UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla dostawy towarów procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą X, specjalizuje się w handlu grami komputerowymi oraz sprzętem komputerowym i gamingowym. Istotny zakres jego działalności stanowi sprzedaż używanych gier konsolowych. Wnioskodawca skupuje, sprzedaje i wymienia gry konsolowe. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zakupił od firmy C z siedzibą w Wielkiej Brytanii używane gry komputerowe oraz konsole. Przedmioty te nabył w celu odprzedaży. Po sfinalizowaniu transakcji Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą zakup gier komputerowych wystawioną zgodnie z prawem brytyjskim. Kwoty ujęte na fakturze podane zostały bez podziału na netto/vat/brutto, a ponadto na fakturze znalazła się adnotacja „Input vat deduxction has not been and will be claimed by me in respect of the goods sold on this invoice” („Odliczenie podatku naliczonego nie było i nie będzie przeze mnie dokonane w odniesieniu do towarów sprzedawanych zgodnie z tą fakturą”). Faktura nie zawiera adnotacji „procedura marży – towary używane” lub równorzędnej. Sprzedawca na swojej stronie internetowej zamieścił informację, że jego działalność polega na sprzedaży towarów używanych oraz nie dostarcza faktur VAT ani paragonów. Sprzedaje on towary używane i nalicza podatek VAT w ramach systemu marży i dlatego nie może dostarczyć osobnej faktury VAT ani paragonu. Wskazuje również, że naliczany w ramach systemu marży podatek VAT nie może zostać zażądany z powrotem, tak jak w przypadku nowych towarów, a numer rejestracyjny VAT firmy C zamieszczany jest na paragonach, aby zachować zgodność z przepisami rządowymi. O tym, że przedmiotem dostawy są towary używane świadczy regulamin sprzedaży publikowany na stronie C oraz dokumentacja fotograficzna nabytych przedmiotów.

Z uwagi na dalszą odsprzedaż towarów nabytych od C Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie możliwości sprzedaży towarów w procedurze VAT marża, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem będzie marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Kwotę nabycia stanowić będzie cała kwota jaką Wnioskodawca uiścił sprzedawcy gier komputerowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może dokonać dostawy towarów nabytych od C w procedurze VAT marża przewidzianej dla towarów używanych, o której mowa w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie przyszłym zastosowanie procedury „VAT marża” będzie zgodne z przepisem art. 120 ustawy o VAT.

Faktura VAT marża

W art. 120 ustawy o VAT została przewidziana szczególna procedura w zakresie opodatkowania dostawy towarów używanych, stanowiąca odstępstwo od zasad ogólnych opodatkowania podatkiem VAT. Istotą tej procedury jest opodatkowanie nie całej kwoty należnej z tytułu sprzedaży towaru, lecz marży rozumianej jako różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Istnieje kilka warunków, które muszą być spełnione jednocześnie, aby procedura taka mogła być zastosowana, a do nich należą: obrót towarami spełniającymi definicję towarów używanych, sprzedaż towarów nabytych w tym celu, odsprzedaż towarów nabytych od określonej grupy podmiotów, o której mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, tj. od:

1. osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, niebędących podatnikami VAT lub podatnikami podatku od wartości dodanej;
2. podatników zwolnionych przedmiotowo (z tytułu dostawy towarów używanych – stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy) lub podatników zwolnionych podmiotowo (osiągających obroty nieprzekraczające progu 150.000 zł – stosownie do art. 113 ustawy);
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana w systemie marży;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających polskim regulacjom dotyczącym dostawy towarów używanych lub drobnych przedsiębiorców;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających polskim regulacjom dotyczących opodatkowania marży, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przyjmując, że pierwsze dwa warunki zostały przez Wnioskodawcę spełnione, powstaje zagadnienie, czy otrzymana faktura stanowi dowód zakupu towaru od podmiotu spełniającego jeden z warunków wskazanych w powołanym wyżej przepisie. Faktura jest pisemnym dokumentem, który potwierdza transakcję kupna i sprzedaży lub wykonania jakiejś usługi, będącym podstawą rozliczenia. Ma istotne znaczenie księgowe oraz podatkowe, bowiem służy ona prawidłowemu określeniu podatku, jaki zobowiązany podmiot powinien uiścić. W rozumieniu ustawy o VAT (art. 2 pkt 31) przez fakturę polski ustawodawca określił dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Elementy faktury precyzyjnie regulują przepisy o podatku VAT ze względu na szczególną rolę jaką pełni przy prawidłowym obliczaniu podatku. Faktura nie może poświadczać nieprawdy, a jej wystawienie zawsze powinno wiązać się z konkretnym zdarzeniem prawnym – zawsze musi poświadczać jakieś zdarzenie. Jej znaczenie dowodowe jest niezwykle istotne. Można powiedzieć, że jest to globalny sposób udokumentowania transakcji objętych podatkiem od wartości dodanej, bowiem w systemach prawnych innych państw również taki dokument funkcjonuje. Faktura jest dokumentem wtórnym wobec samej transakcji. Powinna ona potwierdzać zrealizowanie określonych czynności, a nie decydować o sposobie ich opodatkowania.

