Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.100.2018.2.LZ
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data nadania 24 kwietnia 2018 r., data wpływu 24 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.100.2018.1.LZ z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data nadania 17 kwietnia 2018 r., data doręczenia 23 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.100.2018.1.LZ z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data nadania 17 kwietnia 2018 r., data doręczenia 23 kwietnia 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data nadania 24 kwietnia 2018 r., data wpływu 24 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni pochodzi z miejscowości A, obecnie mieszka czasowo we Francji, posiada 3 dzieci. Wnioskodawczyni obecnie nie pracuje, zajmuje się dziećmi. Wnioskodawczyni planuje wrócić do Polski. Wnioskodawczyni jest niezamężna, w związku partnerskim. Matka Wnioskodawczyni mieszka we własnym mieszkaniu miejscowości A.

W 2014 roku Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od ojca w postaci lokalu mieszkalnego o wartości 100.000 zł. Wnioskodawczyni opiekowała się sama ojcem, na odległość oraz przyjeżdżając do niego, aż do śmierci do 2015 r. Rodzice Wnioskodawczyni byli rozwiedzeni.

Po utrzymywaniu ww. lokalu mieszkalnego usytuowanego w miejscowości B przez kolejne 2 lata, w 2016 roku Wnioskodawczyni sprzedała je za kwotę 118.000 zł i złożyła PIT-39 w dniu 30 kwietnia 2017 r., z zamiarem kupienia lokalu mieszkalnego w miejscowości A samodzielnie lub ze swoją mamą (współwłasność przy wkładzie Wnioskodawczyni w wysokości 118.000 zł).

W międzyczasie w lipcu 2017 roku Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny (kawalerkę) w Miejscowości A, na kwotę 124.000 zł, który darowała swojemu bratu (akt kupna i darowizna na jednym akcie notarialnym). Brat Wnioskodawczyni w zamian zrzekł się dziedziczenia po matce, a sam nie miał możliwości sfinansowania zakupu nieruchomości.

Wnioskodawczyni winna też była swojemu bratu zadatek po darowiźnie od ojca.

Cały czas jednak Wnioskodawczyni miała zamiar zakupić nieruchomość dla siebie w miejscowości A.

Mieszkania w miejscowości A są droższe niż w miejscowości B i Wnioskodawczyni chce najprawdopodobniej razem ze swoją mamą zakupić wspólnie większy lokal mieszkalny (mama Wnioskodawczyni sprzeda swoją nieruchomość, Wnioskodawczyni dołoży 118.000 zł).

Gdy Wnioskodawczyni zaczęła szukać lokalu mieszkalnego naszły Ją dwie wątpliwości, co do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od nabycia od podatku dochodowego. Wnioskodawczyni zadzwoniła na Krajową Informację Podatkową i uzyskała ogólne informacje, które nie rozwiały do końca Jej wątpliwości.

Prawo mówi, że należy zakupić nieruchomość ze środków uzyskanych ze sprzedaży poprzedniej nieruchomości. Otóż Wnioskodawczyni posiada 2 konta, w Polsce złotówkowe i we Francji w euro, na obydwu posiadała kwoty w wysokości około 120.000 zł, potrzebne do zakupu lokalu mieszkalnego (kawalerki). Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada żadnych kredytów od ponad 10 lat. Pieniądze w euro na koncie francuskim pochodzą z wieloletnich oszczędności Wnioskodawczyni, gdy pracowała zawodowo.

Pieniądze ze sprzedaży mieszkania w miejscowości B wpłynęły na konto polskie złotówkowe.

W dniu zakupu lokalu mieszkalnego (kawalerki) dla brata, naturalne było dla Wnioskodawczyni zrobienie przelewu z konta polskiego na polskie konto sprzedającego z racji tej samej waluty i przelewu krajowego. W dniu zakupu kawalerki Wnioskodawczyni posiadała i posiada nadal na koncie francuskim w euro kwotę wystarczającą do zakupu lokalu mieszkalnego, co Wnioskodawczyni jest w stanie udowodnić wyciągami z konta. Zakupione mieszkanie ma służyć własnym celom mieszkaniowym.

Obecnie Wnioskodawczyni przebywa czasowo we Francji, Wnioskodawczyni chce jednak wrócić do Polski. Wnioskodawczyni przyjeżdża regularnie do miejscowości A wraz z dziećmi, i na pewno będzie korzystać z zakupionego mieszkania. Wnioskodawczyni nie posiada żadnej innej nieruchomości, ani w Polsce ani za granicą. Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie we Francji.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że

• na dzień sprzedaży lokalu mieszkalnego mieszkała we Francji.
  

