Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.51.2018.1.BD
z 9 maja 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 marca 2018 r. (data wpływu – 23 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie kwalifikacji do właściwej grupy podatkowej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie kwalifikacji do właściwej grupy podatkowej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Zmarł wnuczek siostry mamy Wnioskodawczyni, tj. syn ciotecznej siostry Wnioskodawczyni. W testamencie zostawił dla niej mieszkanie. Spadkodawca był kawalerem i poza Wnioskodawczynią nie miał innych spadkobierców.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Do której grupy podatkowej Wnioskodawczyni się zalicza?
Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna ona zaliczać się do II grupy podatkowej, ponieważ spadkodawcą jest siostrzeniec, czyli zstępne rodzeństwo.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.
W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku. Jednakże, zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
W myśl art. 9 ust. 1 opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:
- 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
- 7.276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
- 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2).
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.
Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).
Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
- do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
- do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
- do grupy III - innych nabywców.
Zgodnie zatem z treścią art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do II grupy podatkowej zaliczani są: zstępni rodzeństwa (np. siostrzeńcy, bratankowie i ich dzieci oraz wnuki i prawnuki), rodzeństwo rodziców (wujostwo, stryjostwo), zstępni i małżonkowie pasierbów, rodzeństwo małżonków (np. brat żony) oraz małżonkowie rodzeństwa (bratowe, szwagrowie), małżonkowie rodzeństwa małżonków (np. żona brata męża), małżonkowie innych zstępnych (żona wnuka/prawnuka, mąż wnuczki/prawnuczki).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała spadek od syna ciotecznej siostry, czyli wnuka cioci - siostry matki Wnioskodawczyni. Zatem syn ciotecznej siostry nie jest zstępnym rodzeństwa dla Wnioskodawczyni; jest on zstępnym rodzeństwa matki Wnioskodawczyni jako wnuk siostry matki, jest bowiem synem siostrzenicy matki Wnioskodawczyni. Dla Wnioskodawczyni zstępnym rodzeństwa byliby jej siostrzeńcy i bratankowie, tj. dzieci sióstr lub braci Wnioskodawczyni oraz ich dzieci i wnuki. To oznaczałoby, że nabycie po nich byłoby nabyciem od osób zaliczonych do II grupy podatkowej.
Mając zatem na uwadze przywołany przepis art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, stwierdzić należy, że syna ciotecznej siostry [wnuka siostry (syna siostrzenicy) matki Wnioskodawczyni], nie można uznać za zstępnego rodzeństwa czyli osobę zaliczoną do II grupy podatkowej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika więc, że Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią osoby zaliczonej do trzeciej grupy podatkowej.
A zatem, nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po zmarłym synu ciotecznej siostry (synu siostrzenicy matki Wnioskodawczyni) podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn dla osób zaliczonych do III grupy podatkowej.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.