Jednym z typów faktur jest faktura „VAT marża”, która dokumentuje transakcję lub wykonanie usługi objętą szczególną formą rozliczeń. VAT marża jest wyjątkiem od ogólnej zasady określonej w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowiącej, że podstawą opodatkowania jest obrót, a obrotem jest kwota należna, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku.

W przypadku VAT marży opodatkowaniu podlega natomiast marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Jednak w zamian tracą oni prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Podatnicy mogą skorzystać z tej szczególnej procedury, gdy spełnią przesłanki określone w art. 119 lub art. 120 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 120 jedną z transakcji, w stosunku do której można zastosować procedurę VAT marża, jest dostawa towarów używanych. Podstawą opodatkowania będzie wtedy marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku (art. 120 ust. 4 ustawy o VAT). Taki rodzaj opodatkowania jest zasadniczo korzystny dla właściwego kształtowania się konkurencyjności sprzedaży tych towarów, gdyż pozwala uniknąć ich wielokrotnego opodatkowania.

Funkcja adnotacji „procedura marży – towary używane”

W art. 106e ustawy o VAT polski ustawodawca określił warunki techniczne faktur, w tym faktury VAT marża. Faktura taka nie zawiera np. kwot podatku, cen jednostkowych netto, stawek czy wartości sprzedaży netto. Również na podstawie art. 106e ustawy o VAT faktura dokumentująca opodatkowanie marży w przypadku dostawy towarów używanych powinna zawierać dopisek „procedura marży – towary używane”. W związku z powyższym pojawia się pytanie, czy brak takiego dopisku eliminuje możliwość rozliczenia podatku na zasadach VAT marża, a zwłaszcza w przypadku faktury VAT marża zagranicznej.

Procedurę „VAT marża” pomiędzy krajami Unii Europejskiej reguluje Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 226 pkt 14 Dyrektywy, w przypadku stosowania procedur szczególnych dla towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, faktura powinna posiadać odesłanie do art. 313, 326 lub 333 (przepisy dotyczące opodatkowania marży) lub do odpowiednich przepisów krajowych lub każde inne odesłanie wskazujące, że zastosowano jedną z tych procedur. A zatem regulacje wspólnotowe nie wskazują precyzyjnie sposobu oznaczenia faktury „VAT marża”, każdy kraj może inaczej uregulować tę kwestię. Dlatego pojawia się problem, czy w przypadku wystawienia zagranicznej faktury „VAT marża” musi ona spełniać restrykcyjnie wszystkie polskie wymagania z art. 106e ustawy o VAT, jak również, czy i w jaki sposób nabywca zobowiązany jest do badania zgodności otrzymanej faktury z przepisami kraju, w którym została wystawiona, a w szczególności konieczności zamieszczenia adnotacji „procedura marży – towary używane”.

Prawo europejskie w przypadku transakcji między państwami nie wskazuje jak wyglądać powinno oznaczenie faktury „VAT marża”, jedynie zaznacza, że „w przypadku stosowania procedur szczególnych dla towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, odesłanie do art. 313, 326 lub 333 lub do odpowiednich przepisów krajowych lub każde inne odesłanie wskazujące, że zastosowano jedną z tych procedur” (art. 226 ust. 14 112 Dyrektywy VAT).

