrzne sklasyfikowane wg KŚT w grupie 220,
11. neutralizator - osadnik smarów pod halą napraw, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 291,
12. wiata stalowa, przy stacji paliw nad dystrybutorem, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 291,
13. zbiornik paliw płynnych, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 291,
14. ogrodzenie, sklasyfikowane wg KŚT w grupie 291,
15. rozdzielnia główna niskiego napięcia, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 210,
16. myjnia płytowa, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 291,
17. oświetlenie placów i dróg wewnętrznych, sklasyfikowane wg KŚT w grupie 220, na które składają się 22 lampy słupowe.
    
    

W związku z wniesionym aportem nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku od towarów i usług od nabytych nieruchomości. Od roku 1995 nie przeprowadzano żadnych modernizacji i ulepszeń, nie zwiększano wartości początkowej nieruchomości, dokonywano jedynie nakładów na drobne remonty, takie jak wymiana okien, naprawa dachu itp., od których przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT. Nakłady te jednak nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości.

Wszystkie budynki były wykorzystywane do działalności podstawowej Spółki - transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski, która jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 8%. Ponadto budynki wymienione w pozycjach 1, 2 i od 4 do 8 oraz budowle wymienione w pozycji 9, były przedmiotem odpłatnego najmu opodatkowanego według stawki VAT 23%. Umowy najmu były zawierane przed dawniej niż dwa lata temu, a wiele z nich trwa do dnia dzisiejszego.

Jedynym budynkiem nie podlegającym odpłatnej dzierżawie jest budynek stacji paliw.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że wszystkie budynki i budowle były wykorzystywane do działalności podstawowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w tych okolicznościach sprzedaż całej wyżej wymienionej nieruchomości, na którą składają się wymienione budynki, budowle i grunty, będzie zwolniona z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.)? Czy może niektóre z wymienionych wyżej budynków lub budowli będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedawca i nabywca nieruchomości mogą za porozumieniem zrezygnować z przysługującego zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży wszystkich wymienionych wyżej elementów nieruchomości i opodatkować sprzedaż stawką 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u.

Za datę pierwszego zasiedlenia zdaniem Wnioskodawcy należy uznać datę wniesienia aportu.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 43 ust. 10 u.p.t.u. zwalnia się z VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W myśl art. 2 pkt 14 u.p.t.u. przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Ze stanu faktycznego wynika więc, że od pierwszego zasiedlenia minęły ponad 2 lata. Dodatkowo w świetle najnowszego orzecznictwa (w tym wyrok TSUE z 16.11.2017 r. w sprawie C-308/16, Kozuba Premium Selection sp. z o.o.) – rozumienie pojęcia „pierwsze zasiedlenie” należy traktować szeroko, tj. jako pierwsze zajęcie budynku, używanie” (nie trzeba zatem dodatkowo roztrząsać kwestii, czy nastąpiło to „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”). Nadto, jeśli chodzi o ulepszenie, to nie jest aż tak istotny „próg 30% wartości początkowej”, bowiem chodzi o to, że budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Stosownie zaś do art. 29a ust. 8 u.p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. To oznacza więc, że grunt jest opodatkowany tą samą stawką, co budynek.

Dla każdego budynku należy jednak rozpatrzeć sytuację z osobna (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13.05.2016 r., ILPP1/4512-1-226/16-3/NS).

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z treścią art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może zrezygnować z przysługującego jemu zwolnienia i opodatkować sprzedaż budynków i budowli pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do rezygnacji ze zwolnienia, o ile nabywcą będzie podatnik VAT czynny i dokonają odpowiedniego zawiadomienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle powyższych przepisów, nieruchomość gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy – podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu (również prawa wieczystego użytkowania gruntów), na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości będącej przedmiotem wniosku jest rozstrzygnięcie, czy względem tej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy wskazać, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt I FSK 382/14. W przywołanym orzeczeniu Sąd stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku.

Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego, „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Spółka nabyła w roku 1995, w drodze wniesionego aportu do Spółki przez jedynego udziałowca Gminę Miejską, zajezdnię autobusową, na którą składały się posadowione na działkach gruntu nr 429/4, 429/10, 429/22 następujące budynki:

1. budynek biurowy, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 105,
2. budynek biurowo - gospodarczy, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 105,
3. budynek stacji paliw, sklasyfikowany wg KŚT w Grupie 103,
4. budynek hali obsługi napraw (warsztat), sklasyfikowany wg KŚT w grupie 103,
5. budynek portierni, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 109,
6. budynek punktu kontrolnego, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 109,
7. budynek garaży, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 102,
8. budynek kotłowni, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 104, wykorzystywany jako magazyn,
9. oraz budowle:
10. place i drogi wewnętrzne sklasyfikowane wg KŚT w grupie 220,
11. neutralizator - osadnik smarów pod halą napraw, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 291,
12. wiata stalowa, przy stacji paliw nad dystrybutorem, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 291,
13. zbiornik paliw płynnych, sklasyfikowany wg KŚT w grupie 291,
14. ogrodzenie, sklasyfikowane wg KŚT w grupie 291,
15. rozdzielnia główna niskiego napięcia, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 210,
16. myjnia płytowa, sklasyfikowana wg KŚT w grupie 291,
17. oświetlenie placów i dróg wewnętrznych, sklasyfikowane wg KŚT w grupie 220, na które składają się 22 lampy słupowe.
    
    

W związku z wniesionym aportem nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Od roku 1995 nie przeprowadzano żadnych modernizacji i ulepszeń, nie zwiększano wartości początkowej nieruchomości, dokonywano jedynie nakładów na drobne remonty, takie jak wymiana okien, naprawa dachu itp., od których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT. Nakłady te jednak nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

Wszystkie budynki były wykorzystywane do działalności podstawowej Spółki - transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski, która jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 8%. Ponadto budynki wymienione w pozycjach 1, 2 i od 4 do 8 oraz budowle wymienione w pozycji 9, były przedmiotem odpłatnego najmu opodatkowanego według stawki VAT 23%. Umowy najmu były zawierane dawniej niż dwa lata temu, a wiele z nich trwa do dnia dzisiejszego.

Jedynym budynkiem nie podlegającym odpłatnej dzierżawie jest budynek stacji paliw.

Wszystkie budynki i budowle były wykorzystywane do działalności podstawowej.

Analizując informacje zawarte we wniosku w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwa TSUE – należy stwierdzić, że zbycie przedmiotowych nieruchomości (budynków i budowli wymienionych we wniosku), nie zostanie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca nabył je w roku 1995 i wykorzystywał w prowadzonej działalności. Ponadto na nieruchomościach (budynkach i budowlach) nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej.

Zatem z okoliczności sprawy wynika, iż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą nieruchomości upłyną więcej niż 2 lata. W związku z powyższym zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości (budynków i budowli) będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa tych nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z wcześniej wskazanym art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa (sprzedaż) gruntu, na którym posadowione są ww. budynki i budowle będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Podsumowując, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, strony (Wnioskodawca oraz kupujący) mogą zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków i budowli, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w tym przepisie oraz w przepisie art. 43 ust. 11 ustawy.

Wskazać należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca zrezygnuje ze zwolnienia od podatku dla dostawy budynków i budowli to sprzedaż nieruchomości, na której posadowione są budynki i budowle będące przedmiotem sprzedaży, będzie również opodatkowana podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.