• Nabycie lokalu mieszkalnego w miejscowości A przez Wnioskodawczynię, nastąpi nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie.
  

• Celem nabycia lokalu mieszkalnego będzie realizacja własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni ma zamiar zamieszkać w tym lokalu wraz ze swoimi dziećmi oraz matką, nad którą sprawuje opiekę. Wnioskodawczyni zobowiązuje się również do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości.
  

• Wnioskodawczyni nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Sprzedana nieruchomość również nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, co za tym idzie, sprzedaż wyżej wymienionej nieruchomości nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy według prawa przeznaczenie innych środków pieniężnych niż tych otrzymanych bezpośrednio ze sprzedaży mieszkania w miejscowości B, tj. pochodzących z wieloletnich oszczędności może eliminować Wnioskodawczynię ze zwolnienia z podatku? Nawet jeśli nie pobiera i nie pobierała kredytów i posiadała niemal równe kwoty na obu kontach w momencie zakupu kawalerki dla brata?
2. Czy jeśli Wnioskodawczyni obecnie przebywa za granicą, ale chce wrócić do miejscowości A i przyjeżdża do miejscowości A regularnie z dziećmi, to fakt przebywania za granicą Polski może Wnioskodawczynię wyeliminować ze zwolnienia z podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, wykorzystanie innych środków pieniężnych niż tych otrzymanych bezpośrednio ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w miejscowości B, tj. z wieloletnich oszczędności na zakup kawalerki dla brata był podyktowany jedynie względami praktycznymi, tj. bankowymi: uniknięcie przelewu międzynarodowego SEPA oraz zamiany euro na zł, kursu walut. De facto, sumę otrzymana ze sprzedaży mieszkania po ojcu Wnioskodawczyni nadal ma, tylko w euro, nigdy jej nie wydała i trzyma ją na zakup lokalu mieszkalnego dla Siebie. Kwota jaką Wnioskodawczyni otrzymała za sprzedaż mieszkania po ojcu jest równa Jej oszczędnościom w euro. Wnioskodawczyni nie pobierała żadnych kredytów ani w Polsce ani za granicą w ciągu ostatnich 10 lat, aby teraz kupić mieszkanie na własny cel mieszkaniowy. W momencie zakupu własnego mieszkania Wnioskodawczyni będzie oczywiście przelewać środki w euro i zamieniać je na złotówki. Jest to procedura bardziej skomplikowana.

W opinii Wnioskodawczyni używa więc pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży poprzedniego lokalu mieszkalnego, do zakupu następnego lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni planuje wrócić do miejscowości A, dzieci Wnioskodawczyni są dwujęzyczne i uczą się w szkole polskiej w nauczaniu domowym realizując program polskiej szkoły podstawowej (klasa 3 i 1, najmłodsze dziecko pójdzie do zerówki). Co roku Wnioskodawczyni przyjeżdża na egzaminy. Obecnie Wnioskodawczyni przyjeżdża do miejscowości A kilka razy do roku. Wnioskodawczyni planuję w przyszłości szukać pracy w miejscowości A i opiekować się mamą oraz mieszkać razem z nią w zakupionym lokalu mieszkalnym. Zatem zdaniem Wnioskodawczyni będzie realizować własne cele mieszkaniowe.

Należy ponadto podkreślić, że ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe można realizować wyłącznie poprzez zakup lokalu mieszkalnego lub domu albo udziału w lokalu mieszkalnym lub w domu, w którym się faktycznie mieszka. Fakt zatem, że Wnioskodawczyni nie będzie od razu mieszkać na stałe (tylko w przyszłości) w mieszkaniu, do którego nabędzie udział, nie stanowi podstawy ograniczenia lub wyłączenia stosowania ww. zwolnienia.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. (III SA/Wa 1028/14). W przedmiotowym wyroku WSA wskazał, że „literalne brzmienie przepisu wskazuje na wniosek wręcz przeciwny, tj. na wniosek, że dla uzyskania zwolnienia wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystywania po nabyciu. W art. 21 ust. 25 ustawy zawarta jest w istocie ustawowa definicja pojęcia „własne cele mieszkaniowe”, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131, i na podstawie tak skonstruowanej definicji należy przyjąć, że własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto - verba legis - ponosi wydatki m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. (...).„

Jeżeli zatem w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. Wnioskodawczyni poniesie wydatek na własny cel mieszkaniowy, tj. wydatek na zakup udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego, to wydatek ten będzie mnie uprawniał do zastosowania zwolnienia podatkowego. Fakt, że w przedmiotowym lokalu nie będzie faktycznie zamieszkiwała w momencie zakupu nie wyłącza prawa Wnioskodawczyni ze stosowania tego zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późń. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w Polsce, mieszkała we Francji, zatem zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w polsko – francuskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), dochody z majątku nieruchomego, włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

Określenie „majątek nieruchomy” rozumie się według prawa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki żeglugi morskiej i śródlądowej oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Umowy).