Dostępne informacje dotyczące stosowana systemu VAT marża nie wskazują jednoznacznie na istnienie takiego obowiązku i nie podają podstawy prawnej. Pojawiają się natomiast informacje, że faktura musi zawierać adnotację: declaration „Input tax deduction has not been and will not be claimed by me in respect of the goods sold on this inVoice” – tj. taką samą, jaka znajduje się na fakturze wystawianej przez C.

W przypadku przedmiotowej faktury zawiera ona adnotację w języku angielskim, o treści identycznej ze wskazaną wyżej, że kontrahenci nie żądają i nie będą żądać potrącenia podatku naliczonego w zakresie towarów, o których mowa w tych fakturach. Poza powyższą adnotacją, sama faktura zawiera wszystkie elementy (poza dopiskiem: VAT marża) wymagane w polskiej ustawie. Faktura nie zawiera stawki podatku, kwot podatku, cen jednostkowych netto lub wartości netto. Wszelkie te elementy świadczą o tym, iż jest to faktura „VAT marża”. Przede wszystkim transakcja spełnia wszystkie materialne wymogi stawiane przez art. 120 polskiej ustawy o VAT. W pierwszej kolejności należy zastanowić się nad funkcją adnotacji „procedura marży – towary używane”, czy jest ona elementem fundamentalnym, aby pozwolić podatnikowi rozliczyć się na zasadach opodatkowania marży, czy jej zadanie ma raczej charakter informacyjny. Jak już wcześniej było wskazane faktura zawsze będzie elementem wtórnym wobec transakcji, nie tworzy ona nowego stanu faktycznego, a jedynie dokumentuje zaistniały.

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 4 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Sz 475/17): „nawet gdyby podatnik posiadał dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na zasadach wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 5 u.p.t.u., ale w istocie dokumenty te nie odzwierciedlałyby zasad nabycia towarów określonych w tym przepisie, nie mógłby on skorzystać z opodatkowania dalszej odsprzedaży towarów w ramach zasad VAT-marża”. Dalej Sąd orzeka, iż nie można uznać, aby sama adnotacja kontrahenta zamieszczona na fakturze, niezgodna ze stanem faktycznym sprawy, wystarczała dla zastosowania wyjątkowej procedury VAT-marża. Stąd można a contrario wnioskować, że brak zamieszczenia takiej adnotacji nie może przesądzić, w przypadku stanu faktycznego sprawy pozwalającego na zastosowanie procedury VAT-marża, o odmowie zastosowania przepisów opodatkowujących marżę. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 261/14) adnotacja na fakturach nie może stanowić dowodu przesądzającego – wbrew zgromadzonym w sprawie dowodom – że w rzeczywistości dokonali oni sprzedaży towarów na rzecz Skarżącej w procedurze VAT-marża lub że nie odliczyli oni podatku naliczonego VAT.

W przytoczonym orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Sąd wskazał 3 warunki niezbędne, aby móc skorzystać z tej procedury: nabycie i zbycie musi dotyczyć wskazanych w przepisach towarów, tj. towarów używanych, nabycie przez podatnika towaru nie może być nabyciem wewnątrzwspólnotowym – co zostało zdefiniowane w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT – lecz nabyciem (w rozpoznawanej sprawie) w warunkach wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy o VAT, tj. od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, nabywca musi posiadać dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach – warunek ten ustawodawca zawarł w obu ww. przepisach ustawy o VAT. Wszystkie te warunki muszą być spełnione łącznie, a żadnym z nich nie jest odpowiednia adnotacja na fakturze. W omawianej transakcji każdy z warunków wystąpił. Organ podatkowy może zakwestionować prawo podatnika do stosowania metody VAT marża, w sytuacji gdy podatnik nie posiada dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na zasadach z art. 120 ustawy o VAT (np. wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1952/15), nie sposób natomiast uzasadnić odmowę tego prawa ze względu na brak adnotacji wskazanej w art. 106e ustawy o VAT. Należy dodać, iż gdyby odmówić zastosowania procedury marży, w każdym przypadku, gdy dokument zagraniczny w inny sposób oznacza fakturę „VAT marża”, naruszałoby to poważnie warunki konkurencji na rynku towarem używanym. Nie może być tak, że adnotacja, jest elementem istotniejszym od powstałego stanu faktycznego, uprawniającego do skorzystania z opodatkowania marży.

