INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 25 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 30 września 2011 r. o szczegółowy opis sprawy, pytanie i własne stanowisko w sprawie oraz o dowód potwierdzający operację wniesienia brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Opłaty za energię elektryczną opłaca raz w miesiącu według prognoz. Raz na pół roku Zainteresowana otrzymuje fakturę zbiorczą na całość zużytej energii bez rozbicia na część związaną z gospodarstwem rolnym i prowadzeniem gospodarstwa domowego. Wnioskodawczyni może określić na podstawie długoletnich analiz, iż na prowadzenie gospodarstwa rolnego zużywa nie mniej niż 70% wartości faktury za energię elektryczną. Faktura VAT za energię elektryczną jest wystawiona imiennie na Zainteresowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć 70% podatku VAT z faktury za energię elektryczną...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ prowadzi ona gospodarstwo rolne i jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT czynny, uważa że powinna mieć prawo rozliczać się z faktury za energię elektryczną. Po dokonaniu analizy zużycia energii na przestrzeni kilku lat i według rachunków będących w posiadaniu Zainteresowanej, stwierdza ona, że wartość zużytej energii na prowadzenie gospodarstwa domowego nie przekracza 30% wartości faktur. Natomiast zużycie energii związanej z działalnością rolniczą jest równe bądź przekracza 70% wartości faktury za energię. Wnioskodawczyni posiada w gospodarstwie domowym tylko podstawowy sprzęt AGD i RTV. Natomiast w gospodarstwie rolnym posiada dwie duże chlewnie, gdzie non-stop działa wentylacja elektrycznie sterowana. Poza tym działa wiele urządzeń i silników o wysokiej mocy i dużym zapotrzebowaniu na energię. Wnioskodawczyni stwierdza, że w pełni uzasadnione jest zużycie 70% energii na produkcję rolną w jej gospodarstwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Opłaty za energię elektryczną opłaca raz w miesiącu według prognoz. Raz na pół roku Zainteresowana otrzymuje fakturę zbiorczą na całość zużytej energii bez rozbicia na część związaną z gospodarstwem rolnym i prowadzeniem gospodarstwa domowego. Wnioskodawczyni może określić na podstawie długoletnich analiz, iż na prowadzenie gospodarstwa rolnego zużywa nie mniej niż 70% wartości faktury za energię elektryczną. Według rachunków będących w posiadaniu Zainteresowanej stwierdza ona, że wartość zużytej energii na prowadzenie gospodarstwa domowego nie przekracza 30% wartości faktur. Natomiast zużycie energii związanej z działalnością rolniczą jest równe bądź przekracza 70% wartości faktury za energię, bowiem w gospodarstwie rolnym posiada dwie duże chlewnie, gdzie non-stop działa wentylacja elektrycznie sterowana. Poza tym działa wiele urządzeń i silników o wysokiej mocy i dużym zapotrzebowaniu na energię. Zainteresowana ma wątpliwości w kwestii prawa do odliczenia 70% podatku VAT z faktury za energię elektryczną.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni jest w stanie przyporządkować zużywaną energię elektryczną dla celów wykonywanej działalności rolniczej, to będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w takiej części, która jest związana z realizowaną sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów ustawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zużycie energii elektrycznej w części, w jakiej jest ona wykorzystywana do produkcji rolniczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wysokość odliczenia podatku naliczonego (w tym przypadku 70%) uzależniona jest zatem od zużycia energii elektrycznej do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – rolniczej. Natomiast ciężar rzetelnego udokumentowania podziału wydatków dotyczących zużycia energii elektrycznej dla potrzeb produkcji rolniczej i części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych domowników spoczywa wyłącznie na podatniku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.