Stosownie do art. 13 ww. umowy, zyski pochodzące ze sprzedaży majątku nieruchomego w art. 6 ustęp 2 albo ze sprzedaży udziałów lub podobnych praw w spółce, której aktywa składają się głównie z majątku nieruchomego, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym majątek ten jest położony.

Użycie w umowie sformułowania „podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego położonego w Polsce jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko – francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody ze sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w Polsce przez osobę zamieszkałą we Francji podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości;
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. A-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeśli zatem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
   
   

Jak z powyższego wynika dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości lub prawa majątkowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie” należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z2017 r., poz. 459, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że w 2014 roku Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie od ojca lokal mieszkalny położony w miejscowości B. W 2016 roku Wnioskodawczyni sprzedała ww. lokal mieszkalny.

W świetle powyższego, dokonane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny, będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawa obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnice pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem
z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkowa, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega
od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W związku z powyższym, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ww. ustawy) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

We wniosku i uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że planuje nabycie lokalu mieszkalnego w miejscowości A samodzielnie lub razem ze swoją mamą. Celem nabycia lokalu mieszkalnego będzie realizacja własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni ma zamiar zamieszkać w tym lokalu wraz ze swoimi dziećmi oraz matką, nad którą sprawuje opiekę. Nabycie lokalu mieszkalnego w miejscowości A przez Wnioskodawczynię, nastąpi nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie.

W lipcu 2017 roku Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny (kawalerkę) w miejscowości A, na kwotę 124.000 zł, który darowała swojemu bratu (akt kupna i darowizna na jednym akcie notarialnym). Brat Wnioskodawczyni w zamian zrzekł się dziedziczenia po matce. Wnioskodawczyni winna też była Swojemu bratu zadatek po darowiźnie od ojca.

Wnioskodawczyni posiada 2 konta, w Polsce złotówkowe i we Francji w euro, na obydwu posiadała kwoty w wysokości około 120.000 zł, potrzebne do zakupu lokalu mieszkalnego (kawalerki). Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada żadnych kredytów od ponad 10 lat.

Pieniądze w euro na koncie francuskim pochodzą z wieloletnich oszczędności Wnioskodawczyni, gdy pracowałam zawodowo.

Pieniądze ze sprzedaży mieszkania otrzymanego w darowiźnie wpłynęły na konto polskie złotówkowe Wnioskodawczyni.

W dniu zakupu lokalu mieszkalnego dla brata, naturalne było dla Wnioskodawczyni zrobienie przelewu z konta polskiego na polskie konto sprzedającego z racji tej samej waluty i przelewu krajowego.

W dniu zakupu lokalu mieszkalnego dla brata Wnioskodawczyni posiadała i posiada nadal na koncie francuskim w euro kwotę wystarczającą do zakupu lokalu mieszkalnego, co Wnioskodawczyni jest w stanie udowodnić wyciągami z konta.

Obecnie Wnioskodawczyni przebywa czasowo we Francji, Wnioskodawczyni chce jednak wrócić do Polski. Przyjeżdża regularnie do miejscowość A wraz z dziećmi, i na pewno będzie korzystać z zakupionego mieszkania. Wnioskodawczyni nie posiada żadnej innej nieruchomości, ani w Polsce ani za granicą. Wnioskodawczyni wynajmuje lokal mieszkalny we Francji.

W pierwszej kolejności wątpliwość Wnioskodawczyni budzi fakt czy przeznaczenie innych środków pieniężnych niż tych otrzymanych bezpośrednio ze sprzedaży mieszkania w miejscowości B, tj. pochodzących z wieloletnich oszczędności Wnioskodawczyni, będzie uprawniać Wnioskodawczynie do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku;
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie
się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu
   
2. budowę, rozbudowę nadbudowę, przebudowę, adaptacje lub remont budynku albo jego części.
   