Podsumowanie

Obowiązek zamieszczenia dopisku „procedura marży” ma głównie cel informacyjny i w przypadku zagranicznych faktur może zostać zastąpiony innym zwrotem, bowiem adnotacja taka nie tworzy uprawnienia, a jedynie je potwierdza. Należy uznać, iż dopisek w języku angielskim, z treści którego wynika, że kontrahenci nie żądają i nie będą żądać potrącenia podatku naliczonego w zakresie towarów, o których mowa w tych fakturach, oraz oświadczenie, że przedmiotem działalności dostawcy jest dostawa towarów używanych, w przypadku stanu fatycznego spełniającego przesłanki z art. 120 ustawy o VAT, czyni zadość wymogom opodatkowania marży. Ponieważ nie można wykluczyć odmiennego stanowiska organów skarbowych, zasadnym jest rozważenie wystąpienia o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej powyższe stanowisko przez Ministra Finansów – Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju – jak wskazuje art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 2 ustawy – przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą (art. 2 pkt 11 ustawy).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca specjalizuje się w handlu grami komputerowymi oraz sprzętem komputerowym i gamingowym. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zakupił od firmy C z siedzibą w Wielkiej Brytanii używane gry komputerowe. Przedmioty te nabył w celu odprzedaży. Po sfinalizowaniu transakcji Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą zakup gier komputerowych wystawioną zgodnie z prawem brytyjskim. Kwoty ujęte na fakturze podane zostały bez podziału na netto/vat/brutto, a ponadto na fakturze znalazła się adnotacja „Input vat deduxction has not been and will be claimed by me in respect of the goods sold on this invoice” („Odliczenie podatku naliczonego nie było i nie będzie przeze mnie dokonane w odniesieniu do towarów sprzedawanych zgodnie z tą fakturą”). Faktura nie zawiera adnotacji „procedura marży – towary używane” lub równorzędnej. Sprzedawca na swojej stronie internetowej zamieścił informację, że jego działalność polega na sprzedaży towarów używanych oraz nie dostarcza faktur VAT ani paragonów. Sprzedaje on towary używane i nalicza podatek VAT w ramach systemu marży i dlatego nie może dostarczyć osobnej faktury VAT ani paragonu. Wskazuje również, że naliczany w ramach systemu marży podatek VAT nie może zostać zażądany z powrotem, tak jak w przypadku nowych towarów, a numer rejestracyjny VAT firmy C zamieszczany jest na paragonach, aby zachować zgodność z przepisami rządowymi. O tym, że przedmiotem dostawy są towary używane świadczy regulamin sprzedaży publikowany na stronie C oraz dokumentacja fotograficzna nabytych przedmiotów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy może on dokonać dostawy towarów nabytych od C w procedurze VAT marża przewidzianej dla towarów używanych, o której mowa w art. 120 ustawy.

Procedura marży uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale XII ustawy Rozdziale 4 „Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków”.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Stosownie do powyższego przepisu, towarami używanymi są ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie. Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą podmiot dokonujący sprzedaży otrzymuje od nabywcy.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Z powołanego art. 120 ust. 10 ustawy wynika, że procedura opodatkowania marży znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez podatnika jest nieopodatkowane z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. Tym samym, gdy podatnik nabędzie towary używane od podmiotów innych niż wymienione w art. 120 ust. 10 ustawy, nie jest uprawniony do zastosowania opodatkowania marzy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w tym przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

Z art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy wynika, że procedura szczególna opodatkowania marży dotyczy dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca nie określił jednoznacznie jakie dokumenty podatnik powinien posiadać, aby potwierdzić fakt nabycia towarów używanych od podatników podatku od wartości dodanej na zasadach opodatkowania marży. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik powinien posiadać dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zaznaczyć należy, że faktury pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku VAT. Nie są one zwykłym dokumentem dokumentującym daną transakcję (będącym podstawą do jej zaksięgowania), lecz mogą mieć wpływ np. na powstanie obowiązku podatkowego, czy stanowić podstawę dla nabywcy do odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym bardzo ważna jest prawidłowość materialnoprawna faktury, tj. odzwierciedlenie w niej prawdziwego zdarzenia gospodarczego. W związku zatem z mechanizmami funkcjonowania podatku VAT należy przyjąć, że faktura wystawiana przez sprzedawcę dokumentuje rzeczywistą transakcję, która odbyła się i opodatkowana została na zasadach odzwierciedlonych na tej fakturze.

Dla udokumentowania dostawy towarów na podstawie procedury VAT marża, polski ustawodawca w art. 106e ust. 3 ustawy wskazał, że w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.

W tym miejscu należy wskazać, że regulacje ustawy dotyczące procedury marży stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego. I tak, zgodnie z art. 313 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą – w odniesieniu do dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków dokonywanych przez podatników – pośredników, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną dotyczącą opodatkowania marży uzyskanej przez takiego podatnika-pośrednika zgodnie z przepisami niniejszej podsekcji.

Stosownie do art. 314 Dyrektywy – procedura marży ma zastosowanie do dokonywanych przez podatnika-pośrednika dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, w przypadku gdy towary te zostały mu dostarczone na terytorium Wspólnoty przez jedną z następujących osób:

1. osobę niebędącą podatnikiem;
2. innego podatnika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika dostawa towarów jest zwolniona zgodnie z art. 136;
3. innego podatnika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika dostawa towarów objęta jest zwolnieniem dla małych przedsiębiorstw przewidzianym w art. 282-292 i obejmuje dobra inwestycyjne;
4. innego podatnika-pośrednika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika-pośrednika dostawa towarów została opodatkowana VAT zgodnie z niniejszą procedurą marży.
   
   

Natomiast w myśl art. 226 pkt 14 Dyrektywy – bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: w przypadku stosowania jednej z procedur szczególnych mających zastosowanie do towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków – odpowiednio, wyrazy „procedura marży – towary używane”; „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki.

Należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę brzmienie art. 226 pkt 14 Dyrektywy obowiązywało do dnia 10 sierpnia 2010 r. – bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: w przypadku stosowania procedur szczególnych dla towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, odesłanie do art. 313, 326 lub 333 lub do odpowiednich przepisów krajowych lub każde inne odesłanie wskazujące, że zastosowano jedną z tych procedur.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Dyrektywa od dnia 11 sierpnia 2010 r. określa, że w przypadku stosowania procedury szczególnej dla towarów używanych faktura powinna zawierać wyrazy „procedura marży – towary używane”.

Należy jednak zauważyć, że w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej mogą obowiązywać odpowiednie regulacje dotyczące wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów używanych opodatkowanych zgodnie z procedurą marży i adnotacji, jakie powinny znaleźć się na takich fakturach.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, otrzymał on fakturę dokumentującą zakup gier komputerowych, nabytych od firmy C z siedzibą w Wielkiej Brytanii w celu odprzedaży, wystawioną zgodnie z prawem brytyjskim, a kwoty ujęte na tej fakturze podane zostały bez podziału na netto/vat/brutto. Na fakturze znalazła się adnotacja „Input vat deduxction has not been and will be claimed by me in respect of the goods sold on this invoice” („Odliczenie podatku naliczonego nie było i nie będzie przeze mnie dokonane w odniesieniu do towarów sprzedawanych zgodnie z tą fakturą”). Sprzedawca na swojej stronie internetowej zamieścił informację, że jego działalność polega na sprzedaży towarów używanych oraz nie dostarcza faktur VAT ani paragonów. Sprzedaje on towary używane i nalicza podatek VAT w ramach systemu marży i dlatego nie może dostarczyć osobnej faktury VAT ani paragonu. Wskazuje również, że naliczany w ramach systemu marży podatek VAT nie może zostać zażądany z powrotem, tak jak w przypadku nowych towarów.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada dokumenty, o których mowa w art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Zatem, dostawa przez Wnioskodawcę towarów używanych (używanych gier komputerowych) może zostać przez niego opodatkowana na zasadzie marży, ponieważ zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 120 ust. 4 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać dostawy towarów (używanych gier komputerowych) nabytych od C w procedurze VAT marża przewidzianej dla towarów używanych, o której mowa w art. 120 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.