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wskazać należy, że samo nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego lub udziału w lokalu mieszkalnym nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nie jest jeszcze wystarczającym warunkiem aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jedną z przesłanek warunkujących prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego lub udziału w takim lokalu.

Zatem żeby podatnikowi mogło przysługiwać zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym istotny jest nie tylko sam zakup lokalu mieszkalnego, ale również przeznaczenie na ten cel przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wskazać należy, że przychód z odpłatnego zbycia, który nie zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, lecz wydatkowany będzie na inne cele nie może być uwzględniony przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem Wnioskodawczyni środki z odpłatnego zbycia w 2016 r. lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie od ojca, przeznaczyła na zakup lokalu mieszkalnego, który następnie darowała swojemu bratu, a planowane przez Wnioskodawczynię nabycie lokalu mieszkalnego lub udziału w lokalu mieszkalnym na własne cele mieszkaniowe, zostanie sfinansowane środkami pochodzącymi z oszczędności Wnioskodawczyni, to warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie zostaną przez Wnioskodawczynię spełnione.

Zgodnie z omawianym zwolnieniem na nabycie lokalu mieszkalnego wydatkowane mają zostać środki pochodzące z odpłatnego zbycia nieruchomości a nie jakiekolwiek środki pieniężne, bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 w sposób niebudzący wątpliwości wskazują, że zwolnieniu podlegają jedynie dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości. Brak jest prawnej możliwości „zastępowania” tych dochodów środkami pochodzącymi z innych źródeł.

Wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają być przez podatnika spełnione łącznie, jeśli chce korzystać ze zwolnienia regulowanego tym przepisem. Elementarna przesłanka dotyczy zaś pochodzenia środków, z których ponoszone mają być wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika.

Nie budzi żadnych wątpliwości, że wydatkowany na własne cele mieszkaniowe ma być przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości. A więc nie jakikolwiek przychód pozyskany z jakiegokolwiek źródła, ale środki uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości. Warunek ten zdaje się pozostawać poza jakimkolwiek sporem. Skoro zwolnienie ma dotyczyć przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, to jest oczywiste, że wydatkowanie ma dotyczyć tych właśnie przychodów. Dzięki temu, że podatnik wydatkuje ten przychód na własne cele mieszkaniowe spełni zamierzenie ustawodawcy, który rezygnuje z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na rzecz wspierania dążenia podatnika do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt omawianej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie wydatkować przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie od ojca na nabycie lokalu mieszkalnego lub udziału w lokalu mieszkalnym na własne cele mieszkaniowe, gdyż środki te Wnioskodawczyni wydatkowała już wcześniej na nabycie w 2017 r., lokalu mieszkalnego (kawalerki), przekazanego następnie w darowiźnie bratu, który w zamian zrzekł się dziedziczenia po matce. Ponadto Wnioskodawczyni winna była bratu zadatek po darowiźnie od ojca.

Wnioskodawczyni obecnie nie dysponuje już środkami pieniężnymi ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, które mogłaby wydatkować. W momencie planowanego zakupu lokalu mieszkalnego lub udziału w takim lokalu, Wnioskodawczyni nie będzie wydatkować zatem środków ze sprzedaży zgodnie z celem określonym w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy Wnioskodawczyni nie sfinansuje zakupu środkami pieniężnymi pochodzącymi ze sprzedaży nieruchomości, lecz jak Wnioskodawczyni sama wskazała sfinansuje go płacąc środkami pochodzącymi z Jej wieloletnich oszczędności. Nie można zatem mówić o wydatkowaniu środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości, gdyż przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie zostanie przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego lub udziału w lokalu mieszkalnym na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, a został przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego dla brata Wnioskodawczyni.

Reasumując, dochód ze sprzedaży w 2016 r. nieruchomości nabytej w 2014 r. w drodze darowizny od ojca Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu na zasadach, wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż planowane nabycie lokalu mieszkalnego lub udziału w lokalu mieszkalnym na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni nastąpi nie ze środków uzyskanych z odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego, lecz z oszczędności zgromadzonych przez Wnioskodawczynię.

W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem pyt. Nr 2 przestawione przez Wnioskodawczynię, tj. czy jeśli Wnioskodawczyni obecnie przebywa za granicą, ale chce wrócić do miejscowości A i przyjeżdża do miejscowości A regularnie z dziećmi, to fakt przebywania za granicą Polski może Wnioskodawczynię wyeliminować ze zwolnienia z podatku, jest bezprzedmiotowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, 25-366 Kielce, ul. Prosta 10, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.